[Yaoi] หัวใจฝากรัก - [Yaoi] หัวใจฝากรัก นิยาย [Yaoi] หัวใจฝากรัก : Dek-D.com - Writer

    [Yaoi] หัวใจฝากรัก

    อาที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อหลานรัก ยอมแม้กระทั้งความเจ็บปวดของตัวเอง

    ผู้เข้าชมรวม

    206

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    206

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  26 ก.ย. 56 / 15:48 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น










    ฝากเรื่องทั้งหมดของฝ้ายด้วยนะคะ











    ฝากอีกๆ

    Prince♔
    นิยายแฟร์ 2024
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      “ เรื่องอะไรที่อาต้องมาบังคับผมละ ผมไม่ยอมไปหรอกผมอยากจะอยู่กับอา”

      “ ศิ อย่าดื้อได้ไหม? ต้องทำตามที่อาบอก ”

      “ ไม่ผมมาตามที่อาสั่งหรอกมันฝืนใจ อาได้ยินไหม? มันฝืนใจผมที่ต้องให้ผมทำงานอย่างนี้ ”

      “ ฝืนใจยังไงแกก็ต้องทำ เพราะมันคือคำสั่งของฉัน ” อาภูพูดขึ้นพร้อมกับเดินออกไปจากห้องนอนของผม ทำอาต้องให้ผมทำอย่างนี้ ให้ผมต้องไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นด้วยผมไม่ได้รักเขา แต่ผมรักอานะครับอาก็รู้ ฮือๆผมปล่อยเสียงสะอื้นออกมาจนหมด ถ้าอาบังคับให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นให้ได้ อาก็จะได้เห็นผมจากอาไปตลอดกาลแน่นอน

       

       

      ผมรอให้ถึงเวลาทานอาหารค่ำ เพื่อผมที่จะรอคุยกับอาอีกครั้งผมไม่ยอมให้อายกผมให้ใครได้ง่ายๆแน่นอน ผมยอมคนเดียวคืออา แต่ถ้าอาไม่รักผม ผมก็คงเลือกในแบบที่ผมคิดไว้ตั้งแรก

      “ ลงมาแล้วหรือ ศิ มานั่งสิ ” ผมเดินมานั่งข้างๆอาที่มีจานข้าวว่างอยู่

      “ ครับ ” ผมก้มหน้าลงตอนนี้ผมรู้สึกไม่อยากพูดกับอาแล้ว ลำคอผมตีบตันไปหมด ผมไม่อยากเงยหน้าที่มีแต่ตาบวมๆให้อาเห็น

      “ เป็นอะไรทำไมไม่กินข้าว ”

      “ เปล่าครับ ”

      “ เราทำแบบนี้แล้วอาจะยอมเรานะ ”

      “ ทำไมละครับอาทำไม ”

      “ ฉันก็อยากให้เราได้ผูกกับตระกูลดีๆ ”

      “ แต่ผมไม่ต้องการแบบนั้น อาก็รู้ ผมรักอา ได้ยินไหมอาผมรักอาภู ” ผมตะโกนอยากอดไม่อยู่ทำไมอาถึงไม่เข้าใจความรู้สึกของผมบ้าง

      “ ศิ รู้ตัวไหมว่าตัวเองพูดอะไรออกมา ”

      “ ผมพูดเรื่องจริง ทำไม ทำไม อารับไม่ได้เหรอครับ หรืออาไม่รักผมเลย บอกผมสิ บอกผมว่าอาไม่เคยรักผม ผมก็จะไปจากอาทันทีบอกผมทีว่าอาไม่ได้รักผม เหมือนที่ผมรักอา ” เข้าไปเขย่าตัวของอา

      “ ใช่ฉันไม่เคยรักศิ แล้วเราก็ไม่ต้องถามอะไรอาอีก ไปกินข้าวต่อได้แล้ว ”

      “ ไม่ ไม่จริง ” ผมตะโกนออกไปอีกครั้ง ครั้งนี้ผมเจ็บมาก เจ็บที่สุดทำไม ทำอาภูต้องพูดกับผมแบบนี้แล้วที่ผ่านมาละคืออะไร

      “ แล้วที่ผ่านมาละครับอา คืออะไร แล้วที่อาทำกับผมมันคืออะไร ” ตอนนี้ในหัวของผมมีแต่คำถามเต็มไปหมด ผมวิ่งขึ้นมาขังตัวบนห้องมาร้องไห้ให้สาสมกับความเสียใจที่อาภูทำกับผม

       

      .

