TD’ ใช่เธอรึป่าว

1

เสียงกองเชียร์ดังสนั่นกระทบกับเสียงกลองมาแจม และมีทั้งคนเต้น คนแข่งกีฬา ฉันนั่งมองไปรอบๆ มันช่างน่าเบื่อจริง ๆ’กีฬาสีปีนี้มันน่าเบื่อที่สุดเลย’ ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ เอ่อ ฉันลืมแนะนำตัวไปฉันชื่อแพนดี้นะฉันอายุ 14 ปี ใช่ฉันอยู่ ม.2.2

‘น้องๆค่ะเดี๋ยวเราจะพักทานข้าวกันนะค่ะ แสตน เวลา 12.50 น.ให้ทุกคนมารวมกันตรงนี้ ส่วนน้องๆที่ไม่ได้ทำอะไรก็มาตอน 1.00 น. นะคะ ^^’ เสียงที่นุ่มนวลนของพี่สต๊าปดังขึ้นพวกกองเชียร์ นักกีฬาของสี และทุกๆคน ต่างก็แยะย้ายกันออกไปทานอาหารกลางวัน

‘แกไปทานข้าวกันเหอะกีฬาสีปีนี้แม่งน่าเบื่อจังเห้ออ’ น้ำตาลเพื่อนสนิทของฉันก็เหมือนกำลังบ่นพึมพำกับตัวเอง

‘อืม’ ฉันตอบเพียงแค่ประโยคเดียวเพราะปกติฉันเป็นคนไม่พูดมากหรอกนะแบบถามคำตอบคำหน่ะเอ่อฉันฉันบอกไปว่าฉันมีเพื่อนอีก 2 คนชื่อว่า อ้อย กับ หมิวน่ะแต่พวกเขานั่งรออยู่ที่โรงอาหารนานแล้ว

หลังจากที่ฉนกับน้ำตาลเดินออกมาจะโซนสนามที่จัดกีฬาสีเราเดินกันมาเกิบจะถึงโรงอาหาร

‘แกๆพี่ฟ้าอ่ะพี่ฟ้าน่ารักจังเลย >////< เขินจังแกไปหาพี่ฟากันป่ะ’ น้ำตาลกำลังพูดถึงพี่คนหนึ่งซึ่งฉันก้ไม่รู้จักเหมือนกันว่าพี่เขาคือใคร

‘พี่ฟาคือใครเหรอ?’ ฉันถามด้วยความสงสัย ( ‘’ ) ?

‘ คนนั่นไง’ น้ำตาลชี้ไปทางพี่คนหนึ่งใช่เขาคือพี่ฟาเขาไม่ใช่ผู้หญิงและไม่ใช่ผู้ชายพี่เขาเป็นทอมหน่ะ ฉันก็ไม่ค่อยสนใจทอมอะไรงี้หรอกนะฉันชอบผู้ชาย =___=

ระหว่างนั้นที่ฉันบ่นพำพึมกับตัวเองในใจน้ำตาลก็ดี้ด้ายังกับถูกหวยหนึ่งร้อยล้าน

‘พี่ฟาไปโรงอาหารกันป่ะ’ น้ำตาลซึ่งกำลังคุยกับพี่ฟาอยู่สองคน แหมะ เหมือนฉันเป็นส่วนเกินเลยแหะฉันยืเงียบเหมือนคนเป็นใบ้ไม่พูดอะไร

‘อ่อ เดี๋ยวพี่จะไปละ ตัวชื่ออะไร ?’ พี่ฟาหันมาถามฉันเองเขาถามชื่อฉันรึป่าวหน่ะ ฉันหันซ้าย หันขาวและใช้นิ้วชี้ ชี้มาที่ตัวเอง พี่ฟาพยักหน้าหนึ่งครั้งว่าใช่

‘ชื่อแพนดี้ค่ะ ^^’ ฉันพูดและยิ้มหนึ่งครั้งเพื่อไม่ให้เสียมารยาท เอ๊ะ ทำไมใจฉันเต้นแรงจังนะแค่พี่เขาถามชื่อฉันก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเหมือนกันนะแต่ฉันไม่ชอบทอมนี้หน่าฉันชอบผู้ชาย

