คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Cupid # 2
Cupid 2
ทางด้านของอันนา
“ ริช ข้ารู้ว่าเจ้าอยู่แถวนี้ออกมาพบข้าบัดเดี๋ยวนี่นะ ” ข้าเรียกริออกมาเพราะมีเรื่องจะถามมากมาย
“ โหยๆ อะไรของเจ้ากัน หึ อันนา ” ดูท่าเพื่อนของข้าจะอารมณ์เสียนะ
“ ข้าของดูสมุดโน้ตของเจ้าหน่อย ” ข้ายืนมืนหมายจะไปเอาสมุดโน้ตของริชแต่โดนปัดมืออกซะก่อน
“ ตอนนี้เจ้าไม่มีสิทธิได้ดูสมุดโน้ตของข้าแล้ว องค์การส่งมาถึงข้าแล้ว มันเป็นเรื่องที่เจ้าต้องเลือกแล้ว ข้าช่วยอะไรเจ้าไม่ได้ และไม่ใช่ที่ข้าจะแผลงศรอย่างเดียวเจ้าก็รู้ มันต้องเป็นไปตามบุเพนำพาด้วย เอาละข้าว่าเจ้ารีบทำงานให้เสร็จแล้วกลับดินแดนคิวปิดได้แล้ว ”
“ มันแก้ไขอะไรไม่ได้เลยเหรอ ”
“ ก็ข้ากำลังบอกเจ้าอยู่นี่ไง ว่าให้เจ้ารีบทำแบบทดสอบให้เสร็จ และกลับดินแดนคิวปิด แต่ไม่มีอะไรขวางบุเพได้เหรอนะอันนาน้องรัก ” ข้าจะทำยังไงดี ชีวิตข้าต้องเลือกแล้วหรือ แล้วข้าจะทำอย่างไรเล่า
“ อันนาไปไหมมา ผมเป็นห่วงรู้ไหม? ” เก่งกาจเข้ามาถามข้าด้วยความเป็นห่วง ข้าก็เลยยืนจ้องหน้าเขา อยากจะจ้องให้ไปถึงอนาคตเลยที่เดียว
“ หือ หน้าผมมีอะไรติดเหรอ ” เขาถามข้าพร้อมกับเอามือไปขยี้หน้า
“ เปล่าหรอก ข้าแค่มีเรื่องสงสัยนะ ”
“ สงสัยอะไรเหรอ ถ้าผมบอกได้ ผมก็จะบอก ” เขามีความกระตือรือร้นเต็มที่ที่อยากจะช่วยข้า แต่ข้าจะทำยังไงดี ข้าต้องรักกับมนุษย์หรือแล้วชีวิตของข้าจะเป็นยังไงต่อไป ข้าไม่รู้ ข้าสับสนเหลือเกิน
‘เจ้าไม่ต้องสับสนไปหรอกอันนาเอย หนทางมันมีทางออกเสอม ’
ข้าได้ยินเหมือนเสียงลมพัดจับได้เป็นคำ หรืออาจจะเป็นคำของท่านคิวปิด
.
.
.
.
“ อันนามายืนทำอะไรตกนี้นะ ไปนอนได้แล้ว ผมกำลังจะไปนอน พรุ่งนี้ผมต้องไปโรงเรียนแต่เช้า หรือไม่อยากไปกับผมครับ ”
“ เปล่าหรอกข้ายังไม่ง่วงนอน ถ้าเจ้าง่วงก็ไปนอนก่อนเถิด ”
“ ข้าขอยืนชมจันทร์สักพัก ” ข้าหลีกเลี่ยงที่จะคุยกับเก่ง เพราะข้ากลัวหัวใจตัวเองที่ต้องเผชิญ ข้าไม่อยากเป็นมนุษย์พอๆกับเก่งไม่อยากเป็นคิวปิดหรอก เฮ้อข้าจำทำยังไงดีจะทำยังไงต่อไป
เช้าวันจันทร์ที่แสนขี้เกลียด โอยๆ ไม่อยากตื่นเลยโว๊ย
“ เก่ง ตื่นได้แล้วเดี๋ยวไปโรงเรียนสายหรอก ” เสียงใครเนี่ยมาปลุกอ่า คนจะนอนอย่ามาปลุกได้ไหม
“ เก่งถ้าเจ้าไม่ตื่น ข้าจะถีบเจ้านะ ” เสียงเล็กๆที่ขู่ผมให้ลุกขึ้นจากที่นาย ผมก็เลยดึงมือเจ้าของเสียงลงมานอนกับผมซะเลย ตัวอันนานุ่มมากทำให้ผมอยากกอดจนไม่อยากอยากปล่อยเลย แค่คนที่โดนผมแกล้งก็ขยุกขยิกอยู่ในวงแขนของผมอย่างไม่ยอมอยู่นั้นแหละ
