เคยมีคนกล่าวเอาไว้ว่า
แดนใต้แคว้นหนิงมีรัชทายาทรูปงามมากความสามารถ
ที่ราบมีแคว้นต้าเจี่ยที่ซึ่งมีรัชทายาทมากเมตตา
ทว่าเมื่อแคว้นอื่นกล่าวมาถึงที่ราบสูง ดินแดนแคว้นเหยียน เหล่าผู้คนทั้งหลายต่างพากัน
เงียบคำ กล่าวแต่เพียงว่า เป็นดินแดนที่ดี
เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้
เพราะข้า ผู้เป็นพระธิดาในรัชทายาทแคว้นหนิงกับองค์หญิงแคว้นต้าเจี่ยดำรงศักดิ์ฐานะ
เป็นถึงจักรพรรดินี ณ ที่แดนแห่งนี้
ข้ามีท่านตาเป็นผู้สำเร็จราชการที่ว่างงาน ราชกิจส่วนใหญ่ปล่อยให้ข้าปรึกษาขอคำชี้
แนะจากท่านอ๋องผู้หนึ่ง
กล่าวถึงอ๋องผู้นี้
ข้าผู้เป็นจักรพรรดินี หวั่นใจเหลือเกินว่า............
หากท่านตายังปล่อยให้ข้าใกล้ชิดโฉมพธูผู้นี้ต่อไป ในราชสำนักแคว้นเหยียนนี้ คงได้
เสียขุนนางผู้เก่งกาจ คนงามเลื่อนขั้นมาเป็นวังหลังให้ข้าเข้าสักวัน
ปล.เรื่องนี้เป็นภาคสองของเรื่องเหมันต์ผ่านวสันต์โปรยนะคะ แต่แยกอ่านได้นะคะ เรื่องนี้เป็นรุ่นลูกค่ะ เนื้อเรื่องส่วนใหญ่ไรท์จะพยายามไม่ให้หน่วงจิต เพราะท่านอ๋องของเราเป็นบุรุษที่นุ่มนวล(ใช่หรือไม่นะ อิอิ) เนื้อเรื่องจะมีหลายอารมณ์นะคะ ตามนิสัยของจักรพรรดินีของเรา
สุดท้าย ไรท์ขอขอบคุณ รีดทุกท่านที่ติดตามและคอยให้กำลังใจ ส่วนรีดท่านใหม่กำลังเสริมทัพใหม่ ไรท์ขอขอบพระคุณเช่นกันจ้า
เรื่องนี้จะเริ่มอัพ วันที่ 10 มกราคม 2562 นะคะ
สุดท้าย ไรท์ขอสงวนสิขสิทธิ์เรื่องนี้ตาม พรบ.คอมพิวเตอร์ อย่าคัดลอกเลยนะคะ ไรท์คิดหัวจะแตกแล้ว 555555
ท้ายที่สุด ไรท์มีเพจด้วยนะเอ้อ เอาไว้ให้รีดทักมาระบาย พูดคุยกันได้นะคะ อยากรู้จักกัน กดถูกใจเพจนี้ได้เลยจ้า
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น