รักสุดใจ ให้นายสุดฮอต(กอล์ฟ+ไมค์)

ลำดับตอนที่ #11 : รังสีอำมหิตที่2 ว่าด้วยยัยยีราฟและคณะ//ทดลองเป็นหัวหน้าครอบครัว

++++++ แต่โรงอาหารนี่คนเย้อะ..เยอะ ไม่กินข้าวเลยดีมั๊ยเนี่ย
"งั้นเดี๋ยวเธอไปนั่งรอที่โต๊ะตรงนั้นก่อนเดี๋ยวฉันกับเกรซไปซื้อข้าวกินก่อนนะ"นายไมค์พูดพลางชี้นิ้วไปที่โต๊ะใกล้ๆ อ้าว แล้วฉันจะได้กินข้าวมั๊ยเล่า-_-
"นี่ แล้วฉันจะได้กินข้าวรึเปล่ายะ!!"ฉันตะโกนถาม
"อ้าว ก็บอกสิว่าอยากกินอะไรเดี๋ยวซื้อมาให้เนี่ย"อ้าวเหรอ ฮิฮิ มีคนใช้ส่วนตัวแฮะ อิอิ
"อะไรก็ได้ที่อร่อยๆน่ะ"ฉันพูด นายไมค์ถอนหายใจแล้วเดินไปกับเกรซ ฉันนั่งมองไปรอบๆโรงอาหารอย่างสนใจ ผู้หญิงที่นี่หน้าตาน่ารักใช้ได้เลยน้าา แต่น้อยกว่าฉันแหล่ะ(อ้วก!!)
"เธอน่ะ"ฉันหันไปตามเสียงเรียก เจอผู้หญิงเป็นแก๊งค์ซึ่งมีอยู่สามคนทำหน้าโหดเหี้ยมมั่กๆมากค่ะคุณผู้อ่าน ฉันจะโดนเชือดมั้ยเนี่ย>0<
"เธอเลิกยุ่งกับไมค์ซะ ไม่งั้นเจอดีแน่"ยัยยีราฟ(คอเขายาวอ่ะนะ)พูด เชอะ!!!กลัวซะเมื่อไหร่ล่ะ
"ฉันไม่ได้ยุ่งกับเขาก่อนซะหน่อย เขามาจุ้นจ้านในชีวิตฉันเอง"ฉันพูดหน้าลอยๆหรือน่าถีบก็ไม่รู้(จึ๋ย)นายไมค์!!!!นายไปอยู่ซะที่ไหนน้า รีบๆมาหน่อยซี่ ฉันกลัวจนจะสวยอยู่แล้ว
"มีอะไรกันเหรอ"โอ้วววววว เสียงสวรรค์ นายไมค์ถือชามก๋วยเตี๋ยวและวางบนโต๊ะ ยัยแก๊งค์ยีราฟยิ้มแห้งๆ
"ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ไปนะ"ยัยยีราฟพูดและวิ่งไปกับกลุ่มเพื่อนทันที เฮ้ออออ รอดตัวไปนะยัยข้าว
"หน้าซีดเชียวนะยัยข้าว"แน่ะ ยังไม่ห่างซักนาทีนายก็ปากเสียอีกแล้วนะ คะแนนของนายหายเกลี้ยงหมดเลย เชอะ!!!!
"ก็ฉันหิวข้าวนี่นา หายไปซะนานเลยนะ"ฉันไถๆไปไม่มีทางที่ฉันจะบอกนายนั่นหรอกว่าฉันกลัวแฟนคลับของนาย
"อ้าวว ก็แถวมันยาวนี่นา"ยังจะเถียงอี๊กกกกก
"พอเถอะจ๊ะ"ยัยเกรซห้ามสงครามไว้ นายไมค์นั่งฝั่งตรงข้ามกับฉันแถมยังแลบลิ้นให้อีก กรี๊ดดดดด สามหาว!!!!