‘แก แก แก แก’ เสียงน้ำตาลที่กำลังเรียกฉันและเขย่าฉันไปมาเหมือนกับเขย่ายา

‘อ่า ห่ะ ว่า’ ฉันพูดทีล่ะคำด้วยความตกใจ

‘เหม่อ ไรเนี่ยไปโรงอาหารกัน หิวจะแย่ละ’ หลังจากที่น้ำตาลพูดจบ เราสามคน พี่ฟา น้ำตาล และฉัน เดินไปโรงอาหารพร้อมกัน

‘พี่ฟาป่ะมานั่งด้วยกันหนิ’ เสียงของน้องมินซึ่งน้องเป็นก็เพศเดียวกับพี่ฟานั่นแหละเห้อมีแต่ ทอม ทอม หลังจากน้องมินชวนพี่ฟา พี่ฟา และน้ำตาลก็เดินตามน้องมินไป ฉันก็เลยต้องเดินตามไปด้วย

‘ตัวเป็นไรทำไมไม่พูดอะไรเลย’ พี่ฟาถามฉันด้วยสีหน้าท่าทางสงสัย

‘มันเขินพี่ฟาอ่ะ’ เสียงน้ำตาลพูดแทรกขึ้น ทุกคนต่างหัวเราะปล่อยให้ฉันต้องทำหน้าเหวอกับคำพูดน้ำตาลหน้าฉันแดงก่ำ ฉันไม่รู้นะว่าเพราะอะไร

‘เออ ฉันไปเข้าห้องน้ำแปปน่ะ’ ฉันเดินออกมาจากโรงอาหารใจฉันเต้นแรงมันคือรักแรกพบเหรอเนี่ยแล้วฉันชอบทอมตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันเจอพี่เขาแค่แวบเดียวนะหลายคำถามเข้ามาในหัว ใจของเต้นแรงจนฉันได้ยินจังหวะของมันฉันไม่เคยคิดที่จะชอบทอมน่ะทอมอ่ะฉันคบได้แค่ 4-5 วันฉันก็เลิก จริงสินะฉันคิดถึงเรื่องนี้ทำไมพี่เขาไม่ได้มาจีบฉันสักหน่อย

‘แพน แพน แพน แพ้นนนน’ มีคนเรียกฉันมาจากข้างหลังใช่นั้นคือ หมิวนั้นเอง ฉันสะดุ้ง โย่งและออกมาจากภวังค์ความคิดของตัวเอง

‘ว่าไง ?’ ฉันตอบไปด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย

‘ไหนบอกจะไปเข้าห้องน้ำไงเดินมาทำไมตรงสนามบาสเนี้ยตามหาซทั่วเลยเขินพี่ฟาก็บอกน่ะ กิ้ว กิ้ว พี่เขาดังมากเลยนะจะบอกให้น่ารักด้วย -////////- ตาลเล่าให้ฟังว่าพี่ฟาถามชื่อแก เขาต้องสนใจแกแน่เลยอ่ะ’ หมิวพูดดด้วยสีท่าดีใจแทนฉัน

‘เห้อ พี่เขาแค่ถามชื่อเอง ไม่ได้เขินเลยแม้แต่นิด ฉันชอบผู้ชาย-0-’ ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเน้นย่ำ

‘แต่พี่เขาไม่เคยถามชื่อใครก่อนเลยน่าเขาอาจจะสนใจแกก็ได้’ หมิวพูดอย่างเพ้อฝัน

‘เห้อ เอาเถอะ ฝากบอกน้ำตาลด้วยนะ ฉันจะไปอยู่ที่สี’ ฉันพูดก้าวขาออกจากจุดนั้น

สีส้มน่ารักคึกคักเวลาลงเล่นสีส้มใจเย็นๆ กำลังลงเล่นน่ารักน่ารัก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เสียงร้องเพลงและเสียงกรี๊ดของกองเชียร์ที่กำลังเชียร์นักกีฬาอยู่ทุกคนต่างมี สปริตฉันตกมาอยู่ในสภาพเหมือนตอนเช้าอีกละ ฉันหยิบสาย สมอลทอร์กขึ้นมาเพื่อที่จะฟังเพลงฉันกำลังเข้ามาอยู่ในภวังค์ความคิดตัวเองอีกครั้งที่ฉันเจอหน้าพี่ฟา ใจฉันเต้นแรงหน้าฉันแดงก่ำ คิดถึงรอยยิ้มพี่เขา นี้เขาเรียกว่า ความรักรึป่าว ฉันไม่แน่ใจแล้วสินะฉันรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยตัวเข้ามาบินอยู่ในท้องเหมือนที่ความเชื่อเขาบอกว่าถ้าเวลาเรามีความรักเราจะรู้สึกเหมือนผีเสื้อร้อยตัวเข้ามาบินอยู่ในท้อง แล้วตอนนี้ความรู้สึกฉันก็เป็นแบบนั้นหลังจากที่ฉันตกอยู่ในภวังค์ความคิดตัวเองไม่นานก็เหมือนมีคนเรียกชื่อฉัน

