คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทเรียนรัก ❤ นักกีฬา [ภาคิน X พระพาย]......10 [100%]
บทเรียนรั ❤ นัีฬา [ภาิน X พระพาย] อนที่ 10
Author : 여 님 (ยอนิม)
หลัาที่้อมบาสเรียบร้อยแล้ว ภาิน็ับรถลับมายัอนโอนเอ เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
ออ
เสียออหน้าประูห้อทำให้ภาินมวิ้วเล็น้อย แ่็เินมาส่อ่อาแมว ่อนะทำหน้าแปลใ พร้อมับเปิประูห้อ
“ีย์าร์สำรอ็มี ทำไมไม่เปิเ้ามา” ภาินถามพระพายที่ยืนสะพายระเป๋าอยู่หน้าห้อ เพราะภาินส่้อวามให้มาที่ห้ออนเอเพื่อออไปพร้อมันเลย
“็พี่ภาินอยู่ห้อ” พระพายอบเสียอ่อยๆ เ็หนุ่มะใ้ีย์าร์ไเ้าห้ออภาิน ถ้าภาินไม่อยู่ห้อ แ่เอราฟับโที่ใ้อนโทั้สอนบอว่าภาินลับมาแล้ว พระพายเลย้อออเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
“แล้ว?” ภาินเลิิ้วนิๆ แล้วถามลับ
“ผมเร..” พระพายรีบหยุำพูัวเอ เมื่อเห็นสายาุๆอภาินที่มอมา เพราะภาินเยบอแล้วว่า ห้ามพูำว่าเรใออมาอี
“โอเ เ้ามา่อนละัน อเวลาพี่แป๊บหนึ่” ภาินเบี่ยัวให้พระพายเินเ้ามาในห้อ เ็หนุ่มเินัวลีบเ้าไปทันที ่อนที่ภาินะปิประู
“นัู่ทีวีรอไป่อน็ไ้นะ” ภาินพูบอับพระพาย แ่เ็หนุ่มส่ายหน้าไปมา
“ไม่เป็นไรรับ ผมนั่รอเยๆไ้” พระพายบอลับ ภาินพยัหน้ารับ่อนะเินหายเ้าไปในห้อนอน พระพายลี่ยิ้มออมา รู้สึีใที่ะไ้ลับบ้าน และื่นเ้นที่ะไ้ลับพร้อมับภาินสอ่อสอ พระพายโทรบอแม่นเอแล้วว่าะลับบ้านวันนี้ แม่็ัถามว่าะลับยัไ พระพายบอไปแ่ว่าลับับรุ่นพี่ พระพายนั่ิอะไรไปเรื่อยเปื่อย นภาินเินออมาาห้อพร้อมระเป๋าสะพายใบไม่ให่มานั
“เรียบร้อยแล้วล่ะ” ภาินพูึ้น พระพายึลุามออมาาห้อพั พระพายพยายามเินามภาินแบบทิ้ระยะห่าเล็น้อย แล้วมอแผ่นหลัอร่าสูที่อยู่รหน้านเอ้วยวามปลื้มใ แม้แ่อนเ้าไปอยู่ลิฟท์ พระพาย็พยายามแอบมอภาินแบบไม่ให้ภาินรู้ัวเป็นระยะ
“เอาระเป๋าไว้ท้ายรถ็ไ้” ภาินบอเมื่อเินมาถึรถอนเอ
“ไม่เป็นไรรับ ผมถือไ้ มันไม่ไ้หนัอะไร” พระพายรีบพูบอออมา ภาินมอหน้าพระพายนิ่ๆ
“พี่ว่า้ออื้อำว่าไม่เป็นไรอีำแล้วละมั้” ภาินพูออมาเสียเรียบ ทำใหพระพายนิ่เียบทันที
“ึ้นรถเถอะ” ภาินบอลับ ่อนที่ะเปิประูรถึ้นไปนั่ พระพาย็้อึ้นไปนั่้านับ
