ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - - - Part 1 open - - -
- - - Part 1 open - - -
ทุกคนบนโลกจะมีสักกี่คนที่ดีจริงๆ ....
จะมีสักกี่คนที่ไม่หวังผลตอบแทนจากการกระทำ.....
เเละจะอีกสักกี่คนที่จะไร้ซึ่งความอิจฉาริษยา....
- - - -- - - - - - -
สายลมแผ่วๆปลิวกระทบกับผิวสีขาวเนียนของคนตัวเล็กที่กำลังเดินโซซัดโซเซอยู่บนถนนย่านท่องเที่ยวที่มีคนพลุกพล่านเป็นจำนวนมากกว่าห้าร้อยคน
มือเล็กยกขึ้นมาเสยผมที่ปรกบริเวณหน้าด้วยความรําคาญเเละหงุดหงิด ใบหน้าขาวใสเริ่มเเปรเปลี่ยนเป็นสีเเดงระเรื่อเพราะริษของแอลกอฮอล์ที่เจ้าตัวดื่มเข้าไปก่อนหน้านี้
ภายในจิตใจที่กำลังขุ่นมัวคิดถึงเเต่ความอาฆาตเเค้นที่ถูกกระทำจากผู้ซึ่งเป็นคนที่เค้าให้ความสำคัญเเละความไว้วางใจมากที่สุด เรียวขาสวยก้าวหยุดอยู่บนสะพานสูง
ก่อนจะชะโงกหน้าลงมามองเเสงไฟข้างล่างที่ถูกประดับอยู่อย่างเป็นระเบียบ มือทั้งสองข้างยื่นมากุมราวสะพานเอาไว้เเน่น ก่อนจะกรีดร้องออกมาด้วยความโกรธเเค้น
"โถ่เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!! .."
ทันทีที่ลิ้นสุดเสียงร่างเล็กค่อยๆหันหลังทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกับกดโทรออกหาเบอร์ที่คุ้นเคย
ตู๊ดด ดด.. ด ตู๊ดด. ด..... กริ๊ก.
"อ่าว..เฮ้ว่าไงทงเฮทำไมโทรมาดึกจังวะ "
"..................."
"เอ๊ะ! ไอ้นี่หนิ วอนหรอไงวะโทรมาเเล้วไม่พูด ฉันจะวางเเล้วนะเว้ย ง่วงจะเเย่"
" ฉันอยู่บนสะพาน d มาหาฉันเดี๋ยวนี้เลย"
"ดึกป่านนี้นี่นะ แกไปทำบ้าไรบนนั้นอย่าบอกนะว่าจะฆ่าตัวตาย ไรสาระน่า ฮ่าาๆๆๆๆ "
"................."
"เฮ้ย..ลีทงเฮอย่าเงียบสิวะ เออก็ได้เดี๋ยวจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ แกนี่มันน่าจริงๆเลย"
"อีก 10 นาที ฉันให้เวลาแกแค่ 10 นาที "
- - - ตู๊ด ดด ด ๆๆๆๆ
ริ้วเรียวกดตัดสายจากเบอร์เพื่อนรักอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากยืดเยื้ออะไรให้มากกว่านี้ สิบนาที อีกสิบนาทีที่เค้ายื่นคำขาดหวังว่าเพื่อนสนิทของตนจะมาได้ทันเวลา
เเละเกินความคาดหมาย ยังไม่ทันครบเวลาที่เค้ายื่นเอาไว้เลย รถลีมูซีนคันหรูเเล่นมาจอด เทียบกับฟุตบาทสะพาน ก่อนจะตามไปด้วยอีฮยอกแจเพื่อนสนิทตั้งเเต่วัยเด็ก
ของทงเฮที่ลงออกจากรถ ก่อนจะวิ่งเข้ามาหาเค้าด้วยความตื่นตระหนก
"เฮ้ยไอ้เฮ โห....สภาพมันใครทำอะไรแกวะเนี๊ยะ " ฮยอกแจออกเเรงเขย่าตัวทงเฮเพราะต้องการคำตอบจากคนตรงหน้า แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อทงเฮเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามแต่อย่างใด
มิหนำซํ้ายัง สบัดตัวออกจากเขาเเล้วเดินไปนั่งบนรถพลางเอนตัวพิงเบาะเเล้วหลับตาลงโดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เมื่อเห็นกริยาของคนตัวเล็กแบบนั้น ฮยอกแจได้เเต่ส่ายหัวไปมาเบาๆ
กับความเอาเเต่ใจของเพื่อน ก่อนจะเดินกลับไปที่รถเเล้วขับพาคนข้างๆกลับไปที่บ้าน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
@night club in seoul
"อ้าววว...พวกเราชนหน่อยโว้ยยยย ฮู้วววว์ .."