"นี่ นายไมค์ หยุดล้อฉันได้แล้ว"ฉันพูดเอามือกระแทกโต๊ะดังปึง!เจ็บง่ะ TOT(สม)
"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"พูดมาได้นะ!!!######
"ฉันก็ยังไม่เห็นเขาทำอะไรเลยนี่"แน่ะ ยัยเกรซเองก็เป็นไปด้วย  แงๆๆๆๆๆไม่มีใครเข้าใจฉันเล้ยยยยย
"ช่างมันเหอะ"ฉันปัดๆเรื่องแล้วก้มหน้าก้มตากินอาหารเที่ยงต่อ ฮึ่ม!!!นึกแล้วมันก็โมโหจริง วันั้นฉันไม่น่าไปคุยกับนายไมค์เล้ยยย
"ฉันอิ่มแล้ว"ฉันพูดและลุกขึ้นยืน
"กินไปนิดเดียวเนี่ยนะอิ่ม"ยัยเกรซถามอีก
"ไม่ต้องสนหรอกเกรซ เขากำลังลดความอ้วนน่ะ"หนอย!!!!!
"ใช่ รู้ก็ดีแล้ว"ฉันกระแทกเีสียงและเชิดหน้าใส่ พอเดินมาที่โต๊ะพวกเขาก็หายไปไหนกันหมดก็ไม่รู้ ฉันมองซ้ายมองขวาก็ไม่เจอใคร แหมทิ้งกันได้ลง ฉันเลยหันหลังกลับแต่.....

ปึก!!!
"อู้ยยยย"ฉันร้องเสียงดัง ไปชนใครเข้าอีกเนี่ย ยัยข้าว!!!ซ้ำที่เดิมซะอีก
"เป็นอะไรมั้ยครับ"อุ๊ เสียงผู้ชาย ฉันเงยหน้าไปมอง โอ้โหหหห0_0หล่อมั่กๆๆๆๆๆๆ
"ไม่เป็นไรค่ะ"ฉันพูดพลางปั้นหน้ายิ้มให้ดูเป็นธรรมชาติ
"งั้นพี่ขอโทษนะครับ"อู๊ยยย มารยาทงามน้ำใจดี น่ารักมากค่ะคุณพี่ขาาา
"ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ"ฉันพูด
"ทำอะไรอยู่เนี่ยชักช้าจังยัยเต่า"เสียงนรก!!!นายไมค์ที่ฉันเกลียดนั่นเอง
"แล้วมันธุระอารายของนายไม่ทราบฮะ"ฉันถามหน้ากวนๆ นายไมค์มองพี่ชายคนนั้นแล้วยิ้มทัก
"อ้าว พี่บอล หวัดดีฮะ"กรี๊ดดดดดด ชื่อบอลหรือ แหม ชาติชายแม้นแมน
"อ้าวไมค์ ไมค์รู้จักน้องคนนี้ด้วยเหรอ"พี่บอลพูดพลางส่งสายตามาที่ฉัน
"ครับ ชื่อข้าวคับ"ดีมากนายไมค์ ฉันให้เต็มสิบเลยที่แนะนำฉันให้พี่เขารู้จัก อิอิ
"แฟนละสิท่า"โหย หล่อซะเปล่าดั้นตาต่ำ
"ครับ"กรี๊ด กรี๊ดด นายไมค์ นายนี่มันชอบพูดให้คนอื่นเขาเข้าใจผิดตลอดเลยน้าาา แย่แน่เลยฉาน TOT
"นี่นายจะมากไปแล้วนะ"ฉันตะโกนใส่นายไมค์
"เขินล่ะสิ ไม่ต้องหรอก คนกันเอง"โธ่ นายเข้าใจที่ฉันพูดมั้ยเนี่ย
"แล้วฉันจะเขินทำแพะอะไรในเมื่อฉันไม่ได้เป็นแฟนนายน่ะฮะ"ฉันตะโกนใส่อีกรอบ สงสัยวันนี้ต้องกินยาแก้เจ็บคอแล้วแฮะ
"อ้าว ตกลงเธอยอมรับแล้วเหรอว่าเธอเป็นภรรยาฉัน เย้!!ดีใจจังเลย"โธ่เอ๊ยยยย นายนี่มันซื่อบื้อเสียจริงน้าา โอ๊ย ดูพี่บอลเขามองสิ มองเหมือนฉันเป็นตัวประหลาดงั้นแหล่ะ เพราะนายคนเดียว!!!!!!
