คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : I love Your Smile Ver.KSSM Part 3
จะมองกี่ทีจะมองกี่ครั้ง ก็ทำให้ฉันยิ้มตาม คงดีถ้ายิ้มเอาไว้อย่างนั้น ฉันยังไม่เบื่อ อยากบอกว่าฉันโชคดี ที่มีเธอคอยดูแลหัวใจ คนเดียวเท่านั้นเลย สามารถเปลี่ยนโลกเดิมเดิม ที่เคยซึม ที่เคยเศร้า เหงาอยู่ข้างในก็หายไป แค่เธอยิ้ม ก็ทำให้ฉันใจละลาย ก็รู้ไหมเธอ I LOVE YOUR SMILE มันช่วยหยุดอาการที่ไม่ค่อยมีแรง เวลาที่เจอเรื่องเลวร้าย แค่ยิ้มเยอะเยอะ ให้คนที่ใจชอบป่วย รอยยิ้มของเธอช่วยได้ ติดใจเหลือเกิน your smile ก็เป็นอะไรที่ไม่เหมือนใคร I Love Your Smile
ผมจึงอุ้มเธอไปวางไว้ที่เตียงนอนของผม...
ผมว่าผมเสียใจหนักแล้วนะ แต่พอได้เห็นสมายเสียใจแล้วมันทำให้ผมลืมความเสียใจที่เคยเสียใจไปในทันทีเลยก็ว่าได้ แต่กับรู้สึกปวดใจนิดๆที่รู้ว่าสมายเธอมีแฟนแล้ว และดีใจไปพร้อมๆกันเมื่อรู้ว่าแฟนของสมายคือฮั่น แฟนใหม่ของเฟรมนั้นเอง สมายคงจะรักแฟนของเธอน่าดูเลยก็ว่าได้เพราะเธอเล่นร้องไห้เป็นชั่วโมงชั่งโมงเลยก็ว่าได้ก่อนที่เธอจะหลับไป ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกสงสารและเห็นใจสมาย อย่างบอกไม่ถูก หลังจากผมอุ่มเธอเข้าไปนอนในห้องนอนผมแล้วผมก็เดินออกมาเก็บจานเค้กที่เราสองคนกินกันไปเมื่อสักครู่นี้
18.00o.
-Smile-
ปวดหัว ฉันค่อยลืมตาและพยายามปรับตาให้เข้ากับสภาพแสง อืมห้องนี้ไม่ใช่ห้องเรานี้นา เอ๊ะ ถ้าจำไม่ผิดก่อนที่ฉันจะหลับไปฉันกำลังร้องไห้เสียใจที่รู้ว่าพี่ฮั่นนอกใจฉันไปคบกับแฟนของแกงส้มนินา และหลังจากนั้นฉันก็หลับไปแสดงว่าห้องนี้ก็ห้องของแกงส้มนะสิ พอนึกได้ฉันที่กำลังลุกจากเตียงนอนอยู่พอดี แกงส้มก็เดินเข้ามา
“อ่าว ตื่นแล้วหรอสมาย เป็นไงบ้างดีขึ้นหรือยัง ปวดหัวหรือป่าว”
“อืมตื่นแล้ว ปวดหัวนิดหน่อยนะ นายเป็นคนอุ้มฉันมานอนที่นี้หรอ”
“ใช่ ฉันเห็นเธอร้องไห้จนหลับไปนะเลยอุ้มมานอนในห้องให้มันดีๆ จะได้ไม่ปวดเนื้อปวดตัว”
“อ๋อ ขอบคุณมากนะที่ดูแลฉัน ถ้างั้นฉันไปก่อนนะ” ฉันพูดกับแกงส้มเสร็จก็กะจะเดินกลับห้องแต่แล้วแกงส้มก็พูดขึ้นมา
“เดี่ยวสิ อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนสิ”
“ฮะ อะไรนะ นายพูดว่าอะไรนะ”
“อยู่กินข้าวเย็นด้วยกันก่อนสิ ฉันทำไว้เพื่อเธอด้วย กะจะมาปลุกเธอขึ้นมากินข้าวเมื่อกลางวันก็กินแค่เค้กแล้วหลับไปไม่ใช่หรอ”
