เพราะเธอคือคนในดวงใจ

ลำดับตอนที่ #4 : พี่ชาย(โค-ตะ-ระ)อภิมหาโหด O_O

“นี่ๆ เธอดูสิ   นั่นใช่พี่แบงค์ กะ พี่บอย อ่ะป่าวน่ะ”

“อืม...ไหนๆ เอ๊ะ! O_O นั่นพี่แบงค์ กะ พี่บอยจริงๆ ด้วยอ่ะ   กรี๊ด!   นั่นตัวเป็นๆ เลยนะเธอ”

“เนี่ย...ฉันเห็นพวกพี่เค้ามาเดินเตร่ๆ อยู่แถวๆ ห้องเรียนของชั้นม.4 ห้อง 2 มาตั้งนานแล้วล่ะ”

“งั้นพวกเราจะมาชักช้าอยู่ใย   รีบเข้าไปขอลายเซ็นพี่เค้าสิ” จากนั้นพวกบ้าดาราก็รีบวิ่งถลามาทางพี่แบงค์ กะ ไอ้บอย เพื่อขอลายเซ็น -_-

ทำอย่างกับไม่เคยเห็นดารางั้นแหล่ะ -_-

ฉันซึ่งสังเกตการอยู่ในห้องเรียนหันไปกระซิบกับทรายที่นั่งอยู่ข้างๆ

“นี่ทราย   ฉันว่าพวกพี่แบงค์ต้องเบื่อแน่เลยอ่ะ   ดูสิ   มีแต่สาวๆ มาขอลายเซ็นทั้งนั้นเลยอ่ะ   แล้วหน้าพี่แกตอนนี้มันบอกว่าเบื่อสุดขีดแล้วอ่ะ   ทำไงดีล่ะทราย   ช่วยฉันคิดหน่อยสิ” ฉันรีบหันไปถามความเห็นของทราย   ก่อนที่พวกพี่เค้าจะหมดความอดทนแล้วกลับไปก่อน

“งั้นเดี๋ยวฉันให้ทีมจัดการให้นะ ^^” แล้วทรายก็หันหลังไปหาทีมที่ดูเหมือนจะฟุบหลับไปแล้ว   เนี่ยหรือหัวหน้าห้องของพวกเรา -_-

“ทีมจ๋า...ช่วยอะไรทรายหน่อยได้มั้ยจ๊ะ ^^”

“.........” ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลที่ท่านเรียก -_-

“ทีม!” ทรายเริ่มไม่พอใจกับการกระทำของทีม   เลยเรียกชื่ออีกครั้งเป็นการขู่ -_-

“รู้แล้วๆ ไม่เห็นต้องขู่กันเลยนี่” นายทีมบ่นก่อนจะลุกขึ้นท่ามกลางความตกใจของเพื่อนๆ และอาจารย์

“น...นี่   เธอจะไปไหนน่ะนที” อาจารย์สาวถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เหมือนจะกลัวยังไงไม่รู้แฮะ

“ไปจัดการอะไรนิดหน่อยครับ   เดี๋ยวผมมา” พูดจบนายทีมก็เดินออกจากห้องเรียนไปทางที่พี่แบงค์ กะ ไอ้บอยยืนอยู่

หลังจากที่นายทีมพูดอะไรซักสองสามคำกับพี่แบงค์   พวกพี่ๆ เค้าก็เดินตามหลังนายทีมเข้ามาในห้องเรียนท่ามกลางความตื่นตนกของเหล่าบรรดานักเรียนและอาจารย์

“จารย์ครับ   ผมขอให้พวกพี่แบงค์เค้าเข้ามาดูการสอนของพวกเรานะครับ   หวังว่าอาจารย์คงจะอนุญาตนะครับ” นายทีมพูดเสียงเข้ม

“อ๊ะ...เอ่อ...-O- ด...ได้จ้ะ   เชิญเลยค่ะ คุณแบงค์   คุณบอย” อาจารย์พูดขณะผายมือเชื้อเชิญให้พี่แบงค์ กะ ไอ้บอยเข้ามา

“ขอบคุณครับ” พี่แบงค์ตอบอย่างสุภาพ

“เฮ้!   ดาร์ลิ้งตั้งใจเรียนด้วยนะ ^O^” จู่ๆ ไอ้บอยก็ตะโกนขึ้นมา   เพื่อนเลยเริ่มกระซิบกระซาบกันทันที

