ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แม๋จ๋าจะพาหนูไปไหน
"มิกิ" เสียงใครน่ะ โอ๊ยแจจุงจ๋า อย่าเพิ่งไปจิ ทำไมเดนเร็วจังรอน้องมิกิด้วยจิ
"ไอ้หมากิ" ทำไมแจจุงว่าเค้าอย่างนี้ล่ะ เค้างอนนะ
"ไอ้อ้วนหมากิ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ เสียงใครเนี่ยน่ารำคาญจิงๆเลยยยย แจจุงเรามาพูดกัน
ต่อเถอะ
"โครม"
"เฮือก แจจุง เฮ้ยแม่ อ้าวหนูมานอนอยู่นี่ได้ยังไง" โธ่แม่นะแม่เรานะกำลังจะกอ
ดกับแจจุงอยู่เชียว
"ฉันจะขึ้นมาบอกให้ลงไปกินข้าว แล้วที่แกลงไปนอนอยู่ตรงนั้นเพราะฉันถีบแกลง
ไป "แค่นี้เนี่ยนะ
"แม่คราวหน้าไม่ต้องลงทุนขนาดนี้ก็ได้หนูเกรงจายยย" โอ๊ยหายหมดภาพอันสวย
งามใจเจ็บ เจ็บใจ หมดอารมณ์ ฉันจึงลุกขึ้นอย่างเซ็งๆ ไปกินข้าว
"ไงเจ๊ เจ็บมะเสียงดังโครม ท่าทางเดี๋ยวนี้เจ๊คงเป็นหมูตอนแน่ๆเลย..5555"คนยิ่ง
อารมณ์เสียพูดเข้าปายย ย้ากกกกกก ไอ้น้องเลว
"แกตายยยยยย"ฉันถลาเข้าไปต่อยมันเต็มๆ ก่อนจะเดินไปกินข้าว
"มิกิ คุณตาโทรมาหาแม่เมื่อกลางวันน่ะ"แม่พูดขึ้น
"คุณตาเหรอแม่ที่อยู่ญี่ปุ่นใช่ป่าว" ฉันถามขึ้น
"ใช่"คุณตาเท่าที่ฉันจำได้ตอนที่ไปเยี่ยมท่านที่ญี่ปุ่น คุณตาเป็นคนใจดี
"คุณตาจะมาเหรอแม่"ฉันถามด้วยความหวัง
"ไม่ใช่" อ้าวไม่มาแล้วแม่จะพูดทำไม
"แม่ต้องไปเยี่ยมท่านเหรอ" โอยใจชักห่อเหี่ยวถ้าฉันอยู่บ้านกับไอ้บ้าคิจิฉันคง
ประสาทกินแน่เลยและรอคอยคำตอบ
"ไม่ใช่แต่ลูกต้องไปเรียนที่นั่น" แม่ตอบออกมา
"อ๋อแค่ไปเรียน ห๊าว่าไงนะแม่ ให้หนูไปเรียนที่นั่นแล้วที่โรงเรียนหนูจะทำไงแล้วหนู
ต้องไปอยู่นานไหม"ตายล่ะสิฉันไม่ชอบไปจากบ้านนานๆนี่นา
"จนจบปริญญาน่ะแม่คิดว่าประมาณนั้น" จบปริญญาตายกับพอดีมิกิตายแน่
"ไปวันไหนล่ะแม่ "ฉันถามอย่างมีความหวัง
"มะรืนนี้"โอ้แม่เจ้ามะรืนนี้
"แม่หนูไม่ไปไม่ได้เหรอ เค้ารักแม่สุดหัวใจ น้าเค้าไม่อยากจากแม่ไปน้า" ฉันอ้อน
สุดๆตายแล้วถ้าฉันไปอนยู่ที่นั่นแล้วจะมีเพือนไหมเนี่ย
"ไม่ต้องมาอ้อนเลยแม่ไม่ใจอ่อนหรอกคุณตาอยากดูแลลูกนะ แล้วก็จะได้สอนงานที่
บริษัทที่ญี่ปุ่นด้วย"
"แม่แต่หนูอยากทำที่นี่อยู่กับแม่"แม่มองฉันด้วยสายตาที่บอกว่า ไม่ เฮ้อชีวิตฉันฃ
"ก็ได้ค่ะแล้วคิจิไปป่าว"ฉันถามขึ้น
"ไปแน่นอน "ตายนรกแล้วฉันจะต้องไปอยู่ญี่ปุ่นทั้งที่เพื่อนก็ไม่มี แล้วต้องไปกับไอ้
น้องบ้าชีวิตฉ้านนนนนนนนนนน......