“ เก่งปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ ถ้าเจ้ายังไม่ลุกข้าโกรธจริงๆด้วย ” ผมรีบลุกขึ้นก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะโกรธเอา ยอมได้ที่ไหน ผมไม่รู้ว่าเวลาอันนาโกรธจะเป็นยังไงแต่ผมไม่กล้าเสี่ยง ผมลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว เมื่อผมแต่งตัวเสร็จก็เห็นอันนาแต่งตัวเสร็จแล้วเหมือนกัน แต่เป็นชุดเดิมที่ผมเคยเห็นเข้าใส่นะ
“ จะไปกับผมด้วยเหรออันนา ” ผมถามเมื่ออันนาจัดเตรียมอาหารเช้าให้กับผม นี่ถ้าอันนาอยู่กับผมตลอดไปก็ดีสินะผมคงมีความสุขมากๆ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะมือของอันนาใกล้จะหายแล้ว อันนาคงกลับไปเมื่อยิงศรไอ้แน่วกับไอ้บอยได้
“ อันนาผมขอดูมือหน่อยได้ไหม? ” ผมขอดูมือของอันนา แผลของอันนาเริ่มตกสะเกร็ดแล้ว ที่ฟอกช้ำตามตัวก็เริ่มหายแล้ว
“ ข้าไม่เป็นอะไรมากแล้ว ขอบคุณที่เจ้าเป็นห่วงข้า ”
“ นายคงไม่อยากอยู่เมืองมนุษย์นานนะสินะ ” ผมประชดอันนาออกไป ผมรู้ทั้งรู้ว่าสักอันอันนาต้องไปอยู่ดี แต่ทำไมผมต้องไปประชดเขาด้วยก็ไม่รู้ เฮ้อ แค่คิดว่าอันนาจะไปผมก็ใจหาย ปวดเจ็บปวดอย่างไร้สาเหตุไปแล้ว
“ ขะ ข้า ”
“ ไปโรงเรียนกันเถอะ ” ผมห้ามไม่ให้อันนาพูดอะไร ก่อนที่จะทำให้ผมเจ็บปวดไปมากกว่านี้
.
.
.
“ เฮ้ย ไอ้เก่งเป็นอะไรของเอ็งวะ เงียบตั้งแต่เช้าแล้ว ” ไอ้เนยตบบ่าของผมเบาๆเพื่อเรียกสติของผมกลับมา
“ นั้นนะสิครับ เหมือนคนอกหักเลย แต่ว่าคุณเก่งไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ พวกเราไม่ให้จะรู้เลย ” จะมีตั้งแต่เมื่อไรละ ผมยังไม่มีแฟนเลย แต่ถ้าแอบรักนะมี แต่คงไม่มีประโยชน์อะไรหรอกคนที่ผมชอบนะดันไม่ใช้มนุษย์นิ เฮ้อ
“ ไอ้ไผ่ข้อสันนิฐานเอ็งเป็นจริงแล้ววะ เฮ้ย ไอ้บอย ไอ้ไผ่ ไอ้โอม ไอ้เนม จับมันดิ ”
“ เฮ้ย อะๆรของพวกเอ็งวะมาจับข้าทำไมปล่อยนะโว๊ย ” สภาพของผมตอนนี้ทุกคนอยากรู้ไหม? พวกมันทับผม เฮ้ย! ลุกดิวะข้าจะแบนแล้ว โอย
“ ฮ่าๆๆ ” ผมได้ยินเสียงเล็กๆที่หัวเราะผมเบาๆ ทำให้ผมหันไปมอง อันนานั้นเองที่หัวเราะผม
“ เฮ้ย อันนาจะหัวเราะทำไมช่วยผมก่อน ผมจะแบนเป็นกล้วยปิ้งแล้ว ”
“ เอ็งพูดกับใครวะ ” ไอ้โอมถามขึ้น
“ เปล่า พวกเอ็งลงจากข้าไปด้วยนี้ข้าหนักโว๊ย ” ผมโว๊ยวายออกไปเพราะหนักจริงๆครับคิดทั้ง 5 คนทับผมที่อยู่ใต้สุดผมไม่แบนไม่รู้ว่าไงแล้วครับ อันนาก็ยังคงหัวเราะเหมือนเดิม ส่วนไอ้พวกเพื่อนๆของผมมันคงสนุกมากสินะได้ทับคนอื่นแบบนี้ กรูส์หนักโว๊ย