‘แพนนนนนนนนนนน แพนนนนน’ เสียงของน้ำตาลดังขึ้น

‘ว่าไง -_-‘ฉันตอบด้วยน้ำเสียงรำคานเล็กน้อย

‘ครูประกาศให้ไปรวมสีกันที่กลางสนามฟุตบอลอ่ะเยเย้ดีใจจังวันนี้กีฬาสีวันสุดท้ายแล้วสินะฉันจะได้ไม่ต้องทนเบื่อ’ น้ำตาลพูดด้วยความดีใจ ฉันก็ดีใจอยู่หรอกนะแต่ว่ากีฬาสีหมดเราก็ต้องเรียนตามปกติเห้อน่าเบื่อสิ้นดี

‘อืม’ พอฉันพูดจบประโยคเราทั้งสองก็เดินไปที่สนามฟุตบอล

‘ทุกสีฟังนะเราจะเปิดเพลงและให้สามชิกสีเต้นสีไหนมันส์เราเพิ่มคะแนนให้’ คุณครูใหญ่ประกาศพร้อมเปิดเพลง เห้อ เต้นน่ะเหรอ ฉันไม่ชอบเลยเหมือนกับกิ้งกือโดนน้ำร้อนลวก ทุกคนต่างก็เต้นกันเฮฮาส่วนฉันยืนอยู่เฉยๆไม่ฉันไม่ให้ความร่วมมือหรอกนะแค่ฉันไม่ชอบเต้น

ไม่นานหลังจากที่ทุกคนเต้นเสร็จ ต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ระหว่างที่ฉันกำลังไปรอคนขับรถที่หน้าโรงเรียน ก็มีคนพูดมากจากข้างหลัง

‘แพนพี่ไปด้วยคนนะ ^^’ นี้คือเสียงพี่ฟาที่พูดและกำลังวิ่งตรงมาหาฉันเราห่างกันประมาณ1เมตร

‘ค่ะ’ ฉันพูดพร้อมพยักหน้า นี้ฉันกำลังยิ้มเหรอเนี้ย ฉันเป็นอะไรไป

‘เป็นไรเนี้ยแพนยิ้มคนเดียวใครมารับละ’ พี่ฟาถามฉันด้วยสีหน้าสงสัยพี่ฟาองไปมองมาก็น่ารักนะเนี่ยเหมือนที่หมิวบอกเลยฉนจ้องหน้าพี่ฟาอยู่นาน

‘แพน แพน จองหน้าพี่ทำไมเนี้ยเขินนะ 5555’ พี่แพนพูดและหัวเราะ ฉันกำลังจ้องหน้าพี่แพนเหรอเนี้ย

‘อ่อค่ะ’ ฉันพูดพร้อมก้มหน้าฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันอายหรือยังไง

‘พี่ยังไม่ได้คำตอบเลยใครมารับ’ พี่ฟาถามฉันอีกครั้ง

‘คนขับรถของพ่อค่ะ’ ฉันพูดด้วยน้ำเสียงราบ

‘อ่อ พี่ขับรถมาหน่ะแล้วคนขับรถมารับกี่โมงละ’ พี่ฟาถามอีกครั้ง เอ่อจริงสิ ลุงตั๋งเค้ามารับกี่โมงละเนี้ย ทุกวันก็มารับไม่ตรงเวลาเห้อฉันต้องอยู่กับพี่เค้าจน 6 โมงเย็นเลยรึป่าวเนี้ย

‘ไม่รู้เหมือนกันค่ะลุงเขามารับไม่ตรงเวลาอ่ะค่ะทุกวันจะเวลาไม่เหมือนกันสักวัน’ ฉันตอบ