      .

      .

      .

      .

      ทางด้านภูวไนย

      เขาทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ถ้อยคำที่ศศิหลานรักของเขาพูดอย่างน้อยเนื้อต่ำใจทำเอาเขาเจ็บเพียงนี้ ทำไมเขาจะไม่รู้ละว่าหลานชายเขาเจ็บแค่ไหนที่เขาบังคับให้ศศิแต่งงานเขาก็เจ็บไปแพ้กัน แต่เขาก็ต้องยอมเพื่อให้สมบัติของสมาโรรมย์ตกเป็นของใครไม่ได้อีกของ ตระกูลนี้ต้องตกเป็นของศศิคนเดียวแม้เจ้าตัวจะไม่ต้องการก็ตาม

      “ นายครับจะทำยังไงต่อไปครับ ” เดชลูกน้องคนสนิทถามเมื่อเห็นเจ้าชายคนสนิทของเขานั่งนิ่งอยู่หลายนาทีแล้ว

      “ ทำไปตามเดิมไม่มีอะไรยกเลิก ”

      “ แต่ทำแบบนี้นายไม่เจ็บเหรอครับ ”

      เขาหันไปมองหน้าลูกน้อง ทำไมไม่เจ็บละ ตอนนี้ทรมารมากๆ เขาอยากไปกอดร่างเล็กที่วิ่งร้องไห้ขึ้นไปบนห้องเหลือเกิน ยิ่งเห็นน้ำตาของร่างบ้างหัวใจของเขาก็เหมือนโดนน้ำกรดสาดเข้ามาในหัวใจทันที พาลทำให้เขากินอาหารตรงหน้าไม่ลง คนร่างเล็กของเขาก็ไม่ได้ทานอาหารอะไรเหมือนกันป่านนี้จะหิวมากแค่ไหนนะ

      .

      .

      .

      .

      เขาค่อยๆเปิดประตูห้องนอนของคนที่กุมหัวใจของเขาเบาๆเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงหลังใหญ่  เขาค่อยๆเขาไปหาร่างเล็กที่กำลังหลับสนิทใบหน้าของเด็กหนุ่มมีคราบน้ำตาเต็มหน้า ตาก็ดูเหมือนจะบวมขึ้นเหมือนตาของเขาเหมือนจะแตกเสียให้ได้ เขาค่อยๆไล่มือไปเกลี่ยน้ำตาบนแก้มนวลเหมือนของผู้หญิง และไปคลึงตาให้คลายอาการปวดกระบอกตาของเด็กหนุ่มเมื่อตื่นขึ้น

      ร่างเล็กๆปัดมืออย่างรำคาญแล้วก็หลับลงไปต่อ

      “ อาภู ”

      “ หลับซะคนดีของอา ”

                  ภูวไนยเอนร่างใหญ่ของตัวเองนอนเคียงข้างร่างเล็ก ตะกองกอดร่างเล็กเอาใว้ให้กำลังใจตัวเองที่จะเดินเรื่องของศศิต่อ แม้เขาจะทำให้ร่างเล็กๆที่เขากอดอยู่จะเจ็บปวดมากเพียงใจ จะทำร้ายหัวใจตัวเองมากเพียงใดแต่เขาจะสัญญาเลยว่าจะทวงทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของศศิคือมาให้เขาให้ได้

      .

      .

      .

      .

      .

