สาวสวยสุดซ่าปะทะอีตาบ้าสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #5 : แฟนกำมะลอของฉัน+บทลงโทษที่แสนจะทรมาน

          กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

          อ้อย ง่วงนอนชะมัดเลย พอจะหลับนายปากเสียก็โทรมาตอนตี 3 อีก รวมๆแล้วได้นอนกี่ชั่วโมงเองวะเนี่ย เอาเหอะไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวจะไปโรงเรียนสาย

          "กรี๊ด!!0o0"

          ตายแล้ว นี่หน้าฉันหรอเนี่ย ทำไมหน้ายังกับหมีแพนด้าอย่างงั้นแหละ
T-T

          "นี่โยลูกเป็นอะไรหรือเปล่า"

          "ปะ...เปล่าค่ะ"

          "แล้วจะกรี๊ดทำไมล่ะ แม่ก็ตกใจหมดคิดว่าเกิดอะไรขึ้น"

          "ไม่มีอะไรค่ะ"

          แล้วทีนี้จะทำยังไงดีล่ะ หน้าอันสวยงามของฉัน ฮือๆT^T

          "ว้าย ตาเถรแม่ตก โยลูกไปทำอะไรกับหน้าตามา หน้ายังกับหมีแพนด้าไม่ได้นอนมา 3 คืน แฟชั่นใหม่หรอลูก"

          "แฟชั่นอะไรล่ะ ก็แค่เมื่อคืนโยนอนดึกไปหน่อยก็เท่นนั้นเองT-T"

          "จ้า ไปกินข้าวได้แล้วไป"

          "ค่ะ"

 
          "นี่ ยัยพุดดิ้ง"

          "กรี๊ด ผีหลอก ช่วยด้วย ช่วย...อุ๊บ"

          "นี่ ยัยพุดดิ้ง ฉันเองโยเกริตน่ะ แกจะกรี๊ดหาพระแสงอะไรฟะ"

          "ฉันก็ตกใจหมด คิดว่าผีมาขอส่วนบุญซะอีก แล้วนี่แกไปทำอะไรกับหน้าแกมาวะ"

          "หน้าฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือไงวะ ก็เมื่อคืนนอนดึกนี่หว่า ตื่นขึ้นมาก็เป็นแบบเนี่ยT^T"

          "เออช่างมันเหอะ หน้าแกไม่ใช่หน้าฉันนี่หว่า"

          "ใจร้ายอ่ะ"

          "นี่ เธอใช่มั้ยโยเกริต หน้ายังกับผีสู้พวกเราก็ไม่ได้"

          โอ๊ย เจ็บนะเฟ้ย ผลักทำไมฟะเนี่ย แล้วมีสิทธิอะไรมาว่าฉันวะเนี่ย สงสัยยังไม่รู้ฤทธิ์ของโยเกริตคนนี้ซะละ

          "ใช่แล้วจะทำไม เธอคงจะเป็นยัยชะนีที่เมื่อวานมาตามตื้อนายกีตาร์ใช่มั้ย"

          "กรี๊ด แกกล้าว่าฉันหรอ ฉันจะบอกอะไรให้เอาบุญนะ กีตาร์น่ะเขาไม่ตาต่ำหรอก เพราะฉะนั้นแกอย่ามายุ่งกับกีตาร์อีกเข้าใจมั้ย"

          "โอ๊ะ อะไรนะ นี่ยัยพุดดิ้งแกฟังรู้เรื่องปะ มันหอนอะไรของมันวะ"

          "ไม่รู้ดิ พอดีว่าฉันไม่ใช่หมาว่ะ"

          "กรี๊ด พวกแกว่าฉันเป็นหมางั้นหรอ สงสัยพวกแกคงยังไม่รู้จักฤทธิ์ของฉันซะละ ลักกี้ วิกกี้ จัดการ"

          "ได้เลย"

          "จะทำอะไรจ๊ะ จะตบฉันหรอง่ายไปหน่อยมั้ง"

          เพี๊ยะ!

