[fic reborn ] 1827 melody love นายตัวร้าย กับ ยัยน่ารัก !!!

ลำดับตอนที่ #2 : บทเพลงที่เธอลืมที่ 1 คนที่รู้ความจริง

บทเพลงที่เธอลืมที่ 1�คนที่รู้ความจริง
มีอะไรก่อนเขียนมั้ย : มีจิ * *
ถ้าจะพูดก้รีบพูด : เอ่อ .... พัฟฟ์ไม่ว่ากันที่ไม่เม้นนะ�แต่ว่า ถ้าเราแต่งไม่ดีมาบอกกันก้ได้เราไม่ว่า�แล้วก้วันสงกรานนี้เดินทางดีๆ ระวังไข้กินก้แล้วกัน อากาศมันเปลี่ยนบ่อย�ตอนนี้พัฟฟ์ไอจนเจ็บคอแล้ว T�T อ่ะมีแค่นี้นะ ไปละ
แปลชื่อตอน : [[[ มันไม่มีอะไรให้แปลนะ - -
ไปเขียนได้ยัง - - : กำลังจะเขียน�- -�""
__________________________________________________________________
ตูม !!!!
"�ที่นี้ ???�" มันที่หนายยย !!
" รุ่นที่�10 !!!!�"� หา โกคุเทระคุง~ง
"�ผมหาตัวท่านตั้งนานมาอยู่นี้เอง - - ท่านต้องเคลียรเอกสารอีกเยอะนะครับ !!�แล้ววันนี้มีงานเลี้ยงอีกนะครับ !!!�" หา ??�ผมว่าโกคุเทระคุงพูดแปลกๆนะ
"�เอ๋�!! นี้มัน�!!!�" หรือว่าผลของบาชูก้าทศวรรศ�<< ที่เสีย�>>�=[ ]= !!
"�ม่ายยยย แรมโบ้แกตาย !!!!�" ผมไม่เอานะไมอยากทำงานแทนตัวผมในอนาคตมันยาก T T << ตรงๆคือขี้เกียจ T�T�>> เลยวิ่งชิ่งมาจากตรงนั้นทันที
วิ่งมาเลยมาบล็อก2บล็อก3บล็อก เย้ !! รอดแล้ว [ .... ไม่หน้ารอดจาก - -�]
ผลัก ตุบๆๆ�โครม ปังๆๆ [�อันแรกตกบันได สองกลิ้งลงมา�สามชนของ�สี่ชนประตู - -�'''�]
" โอ้ยยย�!! เจ็บอ่า�" ผมอยู่ใต้เท้า [?] ใครเนี้ยย
" เจ้าสัตว์กินพืชซาวาดะ สึนะโยชิ มาทำอะไรในห้องฉัน - -�" เสียงนี้
" คุณฮิบาริ !!!�" จ้ากกก สิ่งมหัศจรรย์สิ่งที่ 8 มาอยู่นี้ได้งายยยย�
"�กรุณาอย่ามานินทาฉันในใจได้มั้ย - - " แง้อ่านใจออกด้วยอ่ะ
" นายไม่ไปงานเลี้ยงบ้าๆนั้นหรอ - - " ไม่ก้าบบบ
"�หนีโกคุเทระ ฮายาโตะมารึไง - - " ยิ้มหน่อยได้มั้ยครับเดียวหน้าแก่ ;[[[[
" เรื่องของฉัน - - " หมดหล่อไม่รู้นะค้าบบบ - -
" - - ฉันถามว่านายไม่ไปงานเลี้ยงบ้าๆนั้นหรอ " เหอะๆ ไม่เอาหรอกครับ
" ไม่ไปใช่มั้ยละ - - "
" ครับ - - "
" นายไม่ใช่ ซาวาดะสิบปีนี้ใช่มั้ย - - "
" รู้ได้ไงครับ !!! =[ ]= "
" ก็เมื่อวานนายบอกว่าจะไม่มาเพราะติดธุระนิ- - " ;[[[[[ ชอบทำหน้าบึ้งจังครับ
_____________________________________________
;[[[[ ไปละ มาบอกว่า รักทุกคนนนนน << =[ ]= มันบ้า