‘งั้นเดี๋ยวพี่รอด้วยนะถ้าแพนกลับบ้านเมื่อไหร่พี่กลับตอนนั้น^^’ พี่ฟาพูดแล้วยิ้ม

เราสองคนนั้งรอรถด้วยกันด้วยความเงียบฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาฟังเพลงหัวใจฉันเต้นเป็นจังหวะถี่ๆ เต้นรัว เหมือนเสียงตีกลองรัวๆ เราเงียบสักพักพี่ฟ้าก็พูดขึ้นมาว่า

‘มีแฟนรึยัง’ พี่ฟาถามด้วยสีน่าที่ลุ้นแต่ฉันกำลังจะอ้าปากตาบลุงตั๋งก็มากพอดี

‘บ้ายบายนะค่ะ’ ฉันพูดและรีบขึ้นรถพี่ฟาที่กำลังทำหน้าลุ้นก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าเหมือนติดขัดอะไรบางอย่างทำไมพี่เขาต้องถามว่าเรามีแฟนรึยัง ทำไมพี่เขาถึงมารอรถกับเราทั้งที่พี่เขาขับรถมาเอง ฉันตั้งคำถามถามตัวเอง

‘คุณหนูครับเมื่อกี้แฟนเหรอครับ’ ลุงตั๋งถามด้วยความสงสัยลุงตั๋งเป็นคนสนิทของแม่ฉันหน้ะเขามักจะซักถามฉันเพราะฉันกับลุงตั๋งคิดกันแบบเป็นญาติสนิท

‘ป่าวหรอกค่ะ เป็นพี่ที่โรงเรียน ^^’ ฉันตอบและยิ้ม

‘อ่อครับๆ’ ลุงตั๋งตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อ

‘ลุงตั๋งค่ะทีหลังหนูขับรถมาเองก็ได้นะค่ะ’ ฉันพูดกับลุงตั๋ง ฉันขับรถเป็นหรอกนะยิ่งเบนซ์มันขับง่ายๆนะ พ่อฉันส่งฉันเรียนขับรถตั้งแต่ ม.1 ที่ฉันได้สิทธิ์เรียนที่โรงเรียนขับรถเพราะว่า คุณลุงของฉันเป็นเจ้าของโรงเรียนขับรถนะ

‘อ่อ ครับสำหรับผมยังไงก็ได้ครับ แต่คุณหนูต้องถามแม่ของคุณหนูอีกทีหนึ่ง’ ลุงตั๋งพูดแล้วยิ้มเวลาผ่านไปชั่วแวบหนึ่งฉันก็ถึงคฤหาสน์ พ่อของฉันเป็นเศรษฐีไฮโซ ติด 5 อันดับของประเทศไทยนะ ฉันกับพ่อเจอกันไม่บ่อยหรอกเพราะพ่อของฉันต้องไปกลับต่างประเทศเพื่อไปดูงานตลอด

‘คุณหนูค่ะนมเตรียมขนมของว่างกินรองท้องก่อนทานอาหารมื้อเย็นให้คุณละนะค่ะเดี๋ยวนมถือกระเป๋าให้นะค่ะแล้วถ้าทานขนมเสร็จคุณครูที่คุณท่านให้มาสอนคุณหนูจะมาตอน 6 โมงนะค่ะ ตอนนี้ก็ 4.30 น. แล้วคุณไปอาบน้ำละก็ทานขนมเลยนะค่ะเดี๋ยวจะไม่ทัน’ แม่นมของฉันกำลังบรรยายรายทับอย่างยาวเยียดแม่นมของฉันชื่อแจ่มในเป็นเหมือนมือขวาของแม่ฉัน เห้อชีวิตวัย ม.2 ของฉันไม่สนุกเอาซ่ะเลยตอนเย็นก็ต้องเรียน เสาร์ก็ต้องเรียนดนตรี ใช่สินะฉันว่างวันอาทิตย์ >/////< แต่มันไม่เป็นส่วนตัวเอาซ่ะเลยต้องมีบดิการ์ดมาเฝ้าอีก =_____=

