รักสุดใจ ให้นายสุดฮอต(กอล์ฟ+ไมค์)

ลำดับตอนที่ #4 : อยู่ห้องเดียวกันรึ

ทันใดนั้น ผู้ชายร่างสูงคนนึงก็วิ่งมาหาฉัน ชิ หล่อตรงไหนฟะ หน้าตาก็ไม่ต่างไปจากนายไมค์นักหรอก แต่คนนี้หน้าตายังดูเป็นเทพบุตรอยู่บ้างไม่ใช่เหมือนนายไมค์ ผู้หญิงชัดๆ
"มีอะไรฮะ ไมค์"พี่ชายสุดหล่อ(เอ๊ะ ยังว่าๆไม่หล่ออยู่เลย)ถาม
"เปล่าฮะ ยัยนี่มันไม่รู้จักพี่ฮะ มันโง่ฮะ"เอ๊ะ อีตานี่ เดี๋ยววิญญานแม่ฉันเข้าสิงแล้วจะหนาว เฮอะ เฮอะ
"เหรอ งั้นยินดีที่ได้รู้จักครับ พี่ชื่อกอล์ฟครับ เป็นพี่ชายนายไมค์ครับ"กรี๊ด สุภาพมากๆๆ โดนค่ะขอบอกว่าโดน
"ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ หนูชื่อขวัญข้าวค่ะ ชื่อเล่นข้าวค่ะ"ฉันแนะนำด้วยอาการซุงแหลสุดฤทธิ์ แหม ยัยข้าวเห็นคนหล่อเป็นไม่ได้เลยนะหล่อน
"ชื่อข้าว แต่ทำไมหน้าตาเกาหลีจังครับ"พี่กอล์ฟถาม สนใจล่ะซี่
"อ๋อ พ่อเป็นคนเกาหลีนะค่ะ"ฉันตอบแล้วยิ้มให้ ฮิฮิ สตอร์มากค่า
"นึกว่าลูกครึ่งไทย-ลาวซะอีกนะเนี่ย"
"นี่ ไมค์ สต๊อปยัวร์เม้าส์นะบัดนาว"แฮ่ เล่นอังกฤษซะด้วย ก็อีตาไมค์อยากปากหมาทำไมล่ะ
"จริงไหมล่ะ ก็ดูซิ ตัวลีบเป็นไม้ แบนยังกับทีวีหยั่งงี้ ดูไม่สบายตาเลย หุ่นยังกะไม้"
"กรี๊ด!!!!!!!!นี่นายเป็นใครฮะ บังอาจมาวิจารณรูปร่างอันสะสวยของฉันรึ!"ไม่ยอมโว้ย ยังมีหน้ามายิ้มอีก
"ก็จริงไหมล่ะ บางยังกะกระดาษ แบนก็แบน ฮ่าๆๆๆๆ"
"ฮืออออ อีตาบ้า อย่าให้ฉันหุ่นดีเหมือนลูกเกดแล้วกัน แง"
"พี่ว่าน้องข้าวเขาก็ออกจะหุ่นดี หน้าตาน่ารักด้วย"แหม พี่กอล์ฟล่ะก็ อย่าชมสิ เขินง่ะ
"น่ารักษาด้วยเท้ารึเปล่าพี่กอล์ฟ ฮ่าๆๆๆ"เอ๊ะ อีตานี่ หัวเราะเยาะคนอื่นได้ทั้งวัน อีตาบ้า!
"บ้า น้องเขาน่ารักจริง โดนแกไม่ใช่เหรอ ไมค์"พอพี่กอล์ฟพูดจบ บรรยากาศเงียบสงบก็เกิดขึ้น
"บ้าน่ะ ยัยนี่นะหรือโดนผม ติ๊งต๊อง เซ่อซ่า ปัญญานิ่มขนาดนี้ ใครได้เป็นแฟนก็ลำบากละ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด อีตาบ้า ปากเสีย"อุ๊ย ภาพภจน์นางงามถูกฉีกออกทันใด แล้วพี่กอล์ฟจะคิดยังไงเนี่ยT^T
"น้องไปดูห้องเรียนเถอะครับ เผื่อน้องจะส้มหล่นได้อยู่ห้องเดียวกับไมค์"
"ส้มหล่นหรือขี้หล่นไม่ทราบคะ"ฮึ่ม ทีฉันเอาคืนแล้ว ฮ่าฮ่า
"เขามีแต่จะดีใจที่ได้อยู่ห้องเดียวกับนายไมค์ นักร้องที่หนย้าตาดีที่สุด ว้าว!ภูมิใจ"อี๊ อีตาบ้านี่หลงตัวเองไม่สร่างจริงๆนะเนี่ย น่ากลัวติดเชื้อจริงเชียว(แกหลงตัวเองอยู่แล้วมิใช่รึ)
"พี่กอล์ฟจะไปไหนก็ไปป่ะ เดี๋ยวผมพายัยนี่ไปดูเองว่าอยู่ห้องไหน"แหม นายไมค์ไล่พี่ชายเชียวนะ แล้วพี่กอล์ฟก็เดินไปอย่างสงบสุข

หมับ!

