๐{SHORT-FIC-SJ}๐

ลำดับตอนที่ #4 : Kyu-Min 3 (100%)

N AN




คยูมิน 3

ณ งานเลี้ยงที่ผับ

 สวัสดีครับ~ ตอนนี้ กระผม นาย คยูฮยอน ได้เดินทางมาถึง   งานเลี้ยงแล้วครับ  งานเลี้ยงนี้ก็ไม่มี
อะไรมากหรอกครับ แค่กินเลี้ยงกันตามผับธรรมดาๆ ทุกคนก็แต่งตัวเหมือนจะไปเที่ยวกันธรรมดาๆ 
อย่างผมก็แค่เสื้อเชิ้ตสีเขียวอ่อน กางเกงยีนสีเข้ม 

พี่คังอิน พี่ชายสุดที่รักก็ใส่เสื้อเชิ้ตสีเขียวเข้ม กางเกงสีดำ 

ไอ้เยซองเพื่อนสุดกวน(ตีน)ก็ใส่เสื้อเชิ้ตลายสก๊อต สีดำ-แดง กับกางเกงสีดำ 

ไอ้คิบอมเพื่อนต่างคณะก็ใส่เสื้อสีน้ำเงิน กางเกงขายาวสีขาว 
 
พี่ซีวอน เพื่อนพี่ชางมินก็ใส่เสื้อเชิ้ตสีเทาเข้มกางเกงสีขาว  

พี่ฮันคยองเพื่อนพี่ซีวอน ก็ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงสีดำ  
   
และเหล่าเคะแต่ละคน วันนี้ก็แต่งตัวได้น่ารักใช่เล่น อย่างคนแรก

พี่ลีทึก ใส่เสื้อคอปาดแขนยาวสีขาว กางเกงขาสั้นกุดสีดำ(ทำเอาพี่คังอินน้ำลายหกไปเลย) แต่ก็ไม่แรงเท่า  ....

 พี่ฮีชอล ที่ใส่เสื้อกล้ามสีแดง พันผ้าพันคอสีแดง กางเกงขาสั้นสีดำ (สั้นกว่าพี่ลีทึกอีก) และก็ไม่มีใครที่แต่งตัวได้น่ารักอย่าง..

น้องดงแฮ ที่ใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงเอี๊ยมสีเหลืองขาสั้น ซึ่งวันนี้เป็นคู่แฝดกับ...

น้องเรียวอุคที่แต่งตัวเหมือนกันเป๊ะเพียงแค่เปลี่ยนสีเอี๊ยมเป็นสีม่วงอ่อน (วันนี้ไอ้เย่จ้องเรียวอุคไม่คลาดสายตาเลย)  

ส่วนน้องฮยอกแจใส่เดรสกางเกงขาสั้นสีส้ม และเพื่อนที่อยู่คณะเดียวกันกับน้องฮยอกแจ... 

น้องจุนกิ ก็ใส่เสื้อคอเต่าแขนกุดสีม่วงเข้มกางเกงขาสั้นกุดสีขาว  แต่ตอนตอนนี้น้องซองมินกับพี่ชางมินยังไม่มาเลยครับ  คนอื่นๆก็ก็กินเหล้า ออกไปเต้นบ้าง ยกเว้นไอ้เย่ที่กำลังทำสงครามอยู่กับ
เหล่าเคะ

“พี่เยซองอย่าเบียดเรียวจังสิฮะ” เริ่มด้วยน้องทงแฮ

“เยซองนายควรจะเกียรติเรียวจังหน่อยสิ” มาทด้วยพี่ลีทึก

“นี่ ! พี่เย่อย่ามานั่งข้าง เรียวจังนะ”  ต่อด้วยน้องฮยอกแจ

“ใช่! จะไปไหนก็ไปเลย”  พี่ฮีชอลตามมาติดๆครับ

“จำไว้ด้วย! ถึงแม้เรียวจังจะยอมรับให้นายเป็นแฟน....”  น้องฮยอกแจสวนขึ้นมาอีกรอบ

“....แต่ก็ใช่ว่าพวกเราจะยอม!!!! ” และตอกกลับพร้อมๆกัน ครับ  แหม~ความจริงก็รู้สึกสงสารไอ้เย่นะ แต่ก็มีแอบสะใจนิดหน่อย 555+