"จัดไปสิป๋า ชนครับชนๆๆๆๆๆ "
เสียงเเก้วกระทบกันดังเคร้งคั้ง ระงมไปทั่วห้องกว้างภายในไนท์คลับเเห่งหนึ่งใจกลางกรุงโซล ภายในห้อง ประกอบด้วย ชายหนุ่ม ทั้งหมด 5 คน
ที่กำลังสังสรรเฮฮาราวกับเพิ่งได้เงินมาเป็นพันๆล้าน
" นี่เว้ยนี่ โจคยูฮยอน..เดือนนี้มันได้มาเเล้วไม่รู้กี่คน ล่าสุดจะขอบอกว่าเด็ดสุดๆเลยเว้ย....." ซีวอนลากเสียงยาวทำเอา ฮันเกิง ฮีชอล เเละ ชางมิน เเทบจะกระโดดขยํ้าเพราะความอยากรู้อยากเห็น
"เฮ้ย..อะไรวะรีบๆบอกมาเลยถ้าแกยังไม่อยากตายอ่ะนะ"
"ใจเย็นๆน่า เอางี้เอางี้ให้เจ้าตัวเฉลยเลยดีกว่า ว่ามันไปเล่นสนุกอะไรกับใครที่เชจูสามวันสามคืนไม่เคยโผล่พ้นห้องนอนเลยวะ ฮ่าๆๆ" ซีวอนดึงคยูฮยอนที่กำลังยกของเหลวสีใสกรอกเทเข้าปาก
ให้หันมาสนใจเพื่อนอีกสามคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตารอฟัง
"เอ๊าา..ไอ้กี้แกมัวเเต่กินอยู่นั่นไม่บอกสักทีพวกมันจะลงเเดงตายเเล้วเว้ย"
"เออ ไอ้ห่า เเม่งกูอยากรู้นะเว้ย เร็วๆเลย " ฮันเกิงหนุ่มลูกครึ่งจีนพูดออกมาเมื่อเห็นท่าทีนิ่งๆของคยูฮยอน
"....มันจะไปมีอะไรมากก็เเค่.." คยูเบี่ยงสายตาจากแก้วเหล้าเพื่อหันมามองเพื่อนก่อนจะเผยรอยยิ้มปีศาจออกมานิ่งๆ " ลี-ทง-เฮ ก็เท่านั้นเอง" เค้าเน้นชื่อของบุลคนที่สามอย่างชัดเจน ทันใดนั้น
ชางมิน ฮีชอล ฮันเกิง พร้อมใจกันรุมประชาธันด้วยมือเเละเท้า ก่อนจะร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
"ไอ้ชั่ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว !!! "
"เอ้าเฮ้ยไหงว่าฉันแบบนั้นวะ ก็เค้าสมยอมเองมีหรอฉันจะปล่อยเอาไว้น่ะ" คยูฮยอนกล่าวอย่างไร้ยางอายก่อนจะหันไปสนใจกับเจ้านํ้าแอลกอฮอล์ต่อ
"เป็นไงล่ะไอ้นี่เเม่งของจริง ฉันบอกพวกแกเเล้วยังไงนางฟ้าตัวน้อยๆนั่นก็เสร็จไอ้ปีศาจของพวกเราอยู่เเล้ว" ซีวอนพูดทิ้งท้ายเอาไว้เเล้วหันไปชนเเก้วกับคยูฮยอนอย่างสนุกสนาน
"มึงเเม่งชั่วไอ้กี้..กูอุส่าห์จ้องเอาไว้ตั้งนาน เเม่งเลวจริงๆเลยเเย่งกูของเฉย" ชางมินตัดพ้ออกมาด้วยท่าทางเซ็งๆก่อนจะตามไปสมทบกับซีวอน เเล้วก็ต่อตามมาด้วยเสียงชื่นชมของฮันเกิง
" เออ กูเห็นมึงกับเค้ารู้จักกันเเค่ไม่ถึงสองอาทิตย์ เสือกได้เเล้ว กูจะบ้าตายไวไปไหมวะ "
" ระวังเหอะแกได้เเล้วทิ้งเเบบนี้แกจะเสียใจทีหลัง " คนสุดท้ายคิมฮีชอลหนุ่มหน้าสวยยื่นเเก้วไปชนกับเพื่อนที่เหลือเเล้วหันกลับไปเตือนมักเน่ด้วยความเป็นห่วง
"ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณครับพี่ชอล " คยูเเค่นหัวเราะออกมาดังๆ ทิ้งท้าย ก่อนที่ทุกคน จะเริ่มสังสรรต่ออย่างมีความสุข
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
@ lee house
"อ่าว..มานั่งทำอะไรบนนี้" ฮยอกแจเอ่ยถามเพื่อนที่กำลังใช้มือเขี่ยวัตถุบางอย่างอย่างเพ่งพิจารนา
"ฉันจะไม่มีวันกลับไปรักคนเลวๆแบบนั้นอีก" นํ้าเสียงเย็นถูกเปล่งออกมาด้วยความราบเรียบ เเละนิ่งเฉยอย่างที่ฮยอกแจไม่เคยได้ยินมาก่อน
"แกหมายถึง..โจคยูฮยอนนั่นสินะ ดีเเล้วที่คิดแบบนั้นได้ เอาเป็นว่าฉันไม่กวนแกดีกว่า หลับฝันดีนะทงเฮ " ฮยอกแจหันหลังเดินออกจากห้องทันทีที่พูดจบ
ฟุบ บ !!
เสียงไฟลุกไหม้กระดาษบนโต๊ะตัวเล็กโดยมีอีทงเฮนั่งจ้องมองใบหน้าของบุคคลในภาพที่กำลังถูกไฟไหม้ไปทีละนิดทีละน้อย มือเล็กหยิบกระดาษโยนลงไปข้างนอกระเบียงด้วยความสะใจ
ก่อนจะกล่าวบางอย่างออกมาเบาๆ
"นายไม่มีวันจะมีความสุข โจคยูฮยอน"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* เปิดเรื่องมาก็เครียดเลย T T ออกเเนวโรคจิต 55555
ช่วยติดตามกันหน่อยนะคะเรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกเลย
เม้นให้หน่อยนะคะ ถ้าชอบยังๆงเดี๋ยวจะมาอัพต่อ
ขอบคุณค่ะ
ทุกคนบนโลกจะมีสักกี่คนที่ดีจริงๆ ....
จะมีสักกี่คนที่ไม่หวังผลตอบแทนจากการกระทำ.....
เเละจะอีกสักกี่คนที่จะไร้ซึ่งความอิจฉาริษยา....
- - - -- - - - - - -
สายลมแผ่วๆปลิวกระทบกับผิวสีขาวเนียนของคนตัวเล็กที่กำลังเดินโซซัดโซเซอยู่บนถนนย่านท่องเที่ยวที่มีคนพลุกพล่านเป็นจำนวนมากกว่าห้าร้อยคน
มือเล็กยกขึ้นมาเสยผมที่ปรกบริเวณหน้าด้วยความรําคาญเเละหงุดหงิด ใบหน้าขาวใสเริ่มเเปรเปลี่ยนเป็นสีเเดงระเรื่อเพราะริษของแอลกอฮอล์ที่เจ้าตัวดื่มเข้าไปก่อนหน้านี้
ภายในจิตใจที่กำลังขุ่นมัวคิดถึงเเต่ความอาฆาตเเค้นที่ถูกกระทำจากผู้ซึ่งเป็นคนที่เค้าให้ความสำคัญเเละความไว้วางใจมากที่สุด เรียวขาสวยก้าวหยุดอยู่บนสะพานสูง
ก่อนจะชะโงกหน้าลงมามองเเสงไฟข้างล่างที่ถูกประดับอยู่อย่างเป็นระเบียบ มือทั้งสองข้างยื่นมากุมราวสะพานเอาไว้เเน่น ก่อนจะกรีดร้องออกมาด้วยความโกรธเเค้น
"โถ่เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!! .."
ทันทีที่ลิ้นสุดเสียงร่างเล็กค่อยๆหันหลังทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกับกดโทรออกหาเบอร์ที่คุ้นเคย
ตู๊ดด ดด.. ด ตู๊ดด. ด..... กริ๊ก.
"อ่าว..เฮ้ว่าไงทงเฮทำไมโทรมาดึกจังวะ "
"..................."
