ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เพื่อนใหม่สุดไฮโซ^-^
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"ฮ้า เสียงสวรรค์"ไมค์อุทานทำหน้าชื่นบาน น่าดีใจตรงไหนเนี่ย
"เสียงนรกมากกว่าน่ะสิ"ฉันขัดขึ้น
"เธอนี่ขี้เกียจสมตัวจริงๆนะ"ย่ะ!ฉันมันไม่เคยดีอยู่แล้วนี่(งอนไม่เข้าเรื่อง)
"ว่าแต่คนอื่น จะไม่เข้าเรียนเลยรึไงยะ พาไปเร็วๆด้วยฉันอยากเรียนเต็มทนแล้ว"ฉันออกอาการประชด แต่ท่าทางนายนี่จะเข้าใจอย่างนั้นจริงๆแฮะ รีบพาฉันเดินขึ้นบันไดตึกนึงแล้วรีบพาฉันมาหยุดหน้าห้องเรียน
"เข้าไปสิ ไปหาที่นั่งเลยนะ ฮึฮึ"หัวเราะเจ้าเล่ห์ชะมัดเลยแฮะ แต่เอาเถอะอย่างน้อยก็เป็นเวลาตั้งเสี้ยวนาทีที่ฉันจะไม่ได้อยู่กับนายไมค์ ดีจริงๆ^_^ไม่เห็นมีที่นั่งว่างๆเลยง่ะ เอ๊ะๆ แต่นั่นไงข้างหน้าต่างว่างอยู่ที่นึง พอเดินไปก็เห็นกระเป๋าวางอยู่ข้างๆที่นั่งฉัน เป็นกระเป๋าผู้ชายนี่หว่า ฮิฮิ ชีวิตฉันนี่ไปห่างผู้ชายเลยนะ ดีใจว่ะ ป้ายที่กระเป๋าเขียนว่า พิรัชน์ สงสัยเป็นชื่อเจ้าของกระเป๋า หน้าตาต้องดีแน่เลย เอ๊ะ แล้วนายไมค์มานั่งตรงกระเป๋าได้ไงอ่า
"นี่ นายมานั่งตรงนี้ทำไมเนี่ย!"ฉันถามด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างขุ่นมัว
"เอ้า นี่มันที่นั่งฉันนะ ป้ายก็บอกอยู่ว่าพิรัชน์"อย่ามามั่วซิฟะ ไม่มีทางที่นายจะชื่อเหมือนเนื้อคู่ฉันแน่
"นายชื่อไมค์ไม่ใช่เหรอ อย่ามามั่วซิ"ฉันเถียงกลับ
"ฉันชื่อไมค์ก็จริง แต่นั่นมันชื่อเล่น ชื่อจริงชื่อพิรัชน์ นามสกุล นิธิไพศาลกุล ชัดรึยังทีนี้"เพล้ง!หน้าแตกอย่างแรง จะเอาหน้าไปไว้ไหนดีวะเนี่ย
"อ้าวเหรอ ไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลยนี่"ฉันออกอาการไถให้พ้นตัวทันที ยังมาทำยิ้มเจ้าเล่ห์อีก โมโหรู้จักมั้ยโมโห
"เธอนี่มัน....เชยไม่บันยะบันยังจริงๆเลยนะ ฉันกับพี่กอล์ฟออกจะดัง ดั้นไม่รู้จัก"อะไรว้า ก็คนมันไม่รู้จักนี่หว่า
"ฉันจะไปรู้มั้ย วันๆน้องชายฉันมันก็จองทีวี บ้านฉันนิตยสารก็ไม่ค่อยอ่าน จะไปรู้จักพวกนายได้ไงยะ และฉันก็ไม่ค่อยใส่ใจด้วย เพราะพวกนายไม่สำคัญกับฉันซักเท่าไหร่"ฉันพูดไปมั่วๆ อันที่จริงก็ไม่รู้จักจริงๆนั่นแหล่ะฉันไม่มีเวลาไปกรี๊ดนักร้องเหมือนคนอื่นซะหน่อย
"เอาเถอะ อย่างน้อยเดี๋ยวในอนาคตเราก็จะรู้จักกันดีกว่านี้"
"หมายความว่าไง?"
