-------`

ลำดับตอนที่ #5 : 1 by one♥ 1st ,,

ม้าลาย ขาว

 

LOLLYPOP ♥ KIMKIBUM

            “Super Junior 2^nd Asia Tour Live in Bangkok”

            แบนเนอร์ยักษ์ถูกแขวนไว้หน้าฮอล์แสดงคอนเสิร์ต .. มันปลิวไสวไปตามสายลม แต่ก็ไม่สามารถทำให้รัศมีความงามของกลุ่มคน 13 คนในแบนเนอร์นั้นลดลงไปตามลมพัดได้เลยแม้แต่น้อย

            หญิงสาวร่างเล็กยืนกำบัตรคอนเสิร์ตราคา 4,500 บาทไว้ในมือราวกับว่ามันจะหายไปหากไม่จับมันไว้แน่นๆ อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้ก็จะถึงเวลาเริ่มคอนเสิร์ต Super Junior 2^nd Asia Tour Live in Bangkok ที่บรรดาเอลฟ์แฟนคลับทั้งหลายต่างรอคอยกันมาเนิ่นนาน ! เพื่อนสาวที่ยืนทำหน้าเบื่อหน่ายขณะรอพวกตรวจตั๋วเตรียมเริ่มตรวจหันมามองคนข้างๆที่ไม่ว่าจะผ่านไปกี่นาทีก็ยังทำหน้าเดิม

            แบบนี้ à .. *O*/ { คิบอมขา ~ จ๊วบบ บ ! }

            “แกจะตื่นเต้นไปถึงไหนวะป๊อบ -_- หน้าตาท่าทางงี้ออกหมดเลยนะแก”

            “ก็แกนั่นแหละจะทำหน้าแบบนั้นทำไมวะไอ้ซี เดี๋ยวคิมคิบวมของฉันเห็นขึ้นมาก็ท้อแท้ในการเล่นคอนเสิร์ตสิวะคะ =^=” เจ้าของชื่อป๊อบหันไปเบ้ปากใส่เพื่อน แล้วพระสหายของป๊อบก็หันกลับไปไม่สนใจใยดีเพื่อนที่ทำหน้าตื่นเต้นมาตลอดการรอคอย

            “กรี๊ดดด ด!”

            เสียงกรี๊ดยังดังขึ้นไม่หยุดหย่อน ตั้งแต่เช้าแล้ว . คนที่มารอคอย Super Junior ไม่ได้หยุดกรี๊ดกันเลยสักนิด ป๊อบกับซีไม่แสดงกิริยาอาการอะไรนอกจากแสดงสีหน้าและอาการตื่นเต้นเฉพาะตัวไปอย่างนั้นเอง

            “ป๊อบบ บ .. คนเยอะแท้น้ออ อ” ซีกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วจู่ๆก็หน้าซีดเซียว

            “กลัวโดนเบียดตายหรือไง ซีซี่~ *w*” ป๊อบหันมองเพื่อนสาวที่อาการผิดแปลกไป ปกติซีไม่ใช่คนที่เป็นโรคกลัวคนนี่นา ? เส้นผมสีดำขลับของป๊อบปลิวไสวไปข้างหลังตามกระแสลม เพื่อนสาวหันมองตามเส้นผมยาวสลวยของเพื่อนด้วยความอิจฉา แต่แล้ว ..

            “เฮ้ยป๊อบ”

            “อะไรของแก?   *..* อ๊าา แบนเนอร์คิมคิบอมของฉันช่างสวยเหลือเกิน” ป๊อบถามเพื่อนแต่สายตากลับจดจ้องอยู่ที่แบนเนอร์รูปคิบอมที่เอลฟ์กลุ่มอื่นเดินถือกันมา

            “ห..ห้องน้ำอยู่ต..ตรงนั้น” ซีเริ่มเสียงสั่น ทำให้ป๊อบต้องละสายตาจากแบนเนอร์พวกนั้นกลับมามองเพื่อนที่ยืนไขว้ขา ตัวสั่นระริก -_-

            “ล..แล้วทำไม =O=”

            ป๊อบทำเสียงเย็นเยือกปนความกลัวเล็กน้อย .. ห้องน้ำ .. พูดแบบนี้มันหมายความว่า

            “ฉันปวดอ่ะ TT; ป๊อบบ บ ... ฉันทนไม่ไหวแล้ว!~” ซีตะโกนลั่นแล้ววิ่งปรู๊ดไปที่ห้องน้ำโดยทันที

            “อ๊ากก ! ถ้าออกจากแถวตอนนี้เราคงได้เข้าไปในนี้เป็นสองคนสุดท้ายแน่นอนเลย TOT ซี! แต่ฉันก็ไม่อยากทิ้งแกไปห้องน้ำคนเดียวอ้ะ ฉันควรจะทำยังไงดี !!”

            ป๊อบตะโกนไล่หลังซี ยืนหมุนไปรอบๆพลางกุมขมับคิดมากมาย แล้วก็วิ่งตามซีไปเพราะคิดว่า อาจจะปวดขึ้นมากลางคอนเสิร์ต เดี๋ยวจะไม่มีทางมุดออกมาจากฝูงชนเอลฟ์ =A= มันจะจู๊ดๆเอานะ! คิดได้ดังนั้นก็พุ่งออกมาจากแถวตรวจตั๋วตามซีไปในบัดดล

            ชัก . โครกก กก ..!!

            เสียงห้องน้ำน่ะ .. เสียงห้องน้ำ = =’’ อย่าคิดเป็นอื่นไกล ห้องน้ำ.. ชักโครกก ! เข้าใจมั้ย ? >O<  ก็ฉันได้ยินแบบนี้น่ะ มีปัญหาอะไรไหม ~ =P

            “ป๊อบ ฉันว่าฉันปวดมากกว่าแกนะ แต่ทำไมแกนานกว่าฉันละ ? - -;”

            “จู๊ดกะทันหัน..จ้ะเพื่อนรัก TT___TT”  ป๊อบตะโกนตอบเพื่อนสาว ก่อนซีจะหัวเราะออกมาเพราะรู้ทันทีว่าอะไรทำให้ป๊อบปวดท้องได้แบบนี้

            “ตำปูสิท่า ฮ่า ๆๆ ๆ”

            ป๊อบเดินกุมท้องออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็หัวเราะกับซีกันครู่หนึ่งก่อนจะวิ่งพรวดออกจากห้องน้ำภายนอกฮอล์คอนเสิร์ตออกไปยืนต่อแถวตรวจตั๋วเข้าไปดูสุดที่รักทั้ง 13 คนด้วยความรวดเร็ว .. ไม่งั้นก็อดเข้าไปสิพี่น้อง –O-!