จากใจ พะยูนน้อยน่ารักน้าจ้าก็นี่เป็นงานเขียนเรื่องแรกถ้าเกิดใครอ่านแล้วติดใจก็ช่วนกนเมนท์หน่อยน้าจ้า มีข้อตำหนิก็เขียนไว้ได้เรายินดีรับฟังความคิดเห็นของทุกคน ขอบคุณทุกคนและทุกกำลังใจนะจ้า
"ไอ้หมากิ" ทำไมแจจุงว่าเค้าอย่างนี้ล่ะ เค้างอนนะ
"ไอ้อ้วนหมากิ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ เสียงใครเนี่ยน่ารำคาญจิงๆเลยยยย แจจุงเรามาพูดกัน
ต่อเถอะ
"โครม"
"เฮือก แจจุง เฮ้ยแม่ อ้าวหนูมานอนอยู่นี่ได้ยังไง" โธ่แม่นะแม่เรานะกำลังจะกอ
ดกับแจจุงอยู่เชียว
"ฉันจะขึ้นมาบอกให้ลงไปกินข้าว แล้วที่แกลงไปนอนอยู่ตรงนั้นเพราะฉันถีบแกลง
ไป "แค่นี้เนี่ยนะ
"แม่คราวหน้าไม่ต้องลงทุนขนาดนี้ก็ได้หนูเกรงจายยย" โอ๊ยหายหมดภาพอันสวย
งามใจเจ็บ เจ็บใจ หมดอารมณ์ ฉันจึงลุกขึ้นอย่างเซ็งๆ ไปกินข้าว
"ไงเจ๊ เจ็บมะเสียงดังโครม ท่าทางเดี๋ยวนี้เจ๊คงเป็นหมูตอนแน่ๆเลย..5555"คนยิ่ง
อารมณ์เสียพูดเข้าปายย ย้ากกกกกก ไอ้น้องเลว
"แกตายยยยยย"ฉันถลาเข้าไปต่อยมันเต็มๆ ก่อนจะเดินไปกินข้าว
"มิกิ คุณตาโทรมาหาแม่เมื่อกลางวันน่ะ"แม่พูดขึ้น
"คุณตาเหรอแม่ที่อยู่ญี่ปุ่นใช่ป่าว" ฉันถามขึ้น
"ใช่"คุณตาเท่าที่ฉันจำได้ตอนที่ไปเยี่ยมท่านที่ญี่ปุ่น คุณตาเป็นคนใจดี
"คุณตาจะมาเหรอแม่"ฉันถามด้วยความหวัง
"ไม่ใช่" อ้าวไม่มาแล้วแม่จะพูดทำไม
"แม่ต้องไปเยี่ยมท่านเหรอ" โอยใจชักห่อเหี่ยวถ้าฉันอยู่บ้านกับไอ้บ้าคิจิฉันคง
ประสาทกินแน่เลยและรอคอยคำตอบ
"ไม่ใช่แต่ลูกต้องไปเรียนที่นั่น" แม่ตอบออกมา
"อ๋อแค่ไปเรียน ห๊าว่าไงนะแม่ ให้หนูไปเรียนที่นั่นแล้วที่โรงเรียนหนูจะทำไงแล้วหนู
ต้องไปอยู่นานไหม"ตายล่ะสิฉันไม่ชอบไปจากบ้านนานๆนี่นา
"จนจบปริญญาน่ะแม่คิดว่าประมาณนั้น" จบปริญญาตายกับพอดีมิกิตายแน่
"ไปวันไหนล่ะแม่ "ฉันถามอย่างมีความหวัง
"มะรืนนี้"โอ้แม่เจ้ามะรืนนี้
"แม่หนูไม่ไปไม่ได้เหรอ เค้ารักแม่สุดหัวใจ น้าเค้าไม่อยากจากแม่ไปน้า" ฉันอ้อน
สุดๆตายแล้วถ้าฉันไปอนยู่ที่นั่นแล้วจะมีเพือนไหมเนี่ย
"ไม่ต้องมาอ้อนเลยแม่ไม่ใจอ่อนหรอกคุณตาอยากดูแลลูกนะ แล้วก็จะได้สอนงานที่
บริษัทที่ญี่ปุ่นด้วย"
"แม่แต่หนูอยากทำที่นี่อยู่กับแม่"แม่มองฉันด้วยสายตาที่บอกว่า ไม่ เฮ้อชีวิตฉันฃ
"ก็ได้ค่ะแล้วคิจิไปป่าว"ฉันถามขึ้น
"ไปแน่นอน "ตายนรกแล้วฉันจะต้องไปอยู่ญี่ปุ่นทั้งที่เพื่อนก็ไม่มี แล้วต้องไปกับไอ้
น้องบ้าชีวิตฉ้านนนนนนนนนนน......
จากใจ พะยูนน้อยน่ารักน้าจ้าก็นี่เป็นงานเขียนเรื่องแรกถ้าเกิดใครอ่านแล้วติดใจก็ช่วนกนเมนท์หน่อยน้าจ้า มีข้อตำหนิก็เขียนไว้ได้เรายินดีรับฟังความคิดเห็นของทุกคน ขอบคุณทุกคนและทุกกำลังใจนะจ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น