          เสียงนี้ไม่ใช่ฉันตบนะคะ แต่เป็นยัยพุดดิ้งตบต่างหาก

          "พวกแกต่างหาก ที่ยังไม่รู้จักฤทธิ์ของพวกฉัน"

          "หนอย แกจะมากไปแล้วนะ"

          "อ๊ะ อีกอย่างนะ ฉันจะบอกอะไรให้ฟังนะ นายกีตาร์น่ะเป็นแฟนของฉัน เพราะฉะนั้น แกจงจำใส่หัวขี้เลื้อยของแกซะ"

          "ฉันไม่เชื่อแกหรอก"

          "ไม่เชื่อหรอ จะทำไงดีล่ะ อ๊ะ นั่นไงนายกีตาร์ถ้าไม่เชื่อก็ลองถามดูสิ"

          "กีตาร์คะ ช่วยมาทางนี้หน่อยได้มั้ยคะ คือ บาร์บี้มีอะไรจะถามน่ะค่ะ"

          อ๊าก ถามจริงๆหรอเนี่ย

          "มีอะไรจะถามก็ว่ามา"

          "คือ บาร์บี้อยากจะถามว่า กีตาร์เป็นแฟนกับยัยนี่หรอคะ"

          ฉันส่งสายตาอ้อนวอนไปให้นายกีตาร์แทนคำพูดว่า 'ช่วยฉันหน่อยนะ' จะได้ผลมั้ยเนี่ย

          "ใช่ ทำไม"

          "กรี๊ด บาร์บี้ไม่ยอม บาร์บี้ไม่เชื่อ"

          "ยังไม่เชื่ออีกหรอ จะทำไงดีล่ะ อย่างนี้เป็นไงจ๊ะ"

          นะ..นายจะทำไรน่ะ0o0อุ๊บ จะ...จูบแรกของฉัน

          "คราวนี้เชื่อยังล่ะ"

          "กรี๊ด!!!"

          "ไปขึ้นห้องเรียนกันเถอะที่รัก"

          "นี่เมื่อกี้นายทำอะไรของนายน่ะ รู้มั้ยว่า..."

          "ว่าไรจ๊ะ"

          "ว่า...โอ๊ย ช่างมันเถอะ เอามือออกไปได้แล้ว>///<"

          "ทำไมหรอ ไม่ชอบหรอจ๊ะที่รัก"

          "เลิกเรียกฉันว่าที่รักได้แล้ว>///<"

          "เขินล่ะสิ"

          "ใครบอก ฉันนี่นะจะเขิน ไม่มีทางหรอก"

          "ถ้าไม่ได้เขินทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ อากาศก็ไม่ได้ร้อนซักหน่อย"

          "บ้าหรอ ฉันแค่ไม่สบายนิดหน่อยเท่านั้นเอง>///<"

          "แล้วไม่สบายตรงไหนล่ะ จะได้ช่วยรักษาให้"

          ">///<เอ๊ะ แล้วยัยพุดดิ้งกับนายน็อตไปไหนแล้วน่ะ"

          "สงสัยขึ้นไปสวีทกันข้างบนแล้วมั้ง ขึ้นห้องเรียนกันเหอะ"

          "อืม"

          "นางสาวมาชเมโล่ กับนายช็อคชิพไปไหนมาถึงขึ้นมาสาย"

          "เอ่อ...คือ พอดีว่าคุณครูใช้ไปซื้ของค่ะ/ครับ"

          อ๊าก นายจะพูดตามฉันทำไมแล้วครูจะเชื่อมั้ยเนี่ย

          "แล้วครูคนไหนล่ะที่ใช้พวกเธอ"

          ครูคะได้โปรดอย่าซักถามอีกเลย แค่โกหกครูแค่นี้บาปก็จะกินกบาลแล้วค่ะT-T

          "เอ่อ...คือ"

          "คุณครูลงโทษพวกเธอ 2 คนในฐานะที่ขึ้นมาสาย โดยการทำความสะอาดโรงยิมเป็นเวลา 2 อาทิตย์ แทนภารโรงเข้าใจมั้ย"

          หา!0o0ตั้ง 2 อาทิตย์เนี่ยนะ แค่อาทิตย์เดียวก็ทรมานจะแย่อยู่ละ ทำไมครูใจร้ายจังT^T

          "เข้าใจค่ะ/ครับ"

          "ไปเรียนได้"