            จนกระทั่งเหลือเวลาอีกไม่ถึง 3 ชั่วโมง.. ก่อนจะเริ่มคอนเสิร์ต

            แถวตรวจตั๋ว ตรวจกระเป๋าเข้าคอนเสิร์ตเหลืออีกเพียงไม่มาก .. แต่ก่อนที่จะถึงคิวของซีและป๊อบ ปัญหาที่ร้ายแรงสุดๆสำหรับป๊อบ .. ในชีวิตนี้! ก็เกิดขึ้น .. เมื่อป๊อบควานหาบัตรคอนเสิร์ตที่กว่าจะรวบรวมเงินมาซื้อได้นั้นเอวแทบขาดไม่เจอ! ป๊อบหน้าซีดเผือด เหงื่อแตกพลั่กจนกระทั่งอีก 2 คนจึงจะถึงคิวของเธอทั้งสองที่จะตรวจของและเข้าไปในคอนเสิร์ตของศิลปินที่ปลื้มมาหลายปี . ความฝันที่คิดว่าอาจจะสูงสุดในชีวิตกลับต้องพังทลายลงเพราะเธอดันทำบัตรหายไป!

            “ซี..”

            “เป็นอะไรวะ หน้าซีดเชียว”

            ซีจับไหล่ของป๊อบให้หันไปมองหน้าตนเอง น้ำตาของป๊อบไหลพรากเมื่อสบตากับเพื่อนสาวที่บัตรคอนเสิร์ตยังมีอยู่ในมือ ..

            “บัตรคอนเสิร์ตฉันหาย”

            “เฮ้ย! แกอย่าล้อเล่นแบบนี้นะป๊อบ! มันไม่ขำนะ!”

            ซีเขย่าตัวป๊อบจนสั่น หญิงสาวทรุดนั่งลงกับพื้นแล้วร้องไห้โฮออกมาไม่เกรงกลัวสายตาใครอื่น กระทั่งการ์ดและคนตรวจยังหันมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

            ..ฉันทำมันหายไปที่ไหน!

            “ป๊อบ! ถ้าแกหาบัตรไม่เจอ ถ้าแกเข้าคอนเสิร์ตไม่ได้ ฉันก็จะไม่เข้า!”

            “อย่านะซี TT^TT แกอุตส่าห์หางานทำพาร์ทไทม์เล็กๆน้อยๆเพื่อจะหาเงินมาซื้อบัตรคอนเสิร์ตนี่ แกเหนื่อยกว่าฉัน แกอย่าทิ้งบัตรคอนเสิร์ตที่แกหามาด้วยน้ำพักน้ำแรงเลยนะ!”

            “ไม่เอา! ถ้าแกไม่ไปดูกับฉัน ฉันก็ไม่ดู!”

            “แต่ซี..”

            “เอาเป็นว่าฉันจะเก็บบัตรไว้ก่อน รีบไปหากันก่อนเร็ว!”

            ซีจูงมือป๊อบที่นั่งอยู่กับพื้นให้ลุกขึ้นแล้ววิ่งออกตามหาบัตรคอนเสิร์ต ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่ายังไงถ้าทำบัตรหล่นหาย ก็ต้องมีใครสักคนเก็บไปและเอาไปอยู่แล้ว แต่ซีไม่อยากให้ป๊อบต้องอยู่ข้างนอกเพียงคนเดียวนี่นา ..

            เพื่อนทิ้งกันไม่ได้หรอก .. ถ้าเป็นเพื่อนรักกันจริง ๆ

            อีก 30 นาทีจะถึงเวลาเริ่มคอนเสิร์ตและจะปิดประตูแล้ว ..

            “ซี! ขอร้องละ แกเข้าไปเถอะ..”

            “ไม่! จนกว่าจะหาเจอ!”

            ป๊อบหอบแฮ่ก .. เดินหาจนทั่วก็ไม่เจอ ในห้องน้ำที่เพิ่งเข้าไปก็ไม่เจอ!  แต่เดี๋ยวก่อนนะ! เมื่อกี้ฉันกดชักโครกไปแล้วเหมือนมีอะไรตกลงไป .. บัตรคอนเสิร์ตแน่ๆเลย ! แต่ถ้าบอกซีไป จะโดนว่าเอาน่ะสิว่าซุ่มซ่าม แต่ฉันก็ซุ่มซ่ามมาตั้งนานแล้วนี่นา .. TT;

            แต่จะบอกยังไงดีละ ?

            ‘บัตรคอนเสิร์ต SJ ตกส้วมไปแล้ว’

            ..โดนด่าแน่เลย - -

            ‘บัตรคอนเสิร์ต SJ ฉันเผลอโยนลงไปในคอห่านส้วม’

            ..โฮ้ยย ยย โดนด่าบัดซบเลย =A=’’

            ‘SJ ปวดท้อง เด้งออกจากมือฉันลงไปเต้น Don’t Don กันในโถส้วมแล้วว’

            ..กรี๊ดด ทุเรศ! ~ TT___TT เอาไงก็เอากันฟะ !

            “ซีจ๋า..”

