คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1: การเผชิญหน้าครั้งแรก
อนที่ 1: ารเผิหน้ารั้แร
ใน่ำืนที่ท้อฟ้าปลุม้วยวามมืมิ เียบสั ฤหาสน์นาให่ยืนระห่านอยู่ในเมือที่ผู้นหลับใหลอย่าไร้ัวล ระบบรัษาวามปลอภัยที่ทันสมัยที่สุถูท้าทายโยหิสาวในุเรสสีำ รอเท้าส้นสูอเธอส่เสียเบาๆ ะเินผ่านทาเินยาว เธอถือระเป๋าใบเล็ในมือหนึ่ และโทรศัพท์แนบหูอี้า
"ทีท นายอยู่รนั้นหรือยั?" เสียอเธอนุ่มนวลแ่แฝไป้วยวามมั่นใ
"รับ เ้านาย ผมัไฟเรียบร้อย อีไม่นานระเบิปลอมะึวามสนใอยาม แ่ผมยัรอราวัลาเ้านายอยู่นะรับ" ทีทอบ้วยน้ำเสียึ่ริัแฝวามี้เล่น
แพรพลอยหัวเราะเบาๆ "ถ้านายทำานี ราวัลอาะรออยู่หลับานนี้ แ่อนนี้ั้ใหน่อยเถอะ"
"รับทราบรับเ้านาย!" ทีทรีบอบทันวัน
แพรพลอย หิสาวที่มีเสน่ห์เียบา ใบหน้าเรียว ผิวาวเนียนละเอีย วาลมโแฝไป้วยวามเ้าเล่ห์ และรอยยิ้มที่สามารถทำให้ใรหลายนหลใหลไ้ไม่ยา แ่เบื้อหลัวามสวยนั้น เธอือหิสาวที่ล้าหาและไม่ลัวารเผิหน้าับอันราย
หลัาที่ทีทัารัไฟเสร็สิ้น แพรพลอยเินเ้ามาถึห้อนอนให่ ประูบานให่ที่ถูปลล็อ้วยระบบรัษาวามปลอภัยทำให้เธอเ้ามาไ้อย่า่ายาย เธอนั่ลบนเียหรูะที่ประูห้อน้ำเปิออ ายหนุ่มผู้เป็นเ้าอฤหาสน์เินออมาพร้อมผ้านหนูที่พาไหล่ ใบหน้าเาเรียบเยแ่เ็มไป้วยวามส่าาม
ริส ายหนุ่มผิวเ้มสูส่า ัผมสั้นเรียบแู่ทรพลั เามอแพรพลอยอย่าไร้วามื่นระหน ราวับว่าเารู้เรื่อนี้อยู่่อนแล้ว
“มาโมยอะไรล่ะ เ้าโมยยั่วสวาท?” น้ำเสียเาเย้ยหยัน แฝไป้วยวามเย็นา
แพรพลอยยิ้มหวาน เธอมอรไปยัเา้วยสายาท้าทาย "โมยหัวใอุไ ุไม่เห็นหรือ?"
ริสหัวเราะเบาๆ แ่เสียนั้นเยือเย็น “เธอทำไ้หรือ หัวใอันมันไม่่ายนานั้น ถ้าเธอหวัะหลอเอาอะไราัน ้อทำให้ีว่านี้”
แพรพลอยยิ้มอย่ามั่นใ "ันไม่้อารอะไรมา อแ่เป็นุนายอุ็พอ" เธอพู้วยท่าทีสบายๆ ราวับเรื่อที่พูออมาเป็นเรื่อธรรมา
ริสเลิิ้วเล็น้อย พลาหรี่า “แล้วเธอะ่าย้วยอะไรล่ะ?”
“ันะให้ทุอย่าทีุ่้อาร” แพรพลอยอบเสียมั่น
ทันในั้น เสียเาะประูัึ้น ยามสอนเินเ้ามาและับแนแพรพลอยไว้ เรียมะลาเธอออไป แ่เธอลับึแนออพร้อมพูเสียั "ันออไปเอไ้ ไม่ำเป็น้อให้ใรมาแะ้อัน"
ยามยัไม่ทันปล่อยมือ แสไฟในห้อลับสว่าวาบึ้น แพรพลอยหลับาับแส้า่อนะเินนอบประู “โอ้ย!” เธอร้อออมา้วยวามใ ะที่เินออาห้อไปอย่าเินอาย
ริสยืนมอเธอออไปโยไม่ไ้ัวาใๆ เมื่อเธอเินออาฤหาสน์ านนท์ ผู้่วยอริสเินเ้ามาพร้อมับรอยยิ้มทะเล้น
“เ้านายรับ หิสาวนนั้นแสบมา ลารถหรูแบบไม่ไ้ั้ัว ผมแทบไม่ไ้ละสายาเลยนะ” พวเารู้ั้แ่แพรพลอยลารถ แ่ปล่อยามแผนอเธอเท่านั้น
ริสยิ้มเยือเย็น "สืบเรื่ออเธอมาให้ัน ัน้อรู้ว่าเธอเป็นใรและ้อารอะไร"
“ัไปรับ!” านนท์รับำสั่อย่าระือรือร้น
้านแพรพลอย เธอเินออาฤหาสน์พร้อมรอยยิ้มเล็ๆ ที่แฝวามท้าทายในวา เมื่อมาถึรถที่ทีทรออยู่ เธอหันลับไปมอฤหาสน์อีรั้้วยวามมั่นใ
ทีทลระล "านเสร็แล้วเหรอรับเ้านาย? ทำไมออมาเร็วนานี้?"
"ยัไม่ไ้สิ่ที่้อารหรอทีท แ่สนุมา" แพรพลอยอบพร้อมับรอยยิ้มึ่บัน
"แล้วะเอายัไ่อรับ?" ทีทถามพลาเริ่มับรถออาที่นั่น
แพรพลอยนั่เอนหลัลในเบาะหรู รุ่นิถึริส "ัน้อไ้สิ่ที่ัน้อาร ไม่ว่าะ้วยวิธีไหน็าม ริสะ้อเป็นอันในทุวามหมาย"
ทีทหัวเราะเบาๆ "เ้านายะยอมหลุมรัเาริๆ เหรอรับ?"
แพรพลอยหัวเราะเบาๆ ่อนอบ "บารั้ารหลุมรั็เป็นแ่ส่วนหนึ่อเมทีท และันะเล่นเมนี้นว่าันะนะ"
ความคิดเห็น