เกมชี้ชะตา(เดิมพันด้วยชีวิต)

ลำดับตอนที่ #2 : การเริ่มต้น

เสียใจด้วยคุณแพ้แล้ว
ตัวอักษรบนหน้าจอมือถือลอยขึ้นมาเมื่อเด็กหนุ่มเจ้าของเครื่องเล่นเกมแพ้
“อะไรกันวะแพ้อีกแล้ว”ซินเด็กหนุ่มผู้ชอบเล่นเกมเป็นชีวิตจิตใจพูดด้วยสีหน้าหมดอะไรตายอยากเพราะวันนี้เขาเล่นเกมนี้มาเป็นรอบที่ 34 แล้วแต่ก็ยังแพ้ตลอด
“55555+”เพื่อนของเด็กหนุ่มหัวเราะขึ้น
“ไอ้เรียวหัวเราะอะไรของมึงวะ กูยิ่งเครียดๆอยู่นะเว้ย”ซินพูดพร้อมกับตบหัวเพื่อนของเขาอย่างแรง
“ไอ้ซิน...ตบหัวกูทำไมวะ”
“แล้วมึงหัวเราะทำไมล่ะ”
“มึงนี่ท่าจะบ้าแล้วนะกูหัวเราะก็ไม่ได้”
“มึงหัวเราะเยาะที่กูแพ้ใช่ไหมล่ะกูรู้นะ”
“หัวเราะมึง..555+”
“หัวเราะหาแม่มึงหรอวะ”
“555+ เฮ้ยๆเล่นถึงแม่เดี๋ยวตบทิ่ม กูหัวเราะมึงที่ไหนเล่า”
“ถ้างั้นแล้วมึงหัวเราะอะไรของมึง”
เรียวไม่ตอบแต่หยิบหนังสือการ์ตูนเล่มหนึ่งออกมาพร้อมกับยื่นมันส่งให้ซิน
“มึงไม่ได้หัวเราะกูหรอกหรอวะ”ซินเกาหัวตัวเองเขินๆเพราะหน้าแตก
“เออ...ไม่รู้เรื่องแล้วเสือกมาตบหัวกู”เรียวพูดพร้อมกับตบหัวซินคืน
“กูขอโทษ..ก็กูไม่รู้นี่หว่ากูเครียดๆอยู่แล้วมึงมาหัวเราะเลือดมันเลยขึ้น”
 “เลือดขึ้นหรอ...โธ่ไอ้ควายทีหลังไม่รู้เรื่องแล้วอย่ามาตบหัวกูอีกนะ”
“ครับๆคราวหลังผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ”
ซินพูดพร้อมกับวิ่งตามเรียวที่เดินนำหน้าไป