            “อย่าบอกนะว่าเจอแล้ว =O= เป็นไปไม่ได้แน่ ๆ ..” ซีปาดเหงื่อพลางนั่งลงริมฟุตบาท หยิบน้ำดื่มขึ้นมาดื่มอึกๆ ป๊อบหลับตาลงแล้วตอบซีเรียบ ๆ

            “ฉันรู้แล้วว่ามันอยู่ไหน U__U”

            “พรวด! ห๊า! O_O”

            ซีพ่นน้ำใส่หน้าป๊อบเต็ม ๆ จนป๊อบต้องทำหน้าเบี้ยว .. -___- ซีดันพ่นมาซะหมดปากเลยไม่ให้ทำหน้าเบี้ยวได้ไงเล่า =[]= กลิ่นปากลอยออกมาแตะจมูกเลยด้วยซ้ำมั้งเนี่ย แง่ว! TT___TT;

            “อยู่ไหนวะ! อีก 15 นาทีคอนฯจะเริ่มแล้วนะ! ไปเอามาสิ!”

            “แกจะให้ฉันมุดหน้าลงไปในโถชักโครกหรือไงเล่า TAT;;” ป๊อบสวนกลับทันที ทำให้ซียืนตกตะลึงครู่หนึ่งก่อนจะน้ำตาไหลพราก

            “ห๊า! แกจะบอกฉันว่า แกทำตกส้วมงั้นเรอะ ! T____TT ไอ้ป๊อบ!”

            “ก็ฉันไม่รู้นี่นาว่า SJ จะนึกคึกอยากลงไปเปิดคอนเสิร์ตในโถส้วมนี่หว่า แง้ T[]TT”

            “ไอ้บ๊อง T[]T; แล้วนี่แกจะเข้าคอนเสิร์ตยังงายย ย ~~”

            “แกเข้าไปก่อนเถอะ T^T ฉันไม่อยากให้แกสละสิทธิ์นี้เลย .. เข้าไปหา SJ ที่รักของเราเถอะ ~!”

            ป๊อบทำสีหน้ายิ้มแย้มให้เพื่อนเข้าไปในคอนเสิร์ตแต่โดยดี แต่ทว่าน้ำเสียงกลับทำให้เพื่อนสาวไม่อยากเข้าไปใหญ่ เสียงเศร้าหมองที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆไม่เต็มใจ แบบนั้นจะทิ้งให้ยัยป๊อบคนนี้อยู่คนเดียวได้ยังไงกัน! แต่พอซีจะยื่นบัตรให้กับป๊อบ ป๊อบก็ดันหลังซีให้เข้าไปตรวจตั๋วเสียก่อน

            “เฮ้ย ป๊อบ!”

            “แกเข้าไปเถอะ ฉันซุ่มซ่ามเองที่ทำมันตกส้วม TT____TT”

            “แต่..”

            “แกอย่าพลาดโอกาสนี้เลย ! ดูคอนเสิร์ตให้สนุกนะ!”

            “ป๊อบ..”

            “บาย~ เดี๋ยวฉันป้วนเปี้ยนแถวนี้แหละ! ^^/ ออกมาแล้วโทรเรียกแล้วกัน!” ป๊อบโบกมือบ๊ายบายซีที่โดนการ์ดกันให้เข้าไปในฮอล์เรียบร้อยก่อนจะตะโกนบอกไล่หลัง และเดินจากบริเวณนั้นไปทั้งน้ำตา .. เพราะไม่อยากให้ซีต้องเป็นกังวล คอนเสิร์ตใหญ่ขนาดนี้ถ้าหักบัตรทิ้งก็เสียดายเงินแย่สิ ! แต่บัตรของเธอ ไม่น่าทำตกไปเลย ! T^T

            “แล้วนี่ฉันจะเอายังไงดีอ้ะ TT____TT”

            ป๊อบนั่งเบะปากอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากฮอล์แสดงคอนเสิร์ต เมื่อสักครู่ก็มีเสียงเพลง Sorry Sorry ดังขึ้นมาแล้ว .. ยิ่งได้ยินน้ำตายิ่งพานจะไหลออกมา อยากเจอหน้ากลุ่มคนทั้ง 13 นั่นใจจะขาด แต่กลับอดเข้าไปเพียงเพราะความซุ่มซ่ามของเธอเอง

            แบบนี้มันรู้สึกไม่ชอบใจตัวเองยังไงไม่รู้ ..

            ป๊อบหยิบเอาเศษใบไม้ที่ร่วงหล่นลงมาจากต้นมาฉีกเล่นพักใหญ่ ก่อนจะคิดขึ้นได้ว่าความจริงก็หาซื้อต่อเอาก็ได้นี่นา ! ถ้าไม่งั้นก็ลองอ้อนการ์ดดูไง !!

            ว่าแล้วก็ออกเดินหาตามซุ้มขายของพร็อพในคอนเสิร์ต แต่ก็ไม่พบว่าร้านไหนจะขายบัตรต่อให้เลย .. จะอ้อนการ์ดสักเพียงใดก็ไม่เป็นผล ถึงจะทำหน้าทำตาให้น่าสงสารเข้าไว้ การ์ดวงนี้ก็ยังคงโหดเหี้ยมอำมหิตเหมือนเดิม .. จนกระทั่งป๊อบเดินโซซัดโซเซไปรอบ ๆ ฮอล์ และ.

            ฟู่~

            “อากาศร้อนชะมัดเลย TT^TT พ่อจ๋า แม่จ๋า ป๊อบอยากเข้าไปจัง..”

            หญิงสาวถอนหายใจเดินเอียงซ้ายทีขวาทีตลอดเวลาแล้วก็ไปพบว่าไอเย็นจากห้องมืดๆห้องหนึ่งลอยมาโดนปลายเท้าของเธอ ทำให้อยากเข้าไปในนั้นสุดขั้วหัวใจ .. ในนั้นจะใช่คอนเสิร์ตหรือเปล่านะ ? คิบอมละ? อยากเจอจังเลย ..

