คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Tonight
Part 2 Tonight
" นายหิวรึยังแจจุง " ยูชอนถามเพราะเขาเห็นร่างสูงนั่งง่วนกับการเลือกหนังสือตั้งนานแล้ว
" เออใช่............ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยนี่หว่า " ร่างสูงเพิ่งนึกได้ ตอนนี้เขานั่งเลือกหนังสืออยู่กับยูชอนแค่สองคน
ส่วนชางมินน่ะหรอ...............
ขานั้นไปเล่นเกมส์กะจุนซูตั้งนานแล้ว
" งั้นไปกินกันเถอะ " ยูชอนชวนเพราะเขาหิวจนทนไม่ไหวแล้ว
" เออ เดี๋ยวไปเรียกชางมินกับจุนซูด้วย "
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อทั้งสองคนเดินไปถึงหน้าห้องของจุนซูก็ได้ยินเสียงเกมส์ดังลั่น
" ก๊อกๆๆ เฮ้ยจุนซู ชางมินไปกินข้าวกัน "
ไม่มีเสียงตอบจากคนภายในห้อง
" เฮ้ย.............. จุนซู ชางมิน ไปกินข้าว "
"...................... "
ยูชอนเริ่มโมโห
เขาทำท่าจะพังประตูห้อง
" ถ้านายไม่เปิดชั้นจะพังประตูห้องของนายเดี๋ยวนี้แหล่ะ "
ชายหนุ่มยกขาจะถีบประตู
เขากำลังง้างขา................................
" แอ้ด............... "
" เดี๋ยวๆๆพี่ เปิดแล้วๆ แหมแค่ไม่ได้ยินเอง อย่าพังประตูห้องผมดิ " จุนซูรีบเปิดประตูห้องออกมาห้ามพี่ชาย
" เออชักช้าอยู่ได้คนหิวข้าวนะเว้ย " ชายหนุ่มพูดอย่างอารมณ์เสีย
" ไงแก ชางมิน เล่นเกมส์เพลินเลยนะ " แจจุงทักร่างโปร่งที่กำลังเดินออกมาจากห้องตามจุนซู
ชางมินได้แต่หัวเราะเขินๆ
เพราะเวลาที่เขาอยู่กับเด็กคนนั้นมันทำให้เขาลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปเลย
เด็กขี้อ้อนคนนั้น…………..
จุนซู
หลังจากกินข้างเสร็จชางมินกับจุนซูก็กลับไปเล่นเกมส์ต่อ ก่อนเดินขึ้นห้องจุนซูก็พูดขึ้นว่า
" พี่ชางมินวันนี้ค้างห้องผมนะ จะได้เล่นเกมส์กันถึงดึกเลย "
" ก็ดีเหมือนกัน ตกลงตามนี้นะแจจุง นายก็ไปนอนห้องยูชอนละกัน " แล้วทั้งคู่ก็เดินขึ้นห้องไป
" พอกันทั้งคู่เลยว่ะ เหมือนน้องนายจะติดชางมินมากเลยนะเนี่ย " แจจุงพูดขึ้นมาขณะที่กำลังกินข้าวอยู่
" เออ เหมือนกับมันเจอคนที่มันจะอ้อนได้น่ะ ก็เลยติดแจเลย แต่ดูชางมินก็ไม่ว่าอะไรนี่ "
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
" ชั้นไม่นอนคนเดียวนะ " แจจุงทำท่าหวาดๆขณะพูด
" เออใช่เกือบลืมบอกไปยูชอน " ชางมินชะโงกหน้าลงมาจากบันได
" แจจุงน่ะกลัวความมืดที่สุดนายห้ามทิ้งให้มันอยู่คนเดียวนะ ไม่งั้นมันอาละวาดบ้านพังแน่ ฮ่าๆๆๆ "
" ไอ้บ้า..... รีบๆกลับไปเล่นเกมส์เลยไป๊ "
" จริงเหรอแจจุง " ยูชอนหันไปถามแจจุงที่กำลังอายอยู่
ใครใช้ให้เอาความลับคนอื่นมาป่าวประกาศวะ ไอ้ชางมิน แจจุงคิดในใจ