"งั้นพี่ไปและ"อ้าว พี่บอลนี่เข้าข่ายมาเร็วไปเร็วนะเนี่ย นายไมค์เตรียมโบกมือลาเรียบร้อย ดีฉันจะเช็กบิลกับนายด้วย
"เราเข้าห้องกันเถอะจ๊ะ ข้าว"ท่าทางเหมือนเกรซจะรู้นะเนี่ยว่าฉันจะลุยนายไมค์
"เธอไปก่อนละกันนะ"ฉันพูด ไมค์ทำท่าจะเดินไปกับเกรซ ฮึ ฉันไม่ปล่อยนายไปหรอก ฉันดึงแขนเสื้อเขาไว้
"แสบมากเลยนะ ไมค์"ฉันเริ่มต้นเรื่อง เขายิ้มทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไร
"นายนี่มันบื้อจริงเลยนะ เมื่อไหร่นายจะเข้าใจฉันซักทีว่าฉันต้องการอะไรคิดอะไรและเกลียดอะไร"ฉันพูดต่อไปเรื่อยๆ
"พี่กอล์ฟสอนไว้ว่าถ้าจะเข้าใจคนอื่นว่าต้องการอะไรต้องเข้าใจตัวเองก่อนว่าต้องการอะไร"ย้อนเสียอีกนะ แต่ถ้าเป็นพี่กอล์ฟ ไม่เป็นไรค่ะ
"เรื่องที่พี่นายสอนมันก็ถูก แต่นายจะเข้าใจฉันบ้างได้ไหมว่าตอนไหนฉันอยากบอกว่านายเป็นใคร ไม่อยากบอกว่านายเป็นใคร"ฉันตะโกนต่อไปเรื่อยๆจนคนในโรงอาหารบางกลุ่มเริ่มหันมามองแล้ว
"เธอไม่ต้องบอกหรอกว่าฉันเป็นใคร คนอื่นเขาก็รู้กันก่อนแล้ว"โอ๊ยยยยย ซื่อจริงจริ๊งงงง
"ไม่ใช่ หมายถึงเรื่อง....เรื่องที่นายเป็นคู่หมั้นฉันน่ะ"ฉันเริ่มลดเสียงลง
"อ๋อ ก็ได้ แต่ฉันก็คิดว่าเธอน่าจะดีใจที่ฉันให้เกียรติเธอ บอกคนอื่นว่าเราเป็นคู่หมั้นกัน"หา!!!!!นายไมค์ให้เกียรติฉันด้วยเหรอนี่ ซึ้งใจหาใดจะปานเจ้าค่ะ ฉันยิ้มให้เขาเพื่อเป็นเครื่องหมายว่าหายโกรธแล้ว
"มันก็โอเคอยู่ แต่นายต้องเข้าใจว่าตอนนี้ฉันยังไม่ต้องการได้รับเกียรตินั้นน่ะ ตอนนี่พวกเราใช้ชีวิตตามปกติไปดีกว่านะ"ฉันพูดและเดินนำหน้าเขาขึ้นอาคารเรียน แต่เขายังยืนอยู่ที่เดิม
"รีบๆหน่อยสิ เดี๋ยวเกรซรอแย่เลย"ฉันพูดพลางกวักมือเรียกเขา เขายิ้มแป้นแล้ววิ่งมาข้างๆฉัน
"จะว่าไปเธอก็น่ารักเหมือนกันนะ"กรี๊ด กรี๊ดดดด มีคนชมว่าน่ารักปานนาตาลี เกลโบว่าเจ้าค่ะ(รู้สึกจะไม่ได้เอ่ยอย่างหลังนะ)
"บ้าน่ะ อย่าชมซึ่งๆหน้าสิ เขินแย่เลย"
"น่ารักไปหมดน่ะ"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดสะบั่นโลกเจ้าค่ะ หนอยยยย เมื่อกี้คะแนนเต็มตอนนี้ ตอนนี้ฉันให้ศูนย์ให้ศูนย์เลยยยยยย>0<
"นายไมค์!!!!!!ตาย!!!!!!!"ฉันตะโกนพลางวิ่งไล่เขาขึ้นตึก