“นี่ ‘ดาร์ลิ้ง’ ของพี่บอยคือใครหรอ”

“ไม่รู้สิ   เห็นได้ข่าวว่าแฟนพี่บอยอยู่ต่างประเทศนี่นา”

“ถ้างั้นพี่บอยเค้าเรียกใครล่ะ” ฉันชักเริ่มเสียวสันหลังขึ้นมาแล้วสิ   แง ไอ้บอยอ่ะ   คอยดูนะถ้าเลิกเรียนเมื่อไหร่   แม่จะจัดการซะให้เข็ดเลย -_-

“เอ่อ...อาจารย์ครับ   คือว่า...ผมอยากจะขอนั่งข้างๆ กับฮันนี่ของผม   จะได้มั้ยครับ ^^” บอยหันไปพูดกับอาจารย์เสียงหวาน

“เอ่อ...-O- ด...ได้ค่ะ...” ดูเหมือนอาจารย์จะเขินๆ เล็กน้อยถึงปานกลางแฮะ -_-

“ขอบคุณครับ   อาจารย์ใจดีที่สุดเลย ^O^” บอยพูดพลางแจกยิ้มหวานใส่อาจารย์   ซึ่งเป็นเหตุให้อาจารย์หน้าแดงอย่างกับลูกตำลึงสุกเลยกแน่ะ -_-

และแล้วความซวยก็เริ่มบังเกิดขึ้นในตัวฉัน   เมื่อไอ้บอย กะ พี่แบงค์ (สรรพนามแตกต่างกันมาก -_-) เดินตรงมาที่ฉันกะทราย   แต่ในละแวกนั้นไม่มีที่นั่งหลงเหลืออยู่เลย   เพราะว่ามีจุดน่าสนใจอยู่แถวนั้น (ทีม) สาวๆ ก็เลยแห่กันมาจองที่นั่ง   แล้วพี่ฉันจะนั่งไหนเนี่ย =_=

“น้องๆ ครับ   น้องๆ ช่วยไปนั่งที่อื่นก่อนได้มั้ยครับ   คือว่า...พี่อยากนั่งตรงนี้น่ะครับ ^^” เฮ้...เพื่อนๆ ตอบกลับไปเลยว่าไม่ได้   ตอบไปเลย   แล้วฉันจะให้ค่าขนม 2 บาท -_-

แต่ความฝันของฉันที่ต้องการให้เพื่อนๆ ตอบปฏิเสธเป็นอันสลายไป   เพราะตอนนี้เพื่อนที่นั่งตรงแถวถัดไปของฉัน   หายหัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้เนี่ย   ไวซะเหลือเกินนะพวกหล่อน -_-

“งั้นต่อไป   น้องทรายครับ   ช่วยกรุณาลุกมานั่งตรงนี้ได้มั้ยครับ   คือพี่อยากนั่งใกล้ฮันนี่ของพี่น่ะครับ   ไม่ทราบว่า...”

“ได้ค่ะ   เชิญเลยค่ะ” ทรายรีบแทรกขึ้นมาทันที   ทั้งๆ ที่ไอ้บอยยังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำ   ไม่รู้จะรีบไหน

“ขอบใจนะ   อย่างนี้สิ   ถึงจะเหมาะเป็นว่าที่พี่สะใภ้ของพวกเรา   ใช่มั้ยฮะพี่แบงค์ ^-^”

“.........” เอ่อ...พี่แบงค์คะ   ไม่ทราบว่าพี่ลืมเอาปากมารึไงคะ -_-

พี่แบงค์เดินมานั่งข้างๆ ทราย   พร้อมกับกระซิบอะไรบางอย่างกับทราย   ซึ่งทรายก็พยักหน้าหงึกๆ เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง   ซึ่งที่แน่ๆ คือ   มันเป็นสิ่งที่พวกฉันไม่เข้าใจ!!! >O<

พี่แบงค์นะ   มีความลับกับน้องสาวที่น่ารัก (ษา -_-) แบบนี้ได้ไงเนี่ย   ใจร้ายชะมัด

และแล้วอาจารย์ที่ดูเหมือนจะหายเคลิ้มไปแล้ว   ก็เริ่มตั้งคำถามให้พวกเราคอยตอบและฟัง -_-

