ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ★ONE★ 100 %
ร่างบางของฉันที่มีนามว่า"มินจี"ก้าวไปตามพื้นหินอ่อนที่ดูเหมือนจะถูกขัดเป็นประจําทุกวัน
ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาของสาวน้อยสาวใหญ่ชายใหญ่ชายเล็กรวมกันเป็นบ้านทรายทอง
เสียแล้ว ◕‿◕ ฉันเดินไปตามเสียงนินทานั้นจนทนเสียงนินทาไม่ได้ ฉันสวยเกินหน้าเกินตาชิมิ
ล่ะ(นี่เธอเดี๋ยวจมูกก็ยื่นเป็นพีนัคคีโอ้หรอก) ฉันเลยตัดสินใจเดินเลี่ยงไปทางสนามบาส1
ท่ามกลางฝูงชนมากมาย
ฟรึบ! เสียงบาสชูตลงห่วง
กร๊ด!!! ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดที่ล้นเหลือจนหูจะแตก
จะกร๊ดกันไปในคะ(*-`ω´- ) ฉันพูดไม่ทันสิ้นเสียงก็มีลูกบาสลอยเวิ้งว้างผ่านหน้าฉันแบบเฉียดฉิว
ไม่ตลกนะ(⊙▂⊙✖ ) ถ้ามันกระเด้งมาโดนหน้าฉันแหกทํายังไง ใครจะรับผิดชอบ(>o<)
"นี่เธอ! เก็บลูกบาสให้หน่อยสิ"
ฉันกําลังจะหันไปต่อว่าเจ้าของเสียงข้อหาโยนลูกบาสผิดทาง แต่ฉันก็ต้องชะงักกึก!
เมื่อพบกับโฉมหน้าของเจ้าของลูกบาส เพราะ..."หล่อ"มากจนฉันไม่สามารถบรรยายออกมาเป็น
ภาษามนุษย์ได้ โรงเรียนเรามีหนุ่มหล่อขนาดนี้ด้วยหรอเนี่ย*0* ไม่อยากเชื่อเลย...
กรี๊งๆๆๆ
ไม่ทันบรรยายอะไรลึกซึ้ง เสียงกริ่งเจ้ากรรมก็ดังขึ้น จนคนหลายคนเขม่นไอ่กริ่งตัวนี้มากๆจนจะ
อยากถอดไปโยนทิ้งได้เลย
ตึกๆๆๆๆ
ฉันรีบวิ่งไปตามทางในโรงเรียนด้วยความเร่งรีบ พร้อมร้องเพลงสู้ๆชีวิต สู้ๆชีวิต สู้! สู้ชีวิตตต
เรื่องสมุนไพรไว้ใจผม ยาสมุนไพรตราหมอเส็งงงง เฮ้ย! มันใช่เวลาเล่นมั้ยเนี่ย>< อย่างว่าฉัน
ก็วิ่งสู้ชีวิตไปจะถึงตึกเรียนแล้ว แต่แล้ว
คึก!
เวรแล้วTOT ข้อเท้าอิฉันขึ้นราคาค่าาาาา
โครม!
และแล้วฉันก็ร่วงลงบนพื้นแบบน่ารักคิคุอาโนเนะ- -* อ๊ากก! เจ็บจุงเบย- 3 -
ตึกๆๆๆ
เสียงฝีเท้าดังมาจากด้านหลังฉันพร้อมกับ
"นี่! เธอเป็นอะไรหรือเปล่า" นั่นมันผู้ชายเจ้าของลูกบาสนี่>///< ยิ่งใกล้ก็ยิ่งหล่อ-..-
"ม...ไม่เป็นไรค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ" ฉันพูดแบบเกรงใจเขามาก
"เดี๋ยวสิ! เธอยังเจ็บข้อเท้าอยู่ไม่ใช่หรอ" เออ นั่นดิ- -*
พอเขาพูดแบบนั้นฉันก็ทรุดลงกับพื้นทันทีเหมือนซากุระร่วงหล่น
"ฉันบอกเธอแล้วนะ" เขาถอนหายใจแล้วยื่นตุ๊กตาอะไรซักอย่างมาให้ฉัน ฉันก็รับมันไว้
"เอามันแทนตัวฉันไปก่อนแล้วกัน ฉันมี test ดูแลเจ้าอัลปาก้าดีๆล่ะ"
แล้วเค้าก็วิ่งออกไป...