“อืม ใช่ฉันยังไม่ได้กินข้าวเลย ยังไงวันนี้ของฝากท้องกับนายสักมื้อหนึ่งนะ” พูดจบฉันก็ยิ้มให้เค้า แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น เมื่อฉันเห็นแกงส้มยิ้ม ใช่เขายิ้มแล้ว รอยยิ้มที่ฉันอยากเห็นมาตลอดหลังจากที่เจอเค้าครั้งแรก รอยยิ้มของเค้ามีเสน่ห์มากๆเลยละ พอเค้ายิ้มแล้วทำให้โลกรี้ดูสดใสขึ้นมากเลย
-KangSom-
พอผได้เห็นรอยยิ้มของเธอก็ทำให้ผมยิ้มได้คงเป็นเพราะผมชอบรอยยิ้มของเธอและก็คงหลงรักเธอเข้าแล้วสินะ มันเป็นครั้งแรกเลยละที่ผมยิ้มให้เธอและดูเหมือนว่าเธอจะยืนนิ่งอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่ผมจะสะกิดเธอ
“สมาย สมาย สมาย ไปกินข้าวกันเถอะเดียวกับข้าวจะเย็นหมด”
“ฮะ ฮะ ฮะ อ๋อไปสิ รอยยิ้มของนายดูมีเสน่ห์มากเลยนะแกงส้ม ต่อไปนี้ยิ้มบ่อยๆสิ รับรองใครๆเห็นก็ต้องชอบกับทั้งนั้นแหละ”
“อืม ต่อไปฉันจะยิ้มบ่อยๆก็แล้วกัน ปะ ไปกินข้าวกัน”
หลังจากนั้นเราสองคนก็นั่งกินข้าวกันจนอิ่ม แต่สิ่งที่สมายทำให้ผมแปลกใจนั้นก็คือเธอกินเก่งมาก “ตัวเล็กแค่นี้กินจุเหมือนกันนะเนี่ย” ผมพูดกับตัวเองก่อนจะยิ้มขึ้นมา ตอนนี้สมายอาสาไปล้างจานให้ผม เป็นการตอบแทนที่ผมดูแลเธอ แต่อยู่อยู่โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา
-อยู่รอคำว่ารักของเธอนั้นตลอดมา ช่วยรับรู้ใจกันบ้างจะได้ไหม-
หน้าจอมือถือแสดงชื่อว่าฮั่น แคเห็นชื่อทำไมผมถึงรู้สึกไม่ชอบใจยังไงก็ไม่รู้
“สมาย โทรศัพท์ของเธอดังนะ”
“ใครโทรมาหรอแกงส้ม นายช่วยรับให้หน่อยสิตอนนี้ฉันยังล้างจานไม่เสร็จเลย”
“พี่ฮั่นโทรมานะ ให้ฉันคุยแทนเลยหรอ”
“อะไรนะพี่ฮั่นหรอ เออ เออเดี่ยวฉันไปรับ” พูดจบเธอก็วิ่งมาหาโทรศัพท์ที่วางอยู่ตรงหน้าผม
“นายช่วยกดรับให้หน่อยสิ ฉันมือไม่ว่างนะ เปิดลำโพงเลยนะ”
พอเธอพูดจบผมก็ทำตามที่เธอบอก ตอนนี้มือของสมายมีจานและฟองเต็มมือไปหมดเลย
“ว่าไงตัวเล็ก ทำอะไรอยู่หรอ” เสียงของพี่ฮั่นดังขึ้นมา
“กำลังล้างจานอยู่มีอะไรหรอ” สมายพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ทำไมเสียงของตัวเล็กดูไม่สดใสเหมือนก่อนเลยละ”
“ไม่มีอะไร พี่ฮี่นโทรมามีอะไรหรือป่าว”
“เดี่ยวนี้ตัวเล็กไม่เรียกพี่ว่าตัวใหญ่แล้วหรอ”
“ไม่ สมายคงไม่มีว้นเรียกแบบนั้นอีกแล้วแหละ เราเลิกกันเถอะพี่ฮั่น” อยู่ๆสมายก็พูขึ้นมาผมที่เงียบฟังสองคนนี้คุยโทรศัพท์อยู่นานก็ตกใจที่สมายพูดออกไปแบบนั้น แต่มันทำให้ผมใจชื้นขึ้นมามากเลยละ
“อะไรนะตัวเล็กพูดว่ายังไงนะ”