" ก็..............นั่นแหละ รีบๆขึ้นห้องดีกว่าชั้นอยากดูทีวีแล้ว " แจจุงบ่ายเบี่ยงที่จะตอบคำถาม
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อถึงห้อง แจจุงรีบเดินไปเปิดทีวีแล้วนอนดูอย่างสบายใจ
เวลาล่วงเลยมาจนถึง 5ทุ่ม แจจุงผล็อยหลับไป ในขณะที่ยูชอนนอนดูฟุตบอลอยู่
" อ้าว หลับแล้วหรอ " ชายหนุ่มชะโงกหน้าไปดูแจจุงที่กำลังหลับ
เขาพินิจพิจารณาใบหน้าของคนที่นอนอยู่ข้างๆอย่างถี่ถ้วน
อืม.............หน้าหวานจริงๆ
ปากแดงเชียว
โอ๊ะ................... ขนตางอนอย่างกะดัดแน่ะ
ยิ้มด้วย.........ฝันเห็นอะไรน้า
ระหว่างคิดอะไรเพลินๆเขาก็นึกถึงน้องชายตัวดีไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง
อุตส่าห์ได้นอนห้องเดียวกับชางมินทั้งที
เขาเลยเดินออกไปดูเสียหน่อยว่าฝ่ายโน้นมีความคืบหน้ายังไงบ้าง
แต่ก่อนออกจากห้องยูชอนไม่ลืมที่จะห่มผ้าให้แจจุง แล้วเดินไปปิดไฟก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง
ยูชอนเอาหูแนบประตูห้องของน้องชายตัวดี
เขาได้ยินบทสนทนามากมาย
ส่วนใหญ่ก็คำอ้อนของหมอนั่นๆแหละ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ด้านแจจุงเมื่อลืมตาแล้วเห็นห้องทั้งห้องปกคลุมไปด้วยความมืดก็ทำอะไรไม่ถูก
" ยูชอน " ร่างสูงพูดออกมาเบาๆ
ไม่มีเสียงของเจ้าของชื่อตอบมา
ตอนนี้แจจุงกำลังตกอยู่ในภาวะวิตกจริต
เขากลัวไปหมดทุกอย่าง
ที่มุมห้องนั้น....................... จะมีอะไรอยู่นะ
แล้วเพดานล่ะ......................จะมีอะไรเกาะอยู่รึปล่าว
แจจุงนอนหลับตาปี๋แล้วคลุมโปง
รีบกลับมาเร็วๆสิยูชอน
เมื่อแจจุงคิดอย่างนั้น อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา
" ฮึกๆๆๆ " ร่างสูงสะอึก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ยูชอนเดินกลับมาที่ห้อง
เมื่อเปิดประตู้ห้องเขาก็เห็นว่าแจจุงกำลังนอนคลุมโปงอยู่ เขาเดินไปที่เตียงแล้วพูดว่า
" ไม่ร้อนหรอแจจุง นอนคลุมโปงอย่างนั้นเดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอก "
"........................... " ไม่มีเสียงตอบ
" ฮึกๆๆๆ "
" เป็นอะไรแจจุง " ยูชอนดึงผ้าห่มออก
ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้ามันช่างหน้าตกใจนัก
ใบหน้าที่สวยหวานนั้นอาบไปด้วยน้ำตา!!!!!
ชายหนุ่มทำอะไรไม่ถูก
เขากอดแจจุงไว้ในอกแล้วลูบหัวอย่างแผ่วเบา
" ยูชอน "
" ไม่เป็นไรแล้ว ชั้นอยู่นี่แล้ว " ชายหนุ่มกระชับวงแขนให้แน่นขึ้นอีก
" นอนซะนะ "
ชายหนุ่มกอดแจจุงไว้ในวงแขนแล้วทั้งคู่ก็หลับไปทั้งอย่างนั้น
ความคิดเห็น