“าเ็มั้วย” ภาินพูบอ พระพาย็รีบาเ็มัทันที พร้อมับอระเป๋าอนเอเอาไว้้วย เนื่อาไม่รู้ะเอามือเอาไม้ไปวาไว้รไหน รู้สึัเินและีใที่ไ้นั่รถอภาินอีรั้ และรั้นี้ะเป็นารนั่ไป้วยันยาวนานร่วม 3ั่วโม พอเห็นว่าพระพายาเ็มัแล้ว ภาิน็ับรถออทันที
Tru…Tru…Tru
เสียโทรศัพท์อภาินัึ้น ายหนุ่มหยิบึ้นมาูพร้อมับรับ
“ออมาแล้ว.........ใล้ถึแล้ว ....ลมารอ้าหน้าเลยนะ ี้เียับเ้าไป้าใน....อืม....อืม” ภาินพูสายสัพั็วาล พระพายมวิ้วเล็น้อยอย่าสสัย
“เี๋ยวพี่แวะรับเพื่อน้วยนะ เาอิรถลับบ้าน้วย” ภาินพูบอออมา ทำให้พระพายให่อเหี่ยวทันที เมื่อรู้ว่าไม่ไ้ลับับภาินสอ่อสอ แ่็ไม่ล้าถามภาินว่านที่ไปรับือใร เมื่อใล้ะถึที่หมาย ภาิน็ะลอรถ้าๆ พระพายหน้าาไปนิเมื่อเห็นร่าเพรียวอหิสาวยืนรออยู่้านหน้าทาเ้าอนโแห่หนึ่
“ำีไ้มั้ย เ้า็เป็นรุ่นพี่อเราอีนเหมือนัน” ภาินถามออมา พระพายหน้าหม่นล เมื่อรู้แล้วว่านที่ภาินมารับ็ือี
“ำไ้รับ” พระพายอบลับเสียแผ่ว ภาินหันมามอหน้าพระพายนิๆ แ่็ไม่ไ้พูอะไร
“ั้นเี๋ยวผมลไปนั่้าหลันะรับ” พระพายรีบพูบอเมื่อนึไ้ เพราะ้อให้หิสาวมานัู่่ับภาิน
“ไม่้อ็ไ้ เี๋ยวให้ีนั่้าหลั” ภาินบอออมา้วยน้ำเสียปิ
“ไม่ีหรอรับ ผมไปนั่เอีว่า” พระพายพูบ ภาิน็อรถเทียบฟุบาทพอี พระพายรีบปลเ็มั พร้อมับหิสาวที่เปิประู้านที่พระพายนั่
“อ๊ะ..” หิสาวใเล็น้อย เพราะไม่รู้ว่ามีนนั่มา้านหน้า้วย
“สวัสีรับ” พระพายยมือไหว้ีเพราะไม่รู้ะทัทายยัไ เ็หนุ่มรีบลารถ ี็ยมือรับไหว้อย่าๆ ่อนที่พระพายะเปิประู้านหลัึ้นไปนั่
“เ้ามาสิี ยืนรออะไร” ภาินพูบอับหิสาวเสียแ็นิหน่อย ีึึ้นมานั่ พร้อมับปิประู ่อนะหันไปมอพระพายอย่าแปลใ แล้ว็หันไปมอหน้าภาินอย่าอำอบ
“น้อื่อพระพาย รุ่นน้อพวเราอนมัธยม” ภาินบอสั้นๆ พระพายเม้มปานิๆ
“แล้วไปรับันมาไ้ไอ่ะ” หิสาวถามึ้นมา พระพายนั่ิประูรถแล้วหันหน้ามอออไปนอรถ
“น้อเรียนมหาลัยเียวับพวเรา แล้วหอพัอยู่ใล้ๆั้น ั้น็เลยวนลับบ้าน้วย” ภาินอบออไป พระพายิว่าภาิน้อรีบอธิบาย เพราะไม่อยาให้ีเ้าใผิ
“เยเรียนโรเรียนเียวัน้วยใ่มั้ย” ีหันไปพูับพระพายยิ้มๆ พระพายเลย้อยิ้มอบ
“รับ” พระพายอบลับ
“ถึว่าหน้าุ้นๆอยู่” หิสาวพูบอออมาอี พระพายยิ้มเื่อนๆ ่อนะหันออไปนอรถอีรั้ ภาินมอพระพายผ่านระส่อหลั
“ภาิน ั้นหิวน่ะ แวะหาอะไริน่อนีมั้ย” ีพูวนึ้นมา
