คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สาวหน้าใสกะนายเพล์ยบอย # 1
1
“พี่ค่ะ”
“มีไร” ดูเหมือนพี่จะตอบแบบไม่เต็มใจสักเท่าไรเลยนะ
“คือว่า เงินหมดแล้วอ่ะ ขอเพิ่มหน่อยสิ” ฉันอ้อนวอน
“อะไรกัน หมดอีกแล้วหรอ พี่ก็เพิ่งจะให้ไปไม่ใช่หรอห่ะ” ทำไมต้องทำเสียงดุกันด้วยล่ะเนี่ย ไหนบอกว่ารักน้องสาวงัย แค่นี้ก็ต้องดุกันด้วย
“มันก็ใช่ ... แต่...แหม่พี่ก็ทำเป็นงกไปได้”
“ไม่ได้งก แต่เงินที่แม่ส่งมานะ มันเหลืออีกไม่เท่าไรแล้วนะสิ ช่วยกันประหยัดหน่อยได้ไหมห่ะ แล้วอีกตั้งสองอาทิตย์แน่ะกว่าแม่จะส่งมาให้เพิ่มอีกนะ”
“นะ นะ นะ ขออีกนิดหน่อยก็ได้ นะ นะ นะ” ฉันเว้าวอน
“อ่ะ ก็ได้เท่าไรล่ะ” ในที่สุดก็ยอม อิ อิ
“ก็แล้วแต่พี่จะให้นั้นแหละ เท่าไรก็ได้จ๊ะ” แล้วพี่ฉันเดินไปหยิบเงินมาให้ พอฉันได้เงินฉันก็วิ่งพรวด ออกจากบ้านทันที
“แล้วอย่ากลับบ้านให้มันเย็นนักล่ะ” พี่ฉันตะโกนตามหลัง
“ค่า” ฉันตะโกนตอบพี่ฉันไป
ฉันฮาเยจี อาศัยอยู่กับพี่แค่สองคน แม่ของเราไปทำงานอยู่อเมริกา ส่วนพวกเราพี่น้องอยู่ที่โซล นาน ๆ แม่จะกลับมาเยี่ยมเราพี่น้องซักปีละครั้งสองครั้ง แม่บอกว่าจะพาเราสองคนไปอยู่ที่นั้นด้วยเมื่อเราเรียนจบ ตอนนี้ฉันอยู่ไฮสคูล ปี 2 เหลืออีกปีเดียวฉันก็จะต้องย้ายไปอยู่อเมริกากับแม่ แต่พี่ชายของฉันคงไม่ยอมไป เป็นเพราะอะไรนั้นฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ความจริงฉันก็ไม่ได้อยากจะไปนักหรอก แต่ไม่กล้าเถียงแม่ อีกหนึ่งปีที่เหลือขอให้มีแต่เรื่องดี ๆ นะค่ะสวรรค์...
“โอ๊ย!” ในขณะที่ฉันกำลังอ้อนวอนสวรรค์อยู่นั่นเอง ฉันก็เดินไปสะดุดกับอะไรสักอย่างนี่แหละ (แต่ที่รู้ ๆ ฉันเจ็บมาก) ฉันจึงหันกลับไปมอง OoO “ทำไมถึงมีคนมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะ หรือว่าตายแล้ว ไม่นะ” ฉันเดินเข้าไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เพื่อที่จะได้ดูให้แน่ใจว่าเค้าตายหรือยัง แต่เค้านอนไม่กระดุ๊กกระดิ๊กแบบนี้แถมยังหน้าตาบวมฉึ่ง มีคราบเลือดด้วยมันก็มีอย่างเดียวนั้นแหละไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้หรอกน่า ทำงัยดีล่ะ จะต้องทำยังงัยดีล่ะเนี่ย แจ้งตำรวจ ใช่ ๆ ต้องแจ้งตำรวจ ขณะที่ฉันกำลังตื่นตะหนกอยู่นั่นเอง ฉันก็รู้เหมือนว่ามีอะไรมาสัมผัสที่ขาของฉัน TT_TT ฉันจึงก้มมองลงไปที่ขา มันเป็นมือของศพที่ฉันเดินสะดุดเมื่อตะกี้นี้นี่ OoO
“ผีหลอกกกกกกกกก” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อเห็นว่ามือนั้นเป็นของศพที่ฉันสะดุดเมื่อตะกี้
“นี่เธออออ ฉันไม่ใช่ผีนะ” ผีพูดได้ ผีพูดได้ด้ด้ด้ด้
“กลัวแล้วจ๊ะ กลัวแล้ว อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ ขอโทษที่เดินสะดุด แล้วฉันจะทำบุญไปให้นะ อย่ามาหลอกฉันเลย ฉันกลั.....”