            แต่ถ้าเข้าไปเกิดว่ามันเป็นห้องดับจิตขึ้นมาอ่ะ =[]=lll

            ยัยป๊อบบ้า! คิดอะไรฟุ้งซ่าน (Y__Y)~ แต่แล้วเท้าของเธอก็ก้าวฉึบๆเข้าไปในห้องนั้นเงียบ ๆ .. ย่องเบาๆเดินเข้าไปไม่ให้มีเสียงดัง และผลปรากฏว่า นี่มันเหมือนห้องเก็บของยังไงก็ไม่รู้ รู้แต่ในนี้มีกลิ่นอายของคิบอมอยู่นิดๆด้วยล่ะ ><*

            สายตาเรียวเล็กเหลือบไปเห็นบันไดขั้นสูงพาดไปบนฝ้า ..

            “อะไรละนั่น?”

            ความซุกซนของเด็กสาวอายุ 14 ปีมันไม่จบลงง่ายๆเพราะเธอดันปีนบันไดนั้นขึ้นไปอยู่ใต้ฝ้าเพดานอยู่นาน และคลานดุ๊กดิ๊กไปตามกลิ่นแอร์ที่โชยมา พร้อมๆกันกับความกดดันวิญญาณแบบที่อิจิโกะกับลูเคียบอกไว้ว่ามันต้องเป็นของฮอลโลว์!

            อิป๊อบเพ้อเจ้อ TT[]TT/

            กลิ่นคิบอมลอยมาแตะจมูก!

            ตรงนั้นมีช่องโหว่อยู่! มีแสงไฟวิบวับอยู่ตรงนั้น คงไม่ใช่กระสือหรอกนะ TT^TT อีกอย่างกระสือที่ไหนจะมาอยู่ในคอนเสิร์ตของ SJ กันละ? แต่..แต่..แต่ถ้ากระสือชอบ SJ เหมือนกัน ..

            อ๊ากกก !   T__________,T จิตเพ้อแล้ว! รีบคลานไปดูตรงนั้นดีกว่าว่ามีอะไรมั่งเอ่ยย ย

            วืบบ บ!

            เด็กสาวก้มลงมองไปข้างล่างฝ้าเพดานก็พบว่า .. นี่มันตรงเวทีที่ SJ กำลังแสดงคอนเสิร์ตอยู่พอดีเป๊ะเลยน่ะสิ! O[]O!? ว้าว ! งั้นฉันก็จะดู SJ เต้น อยู่บนนี้นี่แหละ! >w< ขอบคุณค่ะพระเจ้า! กรี๊ดดด !!~ ส่งจูบไปให้คิบอมหน่อยดีกว่า

            “มั๊วะ!”

            ฮ่า ๆๆ ๆ .. ฉันนี่ก็บ้าเหมือนกันนะเนี่ย –A- ว่าแล้วก็ตั้งใจดูซะหน่อยดีกว่า กรี๊ดด ฮ่า ๆๆ ๆ!!

          (말해봐) 니 맘에 내가

          (말해봐) 자리 잡았는지

          (말해줘) 내게 말해줘 (나는 바보 바보 바보)

            “กรี๊ดด >O</ เยซอง! ยู้ฮูว ว! ได้ยินฉันไหม~~”

        딴딴 딴따다 따 따란딴, 딴딴 딴따다 따 (네게 반해버렸어 baby)

          딴딴 딴따다 따 따란딴, 딴딴 딴따다 따 따라빠빠라

          Let's dance dance dance dance Let's dance dance dance dance Let's dance dance dance dance dance dance

          Hey 이제 그만 내게 와줄래. 정말 미칠 것만 같아 yeah

            “อ๊ากก ฉันจะอยู่ข้างนายแน่นอนเยซอง อ๊ากกก >O< จะเซ็กซี่ไปไหนฮ้า ~ บอมขา~~”

            ทางด้านของซี.

            เมื่อกี้มันเสียงอะไรวะ =_=’ เสียงมันคุ้นๆเหมือนยัยปอบเลย ดังมาจากเพดาน

            แล้วก็มองขึ้นไปข้างบนรูโหว่แปลกๆนั่น ..

            เอ..อะไรแว้บ ๆ .. ช่างมันเถอะ

            “กรี๊ดดด ! ด๊อง ด๊องงง!! >O<”

            คอนเสิร์ตเล่นไปเนิ่นนานจนเกือบจะหมดเวลา .. ป๊อบมีความสุขเหลือเกินแม้จะได้มองทั้ง 13 คนอยู่บนนี้ไกลๆก็ตาม .. *____* คุ้มกว่า 4,500 เสียอีก .. ได้มองศีรษะคิบอมข้างบนนี้ด้วย อ๊า~ ////

            ฟุ่บ!

            จู่ๆพื้นที่ป๊อบนั่งอยู่ก็ฮวบลง .. ทำให้ป๊อบรู้สึกผิดแปลกไป เหมือนกับว่าพื้นตรงนี้มันจะยุบลงไปยังไงงั้นเลย .. แต่ก็ไม่สนใจอะไรใดๆ และยังคงจ้องมองคิบอมต่อไปด้วยสายตาหวานหยดเยิ้ม โดยไม่รู้ตัวเลยว่าลูกโป่งสีแซฟไฟร์บลูรายล้อมอยู่รอบตัวเธอและกำลังเตรียมที่จะร่วงหล่นลงไปแจกให้กับบรรดาเอลฟ์ทั้งหลายข้างล่างแล้ว!

            ครืน!

            “เหอ.. กรี๊ดดดดดดด!! >O</”

            ป๊อบที่ไม่ทันระวังตัวก็ร่วงลงมาพร้อมๆกันกับลูกโป่งทั้งหลายนั่นเพราะว่าสตาฟฟ์กดเปิดช่องเพดานที่กักเก็บเอาลูกโป่งไว้ลงมา .. ป๊อบใส่เสื้อสีฟ้าก็เลยดูเนียนๆกับลูกโป่งนั่นไป แต่ทว่าบรรดาลิงทั้ง 13 นั่นก็เห็นทันเสียก่อน หัวหน้าวงอิทึกรีบวิ่งไปตรงกลางเวทีและรับเอาตัวป๊อบ แต่ก็พลาด!

            เพราะป๊อบดันลงไปทับตัวคิบอมที่ไม่ได้ระวังหัวและกำลังเอ็นจอยกับเอลฟ์ที่ร้องเพลงคลอตามอยู่!