“เี๋ยวแวะเเว่นละัน ั้นไม่อยาไปถึบ้านึมา” ภาินอบเสียเรียบ หิสาวทำแ้มพอลมใส่ายหนุ่ม
“็ไ้ ไม่รู้ะรีบลับไปไหน” หิสาวว่าออาเสียระเ้าระอ พระพายรู้สึเหมือนหัวใัวเอถูบีบรั ทั้ๆที่เือนัวเอมาลอว่าไม่ไ้หวัอะไร บทสนทนาบนรถส่วนให่ะเป็นีับภาิน ภาินไม่ไ้พูอะไรมานั็แ่อบำถามอีบ้า นพระพายเผลอหลับไป ภาินับรถออมาารุเทพ็หาปั้มน้ำมันเพื่อแวะเเว่น
“พระพาย...พระพาย...พายรับ..พาย” ภาินเรียเ็หนุ่มเสียนุ่มพร้อมับเอื้อมมือไปเย่าแนพระพายเบาๆ ทำให้พระพายสะุ้ื่นึ้นมา
“ะ..รับ” พระพายานรับ พร้อมับมอหน้าภาิน แ่พอมอหาหิสาว็ไม่พบีรที่นั่้านหน้า
“พี่แวะเเว่น เราะลไปื้ออะไรรึเปล่า” ภาินถามึ้น พระพายมอไปรอบๆอย่ามึนๆ แ่็พยัหน้ารับ
“แล้วพี่ีล่ะรับ” พระพายถามถึหิสาว
“ไปเ้าห้อน้ำน่ะ ถ้าเราะไปเเว่น็ลมา พี่ะเ้าไปเหมือนัน” ภาินพูบอ พระพายเลยลารถ แล้วเินเ้าไปในเเว่นฯพร้อมับภาิน เ็หนุ่มไปเินเลือื้ออที่นเอะิน
“เฮ้อ” พระพายถอนหายใออมาเบาๆ เพราะรู้สึหหู่ที่ารลับบ้านพร้อมับภาินรั้นี้ ไม่ไ้เป็นามที่นเอหวัเอาไว้
“เป็นอะไร” เสียทุ้มที่ัทา้านหลั ทำให้พระพายสะุ้เล็น้อย พอหันลับไป ็นเ้าับอแร่อภาิน
“โอ๊ะ..” พระพายร้อออมาพร้อมับับมูนเอ ภาินเลิิ้วนิๆ
“เ็บั้นเหรอ ไหนูหน่อยสิ” ภาินพูพร้อมับับมือพระพายออามู แล้วเป็นฝ่ายยมือไปลูบมูอพระพายแทน ทำให้พระพายร้อนหน้าผ่าวๆ ใบหน้าและหูแ่ำึ้นมาทันที
“มะ..ไม่เ็บแล้วรับ” พระพายบอเสียอึอั ไม่ล้าสบาภาินเพราะลัวว่าะเินนเป็นลมไป
“มีอะไรันเหรอ” เสียอีัึ้น ุวามเินอพระพายให้หายไปอย่ารวเร็ว พระพายรีบถอยห่าออาภาิน โยที่ภาินเลิิ้วึ้นนิๆ แล้วหันไปหาหิสาว
“ไม่มีอะไร ะื้ออะไร ็ไปเลือื้อสิ” ภาินบอับเพื่อนนเอเสียเรียบ หิสาวมอหน้าภาินับพระพายเล็น้อย แ่็ยอมเินไปหาื้ออที่นเอะิน พระพายหลบสายาอภาินที่หันมามอเาอีรั้ แล้วทำทีไปหยิบนมในู้เย็นออมา
“เี๋ยวไปิเินรวมับอพี่” ภาินพูบอ
“ไม่ีว่ารับ ผมอ่ายเอ” พระพายรีบพูบอ ภาินส่ายหน้าไปมา ่อนะแย่นมและนมปัในมืออพระพายมาถือเอาไว้
“ื้อ” ภาินพูว่าสั้นๆ แล้วเินแยไปูอินบ้า พระพายมอามภาินอย่าๆ ่อนะรีบเินามหลัภาินไป
“พี่ภาิน ให้ผม่ายเอเถอะนะรับ” พระพายเินพูอยู่้านหลัอภาิน แ่ภาินทำหูทวนลมหยิบนมาั้นวาแล้วหันมาหาพระพาย
“อันนี้อร่อยมั้ย เยินรึเปล่า” ภาินถามึ้น ทำให้พระพายะัไปนิ
