ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : โจรหรือ?
บรืน!
"กรี๊ดดดดดดดดดด ปล่อยนะ พวกแกจะทำอะไรฉัน"เมื่อขึ้นรถและรถแล่นไปบนถนน ฉันก็แหกปากตะโกนถาม ข้างๆฉันมีผู้ชายหน้าตาดีคนนึง หน้าตาเหมือนคนเอเชียน่ะนะ แต่มันเป็นคนจับฉันมา ไม่!!!!!!!!!!
"เบาๆซิลูก"
"ลูก ใครลูกแก ฉันมีพ่อเป็นโจรหรอก"ฉันเถียงกลับ
"ลูกช่างเหมือนแม่ของลูกจริงๆ ปากนี่ดุเดือด"ตาแก่พูดและยิ้มให้ ทำไมถึงรู้สึกอบอุ่นยังไงก็ไม่รู้สิ อย่าบอกว่าฉันรักโจร โธ่!!!!!!รสนิยมฉันหรือยนี่
"ไม่ต้องเอาแม่ฉันมาเกี่ยว"ฉันเกิดอาการหวงแม่ขึ้นมาทันที
"ทำไมล่ะ ก็ฉันเป็นสามีเขา"
"กรี๊ดดดดดดดดด แม่ฉันมีสามีคนเดียวย่ะ คนๆนั้นก็คือพ่อฉัน เป็นคนเกาหลี จำไว้ด้วย"ฉันกรีดเสียงเป็นครั้งสุดท้าย สายตาก็เหลือบมองทางเพื่อจะคุ้นตาและนั่น ก็คุ้นตาจริงๆด้วย คล้ายๆทางไปบ้านฉันน่ะ และนั่นรถเบนซ์คันที่ฉันนั่ง(ก็มีอยู่คันเดียวนั่นแหล่ะย่ะ)ก็จอดที่บ้านหลังหนึ่ง รู้สึกคุ้นตา เอ๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!นั่นมันบ้านฉันนี่นา ทันทีที่เปิดประตูได้ ฉันก็วิ่งเข้าบ้านทันที เขาก็ไม่ตามแฮะ แปลกโจร? แต่เขาค่อยๆเดินเข้าบ้านเหมือนลูกผู้ดี หรือว่าเป็นแมวมองมาจับฉันไปเป็นนางแบบ^-^
"คุณขิม"รู้จักชื่อแม่ฉันได้ไงอ่ะ ฉันไม่เคยเปิดเผยที่ไหนมาก่อนนะ
"ข้าวกลับมาแล้วเหรอลูก เป็นยัง....ไงบ้าง"แม่ค่อยๆลดเสียงลงเมื่อประจันหน้ากับผู้ชายหน้าตาเอเชียคนนั้น
"คุณ!"แม่ร้องเสียงดังแล้วแม่ก็น้ำตาไหล มันอะไรกันแน่นะ
''ผมคิดถึงคุณมากเลยนะ ขิม คุณไม่ติดต่อหาผมเลย"เขาพูดและกอดแม่ฉัน บังอาจ!!!คนที่ควรจะกอดต้องเป็นพ่อฉันซิ พ่อฉัน! แน่ะ!แม่ก็ไม่ขัดขืนกลับกอดเขาซะแน่นเชียว
"ฉันก็คิดถึงคุณ แต่เรา...."
"ครอบครัวผมไม่เหลือใคร ทุกคนเสียหมดแล้ว ผมเลยจะมารับคุณกับลูก"เขาเอ่ย
"ลูก!"ฉันกับไอ้คิวที่เพิ่งโผล่มาเมื่อกี้อุทานเขายิ้มให้ฉันกับไอ้คิว
"นี่ลูกของผมหรือนี่ โตขึ้นหน้าตาดีจังเลย"เขาพูดพลางน้ำตาไหลเอ่อแล้วกอดพวกเราไว้ ฉันกับไอ้คิวเกิดอาการงงตาแตก
"ลูกหรือ ฉันเป็นลุกคุณ"ฉันถามซ้ำ
"พ่อขอโทษ พ่อไม่รู้จริงๆพ่ออยากชดใช้"เขาพูดฉันงง แต่ก็เริ่มเข้าใจเมื่อแม่เดินเข้ามากอด(คนที่คิดว่าน่าจะใช่)พ่อ
"นี่แหล่ะ พ่อของลูกไง"แม่พูดแล้วร้องไห้ ฉันกับไอ้คิวก็ร้องไห้ไปด้วย
"แง/ฮืิอ"พวกเราประสานเสียงร้องไห้
-----------เมื่อถึงเวลาอาหารเย็นจ้า------------
"คิดยังไงคุณถึงมาที่นี่คะ"คุณแม่ถาม พวกเรานั่งคุยกันมาร่วมชั่วโมงจนแม่แทบลืมทำอาหารเย็น
"ผมจะมารับคุณกับลูกไปอยู่ด้วย"พ่อตอบ
"ฉัน.....ฉันขอไม่ไปได้ไหม"แม่พูดเบาๆ
"หา!!!!ไม่ไป"ทุกคนอุทานพร้อมกัีน
เดี๋ยวมาต่อนะจ้าาา
"กรี๊ดดดดดดดดดด ปล่อยนะ พวกแกจะทำอะไรฉัน"เมื่อขึ้นรถและรถแล่นไปบนถนน ฉันก็แหกปากตะโกนถาม ข้างๆฉันมีผู้ชายหน้าตาดีคนนึง หน้าตาเหมือนคนเอเชียน่ะนะ แต่มันเป็นคนจับฉันมา ไม่!!!!!!!!!!