คืนนั้น....
“แม่ครับวันนี้มีอะไรกินบ้างครับ”ซินรีบถอดรองเท้าแล้ววิ่งเข้าบ้านเพื่อไปหาของกินแต่เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อภายในบ้านไม่มีใครอยู่เลย
“แม่ครับ แม่”ซินขึ้นไปดูบนชั้นสองแต่ก็ไม่พบใครอยู่ที่นั่นเลย
“แม่ครับ คุณยาย พี่ชิน”ซินเดินดูรอบๆบ้านแต่ก็ไม่พบใครเลย
“ไปไหนของเขากันวะ” ซินหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกับกดโทรหาแม่ของเขา
“ตุ้ง แช่ ตุ้ง แช่”เสียงโทรศัพท์ที่คุ้นเคยดังขึ้นในบ้าน
“เฮ้ยโทรศัพท์แม่อยู่นี่แล้วแม่ไปไหนวะ” ซินรีบโทรหาพี่ชายของเขาในทันทีแต่.................................
“เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”
“เฮ้ยมันจะปิดเครื่องหาอะไรของมันวะ” ซินนั่งลงหน้าบ้านพร้อมกับค่อยๆคิดว่าแม่ของเขาจะไปที่ไหนบ้าง
“Hey Hey Yo  I don’t like your girlfriend” เสียงโทรศัพท์ของซินดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
“ใครโทรมาวะเบอร์ไม่คุ้นเลย”ซินพูดพร้อมกับกดรับ
“สวัสดีครับ”
“..............................”ไม่มีเสียงตอบกลับมาเลยไม่ว่าซินจะพูดอะไรไป
“เฮ้ยมึงจะโทรมาทำไมวะโทรมาแล้วก็ไม่พูด”ซินตะโกนใส่โทรศัพท์ด้วยความโมโห
“ฮึฮึฮึ”ในที่สุดอีกฝ่ายก็ตอบกลับมาแต่เสียงที่ดังขึ้นนั้นมันทำให้ซินขนลูกซู่
มันเป็นเสียงที่แฝงไปด้วยความเยือกเย็นและอำมหิต  ทำให้ซินไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไปอีก   แล้วฝ่ายนั้นก็วางสายไป
“ใครกันวะน่ากลัวฉิบหายเลย”ซินพูดกับตัวเองพร้อมกับหันหลังเดินเข้าบ้าน
“ติ๊ด ติ๊ด”เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อมีข้อความเข้ามา
“อะไรอีกวะแม่ง”ซินกดเปิดข้อความด้วยความไม่สบอารมณ์
“คุณไม่มีทางเลือก ไม่ว่าคุณต้องการที่จะทำมันหรือไม่ ยังไงคุณก็ต้องทำ”
“ข้อความอะไรกันวะเนี่ย”ซินกำลังจะกดลบข้อความแต่ก็มีข้อความเข้ามาอีกข้อความหนึ่ง
“เราขอเตือนคุณว่าห้ามลบข้อความพวกนี้เด็ดขาดเพราะมันอาจทำให้คุณต้องเสียใจภายหลัง”
“เฮ้ยนี่มันอะไรกันวะ”ไม่ทันที่ซินจะได้ทำอะไรก็มีข้อความเข้ามาอีกข้อความหนึ่ง
“คุณจะต้องทำตามคำสั่งของเรา ถ้าไม่เช่นนั้นคุณจะต้องเสียใจไปจนตาย”
 ซินเริ่มกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตั้งแต่คนในครอบครัวของเขาหายไปจนกระทั่งข้อความบ้าๆพวกนี้ ข้อความยังคงถูกส่งมาเรื่อยๆทำให้ซินมีความกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ
“หากคุณชนะเกมของเราคุณจะได้ทุกอย่างที่คุณต้องการ แต่หากคุณแพ้ทุกสิ่งของคุณจะต้องเป็นของเรา”
“ห้ามบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาดไม่เช่นนั้นเราจะถือว่าคุณโกงและปรับคุณแพ้ทันที”
“เกมนี้ไม่มีระยะเวลาในการเล่นแต่จะมีเวลาในการทำภารกิจแต่ละครั้งหากคุณทำไม่ทันเวลา เรามีทางเลือกให้คุณสองทาง คือ คุณตายกับ คนที่รักของคุณตาย”
ซินตัวสั่นขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุเขากำลังสับสนว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้มันเรื่องอะไรกันแน่ และข้อความก็ยังถูกส่งมาเรื่อยๆ
“คุณจะได้รับตัวช่วยทุกครั้งในแต่ละภารกิจขึ้นอยู่กับว่าคุณจะหาตัวช่วยนั้นเจอหรือไม่”
“หลังจากที่คุณใช้ตัวช่วยในแต่ละภารกิจแล้วตัวช่วยนั้นจะหายไปทันที” 
“คุณจะได้รับตัวช่วยหนึ่งที่จะอยู่กับคุณตั้งแต่เริ่มเกมนี้และจะอยู่กับคุณไปตลอดจนกว่าจะจบเกม”
“หากคุณคิดจะเลิกเล่นเกมนี้คุณจะมีทางเลือกสองทางอีกเช่นกันนั่นก็คือ คุณตายกับคนที่คุณรักตาย”
“ตลอดระยะเวลาการเล่นเกมนี้มือถือของคุณจะเป็นตัวเชื่อมต่อกับเราดังนั้นมันจะไม่มีวันดับ นอกจากคุณจะปิดเครื่อง”
“แต่หากว่าคุณปิดเครื่องไปคุณจะไม่มีทางเลือกใดเลยนอกจากทั้งคุณและคนที่คุณรักตาย”
“คุณพร้อมที่จะเล่นเกมกับเราหรือยัง” ในที่สุดข้อความเชิญชวนให้เล่นเกมก็ปรากฏขึ้นและก็เป็นที่รู้กันว่าซินไม่มีทางที่จะปฎิเสธได้เลยว่าไม่พร้อม
“เรามีเวลาให้คุณเตรียมตัวจากนี้อีก 2 วัน”
“เราจะส่งตัวช่วยมาให้คุณก่อนวันเริ่มเกม”
“ขอให้โชคดี”
ข้อความเหล่านั้นค่อยๆเลือนหายไปกลับเป็นหน้าจอสีดำขึ้นมาแทน
พร้อมกับตัวเลขบอกระยะเวลาก่อนที่เกมจะเริ่มต้นขึ้น
ซินไม่รู้จะพูดอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นดีเพราะเขาไม่คิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเขาและถึงแม้เขาจะชอบเล่นเกมมากแต่เกมแบบนี้เขาก็ไม่อยากเล่นเหมือนกัน เขาเดินเข้าบ้านไปด้วยความอ่อนแรง

หลังจากนั้น 1 วัน
“เราจะส่งตัวช่วยให้คุณภายในวันนี้ คุณไม่จำเป็นต้องตามหาตัวช่วยของเราเพราะตัวช่วยของเราจะไปหาคุณเอง”ข้อความปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ซินที่ยังหวาดกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นผวาเมื่อเห็นข้อความปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง
เขาพยายามคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นแค่ความฝันแต่.......มันเป็นความจริง

ซินจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไป...........................