แต่ฉันว่า...พวกเราคงไม่ต้องตอบหรอก

ก็ดูดิ

สิ่งที่อาจารย์ถามน่ะ   มันเกี่ยวกับพี่แบงค์และไอ้บอยทั้งนั้นเลยนี่!!! TTOTT

แล้วจะให้พวกเราตอบอะไรล่ะ! -_-^

“คุณบอยคะ   ไม่ทราบว่าคุณบอยเริ่มคิดที่จะมาถ่ายแบบตั้งแต่ตอนไหนคะ”

“รู้สึกว่าตอนนั้นผมไปดูพี่บีมถ่ายแบบปกซีดีน่ะครับ   เพราะตอนนั้นพี่บีมเท่มากๆ เลยครับ   ผมเลยอยากเท่อย่างพี่บีมบ้าง   ผมเลยคิดว่าสักวันหนึ่งผมจะเป็นนายแบบให้ได้เลยครับ ^-^” บอยพูดเหมือนคนกำลังเพ้อฝันยังไงๆ ไม่รู้จิ -_-

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! >O< พี่บอย~” นี่คือเสียงตอบรับของพวกแฟนคลับไอ้บอย -_-

“งั้นหรอคะ   แล้ว...คุณแบงค์ล่ะคะ   ไม่ทราบว่าคุณแบงค์เริ่มเข้าวงการบันเทิงตั้งแต่ตอนไหนคะ”

“.........”

พี่แบงค์มองหน้าอาจารย์นิดนึง   แล้วเผยรอยยิ้มออกมาซึ่งมันสามารถละลายหัวใจผู้พบเห็นได้   ก่อนจะตอบอาจารย์ว่า...

“ตอนแรกผมคิดว่าผมจะต้องเป็นตำรวจให้ได้เลยครับ   แต่พี่บีมเค้าชักชวนให้ผมเป็นดารา   ตอนแรกผมก็ไม่อยากเป็นหรอกครับ   แต่พอผมเจอน้องๆ ที่น่ารักคอยเป็นกำลังใจให้ผมตลอดแบบนี้   ผมเลยถอนตัวไม่ขึ้นน่ะครับ ^_^”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! พี่แบงค์~ >O<” นี่ก็คือเสียงตอบรับของพวกแฟนคลับพี่แบงค์เช่นกัน -_-

“โอ๊ยยยยยยยยยย!!! หนวกหูโว้ย!!!   ห้องนี้มันเป็นยังไงกันนะ   ถึงได้กรี๊ดกร๊าดกันเป็นประจำเลยเนี่ยหา!!!   อาจารย์ก็เหมือนกัน   ทำไมปล่อยให้นักเรียนกรี๊ดกร๊าดกัน...อยู่...ได้...O_O” ขณะนั้นเองอาจารย์สุกัญญา   อาจารย์สอนวิทยาศาสตร์ที่สอนอยู่ห้องข้างๆ ก็กระแทกประตูเข้ามาในห้องพร้อมปล่อยระเบิดปรมาณูให้พวกเราชุดใหญ่ -_-

แต่พออาจารย์เห็นหน้าพี่แบงค์ กะ ไอ้บอย ปุ๊บ!   อาจารย์ก็ทำตาโตเท่าไข่ห่านเลยแหน่ะ

“กรี๊ดดดดดดดดด!!! นั่นมัน...นั่นมัน...น้องแบงค์ กับ น้องบอยนี่   กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!! ตัวเป็นๆ เลยนะเนี่ย   อ๊ายยยยยยยย!!! >O<” พูดจบอาจารย์ก็วิ่งเข้าไปกอดพี่แบงค์ที   ไอ้บอยที   เอ่อ...จารย์คะ   อาจารย์ใช่คนเดียวกับคนที่ด่าพวกเราเมื่อตะกี้หรือป่าวคะ -_-

“.................................” ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบทันที   เมื่อเห็นอาจารย์สุกัญญาแสดงกิริยาออกมาอย่างไม่เจียมอายุขัยของตนเอง (42 -_-)

“ต๊าย   ตาย   พวกเธอมาได้ยังไงกันเนี่ย   โอ๊ย! ถ้าพี่รู้ว่าพวกน้องจะมานะ   พี่จะรีบมาปรนนิบัตรเทคแคร์พวกน้องๆ ทันทีเลยนะเนี่ย ^^”