------------------เลิกเรียน---------------
"นี่ข้าว ฉันฝากขอเบอร์ไมค์หน่อยดิ"เกรซเอ่ยหลังจากที่ฉันกับไมค์กำลังจะเดินออกจากโรงเรียน
"เธอก็ขอเองซิ"ฉันพูด เรื่องอะไรจะไปขอให้ เดี๋ยวนายนั่นก็เข้าใจผิดอีก
"โธ่ น่านะ"ฉันรำคาญยัยนี่จริงๆเลย แต่เอาเถอะเพื่อเพื่อน
"ก้ได้"ฉันพูด ท่าทางยัยเกรซจะดีใจมากเลยนะนั่นเซจนไปโดนถังขยะเลย ฮึฮึ ความรักทำให้คนเป๋อเรอะเนี่ย^-^
"ไมค์ เกรซอยากได้เบอร์นายน่ะ"ฉันพูด
"ไม่ให้หรอก"แน่ะ!!!!เล่นตัวอีกนะ
"แหม ก็เกรซอยากได้ก็ให้ๆหน่อยจะเป็นไร"ฉันบ่นๆ
"นี่ ฉันเป็นนักร้องนะถ้าขืนแจกเบอร์มั่วสั่วก็แย่น่ะสิ ยัยเกรซยิ่งเป็นสัตว์สังคมอยู่"ไมค์กล่าวในแนวตะโกนเล็กน้อย เหวย!!!น่ากลัวง่ะ
"ลุงคนขับรถมารับแล้ว"เออ..ตาดีเหมือนกันนี่ ฉันวิ่งขึ้นรถโยนกระเป๋าเข้าเบาะหลังและนั่งข้างๆกระเป๋า เอ๊ะ!!!!แล้วนายไมค์มานั่งด้วยทำไมเนี่ย
"นายมานั่งรถฉันทำไม"ฉันถามน้ำเสียงหาเรื่องไม่อยากตะโกนแล้ว เจ็บคอ==+0+==
"ก็พ่อเธอบอกว่า ฉันอยากให้เธอติดตามลูกสาวฉันตลอดไม่ว่าเขาจะไปไหน"ยังมาเลียนเสียงพ่อฉันอีกนะ แต่ก็น่ารักดี เจ๊ยยยยย ไม่ช่าย น่าเกลียดสิ้นดีต่างหาก
"พ่อนะพ่อทำกันได้"ฉันบ่นงุบงิบและนั่งเงียบๆไปจนถึงบ้าน พ่อกำลังจะออกไปไหนก็ไม่รู้ง่ะฉันเลยวิ่งลงไปหาพ่อ โดยนายไมค์ก็ต้องเป็นคนแบกกระเป๋าให้ฉันและตามมา ฮิฮิ
"พ่อจะไปไหนเหรอจ๊ะ"ฉันถามเสียงใสๆ
"พ่อคงต้องกลับไปที่เกาหลีซักปีนึงน่ะคงต้องฝากบ้านและก็ลูกสาวพ่อให้นายไมค์ดูแลน่ะนะ"ห๊าาาาาาาา.......ฉันต้องอยู่กับนายไมค์ตั้งปีเชียวเหรอ แงๆๆๆๆ
"ไม่ต้องเป็นห่วงคับคุณลุง ผมจะดูแลอย่างดีเลยคับ"มาตั้งกะเมื่อไหร่เนี่ยนายไมค์
"ระหว่างที่ลุงไม่อยู่ก็ฝึกการทำตัวเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีไปก่อนนะ ฮะฮะฮะ"พ่อกับนายไมค์หัวเราะกน แต่ฉันไม่ยักขำเลย แต่ถ้าขืนให้นายไมค์เป็นหัวหน้าครอบครัว แล้วฉันจะเป็นตัวอะรละเนี่ย ตัวประกอบฉากรึไงนะ
"งั้นพ่อไปละเดี๋ยวขึ้นเครื่องไม่ทัน"สาธุ!!!ขอให้ขึ้นไม่ทัน พ่อจะได้ไม่ต้องไป พ่อเลยนั่งรถออกไป เฮ้ออออ ฉันหันไปก็เห็นนายไมค์ยักคิ้วให้แล้ว น่าหมั่นไส้จริงจริ๊งงงงงง*******