"นี่!นายไมค์ มาจับมือฉันทำไมเนี่ย"ฉันถามอย่างเอาเรื่อง นายแต๊ะอั๋งฉันเรอะ!
"จะพาไปดูแท้ๆว่าอยู่ห้องไหน"กวนนักนะ
"ไม่ต้อง ฉันไปเองได้ย่ะ ไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณใคร"ฉันพูดเชิดๆ วางฟอร์มไว้ก่อน แต่ถ้านายไปจริงๆฉันก็แย่น่ะสิ ครั้งแรกซะด้วย
"ตามใจ"อ๊าย...อย่าไป อย่าปายยยยยยยยยยย แต่มันก็เป็นเพียงความคิดเพราะปากฉันบอกออกไปว่า
"เออ..ไปเลย ไม่ต้องกลับมาด้วย"โถ ปากหนอปาก พูดเลวเป็นซวยแก่ตัวจริงๆด้วย เฮ้อ สงสัยต้องเดินไปดูเองแล้วมั้ง ฉันเดินวนไปวนมา แฮ่ๆเหนื่อยมากเลยว่ะ นั่งพักดีกว่า ไม่อายใครแล้วเว่ย นั่งตรงพื้นเนี่ยแหล่ะ
"จะหาเจอไหมเนี่ยชาติเนี้ย"ฉันบ่นอย่างเหนื่อยสุดๆ
"เป็นไงล่ะ หมดมู้ดจนได้"เสียงนรกที่บังเกดมาจากด้านบน ทำให้ฉันรู้ว่า  นายไมค์!เป็นคนเอ่ยประโยคนี้
"ฉันแค่เหนื่อยเท่านั้นล่ะย่ะ แล้วฉันก็รู้ด้วยว่าตัวเองอยู๋ห้องไหน"ฉันพูด ยังวางฟอร์มเหมือนเดิม แหม ทำไงได้ มันเป็นนิสัย
"เหรอ แล้วเธออยู่ห้องอะไรล่ะ" นายนี่มันเดาใจฉันออกรึไงว่าฉันไม่รู้
"อยู่ห้อง...... อะไรไม่ไม่อยากจะจำ"ฉันปัดๆเรื่องไปให้พ้นตัว ไม่งั้นมีหวังโดนหัวเราะเยาะแย่ซิ
"ฮ่าๆๆๆไม่ต้องไปดูแล้ว ฉันดูให้แล้ว เธออยู่ห้องเดียวกับฉันแล้วดีไม่ดีเธอต้องนั่งกับฉันด้วยล่ะ"
"คงจะไม่ดีมั้ง"ฉันพูดลอยๆ
"ยังจะมาปากเสียอีก นี่ๆแล้วจะไม่เอ่ยอะไรซํกหน่อยเหรอเป็นมารยาทน่ะ เอ..เธอมันคนไม่มีมารยาทไม่ใช่เหรอ ลืมไปเลย ฮ่าๆๆ"อีตาบ้านี่ หมดกันคะแนนที่นายทำเมื่อกี้
"แล้วฉันต้องพูดอะไรล่ะ นายเบ๊อะ"แอบกัดเล็กน้อย
เขาไม่ตอบแต่ไอเป็นเป็นคำว่า"ขอบใจ"แหม อีตานี่ เจ้าเล่ห์นักนะ
"ต่อให้นายไอจนคอแตกฉันก็ไม่เอ่ยคำนั้นกับนายหรอกย่ะ เชิญฝันไปได้เลย"ฉันกล่าวและลุกขึ้นยืนจะเดินออกไป เอ๊ะ แล้วฉันจะไปไหนเนี่ย?
"เธอจะไปไหนน่ะ"แหม นายนี่มันมีคลื่นรับความรู้สึกคนสวย(อ้วก!)รึไงกันนะ
"ไปไหนก็ได้ ที่ไม่มีนายตามไป"ฉันกล่าวแล้วเดินออกมา แหน่ะ ยังมาดักหน้าอีก
"เหรอ งั้นเสียใจนะ เพราะฉันจะตามเธอไปทุกที่เลยล่ะ รวมทั้งเวลาเธอเข้าห้องน้ำด้วย"
"อีตาบ้า ลามก"ฉันด่าออกไป แต่รู้สึกเวลาเถียงกับนายนี่ปวดตาตะหงิดๆนะ เป็นโรค จึกกะดึ๋ยเปล่าเนี่ย(โรคอะไรของมันฟะ)แต่เอาเถอะฉันคงต้องรอคอยเวลากริ่งดังอย่างเดียวที่จะสงบศึกกับนายนี่ได้ เฮ้ออออ ปวดหัวเจ้าค่า