            ซี เซย์ ;

            “เฮ้ย! นั่นมัน..ไอ้ป๊อบ! O[]O”

            คิบอมรีบลุกขึ้นพรวดและคว้าตัวป๊อบไปวางไว้ข้างๆ ก่อนจะรีบกดหาสตาฟฟ์ทันทีให้เปิดเพลงเพลงหนึ่งที่เอลฟ์ทุกคนจะต้องร้องตามแน่ๆ ..

            “เธอ .. เล่นเป็นนางเอกหน่อยนะ”

            “คะ? O_O” ป๊อบยืนเหวอครู่หนึ่งหลังจากโดนคิบอมวางจุมปุ๊กไว้ข้างๆ .. คิบอมลุกขึ้นยืนแล้วก็วิ่งไปหาลีดเดอร์ที่วิ่งมารับหญิงสาวที่ลอยละลิ่วลงมาจากฝ้าเพดานไม่ทันพร้อมกับตะโกนส่งสัญญาณให้รู้กันทันที .. อึนฮยอกหันมองด้วยสายตาแปลกๆ เหมือนกับจะเป็นลางอะไรไม่ดี =_=

            “พี่อิทึก! Marry U . Stand by ด่วน!”

            “เดี๋ยวซี่! สาวน้อยคนนี้ละ?”

            “เออน่ะ!”

            อินโทรเพลง Marry U ขึ้นมาเพียงนิดเดียวเล่นเอาอึนฮยอกที่คิดอยู่แล้วเชียวว่าต้องมีอะไรแปลกๆแรพตามแทบไม่ทัน แต่ก็เนียนๆไปได้ .. หัวหน้าวง อิทึก ปรามอึนฮยอกไว้ครู่หนึ่งก่อนจะบอกให้เอลฟ์ทุกคนฟังราวๆว่า ขอให้ทุกคนช่วยกันร้องเพลงนี้และส่งความรู้สึกมาที่หญิงสาวคนที่จะเป็นนางเอกในเพลงนี้ในคอนเสิร์ตนี้!

            그대를 사랑한다는 말 평생 매일 해주고 싶어

            Would you marry me? 널 사랑하고 아끼며 살아가고 싶어 ~

            “ด..เดี๋ยว คุณคิบอม..O_O”

            “เงียบน่ะ..”

            คิบอมช้อนเอาตัวป๊อบที่เบายังกับลูกแมวขึ้นมาอุ้มไว้และเดินเอาไปวางไว้ที่เก้าอี้ไม้สานของเมืองไทยที่วางอยู่กลางเวที เรียกเสียงกรี๊ดเพราะอิจฉาป๊อบได้ดีมาก .. =O= ก่อนที่ SJ ทั้ง 13 คนจะเดินมารายล้อมป๊อบไว้ ..

          “평생 곁에 있을게”

            โชคดีที่สุดในชีวิตฉันเลย อ๊ากก .ก. .. SJ มาขอแต่งงานตรงหน้า *O*

            แถมเมื่อกี้คิบอมยังเป็นคนอุ้มฉันมาวางอีกต่างหาก!

            “나와 결혼해줄래?”

          ... ทำไมไม่ร้องต่อละ? O__O?

            ซองมินสะกิดป๊อบแล้วส่งจูบให้ .. อึนฮยอกยิ้มหวานให้ .. อิทึกดึงมือไปจูบที่หลังมือ .. คังอินจ้องหน้า .. คยูฮยอนมองนิ่ง .. ทุกคนยิ้มให้ปกติ และส่งไมค์มาให้กับป๊อบทุกคน!

            “...”

            “...”

            “...”

            “I do สิ ยัยบ้า!”

            คิบอมกระซิบเบาๆ ป๊อบแทบกรี๊ดออกมาแต่ถ้าทำแบบนั้นแผนการแก้หน้าของคิบอมก็จะเสียไปในทันที .. ร..ร้องออกไมค์เลยเนี่ยนะ =[]=!?

            “ร้องสิ..”

            แหมะ!

            “เฮ้ย! ร้องเพลง ไม่ใช่ร้องไห้!”

            ดงแฮปาดน้ำตาให้กับป๊อบ .. จุดนั้นซีแทบกรีดร้องออกมาน้ำตาเป็นสายเลือดเพราะความอิจฉาเพื่อนเลิฟของตนเอง ถ้าไม่ติดว่านี่เป็นเพื่อกันจะปีนขึ้นเวทีไปจับหัวทุ่มพื้นแล้วเหวี่ยงออกนอกวงโคจรสุริยะเลย T{}T* อ๊ากก อิจฉา!

            ทุกคนต่างรอคอยการตอบรับการขอแต่งงานของ SJ จากป๊อบที่นั่งนิ่งเป็นหินเพราะเขินอายแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมาแต่ก็ทำไม่ได้ .. คยูฮยอนจ้องหน้าป๊อบอยู่นานก่อนจะใช้มือลูบใบหน้าเบาๆให้หายเขินและให้ตอบรับออกมาให้ได้

            แต่ป๊อบก็พูดไม่ออก ..

            “จะพูดไหม ..”

            ทั้งฮอล์คอนเสิร์ตเงียบกริบเพราะหญิงสาวเพียงคนเดียว

            “ไม่พูดฉันจูบ..”

            “ค..คะ!? O_O”

            “I do สิครับ”

            ชเว ชีวอนยิ้มหวานให้และส่งไมค์ให้กับป๊อบที่นั่งหน้าแดงแปร๊ดเป็นมะเขือเทศผสมกับซอสพริก

            “คะ! ...อ... I .. do >/////<”

            “กรี๊ดดด! ยองวอนฮี ซารังเฮ! >O</”

            ซีกรีดร้องลั่นเป็นคนแรกในคอนเสิร์ตก่อนเสียงกรี๊ดเชียร์จะดังขึ้นเป็นระยะๆ .. และ SJ ทั้งสิบสามคนพร้อมกันกับป๊อบก็หายไปในความมืด ป๊อบถูกกลุ่มคนทั้ง 13 หามไปอยู่ในห้องแต่งตัวและกำชับว่าอย่าเพิ่งออกไปไหนจนกว่าทั้งหมดจะเล่นคอนเสิร์ตจบ

            “แต่ฉันอยากดูพวกพี่ๆแสดงคอนเสิร์ตนะคะ..”