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ในห้องทานอาหารบนโต๊ะมีแต่ของโปรดฉันทั้งนั้นเลยมีทั้ง พุดดิ้ง ไอศกรีมสตอร์เบอรี้ พายพลูเบอรี้ นัตเกดไก่ พิซซ่า อีกหลายๆอย่างแต่ฉันคงกินไม่หมดหรอก

‘ของว่างถูกปากไหมค่ะคุณหนู ^^’ แม่นมแจ่มถามฉันด้วยท่าทางตื่นเต้นแต่ฉันก็ไม่ค่อยชอบหรอกนะที่จะใหใครมายุ่งกับฉันตลอดเวลาจะพี่ฟา จู่ๆ ชื่อพี่เขาก็ผุดขึ้นมาในสมอง ไม่คิด ไม่คิดๆๆ

‘ค่ะ นมแจ่มค่ะหนูขออยู่ในห้องคนเดียวได้ไหมค่ะหนูต้องการความเป็นส่วนตัวในการกินเล็กน้อย’ ฉันรู้ว่าคำพูดของฉันมันอาจจะรุนแรงไปหน่อยแต่ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับชีวิตฉันเกินไป

‘ค่ะ’ หลังจากนั้นนมแจ่มก็เดินออกไป

‘ถ้ามันคือความคิดถึงฉันเองก็คงคิดถึง’ เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้นน้ำตาลโทรมานี้เอง

‘ฮัลโหล’

(แกรอรถกับพี่ฟาเป็นไงมั่ง)

‘ก็โอนะ’

(ไม่คิดอะไรหน่อยเหรอ)

‘ไม่อ่ะ’

(ยัยคุณหนูเอ้ยยเห้อไม่สนใจพี่เขาหน่อยเหรอเย็นนี้เจอกันที่KPTเคไหม)

‘ไม่รู้สิ โอเคเจอกัน’

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

ฉันสับสนความรู้สึกตัวเองจังฉันชอบทอมเหรอ แล้วใครจะมาสืบทายาทฉันละ ครอบครัวฉันต้องสือทอดต่อนะ

‘แพนดี้เป็นไรนั้งเหม่อลอย’ พี่แพนด้าถามฉันด้วยความสงสัย ฉันลืมบอกไป ครอบครัวชอบมี 5 คน มี พ่อ แม่ พี่แพนด้า พี่แพนแดนท์ ละก็ฉัน ชื่อฉันมันแปลกๆนะ สงสัยแม่ฉันชอบแพนด้าละมั้ง ชื่อของเราสามคนแม่ตั้งให้หน่ะ พี่แพนด้าอายุ 16 ปี พี่แพนแดนท์อายุ 15ปี ฉัน 14 ปี เราสามคนมีแม่นมเหมือนกัน แม่นมของพี่แพนด้าชื่อ แม่นมดา แม่นมของพี่แพรแดนท์ชื่อ แม่นมจัน  แม่นมของฉันคงไม่ต้องบอกละนะ เราเรียนตอนเย็นเหมือนกันหยุดเหมือนกัน ฉันสนิทกับพี่แพนด้าที่สุด

‘ป่าวค่ะพี่แพนด้า’ ฉัน

‘เห้อ แพนดี้พี่กับเราสนิทกันตั้งแต่เด็กๆนะ พี่รู้หรอกน่าว่า เรากำลังมีความรักใช่ไหม ฟาใช่ไหม’ พี่แพนด้ากึ่งแซวฉัน

‘ค่ะ เรื่องพี่ฟา ดี้ไม่สับสนงงกับตัวเอง ดี้ไม่รู้ว่าดี้ชอบพี่ฟารึป่าว พี่ด้าเคยบอกดี้ว่า ถ้าเรามีความรัก เราจะเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยตัวมาบินอยู่ในท้องดี้ก็รู้สึกแบบนั้นนะค่ะแต่ดี้เจอพี่ฟาแค่แวบแรกเขาเรียกว่ารักแรกพบรึป่าวค่ะว่าแต่พี่ด้ารู้จักพี่ฟาได้ไงค่ะ’ ฉันถามด้วยความสงสัย