“เอ่อ -o- อ...อาจารย์สุกัญญาคะ   ม...ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรอคะ”

“ฉันมาที่นี่จำเป็นต้องมีธุระด้วยหรือคะ   อาจารย์บังอร -_-”

“อ...เอ่อ -O- ปะ...เปล่าค่ะ =_=”

พอ อ.บังอร พูดจบ   ไอ้บอยก็ยกนิ้วชี้ขึ้นแล้วเอามาจ่อที่ปาก -_-

“จุ๊ๆ พูดจาโหดร้ายจังเลยนะครับพี่สุดสวย (ตรงไหนฟะ -_-) ดูสิครับ   พี่คนนั้นเค้ากลัวหมดเลย   มันไม่ดีนะครับ   เพราะมันอาจจะทำให้ใครต่อใครหลายๆ คน (หนึ่งในนั้นคือฉันด้วย -_-) เกลียดพี่ก็ได้นะครับ ^-^”

ไอ้บอยพูดพลางยิ้มหวาน (จนมดเกือบตอม -_-) ให้อ.สุกัญญา   ซึ่งมันก็คงทำให้หัวใจของคนแก่ละลายได้   แม้กระทั่งหัวใจของวัยรุ่นยังละลายมาแล้ว   นับภาษาอะไรกับคนแก่ =_=

“อ๊ายยยย!! แกดูดิ   พี่บอยเค้ายิ้มได้สวยมากมายเลยอ่ะ >_<”

“ช่าย ^o^”

เหอะ -_- พวกหล่อนน่ะ   ยังไม่เคยเห็นธาตุแท้ของไอ้พี่บอย   ถ้าเห็นแล้วรับรองพวกหล่อนจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยล่ะ -_-

เห็นแล้วหมั่นไส้ชะมัด   ขอแกล้งหน่อยเหอะ

“พี่บอยจ๋า...ระวังไว้นะ   ยิ้มสวยๆ แบบนี้   เดี๋ยวพี่แอนนี่มาเห็นเข้าคงจะไม่ดีแน่เลย   จริงมั้ยจ๊ะพี่ชาย ^-^”

“...”

5555+ ดูไอ้บอยดิ    หุบยิ้มทันทีเลยอ่ะ   ก๊ากๆๆ สะใจชะมัดเลย ^O^

“โห...บีอ่ะ   เล่นแบบนี้พี่ก็ยิ้มไม่ออกอ่ะดิ   ระวังเหอะ   ถ้าตัวเองมีแฟนเมื่อไหร่นะ   เค้าจะเอาคืนให้หนักเลย   ไม่เชื่อคอยดู”

นั่น...ยังมาขู่เค้าอีก   ท่าทางเล่นแค่นี้จะยังไม่พอแฮะ   คราวหน้าต้องเอาให้กระอักเลือดเลยคอยดู (!)

“แล้วตัวจะให้เค้ามีแฟนหรือไงฮะ   ไอ้บอย -_-“

“ไม่ ^o^”

เป็นคำตอบที่ประเสริฐมาก -_-

“ถ้าเค้าขึ้นคานล่ะ”

“มะต้องห่วงพี่จะดูแลดาร์ลิ้งไปจนวันตายเลยล่ะ ^^”

ซาบซึ้งสุดๆ T^T

แต่ถ้าต้องแลกกับการขึ้นคานล่ะก็   ไม่เอาดีกว่า -_-

ผู้หญิงทุกคนก็ต้องไม่อยากขึ้นคานเป็นธรรมดาชะม้า TOT

ไม่งั้นขาย ขี้ หน้าแย่เลยเนอะ TT^TT

“เอาล่ะๆ เลิกเถียงกันได้แล้ว   อาจารย์ครับไม่ต้องสนใจหรอกครับสอนต่อได้เลยครับ” แล้วพี่แบงค์ก็หันไปทางอ.สุกัญญา “อาจารย์ครับผมว่าอาจารย์กลับไปสอนได้แล้วนะครับ   ไม่งั้นถ้าผมเอาเรื่องที่อาจารย์โดดการสอนมาอยู่ที่นี่ไปบอกอาจารย์มนตรีล่ะก็...ผมว่าอาจารย์คงแย่แน่เลย   จริงมั้ยครับ ^-^”