“ฉันบอกว่าไม่ใช่ผี ไม่ได้ยินหรืองัยห่ะ ไม่ใช่ผี” เค้าพูดขัดขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าฉันกำลังโวยวายจนจะไม่เป็นภาษาคนอยู่แล้ว
“ไม่ใช่ผี แน่นะ อย่าหลอกกันนะ”ฉันถามเพื่อความแน่ใจ O_O
“ก็ใช่นะสิ ฉันไม่ใช่ผี ถ้าไม่เชื่อเชิญจับดูสิ” ว่าแล้วเค้าก็ยื่นแขนมาให้ฉันจับเพื่อทดสอบว่าเค้าเป็นคน เอ่อ ไม่ใช่ผีจริง ๆ ด้วย
“แล้วทำไมนายถึงมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะ ตกใจหมดเลย นึกว่าผีหลอกซะอีก” +_+
“จะบ้าหรืองัย ผีที่ไหนจะมาหลอกตอนกลางวันแสก ๆ แบบนี้”
“ก็ไม่รู้นี่ มันตกใจนะ คิดอะไรไม่ออก” ฉันผิดหรืองัย นายนั้นแหละที่ผิด ที่มานอนอยู่ตรงนี้เล่นเอาตกใจหมดเลย
“ขอโทษก็แล้วกัน เอ่อนี่..มันกี่โมงแล้วเนี่ย”
“ตอนนี้ก็เอ่อ.....เฮ้ย! มันแปดโมงแล้วนี่ สายแล้ว สายแล้ว ไปล่ะ” พูดจบฉันก็วิ่งออกไปทันที ตายแน่เลย ตายแน่ คราวนี้ฉันต้องตายแน่ ๆ ก็อาจารย์ที่ยืนหน้าประตูวันนี้นะสิเป็นตาแก่ชองโบที่ชอบตีนักเรียนซะด้วยสิ........
แล้วก็จริงดังคาด ฉันเจอตาแก่ชองโบที่หน้าประตูโรงเรียนกำลังทำโทษนักเรียนคนอื่น ๆ อยู่ดูจากสีหน้าแล้ว ฮือ ฮือ TT_TT (ไม่อยากจะคิด)
เจ็บก้นเป็นบ้าเลย ทำไมต้องตีกันแรงขนาดนี้ด้วยนะถ้าไม่เห็นเป็นอาจารย์นะได้เห็นดีกันแน่ TT_TT ทำไมวันนี้ฉันถึงได้ซวยแต่เช้าเลยนะเนี่ย เป็นเพราะนายคนนั้นแหละทำให้ฉันต้องมาโรงเรียนสาย ต้องโดนทำโทษ เป็นเพราะนายคนเดียวแท้ ๆ เลย
“เฮ้ เยจีทางนี้ ๆ” เสียงยัยจังมีเรียกฉัน เมื่อเห็นฉันเดินมา ปาร์คจังมีเป็นเพื่อนสนิทของฉัน เธอเป็นคนสวยที่เดียวแหละ
“เจ็บเป็นบ้าเลยจังมี T_T "
“แล้วทำไมวันนี้ถึงมาสายล่ะ ปรกติเห็นมาแต่เช้า”
“ก็เสียเวลาอ้อนขอตังพี่นะสิ แค่นั้นยังไม่พอยังเจอคนบ้านอนขวางทางอยู่อีกนะก็เลยมาสาย อุตสาห์วิ่งแทบตายก็ยังไม่ทัน”
“เอ้า นั่งที่ได้แล้ว” เสียงอาจารย์สอนวิชาภาษาอังกฤษ “วันนี้เรามีสอบกันนะจ๊ะ ไม่ต้องมาอวดครวญหรอกจ๊ะ ยังงัยก็ต้องสอบวันนี้จ๊ะ”
สรุปแล้ววันนี้จะมีแต่เรื่องซวย ๆ ใช่มั้ยเนี่ยห่ะ สวรรค์ฉันขอให้มีแต่เรื่องดี ๆ นะไม่ใช่เจอแต่เรื่องซวย ๆ =_=”
- หลังเลิกเรียน –
“นี่เยจี ทำไมวันนี้ซออินจองถึงไม่มาเรียนล่ะ” ซออินจองเป็นเพื่อนที่สนิทกับฉันอีกคนหนึ่ง ฉันรู้นะที่เธอถามอย่างนี้หมายว่ายังงัย =_="
“ฉันจะไปรู้ได้ยังงัยล่ะ”
“ก็อินจองไม่ได้โทรหาเธอหรอ”
“เปล่า แล้วทำไมอินจองจะต้องโทรหาฉันด้วยล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยนี่”
“เธออาจจะไม่เป็น แต่อินจองเค้า.....”