‘พี่ก็ไม่รู้หรอกน้ำตาลเพื่อเราเล่าให้พี่ฟังน่ะ ตอนนี้เราต้องโฟกัสเรื่องเรียนเท่านั้นนะ ^^ อย่าเพิ่งสนใจเรื่องักเลย’ พี่ด้าบอกฉันละก็เดินออกไป จริงสินะเราต้องโฟกัสเรื่องเรียน พี่ด้าเป็นดาวโรงเรียนสตาฟอด มีคนมาจีบตั้งเยอะพี่ด้าก็ไม่เห็นจะเลือกใครเลยเห้ออเดินตามพี่แดนท์ก็สตาฟอดมีคนจีบเยอะพี่แดนท์ก็ไม่สนใจวันๆเอาแต่ซ้อมเต้นแล้วฉันละทำไมต้องสนใจฉันเรียนเทลคาเทียต่างจากพี่ทั้งสองไม่สนใจละกัน

หลังจากฉันทานของว่างเสร็จฉันก็ไม่รออาจารย์ในห้อง

‘สวัสดีจ่ะหนูแพนดี้’ อาจารย์ฝรั้งซึ่งพูดไทยได้นิดหน่อยเรียกฉัน ฉันลืมบอกไปฉันชอบด้านภาษาน่ะแม่ฉันเลยเน้นให้เรียนภาษาเป็นพิเศษ

‘ค่ะ’ ฉันตอบหลังจากเราเริ่มเรียนกัน เรียน เรียน จนอาจารยืเสร็จ ฉันก็ออกจากห้องเรียนและขอบคุณตามมารยาท

‘พี่แดนท์กุญแจรถเบนซ์ของดี้อยู่ไหนค่ะ’ ฉันพูดและกำลังมองหาของอยู่

‘อ่อ อยู่ที่พี่อ่ะขอโทษนะพี่ลืมขอดี้พอดีรถพี่ยางมันรั่วนะแล้วมันเป็นงานสำคัญพี่เลยลืมขอ’ พี่แดนท์พูดแล้วยิ้มแหย่ๆๆ

‘ค่ะๆ วันนี้พี่แดนท์ไม่เรียนเหรอค่ะ’ ฉันถามด้วยความสงสัย

‘ครูป่วยนะ’ พี่แดนท์ตอบฉันไปด้วยเต้นไปด้วย

ฉันได้กุยแจรถแล้วฉันก็รีบเดินออกมาเพื่อที่จะไป ห้าง KPT

‘ถ้ามันคือความคิดถึงฉันเองก็คงคิดถึง’ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นน้ำตาลโทรมา

‘ฮัลโหล’

(แกอยู่ไหนแล้ว)

‘กำลังขับรถออกบ้าน’

(รีบๆมานะมีเรื่องเมาท์)

‘โอเค’

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

@ TheKPT Mall

‘แกฉันรอตั้งนาน’ น้ำตาลทำหน้าเหมือนอารมณ์เสียที่รออะไรนานๆ

‘ดีกว่าไม่มาละกันน่า’ ฉันตอบ

‘แกเราไปดูหนังกันป้ะรอบ 1 ทุ่มอะหรือไปกินเสต็กดี ?’ น้ำตาลทำหน้าครุ่นคิดลังเล

‘ตามใจละกัน 2 ทุ่มฉันจะกลับละนะ’ ฉันออกเสียง

‘แกมาแล้ว ๆๆๆๆ’ หมิวและอ้อยพูดพร้อมกัน

‘เป็นไงแกฉันเห็นแกกับพี่ฟารอรถด้วยกันตอนเย็น’ หมิวถามฉันเชิงแซว

‘ก็ไม่มีอะไรนะไปร้านอาหาร อิตาเลียนป่ะ’ฉันเปลี่ยนเรื่องคุยที่ฉันพาไปร้านอาหารอิตาเลียนเพราะว่าคุณพ่อของฉันเป็นหุ้นส่วน 30 เปอร์เซ็นน่ะ ฉันเข้าร้านนี้จนพนักงานจำหน้าฉันได้หมดละมีส่วนลดด้วย

‘แหนะๆๆ ทำเป็นเปลี่ยนเรื่องกินไรดีมื้อนี้ใครเลี้ยง’ น้ำตาลพูด

‘จ่ายใครจ่ายมัน’ อ้อยพูดแทรกขึ้น หลังจากนั้นทุกคนต่างหัวเราะ

ฉัน อ้อย หมิว น้ำหวาน เดินตรงไปที่ร้านอาหารอิตาเลียน ในห้างนี้มีแต่แบรนแพงๆทั้งนั้นมีแต่คนมีฐานะเท่านั้นที่จะเข้าได้