            “...”

            “เถอะนะคะ.. ให้ฉันได้โอกาสดูพี่ๆเต้น .. ร้องเพลง บนเวทีสักครั้งนึงในชีวิตของฉันนะคะ”

            “...”

            “ถึงฉันจะต้องโดนแอนตี้ก็ยอมค่ะ.. ฉันอยากจะดูพี่คิบอมยิ้มแย้มกับแฟนคลับทุกคน อยากให้พี่ยิ้มให้ฉัน .. อยากร้องเพลงไปพร้อมๆกันกับพี่ ๆ .. ฉันรักพวกพี่นะคะ.. ฮึก”

            ป๊อบร้องไห้ออกมาเมื่อทุกคนมีสีหน้าเคร่งเครียด จู่ๆคิบอมก็เอาตัวเธอไปพาดบนบ่าและวิ่งไปวางไว้ที่เก้าอี้ในห้องแต่งตัว แล้วก็เรียกสไตล์ลิสต์มาแต่งตัวเธอให้ดูน่ารักน่าทะนุถนอมเพื่อเอาไปขึ้นคอนเสิร์ตอีกครั้งหนึ่ง ..

            “อะ..”

            “เจ้าชายคนนี้จะตามใจเธอเอง^^”

            “ขอบคุณนะคะ! ว้าย!”

            เมื่อป๊อบจะหันกลับมาขอบคุณ สไตล์ลิสต์ก็ดึงหน้าเธอเข้าไปแต่งหน้าอย่างรวดเร็วทำเอาตั้งตัวแทบไม่ทัน .. SJ ทั้ง 13 คนมองหน้ากันเลิกลั่กๆว่าคิบอมคิดจะทำอะไรกับเอลฟ์สาวคนนี้ ? คิบอมหันไปยิ้มมุมปากให้ทุกคนก่อนจะบอกขึ้นมาว่า

            “ก็ทำตามใจเราคิดไงละ..”

            “Life Couldn’t get Better ~”

            “กรี๊ดดด!”

            เมืออินโทรเพลง Miracle ดังขึ้น เอลฟ์สาวไทยทุกคนพร้อมใจกันกรี๊ดเพื่อส่งเสียงเชียร์ Super Junior ที่อยู่ดีๆก็หายไปจากเวทีคอนเสิร์ตราว 30 นาทีได้ ให้ร้องเพลงไปพร้อมๆกัน แต่แล้วเสียงกรี๊ดก็ดังยิ่งขึ้นเมื่อคิบอมจูงมือเด็กสาวน่ารักที่เปลี่ยนชุดเป็นเดรสผ้าชีฟองสีฟ้าอ่อนๆ โบว์สีน้ำเงินแซฟไฟร์ผูกอยู่บริเวณใต้อก กับรองเท้าบัลเล่ต์สีน้ำเงินอ่อนๆ .. ขนาดซีที่รู้จักกับป๊อบมานานยังไม่รู้เลยว่าเมื่อป๊อบแต่งตัวแบบนี้ก็น่ารักและดูเป็นสาวสวยขึ้นมาทันตาได้เหมือนกัน!

            Super Junior ทุกคนใส่เสื้อยืดสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสีน้ำเงินแซฟไฟร์รองเท้าขาวผูกเชือกสีน้ำเงินอ่อนเข้ากันกับป๊อบที่เอ๋ออยู่ข้างๆคิบอม เพราะว่าตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกแล้วยังไงละ! แล้วนี่ยังไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไงบ้าง! หัวหน้าวงอิทึกยิ้มหวานวิ่งไปรอบเวทีคอนเสิร์ตแถมทำท่าจะวิ่งลงไปหาเอลฟ์สาวชาวไทยแต่การ์ดก็ดันมากันไว้ทัน แต่ทว่าดงแฮกลับโดดดึ๋งลงไปเอ็นจอยอยู่ข้างๆกับซีที่ยืนกรี๊ดแหลกลาญด้วยความปลาบปลื้มใจได้ไม่นานการ์ดก็มากั้นขึ้นไปอีก .. ทุกคนดูสนุกสนานกับคอนเสิร์ตครั้งนี้เอามากๆ แถมยังผลัดกันหมุนเวียนมาจูงมือป๊อบเดินไปทางโน้นทีทางนี้ทีอีกต่างหาก .. แต่ส่วนใหญ่แล้วคิบอมจะจับมือป๊อบไว้แน่นจนไม่ค่อยมีใครมายุ่งสักเท่าไร

            แต่แล้วเมื่อเล่นในเพลง Miracle ไปได้ไม่นาน ดนตรีก็ถูกมิกซ์เปลี่ยนเป็นจังหวะที่ทุกคนรู้กันดีว่านี่จะต้องเป็นเพลง Wonder Boy Ost.Flower Boys ที่พวกเขาร้องและแสดงด้วยกันแน่ๆ! ป๊อบซึ่งกำลังจะเคยชินกับการวิ่งไปวิ่งมารอบๆเวทีก็เริ่มจะสนุกสนานกับทุกๆคน พร้อมกับวิ่งไปวิ่งมาพร้อมๆกันกับคิบอมที่ไม่ยอมปล่อยมือเธอสักที ..

            พรุ่งนี้ข่าวหน้าหนึ่งแหงเลย T^T..

            “ไปวิ่งเล่นกันเถอะ!”

