คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : คำอธิษฐานต่อท้องฟ้าในยามเย็น
‘คำอธิษฐานของเด็กสาวผู้นั้นช่างเรียบง่ายเหลือเกิน
มีเพียงแค่คำขอเพียงอย่างเดียวแต่จิตใจเธอถวิลหาถึงสิ่งที่ร้องขอนั้นจนเหล่าเทพเจ้าบนท้องฟ้าเห็นใจ
แน่นอนว่าต้องไม่ใช่สิ่งที่ไม่ดี
เด็กสาวได้รับการตอบแทนจากเทพเจ้าที่เห็นใจเพราะตลอดมาเด็กสาวผู้นี้เป็นคนดี
ใช้ชีวิตอยู่อย่างคนที่ดีพึงกระทำ
เหล่าเทพเจ้าบนท้องฟ้าเห็นว่าผู้คนเริ่มศรัทธาตัวเองขึ้นมากก็เลยยอมลงมาประทับที่ศาลเจ้าต่าง
ๆ ในแผ่นดินประเทศญี่ปุ่น
นั่นเป็นเรื่องที่เล่า
ๆ ต่อกันมาจากที่ยายได้ยินน่ะ’
ฮัตสึกะกะพริบตา
ดวงตาสีเหลืองของตัวเองสะท้อนกับท้องฟ้าสีม่วงสลับชมพูและสีทองในยามเย็น
เธอกล่าวขอบคุณคุณยายคนนั้นและเดินทางกลับบ้านของตัวเองตามปกติหลังจากที่ไปศาลเจ้า
เธอคิดแล้วคิดอีกกับเรื่องราวที่ได้ยิน
แต่พอเสียงเตือนว่ารถไฟขบวนที่กำลังจะมาถึงเข้าใกล้ชานชลาแล้ว
ความคิดนั้นก็หายกลืนไปท่ามกลางความแออัดจอแจของผู้คนที่เพิ่งเลิกงาน
.
.
.
ฮัตสึกะยกมือขึ้นและอธิษฐานกับฟากฟ้าในยามโพล้เพล้ของกรุงโตเกียว
ฉันอยากเห็นพวกเขากลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้ง...
เธออยากให้พวกเขากลับมาเหมือนอย่างที่เป็นในตอนแรก ตอนที่ยังเป็นสมาชิกของชมรมบาสเทโคว... อยากคุยกับพี่อาคาชิอีกครั้งโดยที่ไม่เกร็งแบบนี้อีก...
เด็กสาวนึกถึงภาพในช่วงเวลาที่มีความสุขเหล่านั้นแล้วก็อมยิ้ม
เธอเห็นภาพของทุก
ๆ คนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาและเล่นบาสอย่างสนุกสนาน
แต่ว่าในช่วงวินาทีสุดท้าย
ภาพของรุ่นพี่นิจิมุระโผล่ขึ้นมาแทรกกลางความคิดเหล่านั้นจนเจ้าตัวรู้สึกได้ว่าใบหน้าร้อนผ่าวไปหมด
เธอส่ายหัวของตัวเองเบา ๆ แล้วก็ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะคลายมือทั้งสองลง
เธอก้าวเดินต่อไปและเตรียมตัวเพื่อที่จะย้ายออกจากบ้านหลังนี้เพื่อไปอยู่กับคุณตาคุณยายที่คานางาวะ
ความคิดเห็น