"ไม่รู้สิ พ่อบอกให้พูดอย่างนี้น่ะ"อ้อ ที่แท้ก็ตามใจพ่อทั้งๆที่ไม่รู้อะไรนี่เอง เราไม่ได้พูดอะไรกันอีกเพราะมิสเข้ามาและสอนอย่างเดียว ทั้งห้องตกอยู่ในสภาวะครึ่งหลับครึ่งตื่น รวมทั้งฉันและนายไมค์ด้วย
"นี่ เธอ"ใครฟะ กำลังจะหลับเลย พอหันไป เออเหอ..ผู้หญิงลูกครึ่งนี่หว่า โบ๊ะหน้าซะเยอะเชียว สงสัยกลัวไม่สวยมั้ง^-^
"มีอะไร"ฉันถามซึมๆ ก็คนมันง่วงนี่หว่า
"เธอรู้จักไมค์มานานแค่ไหนแล้ว"ถามเรื่องนายนี่อีกแล้ว
"เพิ่งรู้จักกันวันนี้น่ะ ทั้งๆที่ไม่อยากรู้จักซักนิด"ฉันอธิบาย ตาก็มองนายไมค์อย่างขยะแขยง ยังไม่รู้ตัวเลย คนอะไร
"เหรอ เฮ้ออ ฉันก็นึกว่าพวกเธอเป็นแฟนกันซะอีก"
"หา!แฟนเหรอ เธอนี่ตาถั่วหรืออะไรกันเนี่ย"อึ้งเลยละซิ ท่าทางจะคุณหนูจัดไม่เคยมีคนด่ามั้ง
"ใครจะไปรู้เล่า ก็เห็นสนิทกันหยั่งงั้น เป็นใครก็เข้าใจกันแบบนั้นทั้งนั้น"มีเธอคนเดียวแหล่ะ!อ้อ ความคิดนะ
"ช่างเถอะ แต่ยังไงช่วยมองซะใหม่ด้วยนะ อีตานี่ทั้งปากหมา ปากเสีย หน้าตาไม่ดีแถมยังทำตัวทุเรศอีก คนชอบคงบ้าไปหลายขั้นเลย"ยิ่งพูดยิ่งสะใจว่ะ แต่ดูเหมือนคนฟังจะยิ่งหน้าซีดไปเรื่อยๆนะ เออ.ช่างเถอะ
"ฉันว่าคนชอบคงรสนิยมดีมั้ง คนไม่ชอบคงตาต่ำมากกว่า"โห!ย้อนอย่างรุนแรงเลย เป็นลูกแม้ค้าแถวตลาดนัดรึเปล่าวะ
"ฉันจะไม่เถียงเธอนะ เอาไว้เธอรู้จักธาตุแท้ของนายนี่เธอก็จะรู้ว่าเธอเข้าใจผิดว่านายนี่ดี"ฉันอธิบายและนั่งฟังมิสต่อทั้งๆที่ไม่อยากฟังเลยแม้แต่น้อย
"เธอรู้มั้ยเขาขี้อายนะ" เมื่อไหร่จะเลิกพูดเรื่องนายนี่ซะที!
"นายนั่นเนี่ยนะ คงสร้างภาพน่ะ ปากเสียอย่างนั้นไม่มีทางเป็นคนขี้อายได้เลยล่ะ หน้าตาแย่แล้วปากเสียอย่างนี้ ฮะๆๆๆๆถ้าขี้อายก็ไม่ใช่คนแล้วล่ะ"ฉันหัวเราะด้วยอาการสะใจเหมือนได้เผายังไงก็ไม่รู้
"เหรอ ฉันว่าเธอน่าจะเป็นคนที่มีตาข้างหลังนะ"พูดตลกๆแฮะ
"นั่นน่ะสิ เอาไว้ดูว่ามิสมารึยังใช่มั้ยล่ะ"ฉันพูดอย่างไม่คิดอะไร
"ไม่ใช่ เอาไว้ดูว่าการนินทาคนที่เขาแอบฟังอยู่น่ะ มันน่ากลัวแค่ไหน"ฮะ?อย่าบอกนะว่า...
"นินทากันมันปากเลยนะ"อู๊ย!!!!!!!!!!!นั่นไง ฉันหันไปแล้วยิ้มแห้ง
"ดูใกล้ๆนายก็หน้าตาดีเหมือนกันน้า ท่าทางจะฉลาดด้วยนี่ใช่ไหม ฮะๆๆๆ"คนที่ไถเก่งๆท่าทางจะโดนรุมง่ายมาก
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
โว้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!เสียงสวรรค์แท้ๆ ฉันหันไปยิ้มให้เขาทีนึงแล้วรีบยัดหนังสือใส่กระเป๋าและวิ่งลงจากตึกไปทันที โล่งเลยแฮะ เฮ้อออออออออออออ
หมับ!