"เอ๊ะ! ไอ้นี่หนิ วอนหรอไงวะโทรมาเเล้วไม่พูด ฉันจะวางเเล้วนะเว้ย ง่วงจะเเย่"
" ฉันอยู่บนสะพาน d มาหาฉันเดี๋ยวนี้เลย"
"ดึกป่านนี้นี่นะ แกไปทำบ้าไรบนนั้นอย่าบอกนะว่าจะฆ่าตัวตาย ไรสาระน่า ฮ่าาๆๆๆๆ "
"................."
"เฮ้ย..ลีทงเฮอย่าเงียบสิวะ เออก็ได้เดี๋ยวจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ แกนี่มันน่าจริงๆเลย"
"อีก 10 นาที ฉันให้เวลาแกแค่ 10 นาที "
- - - ตู๊ด ดด ด ๆๆๆๆ
ริ้วเรียวกดตัดสายจากเบอร์เพื่อนรักอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากยืดเยื้ออะไรให้มากกว่านี้ สิบนาที อีกสิบนาทีที่เค้ายื่นคำขาดหวังว่าเพื่อนสนิทของตนจะมาได้ทันเวลา
เเละเกินความคาดหมาย ยังไม่ทันครบเวลาที่เค้ายื่นเอาไว้เลย รถลีมูซีนคันหรูเเล่นมาจอด เทียบกับฟุตบาทสะพาน ก่อนจะตามไปด้วยอีฮยอกแจเพื่อนสนิทตั้งเเต่วัยเด็ก
ของทงเฮที่ลงออกจากรถ ก่อนจะวิ่งเข้ามาหาเค้าด้วยความตื่นตระหนก
"เฮ้ยไอ้เฮ โห....สภาพมันใครทำอะไรแกวะเนี๊ยะ " ฮยอกแจออกเเรงเขย่าตัวทงเฮเพราะต้องการคำตอบจากคนตรงหน้า แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อทงเฮเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามแต่อย่างใด
มิหนำซํ้ายัง สบัดตัวออกจากเขาเเล้วเดินไปนั่งบนรถพลางเอนตัวพิงเบาะเเล้วหลับตาลงโดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เมื่อเห็นกริยาของคนตัวเล็กแบบนั้น ฮยอกแจได้เเต่ส่ายหัวไปมาเบาๆ
กับความเอาเเต่ใจของเพื่อน ก่อนจะเดินกลับไปที่รถเเล้วขับพาคนข้างๆกลับไปที่บ้าน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
@night club in seoul
"อ้าววว...พวกเราชนหน่อยโว้ยยยย ฮู้วววว์ .."
"จัดไปสิป๋า ชนครับชนๆๆๆๆๆ "
เสียงเเก้วกระทบกันดังเคร้งคั้ง ระงมไปทั่วห้องกว้างภายในไนท์คลับเเห่งหนึ่งใจกลางกรุงโซล ภายในห้อง ประกอบด้วย ชายหนุ่ม ทั้งหมด 5 คน
ที่กำลังสังสรรเฮฮาราวกับเพิ่งได้เงินมาเป็นพันๆล้าน
" นี่เว้ยนี่ โจคยูฮยอน..เดือนนี้มันได้มาเเล้วไม่รู้กี่คน ล่าสุดจะขอบอกว่าเด็ดสุดๆเลยเว้ย....." ซีวอนลากเสียงยาวทำเอา ฮันเกิง ฮีชอล เเละ ชางมิน เเทบจะกระโดดขยํ้าเพราะความอยากรู้อยากเห็น
"เฮ้ย..อะไรวะรีบๆบอกมาเลยถ้าแกยังไม่อยากตายอ่ะนะ"
"ใจเย็นๆน่า เอางี้เอางี้ให้เจ้าตัวเฉลยเลยดีกว่า ว่ามันไปเล่นสนุกอะไรกับใครที่เชจูสามวันสามคืนไม่เคยโผล่พ้นห้องนอนเลยวะ ฮ่าๆๆ" ซีวอนดึงคยูฮยอนที่กำลังยกของเหลวสีใสกรอกเทเข้าปาก
ให้หันมาสนใจเพื่อนอีกสามคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตารอฟัง
"เอ๊าา..ไอ้กี้แกมัวเเต่กินอยู่นั่นไม่บอกสักทีพวกมันจะลงเเดงตายเเล้วเว้ย"