“นี่! ผมแค่นั่งใกล้ๆเรียวอุคแค่นี้เอง คนเป็นแฟนกันนะ จะไม่ให้เห็นหน้ากันเลยรึไงครับ”  ไอ้เย่เริ่มโอดครวญครับ

“ใช่!!!”  พร้องเพรียงกันมากครับ

“โถ่! พี่ฮีชอล พี่ลีทึก น้องทงแฮ น้องฮยอกแจ ไม่สงสารผมหน่อยเหรอครับ~ แฟนก็มีแต่นั่งกับแฟนไม่ได้ สงสารผมหน่อยเถอะ”

“ไม่!!”

“เอ่อ...ขอโทษด้วยนะฮะพี่เยซอง”  น้องเรียวอุคเริ่มพูดขึ้นบ้าง

“เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอกครับน้องเรียวอุค..แค่นี้พี่ทนได้” ไอ้เย่...เน่าได้อีกอ่ะ

“งั้นก็ทนต่อไปล่ะกัน” พี่ฮีชอลพูดขึ้น

“ฮึ!!!” และตามาด้วยเสียง อันพร้อมเพรียงกัน

“โอ๊ย! หนิจะไปขัดขวางความรักของ ไอ้เย่มันทำไมหล่ะครับบบบ มันไม่ได้ไปข่มขืนหรือบังคับให้เรียวอุคเป็นแฟนมันสักหน่อย ปล่อยๆให้คนรักกันเค้าอยู่ด้วยกันบ้างเถอะ..”  พี่ซีวอนพูดขึ้นมาหลังจากไปล่าเบอร์สาวๆมา =.=^^

“นั่นสิครับ..ลีทึกก็อย่าไปแกล้งไอ้เย่มันเลย” พี่คังอินพูดอย่างเอาใจพีลีทึก

“แต่ว่าเยซองอาจจะลวนลามเรียวอุคได้นะคังอิน ตะกี๊เยซองก็จะโอบเอวเรียวอุคด้วย”  พี่ลีทึกพูดขึ้น

“โถ่! ลีทึก คนเป็นแฟนกันอ่ะนะ ไอ้โอบเอวแค่นี้..ธรรมดา ไว้รอไอ้เย่ข่มขืนเรียวจังของพวกเธอเมื่อไหร่ แล้วค่อ..ย...”  พี่ซีวอนพูดไม่ทันจบ อาเจ๊ก็...

“นี่หุบปากเน่าๆของแกไปเลยนะไอ้ช่อย! และอย่ามาพูดว่าน้องชั้นจะถูกไอ้หน้าซาลาเปานี่ข่มขืนด้วย! เข้าใจไหม!  น้องชั้นเป็นคนดี รักนวลสงวนตัวยะ! คนไม่รู้อะไรเลยอย่าแกอย่ามาพูดดีกว่า!”

แหม..ไม่ทันไรเจ๊ก็อาละวาดซะแล้ว

“อ้าว! เด็กๆ ส่งเสียงดังออกไปถึงข้างนอกเลย ทะเลาะอะไรกันอีกเนี่ย” พี่ชางมินมาแล้วๆๆๆ....แต่ทำไมพี่ชางมินมาคนเดียวอ่า~!  

แล้วน้องซองมินของผมอยู่ไหนหล่ะ T^T
 
“ฮึ! ชางมินมาพอดี นายมาดูเพื่อนนายสิ มาพูดว่าเรียวจังของพวกเราว่าจะโดนไอ้หน้าซาลาเปานี่ข่มขืน” แหมเจ๊ได้ทีนี่รีบฟ้องเชียวนะ

“เอาน่าๆๆๆ ฮีชอล จะไปเอาอะไรกับซีวอนมันเล่า ปากมันก็(หมา)อย่างนี้นี่แหละ”

“ชิ! ไอ้ฉ่อย! ฉันเห็นแก่ ชางมินหรอกนะ จะยกโทษให้แกซักวัน” 

“พี่ชางมินครับ แล้ว...น้องซองมินอยู่ไหนอ่ะ” ผมเริ่มถามถึงน้องซองมิน

“หืม?..ซองมินเหรอ?..นั่นสิ..ซองมินอยูไหนเนี่ย? ฮาฮาๆๆ” พี่ชางมินถามกลับได้กวน(ตรีน)มากๆ =.=^^

“พี่ชางมินครับ ไม่เล่นสิ ผมจริงจังนะ..”