"กรี๊ด!อุ้บ!"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!โจรค่า ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยยย ไม่มีใครช่วยเลย แล้งน้ำใจชัดๆ(แกโดนอุดปากนะ)และนั่นฉันก็โดนจับยัดเข้ารถเบนซ์ทันที
แง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!แม่จ๋า ช่วยด้วย
"ฮ้า เสียงสวรรค์"ไมค์อุทานทำหน้าชื่นบาน น่าดีใจตรงไหนเนี่ย
"เสียงนรกมากกว่าน่ะสิ"ฉันขัดขึ้น
"เธอนี่ขี้เกียจสมตัวจริงๆนะ"ย่ะ!ฉันมันไม่เคยดีอยู่แล้วนี่(งอนไม่เข้าเรื่อง)
"ว่าแต่คนอื่น จะไม่เข้าเรียนเลยรึไงยะ พาไปเร็วๆด้วยฉันอยากเรียนเต็มทนแล้ว"ฉันออกอาการประชด แต่ท่าทางนายนี่จะเข้าใจอย่างนั้นจริงๆแฮะ รีบพาฉันเดินขึ้นบันไดตึกนึงแล้วรีบพาฉันมาหยุดหน้าห้องเรียน
"เข้าไปสิ ไปหาที่นั่งเลยนะ ฮึฮึ"หัวเราะเจ้าเล่ห์ชะมัดเลยแฮะ แต่เอาเถอะอย่างน้อยก็เป็นเวลาตั้งเสี้ยวนาทีที่ฉันจะไม่ได้อยู่กับนายไมค์ ดีจริงๆ^_^ไม่เห็นมีที่นั่งว่างๆเลยง่ะ เอ๊ะๆ แต่นั่นไงข้างหน้าต่างว่างอยู่ที่นึง พอเดินไปก็เห็นกระเป๋าวางอยู่ข้างๆที่นั่งฉัน เป็นกระเป๋าผู้ชายนี่หว่า ฮิฮิ ชีวิตฉันนี่ไปห่างผู้ชายเลยนะ ดีใจว่ะ ป้ายที่กระเป๋าเขียนว่า พิรัชน์ สงสัยเป็นชื่อเจ้าของกระเป๋า หน้าตาต้องดีแน่เลย เอ๊ะ แล้วนายไมค์มานั่งตรงกระเป๋าได้ไงอ่า
"นี่ นายมานั่งตรงนี้ทำไมเนี่ย!"ฉันถามด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างขุ่นมัว
"เอ้า นี่มันที่นั่งฉันนะ ป้ายก็บอกอยู่ว่าพิรัชน์"อย่ามามั่วซิฟะ ไม่มีทางที่นายจะชื่อเหมือนเนื้อคู่ฉันแน่
"นายชื่อไมค์ไม่ใช่เหรอ อย่ามามั่วซิ"ฉันเถียงกลับ
"ฉันชื่อไมค์ก็จริง แต่นั่นมันชื่อเล่น ชื่อจริงชื่อพิรัชน์ นามสกุล นิธิไพศาลกุล ชัดรึยังทีนี้"เพล้ง!หน้าแตกอย่างแรง จะเอาหน้าไปไว้ไหนดีวะเนี่ย
"อ้าวเหรอ ไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลยนี่"ฉันออกอาการไถให้พ้นตัวทันที ยังมาทำยิ้มเจ้าเล่ห์อีก โมโหรู้จักมั้ยโมโห
"เธอนี่มัน....เชยไม่บันยะบันยังจริงๆเลยนะ ฉันกับพี่กอล์ฟออกจะดัง ดั้นไม่รู้จัก"อะไรว้า ก็คนมันไม่รู้จักนี่หว่า
"ฉันจะไปรู้มั้ย วันๆน้องชายฉันมันก็จองทีวี บ้านฉันนิตยสารก็ไม่ค่อยอ่าน จะไปรู้จักพวกนายได้ไงยะ และฉันก็ไม่ค่อยใส่ใจด้วย เพราะพวกนายไม่สำคัญกับฉันซักเท่าไหร่"ฉันพูดไปมั่วๆ อันที่จริงก็ไม่รู้จักจริงๆนั่นแหล่ะฉันไม่มีเวลาไปกรี๊ดนักร้องเหมือนคนอื่นซะหน่อย
"เอาเถอะ อย่างน้อยเดี๋ยวในอนาคตเราก็จะรู้จักกันดีกว่านี้"
"หมายความว่าไง?"
