คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สาวหน้าใสกะนายเพล์ยบอย # 2
2
“นี่จังมี อีกนานไหนเนี่ย ฉันเบื่อแล้วนะ” ฉันเริ่มเซ็งกับจังมี ที่ยืนเลือกซื้อลิปสติกมานานมากแล้ว
“เธอก็ช่วยฉันเลือกหน่อยสิเยจี จะเอาอันไหนดีล่ะ สีชมพูอมม่วงก็สวย สีชมพูอมส้มก็สวย มันเลือกไม่ถูกนะ เธอว่าอันดีกว่ากันล่ะเยจี” จังมีถามความเห็นฉัน
“เธอชอบอันไหนก็เอาอันนั้นแหละ” ฉันตอบแบบขอไปที
“ก็ฉันชอบทั้งสองอันเลยนี่น่า นะ นะเยจี ช่วยเลือกสีที่เธอคิดว่าเหมาะกับฉันหน่อยสินะ”
“อือ.... เอาสีชมพูอมม่วงดีกว่า เหมาะกับเธอดี” ฉันลงความเห็นในที่สุด
“เหรอ อ่ะ งั้นตกลงเอาอันนี้ก็ได้ เหมาะแน่นะ”
“อืม” หลังจากตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย ยัยจังมีก็เดินไปชำระเงินที่หน้าเคาร์เตอร์ ระหว่างที่ฉันกำลังยืนรอจังมีที่หน้าร้านขายเครื่องสำอางค์ ฉันก็ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันเป็นเสียงของหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังยืนทะเลาะกันอยู่หน้าร้านเกมส์
“ทำไม! เธอมีผู้หญิงใหม่อีกแล้วใช่ไหมห่ะ” เสียงผู้หญิงคนนั้นกำลังต่อว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ
เมื่อดูดี ๆ ฉันว่าเธอก็หน้าตาน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย ผิวขาว ผมดำยาวจรดเอว อย่างกับตุ๊กตาเลย ขนาดฉันเป็นผู้หญิงฉันยังว่าเธอน่ารักเลย
“ถ้ามันเป็นอย่างที่เธอคิดแล้วจะทำไมห่ะ จะเลิกกับฉันใช่ป่ะ โอเคมันเป็นอย่างที่เธอคิดฉันมีผู้หญิงคนอื่นแล้วพอใจแล้วใช่ป่ะ ฉันไปล่ะหวังว่าจะไม่ต้องเจอเธออีกบาย” เสียงผู้ชายคนนั้นตอบ โอโหใจร้ายเป็นบ้าทำไมถึงเลิกกันง่าย ๆ แบบนี้ล่ะ ฉันล่ะสงสารเธอคนนั้นจัง แต่เอ๋ O_O ผู้ชายคนนั้นหน้าคุ้น ๆ จังเลย เคยเห็นที่ไหนหรือเปล่านะ ต้องเคยเห็นสิ เดี๋ยวนะขอนึกก่อน นึกสินึกๆๆ อ๋อ..ใช่แล้ว นั่นมันผู้ชายคนนั้นนี้ คนที่ฉันเจอเมื่อเช้าอ่ะ ยิ่งฉันพิจารณาใบหน้าของเค้าฉันยิ่งแน่ใจ
“ได้ แล้วเราจะได้เห็นดีกันยูจีซอง เธอจำเอาไว้เลย เธอจำเอาไว้” ผู้หญิงคนนั้นพูดจบแล้วก็วิ่งร้องไห้หนีไปทันที
“นี่ดูไรอยู่เหรอ” จังมีเดินออกมาจากร้าน เห็นฉันกำลังยืมมองไปที่หน้าร้านเกมส์จึงเอ่ยปากถาม
“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่คนทะเลาะกัน เลิกกัน เพราะว่าผู้ชายมักง่ายนะ ทั้งๆ ที่แฟนตัวเองก็ออกจะสวยราวกับตุ๊กตาเดินได้ โลกนี้ช่างน่าอดสูนัก” ฉันบ่น แต่มันก็จริงไม่ใช่เหรอ ทำไมผู้ชายถึงเป็นแบบนี้กันนะ ฉันไม่เข้าใจเลย
“ไหนเหรอ ตรงไหนเหรอเยจี” ทำไมยัยจังมีจะต้องสนใจเรื่องชาวบ้านเค้าขนาดนี้เนี่ย เธอก็เหมือนกันจังมีทำไมจะต้องเจ้าชู้หลายใจไปเรื่อย ทำไมไม่คบใครให้มันเป็นจริงเป็นจังสักที
