รักสุดใจ ให้นายสุดฮอต(กอล์ฟ+ไมค์)

ลำดับตอนที่ #10 : รังสีอำมหิตที่1 ว่าด้วยสายตาของเหล่าแฟนคลับ

+++++ฉันเปิดประตูลงพลางยิ้มเยาะนายไมค์ รู้จักยัยข้าวน้อยไปซะแว้ว^-^เฮ้อออ
            ทำไมฉันถึงรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดีเลยแฮะ แล้วทำไมผู้หญิงที่เพิ่งมาโรงเรียนต้องมองฉันด้วยสายตาน่ากลัวหยั่งงั้นล่ะ ฉันทำอะไรผิดง่า ฉันเดินเร็วๆเลยดีกว่า 
"นี่ จะรีบไปไหน"กรี๊ดดดด ตกใจหมด โอ๋ ขวัญเอ๋ยขวัญมา ธ่อ ก้อนึกว่าใคร ที่แท้ก็นายไมค์นะเอง
"ฉันก็จะรีบขึ้นห้องอ่ะดิ"
"เห็นรีบเดินนึกว่ากลัวแฟนคลับฉันเสียอีก"เอี๊ยด!!!!หยุดเดินกระทันหัน
"ใคร?ใครบอกว่าฉันกลัว หุหุ^-^อิมพอทซิเบิ้ลเป็นไปไม่ได้"ฉันพูดพลางหัวเราะ เหอเหอ แต่ก้อน่ากลัวจริงนี่หว่า(แป่ว!)
"ไม่มีใครบอกหรอก ก็แค่เห็นเธอทำหน้าตื่นและก็เดินเร็วๆมาน่ะสิ"อย่ามาทำเป็นรู้ีไปหน่อยเล้ยยยย แต่ก็จริงของนายนั่นนะ
"หุบปากไปเลย นายจะไปรู้ดีกว่าฉันได้ไงไม่ทราบฮะ"ฉันพูดแนวกวนๆ
"เอ๊า....ลืมไปแล้วรึจ๊ะ ว่าเรากำลังจะเป็นคนๆเดียวกันน่ะ"
"กรี๊ดดดดดด นายเป็นผู้ชายที่พูดจาน่าเกลียดที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย กรี๊ด กรี๊ด"
"จุ๊ จุ๊ ถ้ากรี๊ดอีกฉันว่าแก๊งค์แฟนคลับฉันต้องยำเธอแน่เลย"อุ๊บ!!รีบเอามือปิดปากทันที
"ฮ่า ฮ่า เห็นมะ ว่าเธอก็กลัว แฟนคลับฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก พวกเขาน่ารักจะตาย"หนอยแน่ะ!!!!
"ฉันไม่เถียงกับนายแล้ว เชอะ!"ฉันสะบัดหน้าอีกครั้งและเดินเร็วๆไปที่ห้อง นายนั่นวิ่งมาคว้าข้อมือฉัน อะไรของนายอีกเนี่ย!!!กริ้วแล้วนะเว้ย!!!!!
"อะไรของนายอีก"พอฉันพูดจบนายนั่นก็ทำหน้ากรุ้มกริ้ม อะไรของนายเนี่ย

จุ๊บ!!!!!
"กรี๊ดดดดดด!!!!!!!!!!นายไมค์ หอมแก้มฉันอีกแล้วนะ!"อีกแล้วเหรอเนี่ย ทำไมถึงเปลืองตัวอย่างนี้เนี่ย แง
"บายนะจ๊ะ ที่รัก ไมค์ไปหาเพื่อนก่อนนะ"จะไปไหนก็ไปเล้ยไป!!!!!งือ งือ ฉันเอามือปัดๆแก้ม(หรือจะเรียว่าตบก็ได้ไม่แตกต่าง)เจ็บง่ะ>< หมั่นไส้ๆๆๆๆๆๆถ้าขึ้นมาเมื่อไหร่ฉันจะต้องฆ่านายให้ได้เลยเชียว ฮึ่ยยยย

