คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 Mouse
Chapter 4
--ห้องสมุด--
เมื่อฉันและอีตาคลาสสิกบ้านั้นเข้ามาอยู่ในอาณาเขตของห้องสมุดเรียบร้อย รังสีอำมหิตก็แผ่ไปทั่ว
บริเวณนั้นอีกครั้ง และนั้นมันทำให้ขนหัวพลันลุกซู่อย่างกับเจอผี TwT อีตานี่กำลังจะทำให้ฉันเป็น
บ้าอยู่แล้วนะ เล่นจ้องหน้ากันอย่างกับกินเลือดกินเนื้อ
“นี่ จะจ้องหน้าจนฉันพลุนเลยมั้ยย่ะ ฉันรู้หน่ะว่าฉันสวยไม่ต้องมองยังงั้นก็ได้ ฉันก็เขินนะ -///-”
“เฮ้อ ...”
อะไรกันย่ะอีตานี่ ก็ฉันพูดจริงหนอ เชอะ -^-
“นั่งซะ เดี๊ยวฉันไปหยิบที่ทำแผลมาให้”
“นี่ น้อยๆหน่อยเฮอะ เธอไม่ใช่แม่ฉันนะ -*-”
“กรี๊ดดดดด นี่นายหาว่าฉันหน้าแก่หรอยะ - -^ ”
กรี๊ดดดดดรับไม่ด้ายยยยT.T ฉันหน้าแก่ขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย พรุ่งนี้สงสัยต้องไปสปาแน่นอน
“ฉันเปล่าพูดนะ เธอพูดเองนะ”
=_=;; เชื่อเขาเลย
“เออ ขอโทษ ฉันผิดเอง ”
ฉันพูดเพื่อตัดบทที่จะหลีกเลี่ยงที่จะกัดกับหมอนี่
“ไปๆๆ ไปเอายามาทำแผลให้ฉัน”
“ค่ะๆๆ คุณผู้ชาย เดี๊ยวแจ๋วจะไปเดี๊ยวนี้ล่ะค่ะ คุณ-ชาย”
-O- ทำไมฉันต้องทำแผลให้อีตานี่ด้วยนะ ไม่เข้าใจคุณพ่อจริงๆเลย ชิส์ๆๆๆๆๆ -^-
โอ๊ยยย แม่เอากล่องยาไปไว้ไหนเนี่ย ในห้องสมุดฉันก็ไม่เคยจะเข้าซะด้วยสิ นี่ๆๆ อย่าคิดว่าฉันเป็น
พวกไม่เรียนนะยะ -^- ฉันเรียนเก่งจะตาย
“แค่กๆ ฝุนเยอะชะมัด แค่กๆ”
จี๊ดๆๆ จี๊ดๆๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดดด มะ...เมื่อกี้ เสียงอะไรอ่ะ
พรึบ พรึบ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ฉันรู้สึกว่าเมื่อกี้มีอะไรสักอย่างผ่านหลังฉันไป คงไม่ใช่ผีหรอกใช่มั้ย
= =;
พรึบ
อ๊ากกกกกกกก ฉันต้องรู้ให้ได้ถ้าเป็นตาคลาสสิกฉันจะจับอีตานี่มัดไว้กับเสาให้ผุไปเลย
ฉันตัดสินใจที่หันหลังไปดู ที่ผลที่ฉันคลาดไว้ว่าน่าจะเป็นตาคลาสสิกมันผิดคลาดไปเยอะมาก
สิ่งมีชีวิตที่ฉันเห็นตรงหน้า มันมีสีขา ตัวสีเท่า มีหางสีชมพูอ่อน หน้าตาหน้าเกรียด มันคะ..คือ..มันคือ
หนู!!! เมื่อฉันตั้งสติได้ ฉันก็...
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ทักๆๆ
“นี่ ยัยบ้า แหกปากร้องทำแมวอะไรเนี่ย”
หมับ!
“ยะ...ยัยบ้า มากอดฉันทำไมเนี่ย”
“อือๆๆ Y.Y ”
ใช่ฉันกอดหมดนี่ ที่จริงฉันก็ไม่อยากกอดหรอกนะแต่ ฉันเกลียดหนูที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดด !
(ที่จริงทั้งเกรียดทั้งกลัว) T3T
ฉันอยากจะบอกกับอีตานี่ว่า ‘ก็คนมันกลัว แล้วนายจะตะโกนทำสิงโตรึไงเล่า - -’ แต่มันทำไม่
ได้หน่ะสิ เพราะฉันต้องพึ่งหมอนี่ -^-
“นะ...นายช่วยไล่มันไป หะ...ให้หน่อยสิ >.<”
“…..”
“นี่ ฉันไม่เคยขอร้องใครมาก่อนนะ”
“….”
“นะๆๆๆๆๆ”
YOY อะไรกันนี่คนอย่าง ‘มิเชล’ ทำไมต้องขอร้องตาบ้านี่ด้วยหนิ สงสัยฉันต้องเมาฝุ่นแน่เลย(?)
ใช่... ฉันต้องเมาฝุ่น
จี๊ดดๆๆๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
“นะ...นี่ ปล่อยฉันได้แล้ว มันไปแล้ว”
ตุบ
“โอ้ยยย!”
โอ้ยย เจ็บเป็นบ้าเลย ผลักมาได้ไงเนี่ย เจ็บชะมัด -^-
“นี่ มาหากล่องยาให้ฉัน ทำไมช้านักล่ะ รู้มั้ยเธอทำแสบมากนะ - -+”
“อะไรเล่า...ก็ฉันกำลังหาอยู่ไง แต่...มันมีปัญหานิดหน่อย”
“อ้อ เรื่องกลัวหนูนะหรอ ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าเธอจะทำอะไร แต่อย่าทำให้มันกระทบถึงฉัน
หรือพาฉันเดือดร้อนก็พอ”
เหอะ ท่าพูดเฉยๆ ฉันไม่ว่าหรอก แต่นี่พูดแล้วยังทำหยิ่งอีก คิดว่าตัวเองเป็นใครกันยะ - -
ความคิดเห็น