“เดี๋ยว! ไอ้คยูฮยอน ชั้นยังไม่ลืมนะ ที่แกจะจีบซองมินนะ” เหมือนนรกมาเยือนเลยครับ....T^T ลืมไปเลยว่าเจ๊ฮีชอลอยู่ด้วย

“อย่านึกนะ..ว่าชั้นจะปล่อยให้แกไปหาซองมินง่ายๆน่ะ...ถึงชางมินจะอนุญาต แต่ชั้นยังไม่อนุญาติ!!” เจ๊ฮีชอลเริ่ม(อารมณ์)ขึ้นอีกแล้วววว..T^T คราวนี้สาวๆ(?)เลิกสนใจ(จะฆ่า)ไอ้เย่ แต่หันกลับมาหา(จะฆ่า)ผมแทน T^T ซึ่ง..คราวนี้นั้นรวมไปถึงน้องเรียวอุคด้วย

ผมเลยหันไปขอความช่วยเหลือจากพี่ชางมิน ซึ่งพี่ชางมินก็ยิ้มให้ผมและ

...และ...

และ....

เดินจากไป..T^T...ทำไมพี่ชางมินทิ้งน้องเขยให้ผจญกับนางมารร้ายอย่างนี้...T^T….

ผมต้องช่วยเหลือตนเองให้(รอด)พ้นจากเหล่านางมารในคราบนางฟ้าใช่ไหม T^T..เอาว่ะเพื่อกระต่ายน้อย

พี่ซีวอน พี่ฮันยอง พี่คังอิน ไอ้เย่ ไอ้คิบอม กูขอโทดนะเว้ยยย!!

“เอ่อ...เจ๊ครับ..ตะกี๊พี่ซีวอนเค้า..แอบมองก้นเจ๊อ่ะพี่เค้าทำท่าหมั่นเขี้ยวก้นเจ๊มากๆด้วย   สงสัยพี่ซีวอนเค้าจะลวนลามเจ๊นะครับ”  

“ว่าไงนะ!!..ไอ้ซีวอน..มานี่!!”

“โอ๊ย! ยัยเจ๊เธอจะทำอะไรเนี่ย..โอ๊ย!..มันเจ็บนะ..จะมาบิดหูชั้นทำไม”

“อย่ามาทำไก๋..นายจะลวนลามชั้นใช่ไหมหล่ะ...อย่านึกนะว่าชั้นไม่รู้..บลาๆๆๆๆๆ”

โอ้..เสร็จไปหนึ่ง ...ต่อไป..

“พี่ทึกกี้ครับ..พี่คังอินเค้าเคยบอกผมว่าพี่คังอินชอบมองขาอ่อนพี่อ่ะ..มันขาวดี” ใส่ร้ายพี่ชายตัวเองไม่เป็นไรใช่ไหม....T^T

“หะ..หา!..จริงเหรอ?..แต่คังอินเค้า...เอ่อ..ไม่จริงอ่ะ”

พูดจบก็วิ่งหนีไปเลยครับ..คนอ่อนไหวอย่างพี่ทึกกี้น่าสงสารจัง..เดี๋ยวค่อยเรียกพี่คังอินให้มาเคลีย์แล้วกัน..

เอาหล่ะ!...

รายต่อไป....

 “น้องเรียวอุคครับ..เมื่อกี๊พี่เห็นไอ้เย่มันไปหลีสาวโต๊ะนู้นอ่ะ...น้องเรียวอุคจะไม่...”

“พี่เยซอง!!!!! มีอะไรจะสารภาพไหม!!!”