"ไม่รู้สิ พ่อบอกให้พูดอย่างนี้น่ะ"อ้อ ที่แท้ก็ตามใจพ่อทั้งๆที่ไม่รู้อะไรนี่เอง เราไม่ได้พูดอะไรกันอีกเพราะมิสเข้ามาและสอนอย่างเดียว ทั้งห้องตกอยู่ในสภาวะครึ่งหลับครึ่งตื่น รวมทั้งฉันและนายไมค์ด้วย
"นี่ เธอ"ใครฟะ กำลังจะหลับเลย พอหันไป เออเหอ..ผู้หญิงลูกครึ่งนี่หว่า โบ๊ะหน้าซะเยอะเชียว สงสัยกลัวไม่สวยมั้ง^-^
"มีอะไร"ฉันถามซึมๆ ก็คนมันง่วงนี่หว่า
"เธอรู้จักไมค์มานานแค่ไหนแล้ว"ถามเรื่องนายนี่อีกแล้ว
"เพิ่งรู้จักกันวันนี้น่ะ ทั้งๆที่ไม่อยากรู้จักซักนิด"ฉันอธิบาย ตาก็มองนายไมค์อย่างขยะแขยง ยังไม่รู้ตัวเลย คนอะไร
"เหรอ เฮ้ออ ฉันก็นึกว่าพวกเธอเป็นแฟนกันซะอีก"
"หา!แฟนเหรอ เธอนี่ตาถั่วหรืออะไรกันเนี่ย"อึ้งเลยละซิ ท่าทางจะคุณหนูจัดไม่เคยมีคนด่ามั้ง
"ใครจะไปรู้เล่า ก็เห็นสนิทกันหยั่งงั้น เป็นใครก็เข้าใจกันแบบนั้นทั้งนั้น"มีเธอคนเดียวแหล่ะ!อ้อ ความคิดนะ
"ช่างเถอะ แต่ยังไงช่วยมองซะใหม่ด้วยนะ อีตานี่ทั้งปากหมา ปากเสีย หน้าตาไม่ดีแถมยังทำตัวทุเรศอีก คนชอบคงบ้าไปหลายขั้นเลย"ยิ่งพูดยิ่งสะใจว่ะ แต่ดูเหมือนคนฟังจะยิ่งหน้าซีดไปเรื่อยๆนะ เออ.ช่างเถอะ
"ฉันว่าคนชอบคงรสนิยมดีมั้ง คนไม่ชอบคงตาต่ำมากกว่า"โห!ย้อนอย่างรุนแรงเลย เป็นลูกแม้ค้าแถวตลาดนัดรึเปล่าวะ
"ฉันจะไม่เถียงเธอนะ เอาไว้เธอรู้จักธาตุแท้ของนายนี่เธอก็จะรู้ว่าเธอเข้าใจผิดว่านายนี่ดี"ฉันอธิบายและนั่งฟังมิสต่อทั้งๆที่ไม่อยากฟังเลยแม้แต่น้อย
"เธอรู้มั้ยเขาขี้อายนะ" เมื่อไหร่จะเลิกพูดเรื่องนายนี่ซะที!
"นายนั่นเนี่ยนะ คงสร้างภาพน่ะ ปากเสียอย่างนั้นไม่มีทางเป็นคนขี้อายได้เลยล่ะ หน้าตาแย่แล้วปากเสียอย่างนี้ ฮะๆๆๆๆถ้าขี้อายก็ไม่ใช่คนแล้วล่ะ"ฉันหัวเราะด้วยอาการสะใจเหมือนได้เผายังไงก็ไม่รู้
"เหรอ ฉันว่าเธอน่าจะเป็นคนที่มีตาข้างหลังนะ"พูดตลกๆแฮะ
"นั่นน่ะสิ เอาไว้ดูว่ามิสมารึยังใช่มั้ยล่ะ"ฉันพูดอย่างไม่คิดอะไร
"ไม่ใช่ เอาไว้ดูว่าการนินทาคนที่เขาแอบฟังอยู่น่ะ มันน่ากลัวแค่ไหน"ฮะ?อย่าบอกนะว่า...
"นินทากันมันปากเลยนะ"อู๊ย!!!!!!!!!!!นั่นไง ฉันหันไปแล้วยิ้มแห้ง
"ดูใกล้ๆนายก็หน้าตาดีเหมือนกันน้า ท่าทางจะฉลาดด้วยนี่ใช่ไหม ฮะๆๆๆ"คนที่ไถเก่งๆท่าทางจะโดนรุมง่ายมาก
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
โว้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!เสียงสวรรค์แท้ๆ ฉันหันไปยิ้มให้เขาทีนึงแล้วรีบยัดหนังสือใส่กระเป๋าและวิ่งลงจากตึกไปทันที โล่งเลยแฮะ เฮ้อออออออออออออ
หมับ!
"กรี๊ด!อุ้บ!"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!โจรค่า ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยยย ไม่มีใครช่วยเลย แล้งน้ำใจชัดๆ(แกโดนอุดปากนะ)และนั่นฉันก็โดนจับยัดเข้ารถเบนซ์ทันที
แง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!แม่จ๋า ช่วยด้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น