            คิบอมหันมายิ้มให้กับป๊อบที่ทำท่าจะร้องไห้ออกมา เลยทำให้เด็กสาวต้องยิ้มกว้างยิ่งขึ้นพร้อมกับวิ่งไปพร้อมๆกันกับคิบอม .. พอเธอจะสะดุดล้มคิบอมก็อุ้มเธอพาดบ่าแล้ววิ่งไปส่งให้คนโน้นทีคนนี้ที เอลฟ์สาวทุกคนอิจฉาในตัวป๊อบเอามากๆ .. แต่ก็ไม่อยากที่จะทำร้ายเพื่อนเอลฟ์ด้วยกัน เพราะถึงยังไงถ้าเราเป็นป๊อบ เราก็คงจะกลัวว่าจะถูกทำร้ายเอาแน่ๆ ถ้าเป็นเอลฟ์ที่ดีจริงๆจะต้องไม่ทำร้ายกันสิ!

            คอนเสิร์ตเล่นไปเนิ่นนานจนกระทั่งจบ ..

            ป๊อบนั่งหอบแฮ่กอยู่ในห้องแต่งตัวเพราะไม่เคยวิ่งเล่นสนุกขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ..

            อาจเป็นเพราะได้วิ่งเล่นกับคนที่เรารักมานานด้วยละมั้ง ..

            ป๊อบนั่งยิ้มคนเดียวแล้ว Super Junior ทุกคนก็เดินถือขวดน้ำมาดื่มต่อหน้าป๊อบก่อนจะเอามือข้างที่ว่างอยู่มายีหัวป๊อบจนฟู ..

            “สนุกไหมครับ”

            คิบอมพูดขึ้นขำๆเลียนแบบยุนโฮ TVXQ! ที่พูดในคอนเสิร์ต ‘O’ ตอนท้าย .. อึนฮยอกที่ไม่ค่อยยอมคิบอมง่ายๆอยู่แล้วก็เลยพูดขึ้นมาบ้าง เล่นเอาเรียกเสียงฮาจากทุกคนได้เลย

            “สะจายแล้วใช่ม้ายย?”

            “ฮ่าๆๆๆ!”

            “พี่คะ .. ฉันขอบคุณพี่มากๆเลยนะคะที่ช่วยฉันเอาไว้กลางคอนเสิร์ต ถ้าไม่งั้นฉันคงโดนประชาทัณฑ์เอาแน่เลยค่ะ TT;”

            “จะ คะ ค่ะอะไรกันนักหนา .. คนไทยนี่พูดจากันสุภาพจังเลยเนอะ .. ^^”

            เยซองยิ้มหวาน .. ป๊อบแทบกรี๊ดสลบแต่ก็ทำไม่ได้เพราะทุกคนกำลังจ้องเธออยู่

            “เอลฟ์ก็มีนิสัยแบบนี้ด้วยเนอะ ฮ่าๆๆ”

            คังอินพูดขึ้นทำลายความเงียบที่เริ่มจะก่อตัวขึ้น ทุกคนคิดตามคำพูดของคังอินแล้วก็ยิ้มออกมากว้าง แต่ป๊อบก็ต้องก้มหน้าหลบสายตาทุกคนเพราะความขวยเขินที่มันล้นปรี่จนกลั้นไม่อยู่ >////<

            “...”

            “เอ้า! หน้าแดงจนจะสุกอยู่แล้วนั่น เอ่อ..นี่มันดึกแล้วนะพ่อแม่ไม่เป็นห่วงเหรอ!”

            ชีวอนพูดขึ้นเมื่อก้มมองดูนาฬิกา เพียงพูดคำว่าพ่อแม่ ป๊อบก็สะดุ้งโหยงหน้าซีด .. นี่เราลืม ซี ไปแล้วหรือไงเนี่ย ={}=!?

            “พี่ๆคะ! ขอให้จดจำไว้ว่า เอลฟ์ รักพี่ๆทุกคนนะคะ .. ป๊อบเป็นหนึ่งในเอลฟ์ที่มีเป็นหลายล้านคน .. ดังนั้นขอให้พี่จดจำป๊อบไว้ในใจพี่ด้วยนะคะ! ป๊อบอยากให้พี่ๆรู้ว่าป๊อบมีตัวต...”

            “พี่ทุกคนรักเอลฟ์ทุกคน .. แต่พี่ไม่สามารถจดจำได้ว่าใครเป็นใคร พี่รู้ว่าทุกคนต้องการให้พวกพี่ได้จดจำใบหน้าของพวกเขา แต่ว่าพวกพี่ก็พยายามที่จะจดจำ .. ด้วยหัวใจ พี่ขอบคุณนะครับ ที่ช่วยกันร้องเพลงในตอนที่พวกพี่ขึ้นงานคอนเสิร์ตทุกครั้ง ขอบคุณจริงๆ..พี่ไม่รู้จะตอบแทนเอลฟ์ให้ครบทุกคนยังไงดี .. พี่จะตั้งใจเล่นคอนเสิร์ตเพื่อทุกคนนะ เอ่อ .. แล้วนี่เธอชื่ออะไรเหรอ” ลีดเดอร์อิทึกพูดน้ำเสียงซึ้งใจก่อนจะยิงคำถามใส่ป๊อบที่นั่งฟังน้ำตาแทบไหล

            “ฉันชื่อป๊อบค่ะ!”

            “เอาละป๊อบ .. เอาอะไรอีกไหม เดี๋ยวพ่อแม่จะเป็นห่วงเอานะ .. นี่มีอัลบั้ม 3 ของพวกพี่หรือยังเนี่ย”

            คยูฮยอนเอ่ยขึ้นเป็นคนแรก .. นั่นทำให้ป๊อบอยากจะร้องไห้ออกมา ผู้ชายที่ดูเงียบขรึมคนนี้ช่างใจดีเหลือเกิน ..

