ยายแสบเซี้ยวขอป่วนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น(เปิดตัว)

"เชิญพี่น้องมาร่วมร้องบรรเลงเพลงชีวิตนิรันด์"  เสียงเพลงมาร์ชโรงเรียนดังขึ้นเป็นสัญญาณให้นักเรียนรู้ว่าเป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว   ในความคิดของฉันมันเป็นซะยิ่งกว่าเสียงสวรรค์   ในระหว่างที่ฉันกำลังชื่นชมเพลงมาร์ชโรงเรียนอยู่นั้นเองก็มีมือตีป้าบลงบนหัวอันงดงามของชั้น
"ป้าบ     เฮ้ยไอ้มิกิแกเลิกทำหน้าตาอย่างนั้นซะทีเหอะเห็นแล้วจะอ้วก"    นี่ยายเพื่อนของฉันเองชื่อ  ยายแหวน  ยายนี่มีนิสัยแตกต่างกับชื่ออย่างสิ้นเชิง  ทั้งห้าว  ใจกล้า  บ้าบิ่น  แต่ขอบอกหัวเราะได้ถึงใจจริงๆ
"แกนี่มาขัดจังหวะที่ฉันกำลังภูมิใจในเพลงโรงเรียนเชียวนะแก"
"โห  ภูมิใจฉันว่าแกกำลังดีใจที่ไม่ได้ถูกครูเรียกไปทำเลขหน้ากระดานมากกว่า"   แหมเกลียดจริงเลยคนรู้ใจเนี่ย  หลังจากที่ภาวนาและทำเวรเสร็จแล้วจึงเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนที่หน้าห้อง
"เฮ้ย  แกไอ้มิกิ   วันนี้จะไปเซ็นทรัลแกไปป่าว"   
"มีใครไปบ้าง"ฉันถามด้วยอารมณืที่เพิ่งถูกครูด่าเรื่องกวาดพื้น
"ก็มี  ฉัน  ไอ้บุ้ง   ไอ้ม้า  แล้วก็ป้าพร"   แหวนบอกด้วยสีหน้าเซ็งๆ   ฉันค่อยเงยหน้าขึ้นมาช้าๆแล้วตอบด้วยนำเสียงดีใจที่สุด
"ไป  โย่ยยยย" เอาล่ะในขณะที่ฉันกำลังไปก็ขอแนะนำตัวก่อน  ฉันชื่อ มิกิ   เป็นลูกครึ่งไทย -ญี่ปุ่น   อยู่ม. 4  โรงเรียนหญิงล้วน  ด้วยหน้าตาอันสวยงามและนิสัยที่ห้าวไปนิด(ไม่นิดมั้ง)  ทุกคนจึงเห็นว่าฉ้านนนนเป็นทอมมมมมมม   เมื่อมาถึงจึดหมายฉันกับยายเพื่อนก็รีบตรงไปที่โรงโบว์ด้วยความเร็วสูง
"หวัดดีค่ะพี่จ๋า   วันนี้คุณแม่มาป่าวค่ะ"พี่จ๋าเป็นคนที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์ฉันรู้จักก็เพราะว่าแม่ฉันเป็นเจ้าของบริษัทนี้นี่นา
"ไม่มาหรอกจ้ะน้องมิกิ  "พี่จ๋ายิ้มให้
"โหยแกไม่ต้องทำตาหวานใส่พี่เค้าขนาดนั้นไอ้มิกิ เค้าถึงว่าแกเป็นทอมไง"  ป้าพรแทรกขึ้นมา
"นี่ป้า  ไม่ต้องพูดได้มะเสียอารมณ์มั่กเลย"ฉันตอบก่อนส่งสายตาอำมหิตไปให้
"พี่จ๋าวันนี้มิกิขอเป็นเลน  13แล้วกันนะคะ"ฉันบอกพี่จ๋าก่อนนำบัตรพิเศษของแม่ส่งให้แล้วเดินไปที่เลน  13แต่พี่จ๋าก็รีบมาบอกฉันว่า
"เอ่อน้องมิกิจ้ะคือมีคนจะขอนะเค้าต้องการเลนนี้น้องมิกิจะย้ายได้ไหมจ้ะ"  เอาล่ะสินี่วันนี้มันวันอารายของฉ้านนนนนที่โรงเรียนก็ถูกครูสั่งให้ย้ายที่เนื่องจากว่ามีนักเรียนใหม่  เอาเว้ย
"ไม่ได้ค่ะก็หนูมาก่อน"ฉันชักยั๊วแล้วนะ  ยายม้าจึงพยายามพูดแทนฉัน
"พี่คะคือว่าให้เค้าใช้เลนอื่นไม่ได้เหรอคะ"  ทนไม่ไหวแล้ว
"พี่คะงั้นเรียกเค้ามาคุยกับหนู"  พี่จ๋าทำหน้าลำบากใจก่อนไปบอกสักพักก็มีคนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน  ยายแหวนก็สะกิดฉัน  ฉันจึงค่อยๆเงยหน้าอันงดงามและหัวที่มีผมซอยสั้นไสตล์ญี่ปุ่นของฉันขึ้นช้า  เป็นท่าทางที่แถวบ้านเค้าเยกกันว่ากวนตีน   แล้วฉันก็เห็น  โอ้วพระเจ้าจอร์จมันยอดมาก   ฉันเห็นผู้ชายหน้าตาดีโคตร ผมซอยทรงเดียวกับฉัน   รูปร่างสูงโปร่ง   หน้าขาวไร้สิวเสี้ยน  มาพร้อมกับเพื่อนอีก  4  คน
"เธอเรียกฉันมาทำไม"  นายนั่นถามฉันเป็นภาษาญี่ปุ่น
"ก็นายจะมาให้ฉันย้ายเลนทำไมล่ะ"ฉันถามกลับเป็นภาษาญี่ปุ่นแหมก็ฉันมันลูกครึ่งญี่ปุ่นนี่นามันมองหน้าฉันแบบแปลกใจ
"ก็ฉันอยากเล่นเลนนี้"นายนั่นด้วยท่าทางกวนมั่ก
"งั้น  ถ้าเรามาแข่งกันล่ะถ้าใครชนะได้เลนนี้ทีมละ  2ตกลง"  พวกของนายนั่นมองหน้าฉันอย่างทึ่งๆ  ยายแหวนสะกิดฉัน
"นี่แก  ฉันขอลงนะ  "ก็ฉันบอกแล้วว่ายายเนี่ยมันใจกล้า   ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมนฟังออกก็มันบ้าภาษาญี่ปุ่นมากก็เลยอ่านออกเขียนได้