ฆาตกรรมต่อเนื่อง

ลำดับตอนที่ #3 : คำขู่จากโทรศัพท์

“ฮัลโหล ส..สวัสดีค่ะ” ฉันพูดเสียงสั่น และแล้วเสียงนั้นก็ตอบว่า “ทำใจได้แล้วหรอ คุณฆาตกรของผม  คุณคงจำผมไม่ได้สินะ  ก็ตอนที่คุณเจอผมครั้งล่าสุด  คุณยังหลับปุ๋ยอยู่เลย บายนะที่รัก”ตู้ดๆๆๆๆ  ฉันอยากจะบ้าตาย  ใครก็ไม่รู้โทรมาพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง  จริงสิฉันอาจไม่ได้ฆ่าเขาแค่บางทีคนที่โทรมาหาฉันต่างหากคือ ฆาตกร  ฉันโทรไปหาทนายความของครอบครัวฉัน คุณชาตรี  

“สวัสดีค่ะคุณชาตรี  คือฉันมีเรื่องจะปรึกษา”

“ขอโทษครับคุณ คือใคร”  จริงสิฉันยังไม่บอกเลยว่าตัวเองคือใคร

“ค่ะ  ฉัน ยู ลูกของคุณ ภูวนาทน่ะค่ะ”

“เอ่อ  ขอโทษนะครับ  ผมไม่ว่างคุยเรื่องของคุณ ตอนนี้ผมมีธุระกับพ่อของคุณอยู่  คุณโทรไปหา นายสิงห์  ลูกชายของผมดีกว่านะครับ เขาก็เป็นทนายความเหมือนกัน”

“แต่…….”

“ผมไม่ว่างจริงๆ  เอางี้คุณโทรหา สิงห็ เบอร์ 06-221xxxx แล้วกันครับ”

“แต่……”

“ผมต้องไปแล้ว  แค่นี้นะครับ”

ตู๊ดๆๆๆ “แต่คุณเป็นคนเดียวที่ฉันไว้ใจนี่นา  บาย”

                    ฉันไม่มีทางออกไหนแล้วนอกจากโทรไปหานายสิงห์  ลูกชายของ คุณชาตรี  ปรึกษาเรื่องที่สำคัญที่สุดในชีวิตกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน  แล้วฉันก็ตัดสินใจโทรไปที่เบอร์ที่ คุณชาตรีให้ไว้

“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”

“ครับ  ผมสิงห์ครับ  ไม่ทราบว่าใครต้องการพูดด้วยครับ”

“เอ่อ…ฉันเป็นลูกสาวของคุณภูวนาทค่ะ  คือคุณชาตรีบอกให้ฉันโทรมาหาคุณ”

“ครับ  ว่าไงครับ”

“คุยอย่างนี้คงไม่สะดวก  คุณพอจะว่างคุยกับฉันได้มั้ยค่ะ”

“ครับ  เอ่อ  เอาเป็นว่าวันนี้บ่ายสามเจอกันที่ เชอร์รี่  คาเฟ่ รู้จักนะครับ”

“เอ่อ…ค่ะ”

“งั้นแค่นี้นะครับ  สวัสดีครับ”

“สวีสดีค่ะ “ เขาเป็นคนเดียวที่ไม่วางสายใส่ฉันแฮะ