"เธอก็ช่วยทำตัวเป็นภรรยาที่ดีด้วยนะ เดี๋ยวจะตอบแทนให้"ไมค์พูดพลางทำท่าจะหอมแก้มฉันแต่ก็เสียใจด้วย ฉันรู้ทันย่ะ แลยวิ่งหนีเข้าบ้านไปเสียก่อน เวลาอาหารเย็นฉันก็ลงมาช้าๆเพราะคิดว่านายไมค์ต้องอยู่ด้วยแน่และก็อย่างที่คาดไว้นายไมค์นั่งคุยกับน้องชายฉันอย่างสนุกปาก คนแปลกๆย่อมเข้ากับคนแปลกๆได้ฉันเชื่อ
"ที่รักจ๋า ทานข้าวเย็นได้แล้วจ๊ะ"เริ่มก็พูดหวานจนเลี่ยนเลยนะ ไม่อยากกินข้าวแล้วอ่ะ
"กินอยู่แล้วล่ะน่ะ"ฉันพูดพลางก้มหน้าก้มตากินจะได้ขึ้นนอน พอเสร็จฉันก็วิ่งขึ้นห้องนอนไปอาบน้ำทันที ฮ้าาาา สายน้ำอุ่นๆนี่มันชวนให้หลงไหลจริงๆแต่ฉันแช่มาประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วเนี่ย ออกซะทีเห๊อะ^-^ฉันเลยแต่งตัวแล้วเดินออกมา แต่สิ่งที่ทำให้ฉันลืมสายน้ำอุ่นๆบัดนี้มันได้มาอยู่บนเตียงฉันแล้ว
"นายไมค์!!!!นายเข้ามาทำอะไรมิทราบฮ๊าาาา"ฉันตะโกนใส่
"อ๊าววว  สามี-ภรรยาเขาก็ต้องนอนด้วยกันนี่นามาๆเร็วที่รัก"อี๋ ฮือๆๆๆๆ
"ไม่ย่ะ นายไปนอนตรงพื้นเดี๋ยวนี้"ฉันสั่งพลางปาหมอนไล่
"ไม่เอาเขาจะนอนนี่ๆๆๆๆๆ"ยังมาทำตัวเป็นเด็กอีกน้าาาาา
"ลงไป/ไม่ลง"เราเถียงกันดังมากจน....


จุ๊บ!!!!!
"ลงก็ได้"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
"ไอ้คนลาม๊กกกกกกกก นายหอมแก้มฉันอีกแล้วน๊าาาาาาา ฮือออ"ฉันกรีดเสียงใส่และปาหมอนทุกอย่างใส่เขา
"เบาๆหน่อยสิเดี๋ยวพวกคนใช้เขาแตกตื่นกันพอดีนึกว่าสึนามิมาบ้านเธอ"กรี๊ดดดดด กริ้วว้อยย-^-
"ไอ้คนบ้า นอนไปเลยด้วยตรงนั้นน่ะ่"ฉันตะโกนพลางขึ้นมานอนหันหลังให้เขา

หมับ!!!!
  ใครขึ้นมากอดฉันบนเตียงเนี่ย ฉันหันไป
"กรี๊ดดด แค่ก--แค่ก นี่นายไมค์นายขึ้นมาบนนี้ทำไม"เริ่มเจ็บคอมากขึ้นแล้วสิ
"ก็เขาเป็นผู้ชายขาดความอบอุ่นต้องการความอบอุ่นนี่นา"นายไมค์ให้คำตอบพลางทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม แถมยังกอดแน่นอีกต่างหาก ฉันถอนหายใจและกำลังจะหันหน้ามาด่าแต่...ฉันก็หุบปากไปทันทีเมื่อเห็นเขานอนหลับตาพริ้มไปเสียแล้ว ฉันมองอย่างสนใจใบหน้าเขาน้อยๆถ้าดูใกล้เขาก็ดูเป็นผู้ชายเหมือนกับคนอื่นนั่นแหล่ะ เฮ้อออออออออออ ด่าไม่ลงจริงๆ



มาเม้นกันมั่งน้าาา