-----------วิชาเรียนก่อนพัก--------
   น่าเบื่อเจงๆๆ-_0ง่วงจังเลย จะหลับก็หลับไม่ได้ นายไมค์ดันคุยกับเพื่อนซะดัง ปวดหัวชะมัดเยยยยย ฮ้าววว
"ครูสั่งให้ทำแล้วนะข้าว"ฮะ!!!ใครปลุกอีกเนี่ย กำลังเคลิ้มๆ
"นายมายุ่งอะไรด้วยล่ะ"ฉันมองหนังสือเรียน ยากแฮะ
"ทำไม่เป็นละสิไม่ว่า"นายไปเรียนวิชาเดาใจที่ไหนเนี่ย มันช่างเป๊ะๆ
"เป็นสิยะ แต่..แต่ว่าขี้เกียจ"ฉันแก้ตัวแล้วนอนฟุบกับโต๊ะ
"นี่ เลิกมีทิฐิได้แล้ว เดี๋ยวสอนให้ก็ได้"เฮอะ!!มาทำดี สำนึกแล้วละซี่
"ก็ได้ เห็นแกความหวังดีของนายแล้วก็ความหลงไหลฉันในตัวของนาย โอเค มีอะไรว่ามา"ฉันกล่าวพลางตั้งหน้าตั้งตาฟัง
"พิรัชน์ ดีมากที่ช่วนสอนเพื่อน"อ้าว!!!มิสมาตั้งกะเมื่อไหร่
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เพื่อนกัน เนอะข้าว"กรี๊ดดดด นี่มันได้หน้าไปอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย โธ่ หวังร้ายมันกลับได้ดีน่าหมั่นไส้ชะมัดเลย พอมิสเยื้องย่างไปที่อื่น ฉันก็หันมาแลบลิ้นให้นายไมค์
"ทำไมนายถึงชอบได้หน้าทุกทีเลยนะ"ฉันบ่นใส่
"ก็คนมันดวงดี"แน่ะ เขาตอบและขยิบตาให้ฉันก่อนจะลงมือสอนต่อ ฉันนั่งฟังจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่แล้วเนี่ย-_-
"นี่!!นี่!!"หือ หือ0_-จะปลุกทำไมเนี่ย ง่วงใจจะขาดแล้วเอย (ขนาดเพิ่งลืมตายังบ้าขนาดนี้)
"ฟังฉันอยู่มั้ย"
"ฟังอยู่"
"งั้นอธิบายมาซิว่าสูตรหาความเข้มข้นของสารละลายน่ะทำยังไง"อ้าว ตายละหว่า ไม่ได้ฟังเลยง่ะ
"กล้วยๆว่ะ ก็...เอาสารละลายมาเทในกระทะแล้วก็ใส่ไข่เจียว ใส่น้ำปลา พอเสร็จก็กินกับข้าว อื้ม อร่อย"ฮึๆเก่งมั้ยล่ะ วิธีเอาตัวรอดของฉัน แต่ดูเหมือนนายไมค์จะเริ่มโกรธแล้วแฮะ
"ฉันสอนเธอเรื่องความเข้นข้นไม่ใช่เรื่องไข่เจียว!!"อย่าทำหน้าดได้มั้ยเล่า โฮฮฮฮฮ
"เอ๊า คนเราผิดพลาดกันได้เสมอไม่ใช่ไงล่ะ คนเราผิดพลาดก็ควรให้อภัยนะ"ฉันพูด แต่ดูเหมือนนายไมค์กำลังจะบีบคอฉันแล้วละ