“จะไม่เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ เราเป็นเพื่อนกัน และจะเป็นเพื่อนกันตลอด” ฉันรีบขัดขึ้นทันที
“เธออาจจะไม่คิดอะไรตอนนี้ แต่ต่อไปก็ไม่แน่นะ เธอไม่ต้องมาเกรงใจฉันหรอก ถึงฉันจะรักอินจองแต่ถ้าอินจองรักเธอ ฉันก็ไม่ว่าและฉันก็ไม่คิดอะไรทั้งนั้นสบายใจได้เลย”
“ถ้าจังมีชอบอินจองขนาดนั้น แล้วทำไมไม่ไปบอกอินจองล่ะห่ะ” ฉันเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาเล็กน้อย ทำไมถึงต้องมาเป็นแม่สื่อให้ฉันกับอินจองด้วยนะ ในเมื่อเธอเองก็ชอบอินจองไม่เข้าใจเธอจริง ๆ
“จะบ้าหรืองัย ไม่เอาหรอก เดี๋ยวฉันก็ไม่ป๊อบนะสิ ถ้าฉันมีแฟนน่ะ” แล้วไหนว่ารักอินจอง
“จร้า ... แม่คนสวย ห่วงแต่เรื่องนี้ระวังจะหาแฟนไม่ได้นะ”
“ฉันนะหาแฟนได้ทุกวันอยู่แล้ว แต่ฉันไม่จริงจังเท่านั้นเอง เรื่องอะไรจะต้องไปจริงจังกับไอ้พวกผู้ชายพรรค์นั้นด้วย เปลี่ยนเรื่องเถอะไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้ว จริงสิเยจีไปในเมืองเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ฉันว่าจะชวนเธอไปซื้อลิปสติกอันใหม่หน่อยนะ มีสีออกใหม่น่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ”
“ไม่เอาหรอก พี่ชายฉันบอกให้ฉันรีบกลับบ้านนะ คงไปไม่ได้หรอกนะ ขอโทษที”
“พี่ชายเธอฉันจัดการให้ไม่เป็นไรหรอกน่ะ นะไปด้วยกันนะ นะนะนะ” ที่ยัยจังมีไม่กลัวพี่ชายของฉันก็เพราะว่าเธอเคยเป็นแฟนพี่ชายฉันมาก่อน แต่คบกันได้ไม่นานก็ต้องเลิกกัน เพราะว่ายัยจังมีจับได้ว่าพี่ชายฉันพาสาวเข้าโรงแรมน่ะ แต่ไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะ ฉันว่ายัยจังมีต้องมีคนใหม่ด้วยแหละ เพราะพอเลิกกับพี่ฉันยัยจังมีก็พาหนุ่มใหม่มาแนะนำให้ฉันรู้จัก ฉันว่าพอกันถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้ =_=
“อ่ะอ่ะ ก็ได้ แต่รีบไปรีบกลับ วันนี้ฉันรู้สึกเซ็ง ๆ ไม่มีอารมณ์อยากเที่ยวสักเท่าไร” ฉันตอบตกลงจังมีแบบไม่เต็มใจสักเท่าไร........
ความคิดเห็น