                  “ ศิ เธอกินข้าวเสร็จไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะใหม่ฉันจะพาเธอออกไปข้างนอก ”

                  “ ครับ ” ร่างเล็กรับคำ แล้วลุกขึ้นออกจากโต๊ะอาหารขึ้นไปชั้นบนทันที ร่างใหญ่ที่นั่งดูร่างเล็กไปสุดสายตาแล้วมองไปยังจานของเด็กหนุ่มที่พึ่งลุกออกไปจากห้องอาหาร ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ทันที เพราะจานอาหารไปได้ถูกแตะเลยด้วยซ้ำ

                  “ เดช เอานมกับขนมปัง ไปให้ศิหน่อยสิ ให้อะไรลงท้องเขาหน่อยก็ดี บอกด้วยว่าถ้าไม่กินฉันจะไปป้อนเอง ”

                  “ ครับนาย ”

                  .

      .

      .

      .

      .

      “ ศิจะนั่งติดกระจกรถไปถึงไหน หรือถ้านั่งข้างนอกใดเธอคงทำไปแล้ว ”

      “ ครับ ”

      “ ทำไมเราไม่อยากจะอยู่กับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ ”

      “ เปล่าเลยครับ ผมอยากอยู่กับอา แต่อาต่างหากที่ไม่อยากอยู่กับผม ”หลังจากจบคำสนทนาสั้นๆของทั้งสองความเงียบก็เขาบอกคลุมรถทันที ทำให้ศศิอึดอัดกับบรรยากาศมาก ไม่ใช่แต่ศศิเท่านั้นที่อึดอัดกับความตึงเครียดของของภูวไนย ลูกน้องที่จงรักภักดีอย่างเดชก็รู้สึกอึดอัดเหมือนกัน เขาอยากให้บรรยากาศดีๆของทั้งสองคนกลับคืนมา

       

                  ณ ร้านอาหาร

                  “ สวัสดีครับคุณพอล ”

                  “ ครับผม นี่ลูกสาวผมครับ อ้อมใจ ” พอลแนะนำ

                  “ นี่ก็ศศิหลานชายผมครับ ”

                  “ หล่อเหล่าเอาการเหมือนกันนะพ่อหนุ่ม ”

                  “ ขอบคุณครับ ”  เด็กหนุ่มรับคำ พร้อมกับนั่งลงบนเกาอี้ที่ว่างอยู่ข้างๆอาของเขา

                  “ เราอย่าทำตัวอย่างนี้นะศิ ”

                  “ ผมก็เป็นอย่างนี้นิครับอา รับไม่ได้ก็ไม่ต้องแต่ง ”

                  “ พี่ศิคะ ” อ้อมใจเรียกเขาทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง

                  “ ครับ น้องอ้อมมีอะไรหรือเปล่า ”

                  “ คือมันจะหน้าเกลียดไปไหม?คะ ถ้าอ้อมจะช่วยพี่ศิไปเที่ยวกับอ้อมพรุ่งนี้นะครับ ” เขาหันไปมองหน้าอาที่ทำท่าไม่สนใจบทสนทนาของเขา เลยคิดที่อยากจะกลั้นแกล้ง

                  “ ได้สิครับก็เขากำลังจะแต่งงานกันไม่ใช้เหรอครับ ลุงคงไม่ขัดข้องนะครับ ถ้าผมกับน้องอ้อมจะไปเที่ยวกันผมรับรองได้เลยครับจะไปพาน้องอ้อมกลับดึกๆ ”

                  “ ได้สิลูกคู่หมั้นคู่หมายกันไปเที่ยวกันบ้างจะเป็นอะไรไปใช่ไหม?ครับคุณภู ”

                  “ ครับ ”

                  “ นั้นเชิญทานอาหารกันดีครับ คุณเชิญครับให้เด็กๆ คุยกันดีกว่า ”

                  เมื่อกลับมาถึงบ้านศศิก็เดินขึ้นบนห้องทันที ไม่สนใจผู้เป็นอาที่เดินตามหลังมาสักนิดเดียว พอถึงเตียงนอนได้ก็ก็โถมตัวร้องไห้ออกมาทันที เพราะคำสนทนาที่โต๊ะอาหารที่เร่งงานแต่งงานเร็วขึ้นเป็นสัปดาห์หน้า

                  ทำไมอาภูไม่อยากอยู่กับเราขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมต้องเร่งวันแต่งงานด้วย ไม่รักกันแล้วเหรอ