"เบาๆซิลูก"
"ลูก ใครลูกแก ฉันมีพ่อเป็นโจรหรอก"ฉันเถียงกลับ
"ลูกช่างเหมือนแม่ของลูกจริงๆ ปากนี่ดุเดือด"ตาแก่พูดและยิ้มให้ ทำไมถึงรู้สึกอบอุ่นยังไงก็ไม่รู้สิ อย่าบอกว่าฉันรักโจร โธ่!!!!!!รสนิยมฉันหรือยนี่
"ไม่ต้องเอาแม่ฉันมาเกี่ยว"ฉันเกิดอาการหวงแม่ขึ้นมาทันที
"ทำไมล่ะ ก็ฉันเป็นสามีเขา"
"กรี๊ดดดดดดดดด แม่ฉันมีสามีคนเดียวย่ะ คนๆนั้นก็คือพ่อฉัน เป็นคนเกาหลี จำไว้ด้วย"ฉันกรีดเสียงเป็นครั้งสุดท้าย สายตาก็เหลือบมองทางเพื่อจะคุ้นตาและนั่น ก็คุ้นตาจริงๆด้วย คล้ายๆทางไปบ้านฉันน่ะ และนั่นรถเบนซ์คันที่ฉันนั่ง(ก็มีอยู่คันเดียวนั่นแหล่ะย่ะ)ก็จอดที่บ้านหลังหนึ่ง รู้สึกคุ้นตา เอ๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!นั่นมันบ้านฉันนี่นา ทันทีที่เปิดประตูได้ ฉันก็วิ่งเข้าบ้านทันที เขาก็ไม่ตามแฮะ แปลกโจร? แต่เขาค่อยๆเดินเข้าบ้านเหมือนลูกผู้ดี หรือว่าเป็นแมวมองมาจับฉันไปเป็นนางแบบ^-^
"คุณขิม"รู้จักชื่อแม่ฉันได้ไงอ่ะ ฉันไม่เคยเปิดเผยที่ไหนมาก่อนนะ
"ข้าวกลับมาแล้วเหรอลูก เป็นยัง....ไงบ้าง"แม่ค่อยๆลดเสียงลงเมื่อประจันหน้ากับผู้ชายหน้าตาเอเชียคนนั้น
"คุณ!"แม่ร้องเสียงดังแล้วแม่ก็น้ำตาไหล มันอะไรกันแน่นะ
''ผมคิดถึงคุณมากเลยนะ ขิม คุณไม่ติดต่อหาผมเลย"เขาพูดและกอดแม่ฉัน บังอาจ!!!คนที่ควรจะกอดต้องเป็นพ่อฉันซิ พ่อฉัน! แน่ะ!แม่ก็ไม่ขัดขืนกลับกอดเขาซะแน่นเชียว
"ฉันก็คิดถึงคุณ แต่เรา...."
"ครอบครัวผมไม่เหลือใคร ทุกคนเสียหมดแล้ว ผมเลยจะมารับคุณกับลูก"เขาเอ่ย
"ลูก!"ฉันกับไอ้คิวที่เพิ่งโผล่มาเมื่อกี้อุทานเขายิ้มให้ฉันกับไอ้คิว
"นี่ลูกของผมหรือนี่ โตขึ้นหน้าตาดีจังเลย"เขาพูดพลางน้ำตาไหลเอ่อแล้วกอดพวกเราไว้ ฉันกับไอ้คิวเกิดอาการงงตาแตก
"ลูกหรือ ฉันเป็นลุกคุณ"ฉันถามซ้ำ
"พ่อขอโทษ พ่อไม่รู้จริงๆพ่ออยากชดใช้"เขาพูดฉันงง แต่ก็เริ่มเข้าใจเมื่อแม่เดินเข้ามากอด(คนที่คิดว่าน่าจะใช่)พ่อ
"นี่แหล่ะ พ่อของลูกไง"แม่พูดแล้วร้องไห้ ฉันกับไอ้คิวก็ร้องไห้ไปด้วย
"แง/ฮืิอ"พวกเราประสานเสียงร้องไห้
-----------เมื่อถึงเวลาอาหารเย็นจ้า------------
"คิดยังไงคุณถึงมาที่นี่คะ"คุณแม่ถาม พวกเรานั่งคุยกันมาร่วมชั่วโมงจนแม่แทบลืมทำอาหารเย็น
"ผมจะมารับคุณกับลูกไปอยู่ด้วย"พ่อตอบ
"ฉัน.....ฉันขอไม่ไปได้ไหม"แม่พูดเบาๆ
"หา!!!!ไม่ไป"ทุกคนอุทานพร้อมกัีน
เดี๋ยวมาต่อนะจ้าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น