ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
ณ สวนหลังปราสาท
มีเด็กชายหน้าตาน่ารักสามคนที่หน้าตาคล้ายเด็กผู้หญิงกำลังเก็บดอกไม้พร้อมพูดคุยกัน
คนแรก สาวน้อยหน้าตาหน้ารักเธอมีผมสีเงินเธอมีฉายา(ที่แสนไม่ต้องการ)ว่า จูเลียตเพราะเธอมีรักต้องห้ามกับ' เขา '
คนที่สอง เธอ ยโส เธอหยิ่งและเธอเยือกเย็นดังราชินี เธอได้ฉายานี้เพราะเธอต้องคู่กับ'เขา'ที่เป็นดังราชา
และคนสุดท้าย สาวน้อยร่างเล็กแสนไร้เดียงสามีผมสีน้ำตาลอ่อนเหมือนซินเดอเรลล่าที่ไร้เดียงสาคู่กับ 'เขา'คนนั้น
"นี่มุคุโร่คุง โกคุเดระคุงพวกเธอชอบดอกไม้อะไรหรอ"ร่างเล็กแสนไร้เดียงสาที่มีนามว่า ซาวาดะ สึนะ โยชิ ได้ถาม
เพื่อนทั้งสอง
"กล้วยไม้ครับวองโกเล่"ร่างเล็กตอบพร้อมเก็บดอกกล้วยไำม้ขึ้นมา(หมายถึงเบียคุรันสินะ :ไรเตอร์)
"ผมไม่ได้ชอบดอกไม้หรอกครับรุ่นที่สิบ"
"งั้นหรอ นายไม่ชอบดอกไม้เลยหรอเนี่ย" น้ำเสียงยิ้มแย้มเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...
"นี่เจ้าบ้าเบสบอล ปล่อบช้านนนนน"
เจ้าชายได้โอบกอดจูเลียตไว้จากทางด้านหลัง (เนียน)
"มุคุโร่คุง" เสียงยิ้มแย้มอีกคนที่เหมือนราชาได้เอ่ยเรียกราชินีของตน
"อะไรครับคุณ เบียคุรัน"
"คิดถึงจัง"
"แต่ผมไม่คิดถึงคุณ"ความเยือกเย็นของมุคุโร่ทำให้เบียคุรันหงอยไปได้.....ไม่ถึงนาที -_-
"แม่พวกนายเรียกตัวพบนะ"ยามาโมโตะเอ่ยขึ้น
"งั้นหรอครับ" สาวน้อยไร้เดียงสา ทำหน้าขอบคุนเล็กน้อยก่อนเดินจากไปก่อนใคร
"รุ่นที่สิบ รอผมด้วย" แล้วร่างเล็กอีกคนก็ตามไป
ณ ในปราสาท
"แม่เรียกพวกผมมาทำไมหรอ" เสียงห้วนๆของโกคุเดระ ได้ถามผู้เป็นแม่ของตน
"เปล่าหรอก แค่จะให้แกหมั้นก็เท่านั้น" เสียงของผู้เป็นแม่ที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวตอบกลับมา
"ผมหรอ ผมคนเดียวหรอ"
"ช่าย~"
"หะ!!!"ไม่ใช่เสียงของโกคุเดระคนเดียวแต่เป็นของยามาโมโตะด้วย
"ออกมาสิ"
"ครับ"
มีชายหนุ่มคนหนึ่งออกมาจากหลังผ้าม่านสีแดงสดเขามีสีผมสีดำดังท้องฟ้ายังค่ำคืนและมีดวงตาสีดำเช่นเดียว
กับผมของเขา
"นี่คือ ฮิบาริ เคียวยะ คู่หมั้นของลูกโกคุเดระ"
"ไม่จริง"เสียงโกคุเดระตะโกนขึ้นมา
....................................................................................................................................................................