ว้าว! ได้ผลเกินคาดพูดยังไม่ทันจบก็หันไปจัดการไอ้เย่ซะแล้ว ขอโทดด้วยนะเว้ยเพื่อน 55+

เหลืออีกสอง น้องดงแฮกับน้องฮยอกแจจะจัดการยังไงดีหว่า…โอ๊ะโอ่! รู้แล้ว...หึหึหึหึ

“น้องดงแฮครับไอ้คิบอมมันฝากมาถามว่าดงแฮวันนี้ใส่กางเกงในสีอะไรอ่ะครับ”

“บะ..บ้า..บ้า!!...บ้าๆๆๆ!!!!..บ้าที่สุด..คิบอมทำไมนายเป็นคนอย่างนี้” เอาหล่ะสิครับน้องดงแฮเริ่มหันไปโวยวายคิบอม…มาต่อกันที่น้องฮยอกแจดีกว่าครับ

“...อ่อ!น้องฮยอกแจครับตะกี๊พี่ชางมินเค้าพาน้องจุนกิไปไหนแล้วไม่รู่อ่ะครับ”

“หึหึหึ..พี่คยู..พี่อย่างนึกนะ..ว่าผมจะไม่รู้ทันพี่...ถึงพี่จะหลอกคนอื่นได้...แต่พี่หลอกผมไม่ได้หรอก..จุนกิเค้าไปห้องน้ำ..ส่วนพี่ชางมินเค้า..เดินออกไปตั้งนานแล้ว..แล้วเค้าจะไปด้วยกันได้ยังไง”

เอ่อ..ซวยหล่ะสิ..น้องฮยอกแจดันรู้ทันซะได้.....อ่า...โอ๊ะ!..คงต้องใช้ไม้เด็ด

“น้องฮยอกแจ!..ระวังครับ...พี่ฮันกำลังจะกอดน้องฮยอกแจนะ!”

“ห๊ะ!..ไหน”

พรึบ!

.

.

แล้วผมจะรออะไรหล่ะครับ...ไปตามหากระต่ายดีกว่า..หึหึหึหึ

.

.

.

30นาทีผ่านไป....

ตอนนี้ผมยังหาน้องซองมิน...กระต่ายสุดที่รักไม่เจอเลยครับ...ตอนนี้ผมเลยกะว่าจะไปถามพี่ชางมินให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยดีกว่า ในขณะที่ผมกำลังหาพี่ชางมินอยู่นั้น

.

.

ตุ้บ!

.

.

“โอ๊ย! ขอโทดครับเป็นอะไรรึป่าวครับ” เสียงหวานใสเอ่ยถามอย่างน่ารัก..แล้วเสียงแบบนี้..คิดว่าผมจะจำไม่ได้เหรอครับ...

น้องซองมิน!!!

“อะ..เอ่อ..น้องซองมิน..ทำไมมาอยู่ที่นี่หล่ะครับ..เอ่อ...พี่ชื่อคยูฮยอนครับ...เป็นรุ่นน้องพี่ชางมิน..พี่ชางมินใพรามาตามหาน้องซองมินนะครับ พี่ตามหาน้องซองมินอยู่ต้องนาน...เอ่อ..เจอจนได้”  

ให้ตายสิ! นี่ผมพูดอะไรไปเนี่ย....ผม..ผมไม่รู้จะพูดอะไรเลย...ปากมัน..พาไปเองหมด...ทำยังไงดี

.

.

ทำยังไงดี...

.

“ฮึฮึฮึ”

ผมกำลังเครียดนะ..ใฝครมาหัวเราะเนี่ย

.

.

เอ๊ะ!..น้องซองมินนี่หว่า

“อิอิ...พี่..พี่คยูฮยอน..ใช่ไหมฮะ”  น้องซองมินถามพลางหัวเราะไปด้วย

“อ่า...ครับ..”

“อิอิอิ..เป็นอย่างที่พี่ชางมินบอกไว้เลยนะฮะ”

“ห๊ะ!..หา...พี่ชางมิน..บอกว่า...อะไรเหรอครับ?”