“เยินรับ..็อร่อยี” พระพายอบลับ ภาินพยัหน้ารับ แล้วถือนมห่อนั้นเิน่อ พระพายมออย่าๆ พร้อมับามภาิน่อเ่นเียวัน ไม่ว่าพระพายะพูอ่ายเินเอยัไ ภาิน็วนถามเรื่ออื่นไปเสียทุที นพระพายอ่อนใ
//ว่าแ่เราื้อ ัวเอ็ื้อเหมือนันแหละ// พระพายบ่นอุบอิบ
“บ่นอะไร” ภาินถามเสียเ้มเล็น้อย ทำให้พระพายยิ้มเื่อน
“เปล่ารับ” พระพายอบลับ ่อนะเห็นีเินเ้ามาหาพร้อมับนมในมือ พระพายึยับถอยออมาเพื่อให้ีเ้ามาุยับภาินไ้อย่าสะว เพราะอนนี้พวเายืนอยู่รหน้าแเียร์
“ื้ออะไรเยอะแยะอ่ะภาิน” หิสาวถามึ้นเมื่อเห็นนมในะร้า
“ไม่มีอะไร เห็นมันน่าิน ็เลยื้อ” ภาินบอลับ ทำให้หิสาวเลิิ้วึ้นมาอย่าแปลใ
“เอามา เี๋ยว่ายให้” ภาินพูบอับเพื่อน ีึวานมรวมไปับอภาิน ทำให้พระพายหน้าหม่นลนิๆ เพราะิว่าภาินเอ็ใีแบบนี้ับทุน ไม่ใ่เพาะับเาเพียนเียว
“ผมไปรอ้านอนะรับ” พระพายพูึ้น ภาินพยัหน้ารับ ่อนที่พระพายะเินออมานั่ที่ม้านั่หน้าเเว่น ปล่อยให้ภาินอยู่ับี้านใน พระพายมอผ่านระร้านเ้าไป็อที่ะหน่วในใไม่ไ้ เพราะภาินับีูเหมาะสมันมาเมื่อยืน้าันแบบนั้น
“อนั่้วยนนะรับ” เสียอายหนุ่มนหนึ่ัึ้น พระพายึยับเพื่อให้อีฝ่ายมีพื้นที่ไ้นั่อย่าสะว
“เิรับ” พระพายอบรับเสียแผ่วายหนุ่มนั่ล้าๆพระพาย
“อยู่แถวนี้เหรอรับ” ายหนุ่มวนุยึ้นมา
“เปล่ารับ พอีผ่าน็เลยแวะื้ออ” พระพายอบลับไปามมารยาท
“มาับใรเหรอรับ” อีฝ่ายถาม่อ พระพายอึอัเล็น้อยที่อีฝ่ายมาัถามนเอแบบนี้
“มาับรุ่นพี่น่ะรับ” พระพายอบลับไปอี
“แล้ว...” ายหนุ่มำลัะถามบาอย่า่อ
“พระพาย ไปึ้นรถ” เสียทุ้มเ้มอภาินัึ้น ทา้านหลั
+++++++++++++++++++++ 50% ++++++++++++++++++++++
พระพายสะุ้หันไปมอภาินทันที้วยวามใ ่อนะเห็นสายานิ่ๆอภาินมอไปที่ายหนุ่ม ที่มานั่้านเอ
“ะ..รับ” พระพายรีบลุึ้นยืนทันที
“ะไปแล้วเหรอรับ ผมอไอีไลน์ไ้มั้ย” ายหนุ่มรีบถามึ้นมา ทำให้พระพายเหน้าเหวอไปนิ เมื่อถูายหนุ่มอไอีไลน์่อหน้าภาิน
“ถืออนี่ไปที่รถ เธอ้วยี” ภาินพูบอับพระพาย พร้อมับยัถุนมในมือให้พระพายไป พระพายพยัหน้ารับแล้วรีบเินไปพร้อมีทันที แ่็หันมามอภาินเป็นระยะ ายหนุ่มทำท่าะเินาม แ่ภาินไปยืนัหน้าเอาไว้ พร้อมับพูอะไรบาอย่าับอีฝ่าย ึ่พระพายไม่อารู้ไ้ พระพายเินเ้าไปนั่รอในรถ ่อนที่ภาินะเินามลับมาึ้นรถเ่นเียวัน
ปึ!