“เราเลิกกันนะพี่ฮั่น สมายรู้นะว่าพี่แอบนอกใจสมายไปคบกับผู้หญิงที่ชื่อเฟรมแฟนของแกงส้มเค้านะ”
“ชะ ชะ ชะ ใช่ตอนนี้พี่คบกับเฟรมอยู่ ว่าแต่สมายรู่ได้ยังไงว่าแฟนเก่าเฟรมชื่อนี้”
“ก็ตอนนี้สมายอยู่ที่ห้องของแกงส้มเค้านะสิ พี่ฮั่ฯจำเรื่องที่สมายเคยบอกว่าจะย้ายมาอยู่คอนโดได้หรือป่าว นั้นแหละสมายย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกับที่แฟนของเฟรมอยู่ อ๋อ อยู่ห้องติดกันด้วยนะ อีกอย่างแกงส้มเค้าหล่อดูดี เป็นสุภาพบุรุษมากเลยละ สมายอยากรู้จริงๆว่าทำไมเฟรมถึงได้ทิ้งแกงส้มไปหาคนอย่างพี่ น่าเสียดายจริงๆเลยนะเนี่ย”
ผมได้ถึงกับอึ้งที่อยู่ๆสมายชมผมแล้วหันมายิ้มให้ผม
“ได้ถ้าสมายตัองการ เราเลิกกันก็ได้”
“สมายของให้พี่กับเฟรมรักกันมากๆนะคะ โชคดีคะ” พูดจบสมายก็เดินไปล้างจานต่อทันที่ แต่คนในสายยังไม่ได้วางโทรศัพท์นะครับ
“เออคือว่าสมายเค้าเดินไปล้างจานแล้วละครับผมวางสายนะครับ”
“นายคือแกงส้มหรอ แฟนเก่าเฟรมใช่ไหม”
“ใช่มีอะไรหรือป่าว”
“ป่าว งันก็จริงสินะที่สมายบอกว่าตอนนี้เธออยู่ห้องของนายนะ”
“ใช่ เธออยู่ห้องของผมตอนนี้ สมายกำลังล้างจานอยู่ แล้วผมหวังว่าคุณจะไม่มายุ่งกับสมายอีกนะผมไม่อยากเห็นน้ำตาเธออีก แค่นี้นะครับ สวัสดี”พูดจบผมก็กดวางสายในทันที พอวางโทรศัพท์เสร็จ เสียงประตูห้องผมก็ดังขึ้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ใครมาหาเนี่ย ปกติไม่ค่อยมีใครมานี้นาผมจึงเดินไปเปิดประตู คนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือไอ้แคนเพื่อนรักของผมเอง
“ลมไรพัดมาวะ ไอ้แคน”
“ไม่มีลมอะไรทั้งนั้นแหละแค่อยากมาไม่ได้มาห้องแกนานแล้ว”
“อ๋อหรอ ไม่ใช่ว่ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจนะ เข้ามาก่อนสิ”
พูดจบแคนก็เดินมานั่งที่โซฟาแล้วเขาก็หันไปเห็นโทรศัพท์ของสมายวางอยู่บนโต๊ะจึงถามแกงส้มขึ้น
“โทรศัพท์ใครวะไอ้แกง มันคงไม่ใช่ของแกแน่เพราะดูจากสีแล้วคงเป็นของผู้หญิงชัวของใครวะ ไม่ใช่ของเฟรมแนนอนเพราะแกสองคนเลิกกันนานแล้ว ของใครวะ”
“อ๋อ ของสมายสาวน้อยข้างห้องฉันเองแหละ”
“ใครวะสมายน่ารักปะว่าแต่ทำไมชื่อมันคุ้นๆวะ”
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่สมายที่ล้างจานเสร็จก็อออกมาพอดี แกงส้มจึงมองไปหาสมายที่เดินออกมาพอดีเขาสังเกตเห็นว่าตาของเธอดูแดงๆเธอคงจะร้องไห้อีกแล้วสินะ
“เห้ย…
ตอนนี้จบแล้ว
ติดตามตอนต่อไปด้วยนะ
ความคิดเห็น