The Magic Princess

ลำดับตอนที่ #3 : การสอบ

                                        3

        ยามเช้าอันแสนสดใสประตูโรงเรียนเวทมนตร์เซ้นคอนเวเนียร์เปิดต้อนรับผู้คนและเด็กนักเรียนที่จะสอบตั้งแต่เช้าตรู่ ร้านรวงข้างทางประดับประดาด้วยธงสีต่างๆหลากหลายสัญลักษณ์จากแต่ละเมือง ผู้คนต่อแถวลงสมัครยาวเหยียดตั้งแต่เช้า

“เจ้าหญิงทรงกระหายน้ำมากไหมกระหม่อม”

“ไม่เป็นไรเซร่า ฉันทนไหว” เสียงตอบตอบสวนขึ้นมาอีกครั้ง

        การสมัครสอบสิ้นสุดลงในเวลาต่อมาและจะสอบทันทีที่ที่ทุกอย่างนั้นเรียบร้อย เสียงแตรสัญญาณบ่งบอกถึงเวลาสอบที่เข้ามาถึง ผู้สมัครสอบจากหลายที่ต่างทยอยเข้าห้องสอบของตัวเอง

“เจ้าหญิงเพคะเราต้องจกกันตรงนี้แล้ว หม่อมฉันอยู่ห้องสอบที่สามส่วนเจ้าหญิงอยู่ห้องสอบที่สี่ดิฉันหวังว่าเราคงได้พบกันอีกครั้งในโรงเรียนนะเพคะองค์หญิง” เสียงบ่งบอกถึงความห่วงใยดังขึ้น

“แล้วฉันจะพยายามนะ”เสียตอบที่ฟังดูระรื่นหูตอบมาอีกครั้ง

การสอบสิ้นสุดลงอีกครั้งกระดาษคำตอบที่ถูกส่งไปถูกตรวจคำตอบด้วยเวทมนตร์พื้นฐาน  รายชื่อผู้ผ่านการทดสอบถูกประกาศตามผลคะแนนที่ดีที่สุดไปจนถึงต่ำสุด

“คะแนนอันดับหนึ่งหนึ่งร้อยคะแนนเต็มได้ไปหนึ่งร้อยคะแนน”เสียงประกาศดังกึกก้องทำให้คนที่ฟังเสียงประกาศร้องโฮไปตามๆกัน

“อันดับหนึ่ง เซร่า ทาเรร่าจากสโนวแลนด์” เสียงฮือฮาดังระงมอีกครั้งในขณะที่เซร่าเดินออกไปในพื้นที่ของผู้ผ่านเข้ารอบ

“คะแนนอันดับสองหนึ่งร้อยคะแนนเต็มได้ไปเก้าสิบเก้าคะแนน รีเวียร์ วีทาร่าจากไฟร์แลนด์”

“คะแนนอันดับสามหนึ่งร้อยคะแนนเต็มได้ไปเก้าสิบแปดคะแนน วิล ซาเรนเทียร์จากวินนิ่งแลนด์”

 เสียงประกาศดังต่อไปเรื่อยๆอีกครั้ง...........จนถึงลำดับสุดท้าย

“อันดับสุดท้ายหนึ่งร้อยคะแนนเต็มได้ไปเก้าสิบเอ็ดคะแนน เฟรีน่า เทรีซ่าจากสโนวแลนด์”

เสียงฮือฮาดังระงมอีกรอบแต่ก็ถูกขัดด้วยเสียงพิธีกรอีกครั้ง

“หนึ่งร้อยคนที่ผ่านเข้ารอบขอให้ไปในบริเวณเรียนต่อไปจะเป็นการแยกหมู่บ้านหมู่บ้านแต่ละหมู่บ้านจะต้องเรียนด้วยกันและพักที่เดียวกันเราจะเริ่มแยกหมู่บ้านกันในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้าส่วนผู้ที่ตกรอบขอให้ทยอยกลับออกไปก่อนที่เหลือขอให้โชคดี”เสียงประกาศหยุดลงพร้อมกับผู้คนที่ค่อยๆทยอยออกจากโรงเรียนไปในที่สุด

“เป็นยังไงบ้างเจ้าหญิงในที่สุดท่านก็ผ่านมาจนได้”

“ถามได้ก็โล่งใจนะสิแล้วเลิกเรียกฉันว่าเจ้าหญิงซะทีนะ เข้าจั้ย”เสียงหยอกล้อดังขึ้น

“เพคะเจ้าหญิง” เจ้าหญิงผู้ที่ถูกกล่าวหันตาขวับมามองทันที

“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกเจ้าหญิงเซร่าละก็” เสียงสบถพึมพำขัดจังหวะอีกหน

“เข้าใจแล้วจ๊ะ เฟรี่”เสียงพูดออกมาอย่างพอใจ

“นั้นแหละ”เสียงพูดออกมาอีกครั้งดังขึ้นอย่างพึงพอใจ