คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 คำขอโทษด้วยน้ำตา
“มะ ไม่ทันแน่ ไม่นะ”าทั้สอ้า้าวไป่อนวามิ ัวันอนนี้ันมาโผล่อยู่ลาถนนแล้วในในอ้อมแนโอบอน้อหมาไว้แน่น ไม่ันไม่ยอมให้มันเป็นอะไรไปแน่ไม่มีทา
บี๊น
บี๊น เอี๊ย
เสียบีบแรไล่ัมาไม่ไลมานัรถันหรูพยายามเบรอย่าสุำลัเสียล้อเสียสีับพื้นถนนัสนั่น
แู่่ๆร่าันลับถูระาออาบริเวนั้นอย่าไม่ทันั้ัว่อนที่ร่าันะระแทเ้าับอเร
ร่าสูโอบอันไว้ อ้อมอที่ันุ้นเย
“ไม่เป็นไรนะผมอยู่รนี้แล้ว”ร่าสูพูเบาราวับระิบแ่ันลับไ้ยินมันัเน
น้ำเสียแ็ร้าวเมื่อสัปาห์่อนอนนี้มันลับทั้อบอุ่นแล้วอ่อนโยน
“เธอบ้าหรือไถึไปยืนให้รถมันนแบบนี้
ถูันบอเลิเลยเิบ้าึ้นมาหรือไ สิ้นิสิ้นี”น้ำเสียอบอุ่นหายไปพร้อมับารระทำทั้สิ้นเหลือไว้เพียารระทำที่แสนเย็นา
“…….”ันยัเียบแล้ว้มหน้า้มาไม่แม้แ่ะเยหน้าึ้นไปมอเาเลยสันิ
ันยัลัวไม่หายาเหุาร์เมื่อี้มันแย่นะแ่ไม่แย่เท่าที่เาเปลี่ยนไปแบบนี้หรอ
“เธอนี้มันไร้เียสาสิ้นี
เ็ยัไ็เป็นเ็อยู่วันยัน่ำสินะ”เายั้ำเิมเพิ่มรอยบาแผลให้ัน่อไป
สนุมาสินะ
เพี๊ยะ
“เ็แล้วยัไ
เ็มันไม่มีวามรู้สึหรือไมันรัใรไม่เป็นหรือไละ”ฟ่ามือฟาไปบนหน้ามปรารอยนิ้วแๆบนใบหน้าเา
น้ำาันพรั่พรูออมาไม่หยุปา็พร่ำไปเรื่อย
ันหันหลัวิ่ลับบ้านไม่แม้แ่ะหันลับไปมอเาอีเลย
มาาโอะ
ผมออมาเินเล่น้านอ
เพราะี้เียฟัำบ่นน้อสาวที่มีนิสัยเหมือนแม่ สสัยผมะไ้แม่นที่สอแล้วละ
ผมเินไปเรื่อยๆมอ้าทาไปพลาๆ แ่ผมันไปเห็นาิะไ้
รั้่อนที่ผมผลัเธอยัทำให้ผมรู้สึผิไม่หาย ผมไม่ไ้อยาทำรายเธอเลยนะ
ไม่อยาเห็นน้ำาอเธอเลยอนนั้นผมอยาไปับน้ำาให้เธอพร้อมับเ้าไปอแล้วปลอบเธอให้หยุร้อไห้แ่มันเป็นไปไม่ไ้ในเมื่อนที่มีสิทธิในัวเธออนนี้ไม่ใ่ผม
ทำไมผม้อทำอย่านั้นนะหรอ
เพราะผมอยาให้เธอเลียผมะไ้ไม่ิว่าผมยัรัเธออีถ้าเธอเลียผมผมอาะัใาเธอ่ายๆ็ไ้
แ่ยิ่ผมทำอย่านั้นใผม็ยิ่เ็บอนที่ผมเห็นเธอในอนนั้นสภาพเธอูบอบ้ำมาๆ
หัวเธอแอาเป็นเพราะศรีษะไประแทับอบโ๊ะแถวนั้น
ที่แนและามีรอยถลอหลายๆุ
ผมทำเธอเ็บผมมันเป็นผู้ายที่แย่ริๆแล้วที่แย่ว่านั้นือผมทิ้เธอไว้ปล่อยเธอเอาไว้เพียลำพัโยไม่แม้แ่ะันไปมอ
ผมไ้ยินเพียอย่าเียวเสียร้อไห้อเธอที่ัาไล่หลัมา
ั้แ่วันนั้นผม็ไม่ไ้เอเธออีเลย นมาเธอับเธออีทีวันนี้
“ยัยนั้นทำบ้าอะไรนะ
โถ่โว๊ย!!”ผมสบถออมาอย่าหัวเสีย
ผมรีบวิ่ไปว้าัวเธอมาแ่สสัยแรไปาแ่ว้าัวเลยลายเป็นระานเธอเ้ามาอยู่อ้อมอผม
“ไม่เป็นไรนะผมอยู่รนี้แล้ว”ผมพูปลอบเสียเบาเพราะลัวเธอไ้ยิน
อยู่อย่านี้มันนานไปแล้วไม่อยาปล่อยเธอไปอนนี้แ่มัน่วยไม่ไ้
ผมรีบผละออาเธอพร้อมับำ่ามามายะอใส่เธออย่าเย็นา
เธอยัเียบแ่แล้ววามอทนสุท้ายเธอหมล เธอึประเนฟ่ามือไว้บนหน้าผม
น้ำาหลั่รินมาเป็นสายปา็พร่ำไปเรื่อยแล้วเธอ็วิ่หนีผมไป
ทิ้ผมไว้เบื้อหลัแล้วหายลับไปาสายา
“ผมอโทษ”ผมพูไ้เพียเท่านั้น
มือ้าหนึ่็ับแ้มที่ร้อนผ่าวเพราะโนบอย่าแรพร้อมปรารอยนิ้วมือประทับไว้บนใบหน้าอผม น้ำาลูผู้ายไหลออมาเป็นสาย
ผมทำเธอร้อไห้อีแล้วผมอโทษ อโทษที่ทำให้เธอเสียน้ำา
อโทษที่ทำให้เธอ้อเ็บัว อโทษาิ
ความคิดเห็น