*-*--

ลำดับตอนที่ #5 : นูน่าของนุ้งแทม

1.ส่วนของผู้สมัคร(ประวัติจิง)

ชื่อ :  อ้อ  ค่า
อายุ :  15  ปี
ถ้ามีมายไอดีล่ะก็ขอลิงค์ด้วยนะคะ :  http://my.dek-d.com/dek-d/my.id_station/
เข้ามาดูบ่อยๆด้วยนะค้า :  แน่นอนอยู่แล้วค่า ^^
_________________________________________________________________

2.ส่วนของใบสมัคร

ชื่อ(เกาหลีนะคะ) :  ชอง กาอิน
อายุ :  18  ปี
วันเกิด :  19 / 03 / 91
นิสัย :  ร่าเริง บ้าๆบอไปวันๆ รั่ว ฮา รักเพื่อน เป็นคนอารมณ์ดี เป็นกันเอง มนุษยสัมพันธ์ดีมาก สร้างเสียงหัวเราะให้คนรอบข้างได้เสมอ ยิ้มเก่ง มองโลกในแง่ดี เห็นน่ารักอย่างนี้เวลาโกรธนะ อย่ายุ่งเลยเชียว นึกถึงภูเขาไฟระเบิดสิ น่ากลัวใช่ไหมล่ะ อาจจะทำให้คุณต้องเจ็บตัวด้วยก็ได้ ถ้าเกิดไปยุ่งอ่ะ เพราะฉะนั้นอย่าไปยุ่งดีกว่า แล้วอย่าไปถามนะ ว่าเธอเคยมีแฟนรึป่าว มันเป็นการแทงใจดำเธอมาก เพราะเธอไม่เคยมีแฟน นั่นก็เพราะเธอโดนให้ความหวังและหักอกมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว เพราะฉะนั้นอย่าถามจะดีกว่า นี่แหละ ชอง กาอิน
ชอบอะไรคะ :  ชอบกิน ชอบเสียงเพลง ชอบเต้น ชอบคนที่มีอายุมากกว่าตัวเอง ชอบคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ที่สามารถดูแลเราได้
ไม่ชอบอะไรเอ่ย :  ไม่ชอบกินเด็ก เพราะไม่ชอบให้มาอ้อน อ้อนได้ทั้งวี่วันทั้งวัน อีกอย่างก็คือไม่ชอบผักทุกชนิด โดยเฉพาะ เห็ด!!
งานอดิเรก :  ฟังเพลง
ความสามรถพิเศษ :  เต้นแนว K-pop , Street Jazz (ผสมระหว่าง Jazz และ Hip-Hop)
อิมเมจ(กี่รูปก็ได้ค่ะ) :  ปาร์ค ชินเฮ



_________________________________________________________________

3.Audition(ให้ตอบตามมุมมองของตัวละครในเรื่องนะคะ)

ครั้งแรกที่พบแทมินเป็นยังไงช่วยเล่าเหตุการณ์หน่อยค่ะ
::  ณ สวนสาธารณแห่งหนึ่ง

‘เฮ้อ...คิดถึงเกาหลีจังเลย~ ไม่ได้มาตั้งนาน เปลี่ยนไปเยอะแล้วหรอเนี่ย ^^ เฮ้อ ฉันคงจะลืมนายได้นะ ToT’

ผลัก!!?

‘อ๊ะ ใครมาชนฉันเนี่ย’ กาอินคิดในใจ

“ขอโทษฮะ พี่สาว”เด็กผู้ชายหน้าตาน่ารัก กับทรงผมแปลกๆคล้ายๆเห็ด ขอโทษฉัน เอ๊ะ ว่าแต่ขอโทษฉันแล้วลากฉันมาด้วยทำไมเนี่ย

“นี่!! นาย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ จะพาฉันไปไหนเนี่ย~” อีตาเห็ดนั่นไม่สนใจฉันเลย ลากฉันไปเฉยเลย ตัวก็นิดเดียวแรงโครตเยอะเลยอ่ะ

“นี่ ถ้าไม่ปล่อย ฉันร้องนะ อ๊ะ..อุ๊บ” ไอ้เห็ดนั่นมันปิดปากฉันอ๊ะ ToT

“นี่ นูน่าครับ ช่วยผมหน่อย เงียบก่อน เดี๋ยวผมบอกว่าทำไมผมถึงต้องเอาตัวนูน่ามาด้วย ตอนนี้มากับผมก่อนนะครับ” ไอ้เห็ดนั่นหลังจากที่ลากฉันมานาน หันมาคุยกับฉันด้วยแหละ ทำไมฉันต้องคล้อยตามไอ้เด็กนี่ด้วยน้า เฮ้อ...

ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

“คือว่า นูน่าชื่อะไรครับ ^^” เห็ดถามฉัน (ไปตั้งชื่อให้เค้าเฉยเลย)

“กาอิน ย่ะ ชองกาอิน ถามทำไม?” ฉันตอบแบบปัดๆ

“ป่าวครับ แค่อยากรู้น่ะ ผมลีแทมินฮะ ยินดีที่ได้รู้จักฮะ” เห็ด เอ๊ย นายแทมินแนะนำตัว

“มาบอกฉันทำไม แล้วไม่ต้องมาอ้อมละ มีอะไรฮะ ทำไมต้องลากฉันมาด้วย” ฉันถามอย่างรำคาญ

“กาอินนูน่าครับ ช่วยผมหน่อยนะฮะ เรื่องเดียวเองนะฮะ” แทมินถามพลางทำหน้าตาอ้อนวอนมาที่ฉัน

“อะไรยะ ทำไมฉันต้องช่วยนายด้วย นายเป็นอะไรกับฉันฮะ!” ฉันตะคอกกลับ

“ช่วยผมหน่อยนะครับ” แน่ะ ยังไม่เลิกทำหน้าตาอย่างนั้นอีก โธ่ นี่ฉันแพ้สายตาแบบนั้นได้ไงเนี่ย

“เฮ้อ...แล้วเรื่องอะไรล่ะที่จะให้ฉันช่วยน่ะ” ฉันถาม - - ไอ้เห็นนั่นดีใจใหญ่เลย

“สัญญากับผมก่อนได้มั๊ยฮะ”

“เรื่องมากจริงๆนะ อ่ะ สัญญาๆ” ฉันบอกอย่าสงรำคาญ

“สัญญาใจสิฮะ” เฮ้อ...ยุบหนอ พองหนอ

“อ่ะ สัญญาใจจ้า ทีนี้บอกมาได้รึยังว่าเรื่องอะไร” ฉันรีบถามก่อน

“กาอินนูน่าช่วยแกล้งมาเป็นแฟนผมหน่อยได้มั๊ยฮะ”

“?!!”

ทำไมถึงคุณถึงได้รักแทมินล่ะคะ
::  ใช่สิ ฉันไปรักไอ้เห็ดป่วนนั่นได้ไง ฉันยังงงกับตัวเองยังไม่หาย แต่ฉันรู้ว่า พอไม่มีเด็กนั่น ชีวิตมันดูจืดไปเลย ไม่มีชีวิตชีวาเหมือนเมื่อก่อน ทำไมนะ ทั้งๆที่ฉันไม่ชอบคนขี้อ้อน เพราะมันน่ารำคาญ แต่ตอนนี้ทำไมฉันถึงชอบให้เค้าอ้อนฉันได้นะ ไม่รู้ว่าทำไม ฉันรู้แต่ว่าชีวิตของฉันขาดลีแทมินไม่ได้ เพราะเค้าได้หัวใจของฉันไปแล้ว

สมมุติว่าแทมินมีปัญหาคุณจะช่วยเขายังไงคะ ช่วยเล่าเหตุการณ์หน่อยค่ะ
:: 

“กาอินนูน่าค๊าบบบบบบบบ” แน่ะ เรียกอย่างนี้ต้องนำปัญหามาให้ฉันแน่นอน

“ว่าไง?” ฉันตอบอย่างไม่ค่อยมั่นใจ

“ช่วยผมหน่อยสิฮะ” นั่นไง มันมาแล้ว - -

“ไม่!”

“นะครับ T^T” อ้อนฉันอีกละ เฮอะ ฉันไม่หลงกลหรอกย่ะ

“ไม่”

“นะครับ ToT” อย่านะ อย่าทำหน้าแบบนั้น เฮ้อ นี่ฉันต้องแพ้หมอนั้นอีกแล้วหรอเนี่ย

“อะไรยะ ที่จะให้ฉันช่วยน่ะ” ฉันบอกปัดๆเพื่อไม่ให้เค้าเห็นปฏิกิริยาของฉันที่เปลี่ยนไป

“^^ ไปเที่ยวเพื่อนผมหน่อยสิฮะ” และก่อนที่ฉันจะทันปฏิเสธ แทมินก็ได้อุ่นฉันวิ่งไปที่รถแล้ว เฮ้อ ทุกทีเลยน่า ฉันขัดใจหมอนี่ไม่ได้เลยใช่มั๊ยเนี่ย แต่ แทนที่ฉันจะรำคาญ จะโกรธ แต่ตอนนี้ไม่เห็นมีความรู้สึกนั่นเลยแฮะ

ขอบคุณสำหรับการออนะคะ