ฆาตกรรมต่อเนื่อง

ลำดับตอนที่ #10 : พิธีขับไล่วิญญาณและข้อผิดพลาด

เวลา 7.12 น.

                  ยัยนั่นดึงหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาแล้วมองยิ้มๆมาทางฉัน  ก่อนพูดว่า  “ไม่ต้องกลัวหรอกนะแกใกล้ตายแล้ว  อีกแค่นาทีเดียวเท่านั้น  นาทีเดียว” แล้วยัยนั่นก็หัวเราะเยาะฉันอย่างสะใจ



เวลา7.13น.

                 ยัยนั่นมองที่นาฬิกาแล้วหันมาพูดกับฉัน “ได้เวลาแล้ว” แล้วยัยนั่นก็เริ่มท่องคาถา “โวโดคามา  ดิราโอเปโอ้  คิคิโกเนระพอ  โวโดคามา  ดิราโอเปโอ้  คิคิโกเนระโพ  โวโดคามา  ดิราโอเปโอ้  คิคิโกเนระโพ” แต่พอท่องจบก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น  

“ทำไมกัน  มันเกิดอะไรขึ้น”  ยัยนั่นคราง  แล้วหันไปมาองที่ฉัน  แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ฉันมีเรื่องจะบอกพ่อของฉันตั้งนาฬิกาไว้เดินเร็วไป 5 นาที  ยัยโง่  เธอนึกไม่ออกสินะ”

“จริงสิ!  แต่ยังไงๆอีก 5นาทีแกก็ต้องตายอยู่ดี” หล่อนหันมายิ้มให้ฉัน

ฉันนั่งมองนาฬิกาอย่างเคร่งเครียด  จู่ๆฉันก็คิดไปถึงเวลาที่อยู่ที่โรงพยาบาลกับคุณสิงห์  ฉันมั่นใจว่าฉันชอบเขาเข้าแล้ว  เพียงแต่ว่าเขาชอบฉันมั้ย ?   แล้วสิ่งที่เขาจะบอกฉันล่ะ  ที่เขาขออุบไว้ก่อนมันคืออะไร

“คิดถึงเขาอยู่ได้  ยัยแสนดี”  จู่ๆยัยนั่นก็พูดขึ้น

“รักเขาแล้วสินะ  เธอมันอ่อนแออย่างนี้นี่เอง” ยัยนั่นมองหน้าฉัน

“ความรักไม่ใช่ความอ่อนแอ”ฉันเถียงเธอ

“เปล่าเลย……. มันคือความอ่อนแอ”

“งั้นหรอ”

แล้วไม่นานเวลาก็ล่วงเลยมาถึง 7.12น.

วันนี้ฉันรู้สึกว่าเวลาเดินมาเร็วมาก  และยัยนั่นก็เริ่มมองฉัน  ยิ้มเยาะเย้ย  แล้วก็หยิบหนังสือเล่มเดิมขึ้นมา  รอเวลา 7.13 น.