“นั่นไง หน้าร้านเกมส์นะ ผู้ชายที่ยืนดูดบุหรี่อยู่น่ะ แต่ว่าผู้หญิงวิ่งหนีไปแล้วล่ะ” แล้วทำไมฉันจะต้องบอกจังมีด้วยล่ะเนี่ย =_=”
“เฮ้ย!... นั้นมันยูจีซองนี่”
“จังมี เธอรู้จักนายคนนั้นด้วยหรอ”
“ใช่ จีซองนะดังจะตาย เธอไม่รู้จักหรอเยจี” ทำไมฉันจะต้องรู้จักด้วยล่ะยัยจังมี
“ไม่รู้จักหรอก ทำไมฉันจะต้องรู้จักด้วยล่ะคนพรรค์นั้นนะ และเพราะนายนั้นน่ะแหละที่ทำให้ฉันไปโรงเรียนสายวันนี้อ่ะ”
“เยจีจีจี” จังมีลากเสียงยาว
“ทำไมหรอ”
“รู้ตัวไหมว่าเธอนะเป็นคนเดียวที่ไม่รู้จักจีซองน่ะ ผู้หญิงทุกคนรู้จักยูจีซองกันหมดแหละดังจะตายไป เธอไปอยู่ไหนมาเนี่ย” แล้วทำไมถึงมีฉันคนเดียวล่ะที่ไม่รู้จักนายคนนั้นนะ แต่ก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลยที่ฉันจะไม่รู้จักอ่ะ ก็ฉันไม่ได้เป็นคนที่จะรู้จักใครไปทั่วเหมือนเธอนี่จังมี
“ไม่เห็นจะน่ารู้จักด้วยตรงไหนเลยนี่ ไปกลับบ้านหรือยัง ฉันอยากกลับบ้านแล้วนะ นี่ก็เริ่มจะมืดแล้วด้วยเดี๋ยวพี่กงยูว่าเอาไปเถอะ” พูดจบฉันก็เดินออกจากตรงนั้นทันที แต่ยัยจังมีดึงแขนฉันไว้พร้อมกับลากฉันไปด้วย
“จังมีจะลากฉันไปไหนเนี่ย” ฉันถามจังมี
“น่า... ไปกับฉันก่อนแป๊ปเดี๋ยวเอง”
“จะไปไหนล่ะ บอกก่อนสิ อย่าลาก”
“ก็ไปหาจีซองไง ว่าจะไปทักทายสักหน่อยน่ะ” พอจังมีพูดจบ เราก็เดินมาถึงหน้าร้านเกมส์พอดีฉันเลยไม่มีโอกาสทันท้วงอะไร
“ไงจีซอง” จังมีทักยูจีซองทันทีที่เราเดินมาถึง ยูจีซองหันมามอง แล้วก็หันกลับทันที
“ไงจังมี มีอะไรหรอ ฉันอารมณ์ไม่ดีนะวันนี้นะ ถ้าพูดอะไรไม่ถูกหูก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือนล่ะ” นี่นายจะทำร้ายผู้หญิงได้ลงคอเลยหรอเนี่ย
“แหม.. ก็แค่จะแวะมาทักทายเท่านั้นแหละไม่มีอะไรหรอก นี่เลิกกับผู้หญิงแล้วมานั่งหน้ามุ่ยทำไมล่ะห่ะ ฉันเห็นนะเมื่อกี้นี้อ่ะ” ไม่จริงจังมีโกหก คนที่เห็นคือฉันต่างหากล่ะ ฉันเห็นทุกอย่างเลย
“น่ารำคาญว่ะ คอยถามคอยตามอยู่นั่นแหละ ฉันเบื่อก็เลยเลิกซะเลย ทำตัวน่ารำคาญดีนัก” ทำไมนายถึงเป็นผู้ชายแบบนี้นะ คนอย่างนายนี้ถ้าฉันเจอฉันจะหนีไปให้ไกลเลย
“เหรอ.. แล้วนี้ไม่คิดจะเรียกให้พวกฉันนั่งรึไง” ไม่จริงอีกนั่นแหละ ก็เธอนั่งลงไปแล้วนี่จังมี ฉันต่างหากที่ยืนอยู่นะ เธอแหละใจดำไม่เรียกเพื่อนนั่งเลย แต่ฉันก็ไม่ได้อยากจะนั่งสักเท่าไรหรอกนะ
“ก็เธอนั่งแล้วนี่ แล้วใครอ่ะที่ยืนอยู่ข้างหลังฉันอ่ะ” ยูจีซองถามจังมี เพราะตอนที่เราเดินมาเค้านั่งหันหลังให้พวกเราอยู่ แต่จังมีเดินไปนั่งข้างๆ จีซอง ส่วนฉันยังยืนหัวโด่งอยู่ข้างหลังจีซอง