เสียประูรถระแทปิเสียั ทำให้ทั้ีและพระพายสะุ้เฮือ
“เป็นอะไรภาิน” ีถามออมาอย่าแปลใ
“โทษที มือมันลื่นไปหน่อย” ภาินอบพร้อมับมอหน้าพระพายผ่านระส่อหลั้วยสีหน้านิ่ๆ
“ินอะไรรอท้อไป่อนพระพาย” ภาินบอออมาเสียนิ่
“รับ” พระพายอบเสียแผ่ว รู้สึหวาหวั่นับบรรยาศที่ภาินแผ่ออมาโยไม่รู้ัว พระพายหยิบนมอนเอออมาแล้วส่ถุที่เหลือให้หิสาวที่นั่้านหน้า ส่วนภาิน็ับรถออไปาปั้มน้ำมัน
“พระพายเสน่ห์แรั มีผู้ายมาอไลน์้วย ทำเอาพี่อายเลยเนี่ย” ีหันมาพูับพระพายยิ้มๆ พระพาย็ยิ้มเื่อนๆส่ไปให้
“หยิบน้ำในถุมาให้ั้นหน่อยสิี” ภาินพูัึ้นมา หิสาวึหันไป้นหาวน้ำในถุ พร้อมับเปิฝาใส่หลอแล้ว่อไปที่ริมฝีปาอภาินให้
“อ่ะ” หิสาวส่เสียออมา พระพายมอภาพรหน้า้วยวามรู้สึโหวๆในอ ทำให้ินนมปัในมือไม่ลเท่าไร
“อบใ” ภาินไม่ไ้ื่มน้ำที่หิสาวยื่นมาป้อน แ่ภาินรับวน้ำมาถือื่มเอ ่อนะวาเอาไว้ร่อวาวน้ำ
“ินนมอะไรมั้ย เี๋ยวแะให้” หิสาวถาม่อ
“ไม่ล่ะ เธอินเถอะ” ภาินอบลับ หิสาวทำหน้า
“แล้วื้อมาทำไมเยอะแยะ” ีบ่นไม่ริันั
“ื้อเอาไว้ินวันอื่นบ้าไม่ไ้รึไล่ะ” ภาินบอลับ้วยสีหน้านิ่ๆ หิสาวย่นมูใส่่อนะินนมอนเอ พระพายเ็บนมปัใส่ระเป๋านเอเพราะินไม่ล ่อนะอระเป๋าแล้วหันมอออไปนอรถอีรั้ เสียเพลแผ่วๆในรถ ับล่อมให้พระพายเลิ้มหลับลไปอีในเวลา่อมา
..
...
..
..
..