            “อัลบั้ม 3 ป๊อบยังหาซื้อไม่ได้เลยค่ะ T^T”

            ป๊อบตอบด้วยสีหน้าเศร้า อิทึกนึกขบขันในใจ เด็กตัวแค่นี้จะไปแย่งซื้ออัลบั้มกับเขาทันได้ยังไงกัน! ชีวอนเดินไปตรงโต๊ะแต่งหน้าแล้วหยิบอัลบั้ม 3 ที่วางไว้ขึ้นมาชูให้กับป๊อบ

            เล่นเอาป๊อบตาลุกวาว O_O

            “พี่จะเซ็นให้แล้วกัน .. เพราะป๊อบช่วยทำให้คอนเสิร์ตของพี่มีสีสันขึ้นมา ^^”

            ซองมินคว้าจากมือชีวอนมาเซ็นก่อน แล้วทุกคนก็เรียงคิวกันไปเซ็น เด่นๆเลยคือฮีชอลที่ประทับริมฝีปากที่หน้าผากของป๊อบก่อนจะเซ็น~! ถ้าเอลฟ์คนไหนมาเห็นเข้าคงจะอิจฉาแบบขั้นรุนแรง หรือไม่ก็หึงโหดเลยแน่ >O< อ๊ากก! วันนี้เป็นวันที่โชคดีของฉันจริงๆ !!

            จนทุกคนเซ็นให้กับป๊อบจนครบและส่งอัลบั้มให้กับป๊อบ ..

            “ขอบคุณพี่ๆจริงๆค่ะ! ขอบคุณค่ะ!  คัมซาดือริมนีดา! >O<”

            ป๊อบผงกหัวขึ้นๆลงๆเพราะพยายามที่จะขอบคุณทุกคนให้ครบ Super Junior ทั้งสิบสามคนยิ้มหวาน ความเงียบเริ่มจะก่อตัวขึ้นอีกแล้ว แล้วคิบอมก็พูดขึ้นมาเสียงนุ่ม ทุกคนตกใจที่อยู่ดีๆทำไมเสียงคิบอมนุ่มนวลได้ขนาดนี้!

            “ถ้าพวกพี่ได้ทำแบบนี้กับเอลฟ์ทุกคนคงดี”

            “O_O!!”

            “...พี่คิบอม.. *__T”

            ป๊อบร้องไห้ออกมาเพราะความซึ้งใจที่มีมาตั้งแต่ต้น คิบอมเดินเข้ามาลูบหัวปลอบโยน แล้วทุกคนก็รายล้อมกันมาปลอบป๊อบให้หยุดร้องไห้ ..

            Sorry Sorry Sorry Sorry ..

            ติ๊ด!

            “ยอโบเซโย?  มั๊ว! ^3^”

            { กรี๊ดดดดด! >O</ ฮีชอล อปป้า! ซารังเฮ!! }

            ฟึ่บ!

            “น้องป๊อบครับ .. มือถือน้องป๊อบน่ะ^^”

            ป๊อบหันไปตามเสียงเรียกของคิมฮีชอล .. โทรศัพท์มือถือของป๊อบอยู่ในมือของซินเดอเรลล่า และเพ่งมองดูดีๆนั่นคือยัยซีแน่นอน เพราะเมมชื่อมันสั้นกว่าใคร แถมเสียงแหลมวี๊ดที่ดังทะลุปรอทแบบนั้นมันไม่ใช่ใครที่ไหน =___=

            “พี่ๆคะ ป๊อบคงต้องกลับแล้วละคะ TT___TT”

            “อา.. พวกพี่ก็คงต้องกลับโรงแรมแล้วเหมือนกัน เพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็จะกลับเกาหลีแล้ว..”

            “ขอให้พี่จดจำป๊อบไว้ด้วยนะคะ!”

            ป๊อบลุกขึ้นแล้วก็เช็ดคราบน้ำตาก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปโบกมือหยอยๆให้กับพี่ๆทั้ง 13 คนที่แสนใจดี ..

            { ไอ้ป๊อบ! แกมาเคลียร์กับฉันด่วนเลย! }

            “แหม ใจเย็นสิซีจ๋า เฮ้ย! นี่ฉันลืมคืนแจ็คเก็ตพี่คิบอม!”

            ป๊อบมองดูร่างกายของตัวเองที่ยังคงใส่ชุดเดรสโชว์ไหล่ แต่กลับมีเสื้อแจ็คเก็ตผู้ชายสวมทับอยู่ .. กลิ่นแบบนี้คิบอมแน่ๆ .. แต่เมื่อจะวิ่งกลับไปคืน ห้องแต่งตัวก็ปิดไฟมืดตึ๊ดตื๋อ แล้วเมื่อครู่ก็มีรถตู้สีดำอำมหิตแล่นออกจากฮอล์ด้วยความเร็วสูง

            { มาเดี๋ยวนี้ หน้าฮอล์ที่ฉันปล่อยแกไว้! }

            “จ้า จ้า ..”

            ป๊อบเดินยิ้มหวานไปคนเดียว ตอนนี้เอลฟ์กลับบ้านกันไปหมดแล้ว เพราะกว่าป๊อบจะคุยกับ Super Junior จบ . มันก็นานแสนนานเหลือเกิน จนป๊อบอยากหยุดเวลานั้นไว้ไม่ให้เดินไปไหน แต่ยังไงก็ได้มีความทรงจำที่ดี .. ที่ได้เจอกับคิมคิบอม เจอกับพี่ๆวง Super Junior ทุกคน และได้คุยกันอย่างเป็นกันเอง ไม่มีการ์ดมาคอยกันแต่มีแค่สไตล์ลิสต์ที่มองเพ่งๆอยู่เท่านั้นเอง

            ซียืนหน้ามุ่ยเพราะยังคงฝังใจที่ดงแฮเช็ดน้ำตาให้กับป๊อบ .. ตอนนั้นป๊อบก็วิ่งเข้าไปกอดซีด้วยความคิดถึงก่อนที่เพื่อนจะโวยวาย .. ซีถอนหายใจเฮือกแล้วกอดป๊อบกลับ ก่อนจะกระซิบเสียงเย็น

            “เรามีเรื่องต้องคุยกัน อีกยาว!”

à Talk to you !

            ปั่นด้วยความเร็วสูง. แต่งออกมาอาจจะยังไม่ดีสักเท่าไร ช่วงนี้หัวค่อนข้างตีบตัน ถ้าหากช่วงไหนไม่พอใจก็ขออภัยด้วยค่ะพี่ป๊อบ >O<*

            ตอนแรกของเรื่องนี้. จบแล้ว! เย้ !! \^_____^/

            มาออดิชั่นกันเยอะๆนะคะ!