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"เออ..พักแล้วละ เราลืมเรื่องนั้นไปเหอะเนอะ กำลังจะกินข้าวคิดแต่เรื่องเครียดๆก็แย่เลย"ฉันเริ่มพูดปัดๆแล้วลุกขึ้นดึงเสื้อเขาให้ยืนขึ้นแต่อีกแปบเดียวเพื่อนๆของนายไมค์ที่เป็นชายล้วนก็เดินมุงโต๊ะเชียว เขามาจีบฉันใช่ม๊ายยยยย^-^
"เฮ้ย!!ไมค์ ป่ะ กินข้าวกัน"ผู้ชายคนนึงเอ่ยขึ้น รูปร่างบึกบึนม๊ากกก ไม่เอา คนนี้ไม่ผ่าน>0<
"วันนี้ฉันไปกินข้าวกับพวกแกไม่ได้นะ"นายไมค์พูดขณะที่ยังเก็บหนังสือเข้ากระเป๋าอยู่
"อ๋อ  จะพาสาวไปกินข้าวละสิ เออๆตามใจละกัน เด็กแนวไม่ขัด"เฮอะๆๆเด็กแนวเหรอ แนวในหล่ะเนี่ย
"ป่ะ เราไปกินข้าวกันเถอะ"ไมค์พูดแล้วจับมือฉันจะเดินออกไป บังอาจม๊าก!!!!มาจับมือฉัน
"นี่นี่ มันจะมากไปรึเปล่าฮะ"ฉันพูดพลางทำตาเหล่ๆไปที่มือ เขาเลยต้องปล่อย สงสัยคงจะอยากจับละสิ โธ่ๆน่าสงสารไม่เคยจับมือคนสวยละซิท่า(หลงตัวเอง)
"นี่ ไมค์ เราขอไปกินข้าวด้วยคนนะ"อ้อ เกรซนี่นา ให้เดานะ ยัยเกรซนี่ต้องชอบนายไมค์แน่ๆเลย
"ตามใจละกัน"ไมค์กล่าวสบายๆแล้วเดินนำหน้าไป
"ฉันว่าหลังของไมค์นี่มีเสน่ห์ที่สุดเลย"เฮ้อออ ว่าแล้ว ปากยัยนี่ต้องมีคำชมสักหนึ่งประโยคหลุดออกมา ถ้าซื้อหวยน่าจะถูกนะ
"เหรอ แต่ฉันว่าต้องมีเกลื้อนแน่ๆ"ฉันพูด 555 ถ้านายนั่นได้ยินต้องกระโดดกัดฉันแน่เลยอ่ะ
"บ้าน่ะ!!!!"อู๊ยยยย น่ากลัวชะมัด ชอบตะโกนกันจริงเลยนะ
"สาวๆคุยกันอยู่ได้นะ"จุ้นน่ะ นายไมค์@@@@@
"ยุ่ง!!!"ฉันตะโกนใส่พลางเดินชนไหล่เขา


ปึก!!!!
อู๊ยยยย ถ้าฉันเลิกซุ่มซ่ามได้ึคงดีมหันต์ ฉันเดินชนใครเข้าละเนี่ย เจ็บไหล่อ่ะ
"อ้าว น้องข้าว"ใครฟะ   อะ---อ้าว เพ่กอล์ฟนะเอง
"อ้าว พี่กอล์ฟ"นายไมค์พูดพลางเดินเข้ามาฉุดฉันที่นั่งอยู่ที่พื้นไปเสียแล้ว
"ยังไม่ไปกินข้าวอีก เดี๋ยวสาวๆก็เป็นลมหรอก ตั้งสองคนเชียวนะ"พี่กอล์ฟแซวนายไมค์ที่ทำหน้าเขินๆ อี๋ นึกว่าหล่อนักไงวะ
"ครับๆไปเดี๋ยวนี้ละครับ"นายไมค์รับคำ
"ไหวมั้ยข้าว"พูดดีๆเป็นด้วยเหรอนายไมค์ เจ็บง่าาา
"ไหวซิยะ"ฉันพูดพลางปัดแขนเสื้อเพื่อเป็นเครื่องหมายว่าสบายหายห่วง แต่มือเจ้ากรรมดั้นไปปัดไหล่ที่เจ็บเข้า
"โอ๊ย!!!!"
"เป็นอะไร!!!"ทุกคนอุทานพร้อมกัน แต่ที่ดูโอเวอร์มากกว่าเพื่อนคงเป็นนายไมค์นั่นแหล่ะ
"ไม่เป็นอะไรหรอก แค่ปวดๆ"ฉันพูดพลางยิ้มให้ทุกคน แต่ที่จริงเจ็บมากเยย
"แน่ใจนะ ไหวแน่นะ"ยุ่งอะไรกับฉานนนนน จุ้นจริงๆเลยนะนายไมค์
"ไหวย่ะ!!!"ฉันพูดพลางเดินเชิดเข้าโรงอาหารไป




เข้ามาเม้นกันบ้างจิจ๊ะ