ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Listen
Listen
"....."
สถานการณ์ตอนนี้มันอะไรกันฉันกับยุนกินั่งเงียบกันทั้งสองคนเลยหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้วไหงมาเป็นงี้ง่ะ
"ย..ยุนกิหิวอะไรไหม ฉ..ฉันจะไป ท..ทำให้กิน"
เอาตรงๆนะที่พูดไปเนี้ยทำแค่รามยอนเป็นแค่นั้นแหละ เผอิญว่าที่บ้านของหมด เซ็งจิต--
"...."
เงียบได้อีก มันเป็นใบ้หรอว่ะ-- ถ้าเป็นจริงนะ เรื่องหมั้น น้อง(....)เซย์ กู้ด บายยย ไม่อยากแต่งานกับคนใบ้ --
"นี้ยุนกิ...ถ้าไม่ตอบงั้นฉันปิดไฟนอนนะ"
ฟึ่บ
อ่าวเห้ย...รั้งตรูไว้เพื่อจะนอนเฟ้ย-*- ให้ตายสินี้ไม่นอนหรอจะเที่ยงคืนแล้วนะเห้ย
"ออมม่า คร่อก ฟี้"
สึดเองเป็นลูกแหง่รอให้แม่มาจับมือแล้วนอนเหรอไง :(
แก่ก แก่ก
ส...เสียงอะไรน่ะบ้านฉันไม่ได้เลี้ยงแมวนะ อีกอย่างนกบ้าอะไรจะมาบินแถวนี้ เอ๊ะ!!หรือว่านกจะมาขอความช่วยเหลือเนื่องจากว่ารัศมีความสวยของฉันฟุ้งกระจายไปทุกที่.... ไม่ใช่ละ--
โบร๋วววว
นี้ไม่เสียงนกน้อยละ เสียงหมาชัดๆ หอนอยู่ได้กลัวนะเฟ้ย
ฮือๆๆ
ขวับ
กรี๊ดดดดด
ปึก
เมื่อฉันหันมาก็พบกับยุนกิสวมหน้ากากผีแลบลิ้นใส่ฉันขาเลยลั่นถีบไปเต็มๆหน้ายุนกิเลย แงผมก๊อโต๊ดT_T
"เฮ้ย!!ขอโทษนะยุนกิเจ็บไหม"
"หายเจ็บขาแล้วหรอ..."
ก็นะที่จริงแล้วขาไปเตะโต๊ะในห้องเรียนเลยเจ็บนิดหน่อยไม่ได้ขาแพลงตามที่มันเข้าใจแล้วให้กระผมขี่หลังหรอก-3-
"หายแล้ว"
ก็นะรางวัลออสก้ายังให้ฉันเลยเรื่องตอแหลม(?)คนไปทั่วเนี้ย
"อ่า..ขอโทษนะที่ทำให้ตกใจนอนเถอะเที่ยงคืนแล้ว"
"อ..อืม"
เฮ้อออออ....ชีวิตฉันต้องวุ่นวายไปตลอด2เดือนที่แม่ไม่อยู่บ้านแน่ๆกรี๊ดดดดดดดดดกูดีใจโว้ยยยยย*///*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น