เหมียว หง่าว
ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาของสาวน้อยสาวใหญ่ชายใหญ่ชายเล็กรวมกันเป็นบ้านทรายทอง
เสียแล้ว ◕‿◕ ฉันเดินไปตามเสียงนินทานั้นจนทนเสียงนินทาไม่ได้ ฉันสวยเกินหน้าเกินตาชิมิ
ล่ะ(นี่เธอเดี๋ยวจมูกก็ยื่นเป็นพีนัคคีโอ้หรอก) ฉันเลยตัดสินใจเดินเลี่ยงไปทางสนามบาส1
ท่ามกลางฝูงชนมากมาย
ฟรึบ! เสียงบาสชูตลงห่วง
กร๊ด!!! ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดที่ล้นเหลือจนหูจะแตก
จะกร๊ดกันไปในคะ(*-`ω´- ) ฉันพูดไม่ทันสิ้นเสียงก็มีลูกบาสลอยเวิ้งว้างผ่านหน้าฉันแบบเฉียดฉิว
ไม่ตลกนะ(⊙▂⊙✖ ) ถ้ามันกระเด้งมาโดนหน้าฉันแหกทํายังไง ใครจะรับผิดชอบ(>o<)
"นี่เธอ! เก็บลูกบาสให้หน่อยสิ"
ฉันกําลังจะหันไปต่อว่าเจ้าของเสียงข้อหาโยนลูกบาสผิดทาง แต่ฉันก็ต้องชะงักกึก!
เมื่อพบกับโฉมหน้าของเจ้าของลูกบาส เพราะ..."หล่อ"มากจนฉันไม่สามารถบรรยายออกมาเป็น
ภาษามนุษย์ได้ โรงเรียนเรามีหนุ่มหล่อขนาดนี้ด้วยหรอเนี่ย*0* ไม่อยากเชื่อเลย...
กรี๊งๆๆๆ
ไม่ทันบรรยายอะไรลึกซึ้ง เสียงกริ่งเจ้ากรรมก็ดังขึ้น จนคนหลายคนเขม่นไอ่กริ่งตัวนี้มากๆจนจะ
อยากถอดไปโยนทิ้งได้เลย
ตึกๆๆๆๆ
ฉันรีบวิ่งไปตามทางในโรงเรียนด้วยความเร่งรีบ พร้อมร้องเพลงสู้ๆชีวิต สู้ๆชีวิต สู้! สู้ชีวิตตต
เรื่องสมุนไพรไว้ใจผม ยาสมุนไพรตราหมอเส็งงงง เฮ้ย! มันใช่เวลาเล่นมั้ยเนี่ย>< อย่างว่าฉัน
ก็วิ่งสู้ชีวิตไปจะถึงตึกเรียนแล้ว แต่แล้ว
คึก!
เวรแล้วTOT ข้อเท้าอิฉันขึ้นราคาค่าาาาา
โครม!
และแล้วฉันก็ร่วงลงบนพื้นแบบน่ารักคิคุอาโนเนะ- -* อ๊ากก! เจ็บจุงเบย- 3 -
ตึกๆๆๆ
เสียงฝีเท้าดังมาจากด้านหลังฉันพร้อมกับ
"นี่! เธอเป็นอะไรหรือเปล่า" นั่นมันผู้ชายเจ้าของลูกบาสนี่>///< ยิ่งใกล้ก็ยิ่งหล่อ-..-
"ม...ไม่เป็นไรค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ" ฉันพูดแบบเกรงใจเขามาก
"เดี๋ยวสิ! เธอยังเจ็บข้อเท้าอยู่ไม่ใช่หรอ" เออ นั่นดิ- -*
พอเขาพูดแบบนั้นฉันก็ทรุดลงกับพื้นทันทีเหมือนซากุระร่วงหล่น
"ฉันบอกเธอแล้วนะ" เขาถอนหายใจแล้วยื่นตุ๊กตาอะไรซักอย่างมาให้ฉัน ฉันก็รับมันไว้
"เอามันแทนตัวฉันไปก่อนแล้วกัน ฉันมี test ดูแลเจ้าอัลปาก้าดีๆล่ะ"
แล้วเค้าก็วิ่งออกไป...
เหมียว หง่าว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น