“ พอๆเลิกเล่นได้แล้วครับพวกคุณ ส่งสารคุณเก่งครับ ” ขอบใจมาไผ่เพื่อนรักที่ห้ามไอ้บ้าพวกนี้ให้ลงจากตัวผมได้ ผมให้ไปคาดโทษอันนา หึหึ คืนนี้ไม่รอดแน่จะทำไม่ให้นอนทั้งคืนเลยคอยดู
“ ไอ้เก่งเอ็งเป็นอะไรวะ บอกพวกข้าได้นะโว๊ย ” ตอนนี้พวกเราทั้งหกคนย้ายที่จากในห้องเมื่อมานั้งที่ข้างสนามฟุตบอลแทน ผมก็อยากบอกพวกมันนะแต่เรื่องของผมเนี่ยเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากๆ เหลือเชื่อที่ผมไปตกหลุมรักคิวปิดได้ พวกเขาเป็นตัวแทนแห่งความรักนะมาทำให้มนุษย์รักกันนะ แต่กับอันนาผมไม่รู้ เขาอาจจะไม่มีหัวใจก็ได้ แต่เขาแค่มีความรู้สึก
“ ข้าก็มีเรื่องอยากบอกพวกเอ็ง แต่ข้าไม่รู้จะอธิบายยังไงวะ ” ผมมองหน้าพวกมันแล้วถอนหายใจออกมา
“ ข้ารู้แต่เอ็งลองอธิบายให้พวกข้าฟังก่อน พวกข้าไม่อยากเห็นเอ็งเศร้านะโว๊ย ” ไอ้โอมพูดพลางเดินมาตบบ่าของผมเบาๆ
“ นั้นนะสิวะ ไหนเอ็งลองเล่ามา ” ไอ้แน่วที่มันเดินมาตรงหน้าผมพร้อมกับจับแก้มผมดึงออกอย่างช้าๆ ไอ้บอยคงหึงมั้งที่ไอ้แน่วดึงแก้มผมเลยลากไอ้แน่วไปแล้วดึงแก้มกลับบ้าง ผมหัวเราะน้อยๆกับคู่นี้ ก้พวกมันเป็นคู่แท้กันนี่นะ ไม่ใช้มนุษย์กับคิวปิด อย่างผมซะหน่อย
“ ไอ้เก่งพวกเข้ารักเอ็งนะโว๊ย เอ็งลองบอกมา พวกข้าจะช่วยเอ็งเท่าที่พวกข้าจะช่วยได้ ” ดูจากพวกมันรอฟังกันแล้ว ผมว่าคงเลี่ยงพวกมันไม่ได้แล้ว
“ ข้าหลงรักคิวปิดวะ ”
“ =[]= ” พอผมพูดประโยคนั้นจบเพื่อนที่น่ารักของผมทำหน้าตกใจ แล้วหลังจากนั้นก็หัวเราะผมกันใหญ่
“ ก็ไม่แปลก บนโลกเรามีอะไรแปลกๆเสอม ” เนยพูดกับผมเบาๆ แต่คนอื่นๆยังคงหัวเราะกันต่อไป
“ ทำไมเอ็งคิดอย่างนั้นวะเนย ”
“ เพราะข้าก็เจอเรื่องแปลกๆมาเหมือนกัน ถ้าถึงว่าเรื่องของเอ็งก็ไม่แปลก ” ตอนนี้ผมหันไปมองเพื่อนๆของผมทั้งสีคนที่กำลังวิ่งไล่เตะกันในสนาม ผมคงปรึกษาเนยได้สินะ
“ ตอนนี้นะ เวลาของคิวปิดตนนั้น กำลังจะหมดลงเรื่อย แผลของเขาก็ค่อยๆหาย ถีงเวลานั้น ภารกิจที่เขามาทำก็คงสำเร็จแล้วเขาก็คงจากข้าไป ” ผมพูดอย่างนี้พลาดน้ำตาจะไหล
“ ข้าแนะนำเอ็ง บอกรักเขาซะ แล้วทำให้ทุกวันที่เอ็งกับเขาอยู่ด้วยกัน ให้มีความสุขที่สุด ถึงแม้เวลาจากมันจะเจ็บปวดที่สุดก็ตาม แต่เอ็งมีความสุขได้อะไรๆรวมกันกับคนที่เอ็งรักแล้ว ”
“ ขอบใจเอ็งมากๆเลยนะเนย ”
“ เอ็งไม่ต้องขอบใจข้าหรอก เพราะสิ่งที่ข้าเผชิญอยู่ก็ไม่ต่างจากเอ็งนักหรอก ” ผมไม่ได้ยินที่ไอ้เนยมันบ่นพึมพำอะไรของมัน แต่ก็อยากขอบใจมันมากๆ ที่มันทำให้ผมคิดว่า ควรอยู่กับคนที่เรารักให้มากที่สุดแม้สุดท้ายมันจะเจ็บปวดก็ตาม แต่มันก็ยังแฝงไปด้วยสุขที่เราเคยอยู่ด้วยกันมา
ความคิดเห็น