‘สวัสดีค่ะคุณหนูมากันอีกละนะ เอาเหมือนเดิมรึป่าวค่ะ’ พี่กิ๊กพนักงานร้านอาหารอิตาเลียน

‘เหมือนเดิมค่ะ’ ฉัน น้ำตาล อ้อย หมิว พูดพร้อมกัน

ระหว่างที่รออาหารอยู่นั้นน้ำตาลก็เปิดประเด็นว่า

‘แกพี่ฟาท่าทางชอบแกนะแพน’ น้ำตาลพูดแล้วยิ้มน่าทะเล้น

‘จริงด้วยฉันก็ว่านะแพนลองเปิดใจดูสิแต่ฉันก็ได้ข่าวมาว่าพี่ฟาเคยเป็นผู้หญิงมาก่อนนะ’ หมิวพูด

‘ก่อนเป็นทอมก็ต้องเป็นหญิงสิอีโง่’ อ้อยแทรก

‘ไม่ ก็พี่ฟาเป็นหญิงแต๋วๆเลยนะแบบชอบผู้ชายนะ’ หมิวพูดเสียงอ่อนใจ

‘ไม่เห็นเป็นไรเลยหนิพี่เขาก็เป็นทอมแล้วท่าทางชอบแพนด้วย’ น้ำตาลเถียงตอบ

‘แล้วแต่แกนะแพนพวกฉันก็แค่เพื่อนบังคับไรแกไม่ได้หรอก’ หมิวพูด

‘ฉันยังไม่ได้บอกเลยนะว่าฉันชอบพี่เขาแล้วมาเถียงไรกันเนี้ย อาหารมาแล้ว ลุยกัน’ ฉันแอบครุ้นคิดเล็กน้อย

‘ฉันรู้นะแพนว่าแกชอบพี่เค้าเราเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้วช่างมันเถอะ ลุยอาหารกันดีกว่า’ น้ำตาลพูดพร้อมยกช้อนซ้อม

หลังจากที่พวกเราได้อิ่มหน่ำสำรานกับอาหารต่างก้แยกย้ายกันกลับบ้าน ฉันกลับบ้านคนเดียว

หมิว อ้อย ขับรถมา น้ำตาลขับรถมา ฉันก็ชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วสินะว่าฉันชอบพี่เขารึป่าว มันคือความรักรึป่าว แต่ฉันมีความรู้สึกว่าอดีตพี่เขาจะเป็นยังไงมันก็ไม่สำคัญหรอก มันสำคัญแค่ว่า เรา รักกัน ก็พอ >//////////////< กลังจากที่อยู่ในภวังค์ความคิดตัวเองอยู่นานก็ถึงคฤหาสน์พอดี

‘กลับมาแล้วเหรอลูก’ คุณแม่เดินมากอดฉัน

‘ค่ะแม่ หนูขอตัวเข้านอนนะค่ะ’ ฉันพูดและหอมแก้มแม่เดินเข้าไปในห้อง ส่วนลุกตั๋งเป็นคนเก็บรถเข้าไปไว้

‘เปิดเฟสบุ๊คดีว่า’ ฉันพึมพำกับตัวเอง

ตึ่ง ตึง เห้ยนี้มันพี่ฟาหนิน่า พี่เขาแอดเฟสมา >////////////< ฉันโดดขึ้นเตียงไม่เชิงว่าจะดีใจ

ฉันรีบคลิ๊กรับ@ด้วยความรวดเร็วแปลกจังเวลาฉันจะรับแอดใครฉันต้องคิดเป็น10วันถึงจะเป็นคนรู้จักก็เถอะแต่พี่ฟาฉันไม่ต้องคิดเลย

ตึ้ง ตึง

(ทักทาย <3)

‘ค่ะ ๆ ว่าไงค่ะ’

(แพนทำไรอยู่ค้าบ)

‘แพนหายใจอยู่ค่ะ’

(เอิ่มนะ .. ถ้าไม่หายใจสิแปลก 5555)

‘5555 ค่ะ’

(จริงไหมละ แล้วอาบน้ำยัง)

‘ยังค่ะ เพิ่งกลับมาจาก KPT’