“พระพาย ...พระพาย” เสียเรียพระพายัึ้น ทำให้พระพายสะุ้เล็น้อย พร้อมับมอไปรอบๆอย่าๆ
“รับ” พระพายานรับไป่อน
“ลมานั่้าหน้า” เสียอภาินพูึ้น ทำให้พระพายะโมอ้านหน้ารที่หิสาวเยนั่
“แล้วพี่ีล่ะรับ” พระพายถามลับ
“พี่ไปส่ีที่บ้านแล้ว และำลัะไปส่เรา แ่พี่ไปบ้านเราไม่ถู” ภาินพูึ้น ทำให้พระพายรู้ว่านเอมาถึที่หมายแล้ว
“ะ..รับ” พระพายรีบเปิประูรถลไปนั่้านหน้าแทน เพราะไม่อยาให้ภาินรู้สึว่าเป็นนับรถให้พระพาย อนที่ลารถไป พระพายมอรอบๆ็ำไ้ว่าอยู่หน้าศาลาลาัหวั ภาินอรถเทียบฟุบาทเอาไว้
“หิวมั้ย พี่เห็นเราินนมปัไปนิหน่อยเอไม่ใ่รึไ” ภาินพูึ้น ทำให้พระพายนั่เล็น้อย พลาสสัยว่าภาินรู้ไ้ยัไ
“็หิวนิหน่อยรับ เี๋ยวผมลับไปิน้าวที่บ้าน็ไ้ แม่ทำเรียมไว้ให้” พระพายอบลับ ภาินพยัหน้ารับ่อนะับรถออ
“อโทษนะรับ ที่ผมหลับไม่รู้เรื่อเลย” พระพายพูึ้น เพราะเาไม่รู้ัวเลยว่าีลารถไปอนไหน
“ไม่เป็นไร” ภาินอบลับ พระพายบอทาไปยับ้านนเอ ไม่นานนัรถอภาิน็มาอรประูรั้วไม้ ึ่บริเวรั้วมี้นไม้ึ้นแมสลับไปมา ประูรั้วหน้าบ้านมีไฟเปิให้วามสว่าอยู่ พระพายอระเป๋าเนอเอาไว้เพื่อเรียมัวลารถ
“เอ่อ..” พระพายั้ใะอบุภาิน
“อยู่ับใร” ภาินถามึ้นมา่อน
“อยู่ับแม่ า แล้ว็รอบรัวลุรับ าับลุอยู่นละบ้าน แ่อยู่ในรั้วเียวัน” พระพายอบลับ ่อนที่ะเห็นแม่นเอเินมาที่ประูรั้ว
“แม่เหรอ” ภาินถามึ้น เพราะเห็นเหมือนันเนื่อาไฟหน้ารถสาส่อไปที่ประูรั้ว
“รับ” พระพายอบลับ ภาินึเปิประูรถลไป พระพายมอามอย่าๆ แล้วรีบลารถามภาินลไปเ่นเียวัน แม่อพระพายมอร่าสูอย่าๆ ่อนะเห็นพระพายลารถ
“สวัสีรับแม่” พระพายส่เสียทัแม่นเอ
“อ่าว พระพายหรอเหรอ” แม่ทัลับ ่อนะเปิประูรั้วออมาหาลูนเอ
“สวัสีรับ” ภาินยมือไหว้แม่อพระพาย แม่อพระพายยมือรับไหว้ทันที
“สวัสี่ะ นี่..” แม่อพระพายเพ่มอหน้าภาินเพราะมอเห็นไม่ั
“เอ่อ...แม่ นี่พี่ภาิน ือ..พี่เาลับมาบ้านเลยให้พายิรถลับมา้วย” พระพายรีบบอแม่นเอทันที แม่อพระพายเลิิ้วึ้น พร้อมับมอภาินอีรั้
“อโทษ้วยนะรับ ที่พาพระพายลับมามืไปหน่อย” ภาินพูึ้น
“ไม่เป็นไร่ะ น้า้ออบุุภาินมาว่าที่อุส่าห์พาพระพายมาส่” แม่อพระพายพูึ้น