                  เสียงเปิดประตูดังขึ้นเบาๆ ทำให้คนร่างเล็กที่น้อยร้องไห้อยู่บนตียงหันไปมองพอรู้ว่าใครเข้ามาในห้อง เขาก็หันหน้ามาซบหมอนทันที

                  “ ศศิ เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน ”

                  “ ไม่ผมไม่อยากคุยกับอาภู ”
                  “ ทำไมพอจะได้แต่งงานก็เห็นเราเป็นคนอื่นไปแล้วเหรอ ”

                  “ ฮึก ใครกันแน่ที่เห็นเราเป็นคนอื่น ใครกันแน่ที่พยายามยัดเยียดเราให้กับคนอื่น ใครกันแน่ ” ผมระเบิดอารมณ์ใส่คนตรงหน้าอย่างเต็มทีอยากที่อดไม่อยู่

                  “ เพราะเป็นอย่างนี้ไง เราต้องคุยกัน อย่าเอาแต่อารมณ์ อย่าเอาแต่ใจ ที่อาทำไปทำไปทั้งหมดก็เพราะศิ ทำไมทุกอย่างให้ของที่เป็นของศิเองกลับมาเป็นของศิ ”

                  “ มันมีทางอื่นไม่ใช่หรือฮะ มันมีทางอื่น ทำไมอาไม่ทำละฮะ ทำไมต้องให้ผมแต่งงาน อาไม่รักผม ไม่อยากให้ผมอยู่กับด้วยอาก็บอกผมมาเถอะฮะ ผมจะได้ไม่ต้องร้องไห้ ผมจะได้ไม่ต้องเจ็บถ้าอาไม่อยากให้ผมอยู่ด้วย ”

                  “ อะอาอยากให้เราได้ของ ของเราคืนแต่ถ้าเราไปอยู่ที่บ้านของตัวเองมันดีกว่าอยู่กับอานะ อาว่าเราหน้จะอุ่นใจมากกว่า ”

                  “ บอกมาเถอะครับ ไม่ต้องหาขออ้างแค่ไม่อยากให้ผมอยู่ด้วย ผมก็จะไปโดยไม่รบกวนอาเลย ” อ่าห์ทำเขารู้สึกใจหายชอบกลกับคำพูดของศศิ

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

       

      วันแต่งงานของศศิ เขายืนมองผู้คนที่เตรียมขบวนขันหมาก มันทำให้เขามองตัวเองด้วยความสมเพชตอนนี้เขารู้แล้วว่าอาไม่ได้รักเขาเขาอีกต่อไป เขาก็ของฝากหัวใจของเขาไว้ที่นี่

                             

                              มีดปลอกผมไม้เล่มเล็กค่อยๆกรีดลงบนข้อมือขาวๆ ทำให้เลือดที่อัดแน่นอยู่ภายในทะลักออกมา ตอนนี้เขาไม่มีความรู้สึกเจ็บที่ข้อมือสักนิดเดียว มันเจ็บปวดที่หัวใจมากกว่าเพราะการที่คนที่เรารักพยายามที่จะกันเราออกห่างเขามันทำให้เจ็บมากกว่า

                              ศศิ ค่อยๆกรีดมีดลงบนข้อมืออีกข้างตอนนี้เขารู้สึกชาไปที่มือทั้งสองข้าง ภาพที่เขาเห็นในห้องน้ำนี้เบอลแทบจะมองไม่เห็น

      .

      .

      .                          

      .

      .