(อ่อ ๆ จะหลับยัง)

‘ก็จะหลับแล้วค่ะ .. ฝันดีนะค่ะ ^_^’

(เง้อหลับละเหรอ .... ฝันดีนะ <3)

พี่ฟ้าส่งหัวใจมาด้วย -///////////- คือนี้ต้องฝันดีอยู่แล้วละพี่ฟา

ตึ้งตึง

พี่ฟามาโพสหน้าไทม์ไลน์ด้วย >////////< ‘ฝันดีนะ อนคฝ’

‘อนคฟ’ คืออะไรทำไมต้อง อนคฟ ? สงสัยจัง นี้แหละมั้งเค้าเรียกว่าความรักฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าฉันคิดไปเองรึป่าวว่าพี่เค้าก็ชอบฉันอย่างที่ฉันชอบพี่เค้ารึป่าว ฉันพูดคำว่าชอบได้อย่างเต็มปากละนะ แต่ฉันไม่อาจจะเปิดเผยออกไปได้เพราะตอนนี้ฉันยังไม่กล้าพอที่จะบอกใครแล้วพี่เค้าเอาเฟสเรามาจากไหนละเนี้ย

‘ถ้ามันคือความคิดถึงฉันเองก็คงคิดถึงถ้ามันคือความลึกซึ่งก็ลึกสุดๆหัวใจ’ เสียงโทรศัพท์จากน้ำตาล

‘ฮาโหล’ฉันพูดด้วยเสียงงัวเงีย

(ยังไม่ตื่นใช่ไหมเนี้ยยัยคุณหนู)

‘อืม’

(ตื่นสิโถ่ พี่ฟามารอแกอยู่หน้าห้องละเนี้ย)

‘ห้ะ รอหน้าห้อง พูดเล่นรึป่าวเนี้ย ?’ ฉันถึงกับสะดุ้งตื่นทันที

(ฉันล้อเล่น 555 อยากให้แกตื่นหนิเมื่อคืนคุยเฟสกันใช่ป่าว รีบมาก่อน 7.30 นะมีไรจะเล่าให้ฟัง)

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

ห้ะตอนนี้ 7.00 แล้วฉันต้องทำภารกิจภายใน 30 นาที ฉันจะทำยังไงดีแค่อาบน้ำฉันก็ปาไป 30 นาทีละ

หลังจากบ่นไม่นานภารกิจฉันก็เสร็จภายใจ 15 นาทีเหลืออีก 15 นาที ฉันอาบน้ำนะขอบอก

‘คุณหนูค่ะลงมาทานอาหารเช้าได้แล้วค่ะนมเตรียมไส้กรอด แฮม ชีส แซนวิช ไข่ดาวน้ำส้ม ไว่ข้างแล้วนะค่ะ’ นมแจ่ม

‘คะ’ หลังจากนั้นฉันรีบกระแทกอาหารใส่ปากทันทีขอเรียกว่ากระแทกละกันนะเพราะมันมูมมามมากมาย

(  )’’(  )  

‘แม่ค่ะดี้ขอขับรถไปเองนะค่ะจะได้ไม่เป็นภาระลุงตั๋งด้วย ^^ ให้ลุงตั๋งพิทักแม่จะดีกว่าน่า’ ฉันพูดโน้มน้าวใจ

‘ได้จ้าๆ ดี้แปลกๆนะเนี้ย อารมณ์ดีผิดปกติแม่ต้องเตรียมค่าปรับด้วยไหม’ แม่พูดเชิงแซว

‘แม่อะ’ ฉันน่าบึ้ง =____=

‘จ้าๆ ถ้าวันนี้จะไปไหนก็โทรบอกแม่ด้วยนะเครดิตยังเหลือเงินอยู่รึป่าว’ แม่

‘ค่ะ เหลือค่ะเหลือ’ ฉันพูดและหยิบกุญแจขึ้นขับรถไปโรงเรียนทันที

ตอนนี้กี่โมงละเนี้ย 7.20 แล้ทำไงดีเนี้ยอีก 10 นาที ฉันรีบเยียบ 200 ทันที

 ‘มาทันจนได้เห้อเหลืออีกตั้ง 5 นาที’ ฉันพึมพำกับตัวเอง

http://image.dek-d.com/17/1223891/14944004