“ผมว่าุน้าเรียว่าผมภาินเยๆีว่านะรับ อย่าเรียผมว่าุเลย” ภาินทัท้วออมาอย่าสุภาพ ทำให้แม่อพระพายยิ้มออมาน้อยๆ พระพายเอ็ยืนบิไปมา เพราะรู้สึัเินแม่นเอ
“อบุพี่ภาินมานะรับ ที่มาส่ผม” พระพายยมือไหว้ภาิน ภาินพยัหน้ารับ
“แล้วนี่ินอะไรันมารึยั” แม่อพระพายถามึ้น พระพายส่ายหน้าไปมา
“ยัเลยรับ” ภาินอบลับ ทำให้แม่อพระพายยิ้มนิๆ
“ั้นถ้าไม่รัเีย เ้ามาทานอาหารในบ้านน้า่อนมั้ย” แม่อพระพายพูวน พระพายเย่าแนแม่นเอเบาๆ เพราะลัวว่าะรบวนเวลาอภาิน
“ไม่รัเียเลยรับ” ภาินอบรับ้วยน้ำเสียสุภาพ ทำให้พระพายะัอึ้ไปนิ
“ั้น็ับรถเ้ามาอ้านใน่อน็ไ้่ะ เี๋ยวน้าไปอุ่นับ้าวให้ พอีทำเรียมไว้ให้เ้าเ็นนี้หลายอย่าเลย” แม่อพระพายพูบอยิ้มๆ ่อนะเินเ้าไป้านในพร้อมับสั่ให้พระพายเปิประูรั้วให้ภาินับรถเ้ามา้านใน
“พี่ภาินไม่รีบลับบ้านใ่มั้ยรับ” พระพายถามึ้นอย่าเรใ หลัาที่ภาินอรถรลานหน้าบ้าน แล้วลารถมาแล้ว
“ไม่อยาให้พี่อยู่รบวนรึเปล่า” ภาินถามเสียนิ่ พระพายส่ายหน้าไปมาทันที
“เปล่ารับ ผมลัวว่าพี่ภาินอาะอยาพัผ่อน เห็นับรถมาั้ไล” พระพายอบลับไป
“พี่ไม่เป็นไร” ภาินอบลับ พระพายใเ้นึั รู้สึีใและื่นเ้นไม่น้อย ที่ในวันนี้บ้านนเอไ้มีโอาส้อนรับภาิน
“ั้น็เิ้านในรับ บ้านผมอาะไม่ให่โมานะรับ” พระพายพูบอ ่อนะเินนำภาินเ้าไป บ้านอพระพายเป็นบ้านไม้ั้นเียวทั้หลั แู่แลรัษาเนื้อไม้อย่าี ภายในบ้านอถูัวาอย่าเป็นระเบียบและูสะอาสะอ้าน เฟอร์นิเอร์ทุอย่าเป็นไม้หม
“พี่ภาินนั่รอแป๊บหนึ่นะรับ ผมอเอาระเป๋าไปเ็บในห้อ่อน” พระพายพูึ้น ภาินพยัหน้ารับ ่อนที่พระพายะเินหายเ้าไป้านใน ภาินึเินูรูปถ่ายที่ิอยู่้าผนัึ่เป็นรูปอพระพายถ่ายับแม่ และรอบรัว มีทั้สมัยเ็ๆและอนปัุบัน
“พี่พายยยยย ลับมาแล้วเหรอ” เสียใสอหิสาวนหนึ่ัึ้น พร้อมับวิ่เ้ามา ่อนะเบรัวโ่ เมื่อเห็นร่าสูอภาินยืนอยู่ลาบ้าน ภาินหันไปมอหิสาวเ่นเียวัน เพลินน้อสาวอพระพายาโอ้าปา้า
“พะ..พี่ภาิน” เพลินเรียอีฝ่าย้วยวามะลึ ภาินเลิิ้วึ้นนิๆ
“รู้ัพี่้วยเหรอ” ภาินพูึ้น หิสาวพยัหน้ารวเร็ว แ่ไม่ทันพูอะไรพระพาย็เินออมาาห้อเสีย่อน เพลินรีบวิ่ไปเาะแนพระพายทันที
//พี่พาย พี่ภาินมาไ้ไ// เพลินระิบถามพี่ายนเอทันที