                  ทางด้านของภูวไนยเขารู้สึกเจ็บแปลบๆในอกรู้สึกว่าหัวใจของเขาได้หายไป

                  “ เดชไปตามศศิลงมาได้แล้ว ใกล้เวลาแล้ว ”

                  “ ครับนาย ” เดชขึ้นไปหาสักพักเขาได้ยินเสียงเรียกเขาให้ขึ้นไปบนห้องของศศิ

                  “ นายคะ คุณศิแย่แล้วคะนาย ” เขารีบวิ่งไปบนห้องของศศิทันที เมื่อไปถึงห้องของศศิทำให้ร่างทั้งร่างของเขาชาไปทั้งตัว เขารีบถลาไปหาร่างเล็กที่อยู่บนเตรียงทันที

                  “ ศิทำไมทำแบบนี้ อย่าทิ้งอาไปนะ ”

                  “ เดชเอารถออกที ”

                  เขาช้อนร่างเล็กรีบพาไปที่รถทันที ตอนนี้เขาไม่ขออะไรมากขออย่างเดียวให้ศศิปลอดภัย เขาสัญญาเลยว่าจะไปบังคับใจอะไรศศิอีกแล้ว ของอย่าให้ร่างเล็กที่เขารักมากที่สุดเป็นอะไรไปเลย เขายอมทุกอย่างแล้ว อายอมแล้วเราอย่าเป็นอะไรอะนะ อยู่กับอาก่อนอย่าทิ้งอาไปนะ

                  “ ไอ้ไนท์ แกต้องช่วยศศิให้ได้นะ ” เขาบอกเพื่อนของเขาออกไปทันทีเมื่อเห็นเพื่อนของเขาจะเข้าห้องฉุกเฉินไป

                  ศศิเข้าห้องฉุกเฉินไปสองชั่วโมงยังไม่ออกมาอีก ตอนนี้เขากลัวเหลือเกินกลัวว่าศศิจะจากเขาไป เขาคงทนไม่ได้แน่ๆ

       

                  “ ไอ้ไนท์ศิเป็นยังไงบ้างวะ ”

                  “ ฉันอยากให้แกทำใจหน่อยนะโว๊ย เอ่อ ฉันช่วยเต็มความสามารถของฉันแล้ว ตอนนี้มันขึ้นอยู่กับร่างกาย จิตใจของศิเองว่าจะเป็นยังไง แต่ฉันก็ยังไม่รับรองความปลอดภัย แกก็รู้ว่าเลือดของศศิเป็นกรุ๊ปที่หายากในเมืองไทย ”

                  เขาค่อยๆทรุดลงกับพื้น ตอนนี้เขาเจ็บไปหมดแล้ว ศศิคนดีของอาต้องฟื้นขึ้นมานะ อาขอโทษ อาขอโทษจริงๆ

                  .

      .

       .

       

      . 

      .

       

      . 

      .

       

      “ น้ำ ขอน้ำหน่อย ” ร่างเล็กๆค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆ มองยังมือของตัวเองที่มีมือหนาของจับอยู่จนรู้สึกว่ามือของเขาชาไปแล้ว

      “ ศิ ฟื้นแล้วเหรอคนดี ”

      “ ทำไมครับ ถ้าผมไม่ฟื้นขึ้นมาอาจะดีใจมากๆเลยใช้ไหม? ”

      “ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ อย่าพูดอีกนะ อาใจคอไม่ดีเลย ”

      “ ผมนึกว่าอาจะดีใจซะอีกที่ผมตายไป อาก็จะไม่ต้องค่อยไล่ผมให้ไปแต่งงานกับคนอื่น ไล่ผมออกจากชีวิตของอา ”

      “ ไม่ศิอย่าพูดอย่างนั้นอาขอโทษนะ อาขอโทษ ที่ทำอย่างนั้นกับศิ อาอยากให้ศิได้สมบัติของศิกลับคือมา ”

      “ ผมไม่ต้องการอะไร ผมแค่ต้องการอย่างเดียวคือการได้อยู่กับอา ”

      “ นั้นเราอยู่ด้วยกันนะ อาจะไม่บังคับอะไรศิอีกแล้ว ”

      “ จริงนะครับอา ผมรักอาภู รักกว่าชีวิตของตัวเอง ถ้าอาไม่ให้ผมอยู่กับผมก็ของตายจากอา ”

      “ คนดี อาก็รักเรา เราคือหัวใจของอาถ้าเราเป็นอะไรไปอาจะอยู่ได้ยังไง ”

      “ อาภูเราดีกันนะ ”

      “ ครับ ”

       

      END

       

       

       

       

       

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×