“อ๋อ เพื่อนฉันเองแหละ เยจีมานั่งนี้ๆ เร็ว” จังมีชี้ไปที่เก้าอี้ตัวข้าง ๆ เธอ ฉันจึงเดินอ้อมจังมีไปนั่ง แต่ฉันนั่งหันหลังให้ยูจีซองเพราะไม่อยากให้เค้าจำได้ว่าเราเจอกันเมื่อเช้านี้ และอีกอย่างฉันไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายเฮ็งซวยแบบนายนี้ด้วย แล้วไอ้หน้าที่เป็นรอยช้ำนั้นก็คงจะเป็นเพราะเรื่องผู้หญิงสินะ
“อ้าว... เยจีหันหน้ามาสิ นั่งหันหลังทำไม” จังมีบอกให้ฉันหันหน้าไปร่วมวงสนทนาด้วย ฉันจึงขยับหันหน้าเข้ามา และจริงอย่างที่ฉันคิดเค้าจำได้ว่าเราเจอกันเมื่อเช้า TT_TT
“ยัยคนเมื่อเช้านี่ เป็นเพื่อนกับจังมีด้วยหรอ” จะถามไปทำไมยะ ถ้าฉันเป็นเพื่อนกับจังมีแล้วจะทำไม มีปัญหาหรืองัย
“ใช่ เยจีเป็นเพื่อนรักของฉันเอง” จังมีตอบแทนฉัน >_< ไม่ต้องยะฉันไม่ต้องการให้เธอตอบนะจังมี
“หรอ ชื่อไรน่ะ เยจีหรอ” อย่ามาเรียกชื่อฉันอย่างกับเรารู้จักกันนะ ฉันไม่อนุญาตให้เรียก “ดูดี ๆ เธอก็น่ารักเหมือนกันนี่ มีเบอร์ป่ะ ขอเบอร์หน่อยสิ” ยังจะกล้าขอเบอร์ฉันอีก ฉันไม่ให้หรอกตาคนเจ้าชู้ ฉันเกียจคนอย่างนาย
“ทำไมฉันจะต้องให้เบอร์กับนายด้วย” ฉันตอบไปอย่างกล้าหาญ O_O
“ก็เพราะฉันขอเธอนะสิ”
“งั้นฉันตอบเลยละกันว่า ไม่ให้” คราวนี้ตายูจีซอง ดึงมือฉันไปเขียนอะไรสักอย่างที่มือของฉัน ฉันจั๊กจี้นะตาบ้า แล้วกล้าดียังไงถึงมาจับมือฉันไปแบบนี้ พอฉันทำท่าว่าจะดึงมือของฉันกลับมา ตายูจีซองก็จ้องหน้าฉัน ฉันเลยปล่อยให้เค้าเขียนต่อไป
“นี่เป็นเบอร์ของฉัน คืนนี้โทรหาฉันด้วยล่ะ” พอเขียนเสร็จเค้าก็ออกคำสั่งทันที
“...” ฉันไม่ตอบ และฉันก็จะไม่โทรหานายด้วย ทำไมฉันจะต้องโทรไม่ทราบ
“ถ้าเธอไม่โทรมา พรุ่งนี้........” เค้าทิ้งคำพูดไว้แค่นั้น ก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศนัย
“จังมีฉันจะกลับบ้าน” พูดจบฉันก็เดินออกไปทันทีโดยไม่รอคำตอบจากจังมี คนบ้านายมีสิทธิอะไรมาสั่งฉัน ถ้าฉันไม่โทรนายจะทำไม พรุ่งนี้อะไร ฉันไม่กลัวนายหรอก ฉันเดินไปถูมือไปเพื่อที่จะให้เบอร์โทรของตานี้หายไปจากมือของฉัน เห็นทีกลับบ้านไปคงต้องล้างมือด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อซะแล้ว
ฉันเดินถูมือมาจนกระทั่งถึงบ้าน ฉันก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือ ตายล่ะนี้มันจะสองทุ่มแล้วพี่กงยูจะว่าเอาไหมเนี่ย วันนี้พี่กงยูบอกไม่ให้กลับมืดซะด้วยสิ
“กลับมาแล้วค่ะ” เอ๋...ทำไมบ้านมืดอย่างนี้นะ พี่กงยูยังไม่กลับมาหรอ แล้วบอกให้เรารีบกลับแต่ตัวเองยังไปเที่ยวอยู่เลย หิวจังไปหาอะไรกินดีกว่า พี่กงยูซื้ออะไรมาทิ้งไว้บ้างไหมเนี่ย ฉันขี้เกียจออกไปซื้อกินข้างนอกนะ ไม่เห็นมีอะไรกินเลย ไปนอนดีกว่าจะได้ลืมหิว...
ความคิดเห็น