“ฮึฮึฮึ..ก็พี่ชางมินบอกว่า..พี่คยูฮยอนเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่ชางมินต้องสั่งคุ้มครองซองมิน...เพราะพี่คยูฮยอนเป็นคนเจ้าชู้สุดๆ....แต่ความจิงแล้วพี่คยูฮยอนเอ๋อสุดๆ..อิอิอิอิ...สงสัยจะเป็นความจิงนะครับ”

=.=^^^ พี่ชางมินน่ะ...ทำไมมาใส่ร้ายน้องเขยอย่างนี้...T^T

“เอ่อ..น้องซองมินครับ..พี่ไม่ได้เอ๋อนะครับ...แล้วส่วนที่พี่เจ้าชู้น่ะ..พี่ก็เลิกไปแล้นะครับ” ผมพยายามอธิบายให้น้องซองมินฟัง

“555+..ครับบบบ....พี่ชางมินบอกผมแล้ว...ผมว่า..ผมเข้าไปหาพวกเพื่อนๆพี่ดีกว่านะฮะ”

“อ๊ะ! เดี๋ยวครับ!..น้องซองมินครับ”

“ฮะ..มีอะไรเหรอฮะ?”

“อ่า..อ่า...คือ..คือ..”

“ฮะฮะฮะฮะ....พี่คยูฮยอนจะบอกรักผมเหรอฮะ”

“หา!...” น้องซองมินรู้ได้ไงเนี่ย?!

“555+..เอาหล่ะฮะ...ผมพร้อมแล้ว...จะบอกรักผม..ก็รีบบอกนะฮะ...เดี๋ยวผมเผลอไปรับรักคนอื่นซะก่อนนะฮะ...”

“อย่านะ!”

“หืม..?...ทำไมหล่ะครับ?..^^..”

“ก็...ก็..ก็...”

“หึหึหึ...พี่คยูฮยอนครับ...พี่รู้รึป่าว..ผมสามารถอ่านใจคนได้นะครับ..^^”

“ห๊ะ!..หา..น้องซองมิน..อ่านใจคนได้..เหรอครับ..?”

“ฮะ!”

“งั้น..น้องซองมิน..ลอง..บอกความในใจพี่ตอนนี้..ได้รึป่าวหล่ะครับ”

“ฮะฮะฮะ..ได้ครับ!...ตอนนี้พี่คยูฮยอนกำลังคิดว่าจะบอกรักผมยังไงให้โรงแมนติกที่สุด...และ..แอบคิดด้วยว่าจะเคลีย์เรื่องที่ทำให้พวกพี่ๆกับเพื่อนๆของผมเลิกทะเลาะกันยังไงดี...จริงไหมครับ”

“อ่า...ครับ..เดาถูก.หมดเลย..”

“งั้น..ก็บอกรักผมซะทีสิครับ..^^..”

.

.

กึก!

“พี่คยูฮยอน! อย่าคุกเข่าอย่างนี้สิครับ! คนอื่นเค้าหันมามองกันหมดแล้วนะครับ!”

“ก็..น้องซองมินบอกว่าพี่ต้องการ การบอกรักที่โรแมนติกที่สุดไงครับ..นี่พี่ก็กำลังขอความรักจากน้องซองมินอยู่นะครับ....เพราะฉะนั้น..น้องซองมินเป็นแฟนพี่นะครับ”

“อ่ะ..เอ่อ...ฮะ..ก็ได้ครับ...แต่..แต่พี่คยูฮยอนรีบลุกขึ้นเถอะฮะ!”

“ฮะๆๆๆ ครับ..ได้ครับ...พี่ลุกแล้วครับบบ”

“พี่คยูฮยอนอ่ะ...=^=”

“ตกลง..น้องซองมินเป็นแฟนพี่แล้วนะครับ”

“เอ่อ..ฮะ..-///-..”

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เฮ้อ!.คยูมิน..จบแล้วค่ะ ^^
ตอนต่อไปขอนอกเรื่องนิดหน่อยนะคะ
ตอนต่อไปขอเป็นวอนคยูค่ะ
เพื่อนแอบมาขอหลังไมค์
อิอิอิ

*เครดิค THEAM  http://writer.dek-d.com/lovehongki/writer/view.php?id=533756