คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : You And Me
You and me
“ไอ้จินนนนนน”
“ไลเหยอ อ้ากกกอย่าฆ่าโพ้มมมมมม”
เมื่อฉันหาตัวไอ้จินตัวแล้วอยู่ทำไมล่ะฆ่ามันซิมันทำให้ชื่อเสียงฉันป่นปี้หน็อยแก!!!!
“แกจะประชาสัมพันธ์หาเตี่ยหรอฮะ”
“ข่าวด่วนนี้นา”
“อย่าให้ถึงตาฉันบ้างนะ”
“ก็แกไม่ได้ห้ามให้ประชาสัมพันธ์หนิหว่า”
ให้ตายสิหมอนี้โครตที่จะรู้เรื่องเลย
“(....)กลับเถอะไม่เป็นไรหรอก”
ลืมไปเลยว่าหมอนี้ตามมาด้วย
“ยุนกิช่วยฉันด้วยภรรยาที่น่ารักของนายจะฆ่าฉันแล้วอ่ะT-T”
“จินนนนนนนน แกตายยยย”
หมับ
“นายอย่าห้ามฉัน”
“จะไปดีๆหรือจะให้ฉันอุ้มไป”
“ไม่อะไรทั้งสิ้นจนกว่าฉันจะฆ่าหมอนี้ได้”
ฟึ่บ
กรี๊ดดดด มันอุ้มฉันไปเลยอ่ะ อยากตายยยเอาหมอนี้ออกไปที
“ปล่อยฉันนะ”
“ไม่”
“ฉันปวดฉี่”
“ก็ฉี่ตรงนี้ล่ะ”
ดูมันพูดมันฉลาดมากกะว่าพอปล่อยจะวิ่งหนีป่าราดเลย กระเพาะฉี่ยังไม่เต็มเลยT-T
“ฉี่สิไม่ฉี่ล่ะ”
“เดี๋ยวเสื้อนายเปื้อน”
“แน่ใจ”
“อะ..อืม”
“ปล่อยได้แล้ว”
ปึง
“โอ้ย!!เจ็บนะ”
“เฮ้ย!ขอโทษ”
“ไม่ต้องมาจับเลย”
“อันนี้คืองอนใช่ป่าว”
“ใครงอนนายไม่มี”
“ฮะๆๆรู้นะคืนดีนะคืนดี”
ยุนกิพูดพร้อมยื่นมามาเกี่ยวก้อย
“อือ-////-“
“กลับบ้านกัน”
“เดินไหวไหม”ยุนกิถามฉัน
“ขาเคล็ดนิดๆอ่ะ”
“งั้นขึ้นหลังฉัน”
“จะดีหรอ”
“ดีสิ”
ฮึบ
ให้ตายไม่หนักหรอเนี้ย
ระหว่างนั้น
แชะๆๆ
“หึๆๆ(….)ขอโทษนะจินคนนี้น่ะสอดชาวบ้านเก่งอิอิ”
Talk with writer
ด่าไรทืตามสบายแอบไปเปิดฟิคใหม่เองขอโทษน้าแต่ก็มาอัพให้แล้วยิ้มไว้ยิ้มไว้-w-
ความคิดเห็น