"เออ ไอ้ห่า เเม่งกูอยากรู้นะเว้ย เร็วๆเลย " ฮันเกิงหนุ่มลูกครึ่งจีนพูดออกมาเมื่อเห็นท่าทีนิ่งๆของคยูฮยอน
"....มันจะไปมีอะไรมากก็เเค่.." คยูเบี่ยงสายตาจากแก้วเหล้าเพื่อหันมามองเพื่อนก่อนจะเผยรอยยิ้มปีศาจออกมานิ่งๆ " ลี-ทง-เฮ ก็เท่านั้นเอง" เค้าเน้นชื่อของบุลคนที่สามอย่างชัดเจน ทันใดนั้น
ชางมิน ฮีชอล ฮันเกิง พร้อมใจกันรุมประชาธันด้วยมือเเละเท้า ก่อนจะร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
"ไอ้ชั่ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว !!! "
"เอ้าเฮ้ยไหงว่าฉันแบบนั้นวะ ก็เค้าสมยอมเองมีหรอฉันจะปล่อยเอาไว้น่ะ" คยูฮยอนกล่าวอย่างไร้ยางอายก่อนจะหันไปสนใจกับเจ้านํ้าแอลกอฮอล์ต่อ
"เป็นไงล่ะไอ้นี่เเม่งของจริง ฉันบอกพวกแกเเล้วยังไงนางฟ้าตัวน้อยๆนั่นก็เสร็จไอ้ปีศาจของพวกเราอยู่เเล้ว" ซีวอนพูดทิ้งท้ายเอาไว้เเล้วหันไปชนเเก้วกับคยูฮยอนอย่างสนุกสนาน
"มึงเเม่งชั่วไอ้กี้..กูอุส่าห์จ้องเอาไว้ตั้งนาน เเม่งเลวจริงๆเลยเเย่งกูของเฉย" ชางมินตัดพ้ออกมาด้วยท่าทางเซ็งๆก่อนจะตามไปสมทบกับซีวอน เเล้วก็ต่อตามมาด้วยเสียงชื่นชมของฮันเกิง
" เออ กูเห็นมึงกับเค้ารู้จักกันเเค่ไม่ถึงสองอาทิตย์ เสือกได้เเล้ว กูจะบ้าตายไวไปไหมวะ "
" ระวังเหอะแกได้เเล้วทิ้งเเบบนี้แกจะเสียใจทีหลัง " คนสุดท้ายคิมฮีชอลหนุ่มหน้าสวยยื่นเเก้วไปชนกับเพื่อนที่เหลือเเล้วหันกลับไปเตือนมักเน่ด้วยความเป็นห่วง
"ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณครับพี่ชอล " คยูเเค่นหัวเราะออกมาดังๆ ทิ้งท้าย ก่อนที่ทุกคน จะเริ่มสังสรรต่ออย่างมีความสุข
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
@ lee house
"อ่าว..มานั่งทำอะไรบนนี้" ฮยอกแจเอ่ยถามเพื่อนที่กำลังใช้มือเขี่ยวัตถุบางอย่างอย่างเพ่งพิจารนา
"ฉันจะไม่มีวันกลับไปรักคนเลวๆแบบนั้นอีก" นํ้าเสียงเย็นถูกเปล่งออกมาด้วยความราบเรียบ เเละนิ่งเฉยอย่างที่ฮยอกแจไม่เคยได้ยินมาก่อน
"แกหมายถึง..โจคยูฮยอนนั่นสินะ ดีเเล้วที่คิดแบบนั้นได้ เอาเป็นว่าฉันไม่กวนแกดีกว่า หลับฝันดีนะทงเฮ " ฮยอกแจหันหลังเดินออกจากห้องทันทีที่พูดจบ
ฟุบ บ !!
เสียงไฟลุกไหม้กระดาษบนโต๊ะตัวเล็กโดยมีอีทงเฮนั่งจ้องมองใบหน้าของบุคคลในภาพที่กำลังถูกไฟไหม้ไปทีละนิดทีละน้อย มือเล็กหยิบกระดาษโยนลงไปข้างนอกระเบียงด้วยความสะใจ
ก่อนจะกล่าวบางอย่างออกมาเบาๆ
"นายไม่มีวันจะมีความสุข โจคยูฮยอน"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* เปิดเรื่องมาก็เครียดเลย T T ออกเเนวโรคจิต 55555
ช่วยติดตามกันหน่อยนะคะเรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกเลย
เม้นให้หน่อยนะคะ ถ้าชอบยังๆงเดี๋ยวจะมาอัพต่อ
ขอบคุณค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น