เฮือก...o_o เผด็จการชัดๆ เลยนี่นา TOT

อยากรู้จริงๆ ว่าใครตั้งฉายาให้พี่แบงค์กันนะ   แหม...ตั้งซะเหมือนเหลือเกิน (บีม : ตรูเองแหละที่ตั้งฉายาให้ไอ้แบงค์มัน -_-)

โอ๊ย! แล้ววันนี้ฉันจะรอดไปได้มั้ยเนี่ย T_T

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เฮ้อ...เหนื่อยใจจริงๆ เลย   กว่าไอ้พี่บ้าๆ พวกนี้จะกลับไปได้เล่นเอาซะเกือบหมดแรง

ตอนนี้ฉันกำลังนอนเกลือกกลิ้งไปบนที่นอนของตัวเอง   ส่วนไอ้เพื่อนทรยศนั้นมันกำลังขุดคุ้ยหาเศษอาหารไว้บริโภค -_-

ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น   ซึ่งเป็นเวลาที่คนจีนส่วนมากจะดูหนังจีน -_-

ส่วนฉัน   ซึ่งเป็นคนไทย-แคนนาดา   ก็จะพยายามหาเหาใส่หัว

ซึ่งมันกิจวัตรประจำวันของฉันไปเรียบร้อยแล้ว -_-

“ไอ้จิน   ลงไปข้างล่างกันดีกว่านะ”

“ไม่!!!” น้ำเสียงฉะฉานมากกก -_-

“อุ๊ยนั่น! O_o คนเค้ามามุงดูอะไรกันข้างล่างกันก็ไม่รุ”

พรวด!!!

ไอ้จินลุกจากพื้นทันที   แล้ววิ่งพรวดไปที่ระเบียงทางเดินทันที

เมื่อกี้หมาตัวไหนมันไม่อยากลงไปข้างล่างวะ -_-

“ไอ้บี   ไม่เห็นมีใครเลย   แกหรอกฉันหรอ หา! >_<”

“ป่าวน้า...สงสัยเค้าจะตาฝาด”

“งั้นหรอ -_- ใครเชื่อแกก็โง่แล้ว!!! >O<” เฮือก...ตอนนี้จินกำลังอยู่ในโหมดโหด o_o

“ข...ขอโทษษษษ TOT”

“ไม่เป็นไร” อ้าว...ไหงมันหายโกรธเร็วจังเลยฟะ   เมื่อกี้ยังโหดอยู่เลยอ่ะ   ตามอารมณ์พี่แกไม่ทันจริงๆ =_=

“เธออยากลงข้างล่างก็ลงไปสิ   ฉันไม่ได้ห้ามซะหน่อย” เรื่องนั้นฉันรู้   แต่ไม่อยากลงไปคนเดียวอ่ะ

“ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยไม่ได้หรอ   นะ   น้า...”

“ฉันไม่อยากลงน่ะ   ฉันต้องไปหาเพื่อนน่ะ   ก็เลยลงไปเป็นเพื่อนเธอไม่ได้   ขอโทษนะ”

“ฉันไปด้วยจิ” ก็มันอยากไปนี่

“ไม่!”

“ทำไมอ่ะ”
”เกาะ...ก็เพื่อนฉันน่ะ   มันขี้อาย   ไม่ชอบคบเพื่อน   มีแต่ฉันเท่านั้นแหล่ะที่คบกับมันได้   เธออย่าไปเลยนะ” ดูมีลับลมคมในจังเลยแฮะ

“ก็ได้” ปากไม่ตรงกับใจเล้ยฉัน

“เยี่ยม!!! ^o^”

“เธอจะดีใจอะไรนักหนาหา...จิน -_-“

“เอาะ...อ๋อ   ป่าวหรอกจ้ะ ^^: ฉันแค่ดีใจที่มีเพื่อนที่เข้าใจฉันน่ะ”

“หรอ...งั้นฉันคงจะน่าเสียใจมากสินะ   ที่มีเพื่อนที่ไม่เคยเข้าใจอะไรฉันเลยเนี่ย” ฉันพูดจบก็เดินออกนอกห้องไปทันที   ปล่อยให้จินยืนงงกับคำประชดของฉันต่อไป   ก๊ากๆๆๆ ท่าทางจินจะโง่มากที่ไม่รู้ว่าฉันประชดอยู่น่ะ   เฮ้อ...มีเพื่อนโง่ก็ดี   จะได้หลอกด่าได้ไงหน่อย   ฮิๆๆๆ ^-^