ไรเตอร์ เขียนแค่นี้ก่อนนะคงไม่สั้นไปใช้ปะ T^T ไรเตอร์พยายามสุดๆแล้วนะ ถ้ามันไม่สนุกยังไงก็ติชมกันด้วยนะ
เม้นให้ไรเตอร์ด้วย
มีเด็กชายหน้าตาน่ารักสามคนที่หน้าตาคล้ายเด็กผู้หญิงกำลังเก็บดอกไม้พร้อมพูดคุยกัน
คนแรก สาวน้อยหน้าตาหน้ารักเธอมีผมสีเงินเธอมีฉายา(ที่แสนไม่ต้องการ)ว่า จูเลียตเพราะเธอมีรักต้องห้ามกับ' เขา '
คนที่สอง เธอ ยโส เธอหยิ่งและเธอเยือกเย็นดังราชินี เธอได้ฉายานี้เพราะเธอต้องคู่กับ'เขา'ที่เป็นดังราชา
และคนสุดท้าย สาวน้อยร่างเล็กแสนไร้เดียงสามีผมสีน้ำตาลอ่อนเหมือนซินเดอเรลล่าที่ไร้เดียงสาคู่กับ 'เขา'คนนั้น
"นี่มุคุโร่คุง โกคุเดระคุงพวกเธอชอบดอกไม้อะไรหรอ"ร่างเล็กแสนไร้เดียงสาที่มีนามว่า ซาวาดะ สึนะ โยชิ ได้ถาม
เพื่อนทั้งสอง
"กล้วยไม้ครับวองโกเล่"ร่างเล็กตอบพร้อมเก็บดอกกล้วยไำม้ขึ้นมา(หมายถึงเบียคุรันสินะ :ไรเตอร์)
"ผมไม่ได้ชอบดอกไม้หรอกครับรุ่นที่สิบ"
"งั้นหรอ นายไม่ชอบดอกไม้เลยหรอเนี่ย" น้ำเสียงยิ้มแย้มเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...
"นี่เจ้าบ้าเบสบอล ปล่อบช้านนนนน"
เจ้าชายได้โอบกอดจูเลียตไว้จากทางด้านหลัง (เนียน)
"มุคุโร่คุง" เสียงยิ้มแย้มอีกคนที่เหมือนราชาได้เอ่ยเรียกราชินีของตน
"อะไรครับคุณ เบียคุรัน"
"คิดถึงจัง"
"แต่ผมไม่คิดถึงคุณ"ความเยือกเย็นของมุคุโร่ทำให้เบียคุรันหงอยไปได้.....ไม่ถึงนาที -_-
"แม่พวกนายเรียกตัวพบนะ"ยามาโมโตะเอ่ยขึ้น
"งั้นหรอครับ" สาวน้อยไร้เดียงสา ทำหน้าขอบคุนเล็กน้อยก่อนเดินจากไปก่อนใคร
"รุ่นที่สิบ รอผมด้วย" แล้วร่างเล็กอีกคนก็ตามไป
ณ ในปราสาท
"แม่เรียกพวกผมมาทำไมหรอ" เสียงห้วนๆของโกคุเดระ ได้ถามผู้เป็นแม่ของตน
"เปล่าหรอก แค่จะให้แกหมั้นก็เท่านั้น" เสียงของผู้เป็นแม่ที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวตอบกลับมา
"ผมหรอ ผมคนเดียวหรอ"
"ช่าย~"
"หะ!!!"ไม่ใช่เสียงของโกคุเดระคนเดียวแต่เป็นของยามาโมโตะด้วย
"ออกมาสิ"
"ครับ"
มีชายหนุ่มคนหนึ่งออกมาจากหลังผ้าม่านสีแดงสดเขามีสีผมสีดำดังท้องฟ้ายังค่ำคืนและมีดวงตาสีดำเช่นเดียว
กับผมของเขา
"นี่คือ ฮิบาริ เคียวยะ คู่หมั้นของลูกโกคุเดระ"
"ไม่จริง"เสียงโกคุเดระตะโกนขึ้นมา
....................................................................................................................................................................
ไรเตอร์ เขียนแค่นี้ก่อนนะคงไม่สั้นไปใช้ปะ T^T ไรเตอร์พยายามสุดๆแล้วนะ ถ้ามันไม่สนุกยังไงก็ติชมกันด้วยนะ
เม้นให้ไรเตอร์ด้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น