//เี๋ยว่อยุยไ้มั้ยล่ะ// พระพายระิบลับ ่อนะหันมายิ้มเื่อนให้ภาิน ที่ำลั้อมอมาที่นทั้สอ
“พี่ภาินรับ นี่เพลิน น้อสาวผม ลูลุอผมน่ะรับ” พระพายแนะนำน้อสาวนเอ
“สวัสี่ะ” เพลินรีบยมือไหว้ ภาินพยัหน้ารับน้อย ๆ
“อ่าว เพลินยัไม่นอนอีเหรอ”แม่อพระพายเินออมาารัวแล้วทัหลานสาว
“ำลัะนอน่ะอาสร้อย แ่เห็นเหมือนมีรถเ้ามาในรั้ว เลยเ้ามาูว่าใ่พี่พายรึเปล่า”หิสาวอบยิ้มๆ
“ภาิน ับ้าวบ้านน้าเป็นับ้าวพื้นๆธรรมา ภาินินไ้มั้ย” แม่อพระพายหันไปถามภาิน
“ไ้รับ ผมินไ้ทุอย่า” ภาินอบลับ แม่อพระพายยิ้มรับ
“ั้นไปในรัวันเลยีว่า น้าอุ่นับ้าวเรียบร้อยแล้ว” แม่อพระพายพูึ้น ภาินึเินามหลัแม่อพระพายเ้าไป ส่วนพระพายถูเพลินึแนเอาไว้่อน
//พี่พาย เพลินอยารู้อนนี้เลยอ่ะ ว่าทำไมพี่ภาินมาอยู่ในบ้านไ้ แล้วมาันไ้ยัไ// เพลินถามออมาอย่าอัอั้น
//พี่ลืมบอ ว่าพี่ภาินเ้าวนพี่ลับมาบ้าน้วยัน// พระพายบอลับ ทำให้เพลินทำท่าอยาะรี๊ัๆ แ่็ไม่ไ้ส่เสียอะไรออมาเพราะลัวว่านอื่นๆะใ
//เพลินว่าพี่ภาิน้อสนใพี่พายแน่ๆ ไม่ั้นไม่มาส่หรอ// เพลินสันนิษานออมา
//ะบ้าเหรอเพลิน พี่ภาินเ้าใีับทุนแหละ// พระพายรีบปิเสธออมา แ่ในใ็เ้นระรัว ร้อนหน้าวูบวาบ ่อนที่ใบหน้าะหม่นลทีละนิ
//อีอย่าพี่ี็ลับมา้วยนะ แ่พี่ภาินไปส่พี่ี่อน แล้วถึมาส่พี่ที่บ้านเนี่ยแหละ// พระพายอบลับไปเสียแผ่ว เพลินทำหน้าเ็เล็น้อย
//ไอ้เรื่อัำลัใัวเอเนี่ย พี่พายเ่ัเลยนะ// เพลินอที่ะแวะพี่ายนเอไม่ไ้
“พาย ไม่เ้ามาสัทีล่ะ พี่เ้ารออยู่นะ” แม่อพระพายเินออมาาม
“รับๆ ไปเี๋ยวนี้แหละรับ” พระพายรีบอบรับ
“เพลินิน้าว้วยันมั้ย” พระพายวนน้อสาว
“ไม่ินหรอพี่พาย นี่ 3 ทุ่มแล้ว ินึๆเี๋ยวอ้วน ืนนี้เพลินนอนับพี่พายนะ มีเรื่ออยาะถาม” เพลินพูยิ้มๆ พระพายพยัหน้ารับ เพราะเป็นเรื่อปิที่เาับน้อสาวอบนอน้วยันบ่อยๆ
“ั้นเพลินไปนอนเล่นรอละัน พี่พายไปิน้าวับพี่ภาินเถอะ ึึ” หิสาวพูพร้อมับหัวเราะแว พระพายร้อนหน้าวูบ่อนะเินเ้าไปในรัว
“อโทษที่ให้รอนะรับ” พระพายรีบพูบอับภาิน ที่อนนี้นั่ลประำที่แล้ว
+++++++++++++++++++++ 100% ++++++++++++++++++++++++
2 Be Con
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ยัไม่ถึพาร์ทภาิน ใเย็นเน้อ
ความคิดเห็น