คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : White Love 8
" ยองอุน.....คิม ยองอุน.....ปล่อยนะ " ร่างบางเรียกสติคืนมาให้ร่างหนาจากที่อยู่ในภวังค์ หลังจากได้ยินคำบอกเลิกของร่างบาง
" ไม่ ..... ไม่.......ผมไม่ปล่อย ฮยองไม่ได้รักผมแล้วเหรอ?? .... ฮยองเกลียดผมแล้วใช่มั้ย?? ..... ฮึก ... ฮึก.... " น้ำตาของร่างหนาเอ่ยขึ้น ทำไมครับฮยอง ผมรักฮยอง ทำไมฮยองไม่รักผม ทำไมไม่รักผม
" แล้วใครล่ะ ..... ใคร? .... ที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ " ร่างบางขึ้นเสียงอีกครั้ง
" ผมขอโทษ....สิ่งที่เห็นฮยองเห็นมันไม่ใช่.....เธอแค่ผิดหวังมาเท่านั้นเอง.... ผมเลยปลอบเธอไป....ฮยองเข้าใจแล้วใช่มั้ย ถ้าผมขาดฮยองไปผมจะอยู่ยังไง ... ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฮยอง.....ฮยองก็รู้นี่ครับ ว่าผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฮยอง "
" จะให้ฉันเชื่อได้ยังไง.....ในเมื่อนายบอกฉันแบบนี้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว.....แต่นายก็ทำตัวเหมือนเดิม ยองอุนฉันก็เป็นคนนะ มีหัวใจ ไม่ใช่ก้อนหินที่จะได้ไม่รับรู้สิ่งใดทั้งสิ้น นายเคยสัญญา....นายเคยบอกรักฉัน แต่คนรักกัน ...... เขาทำกันแบบนี้ใช่มั้ย? .... ใช่มั้ย? ....ยองอุน คนรักกันเค้าปล่อยให้อีกฝ่ายนั่งรอ ปล่อยให้อีกฝ่ายเหงา แล้วตนเองก็ไปกับอีกคน ไปมีความสุข " ทันทีที่ร่างบางพูดจบ ก็ใช้แรงที่มีทั้งหมดสะบัดมือที่อยู่ในมือของร่างหนาออก แล้วเดินไปที่ประตูห้อง แต่ไม่ทันจะไปถึงก็ถูกบางสิ่งรั้งตัวไว้
" ฮยอง....ผมขอโทษ.....ฮยองจะให้ผมทำอะไร ผมยอมทั้งนั้น ..... ฮยองเชื่อใจผมอีกสักครั้งนะครับ ผมสัญญา .... ผมจะดูแลฮยองตลอดไป.... " ร่างหนาปรี่เข้าไปกอดร่างบางจากด้านหลังอีกครั้ง และอ้อนวอนให้ร่างบางให้อภัย ร่างหนาใช้หน้าถูกับหลังของร่างบางและขึ้นไปที่ไหล่ ใบหน้าคลอเคลียอยู่ที่แก้มร่างบาง ทำให้ร่างบางต้องตกใจกับการกระทำ เวลาที่คนตรงหน้าโกรธใครไม่เคยอ่อนโยนให้ใคร มีแต่ใช้กำลัง แต่สำหรับร่างบางนั้นร่างหนาไม่เคยใช้กำลังกับตนเลย
" ฮยอง....ฮยองยกโทษให้ผมแล้วใช่มั้ยครับ " ร่างหนาเอ่ยขึ้นพลางใบหน้าก็ซุกอยู่กับคอระหงของร่างบาง จนทำให้ร่างบางต้องใจอ่อนอีกครั้ง
" ยองอุน.......... "
" ครับ ..... ฮยองยกโทษแล้วใช่มั้ยครับ ผมสัญญา ผมรักฮยอง " ร่างหนายังคงเอาใบหน้าซุกไปที่แก้มที่คอระหงที
" ยองอุน ..... พอเถอะ หยุดได้แล้ว ..... บอกให้พอไง .... "
" ......... "
" ถ้าไม่หยุด ..... โกรธนะ " ร่างบางเอ่ยขึ้นเพื่อหยุดการกระทำของอีกคนที่ตอนนี้รู้สึกว่าไม่ค่อยจะดีซะแล้ว ร่างหนาใช้จมูกโด่งไซร้คอร่างบางและแก้มสลับกันอย่างไม่มีทางจะหยุด ส่วนมือก็เริ่มซุกซน เริ่มซุกเข้าไปในเสื้อ ลูบร่างกายของร่างบางอย่างมีความสุข ไม่นานมือปลาหมึกนั่นก็เปลี่ยนที่ลุกล้ำมาเป็นกางเกงที่ร่างบางใส่อยู่ จึงทำให้ร่างบางต้องเอ่ยหยุดการกระทำทั้งหมด
" ........ "
" 1.....2...... " ร่างบางนับไม่ทันจะถึงสาม ร่างหนาก็รีบหนุดการกระทำทั้งหมด ก่อนที่จะหมุนตัวร่างบางให้หันเข้ามาหาตนเอง พร้อมส่งยิ้มหวานไปหาคนตรงหน้า ยิ้มที่ใครๆเห็นก็ต้องหลงใหล แม้แต่ร่างบางเองก็หลงใหลเช่นกัน ร่างหนาเอาใบหน้าเข้ามาใกล้ร่างบางมากขึ้น จะทำให้ใบหน้าห่างกันเพียงไม่กี่เซนติเมตร ทั้งสองรับลมหายใจอุ่นของกันและกัน ริมฝีปากบางรับริมฝีปากหนาที่เข้ามาประทับด้วยความโหยหา ทั้งสองส่งความรัก ความห่วงใยให้กันและกัน เนิ่นนาน.....ก่อนที่ร่างหนาจะละริมฝีปากออกเพราะร่างบางขาดอากาศหายใจ ร่างหนากระชับร่างบางตรงหน้าเข้ามากอดอีกครั้ง ราวกับว่ากลัวร่างบางตรงหน้าจะหายไป
" พอได้แล้วยองอุน.....หายใม่ออก "
" ฮยองขอผมกอดก่อนได้มั้ย ..... ผมอยากให้ฮยองรู้ว่าผมรักฮยองคนเดียว ... คนเดียวที่ยองอุนคนนี้จะยอมให้ได้ ฮยองเชื่อผมนะ เชื่อยองอุนคนนี้...... "
" เชื่อ....เชื่อสิ ..... พอได้แล้ว " ร่างหนาคลายอ้อมกอดออกจากร่างบางปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระ ร่างบางจึงเดินไปที่ประตู
" จะไปไหนฮยอง...... " ร่างหนาคว้าแขนร่างบางไว้อีกครั้ง
" จะไปกินน้ำ ..... ข้างนอก " ร่างบางหันมาตอบพร้อมส่งยิ้มหวานละลายใจ ออกไปให้คนตรงหน้า ทำให้คนตรงหน้ายิ้มตาหยีขึ้นมาอีกครั้ง
^^^^^-----------------------------------------------------------------------^^^^^^
" ฮันคยองฮยอง นี่คังอินฮยองเข้าไปนานแล้วนะ ทำไมไม่ออกมาอีก " ซองมินกระต่ายน้อยถามขึ้น
" เดี๋ยวก็ออกมา ไม่ต้องไปสนใจคู่นั้นหรอก "
" ฮยองๆ เสียงทะเลาะกันมาจากข้างใน เราไปช่วยกันห้ามมั้ย? "
" ไม่ต้องไปหรอกซองมิน เดี๋ยวคังอินฮยองเค้าก็จัดการทึกกี้ฮยองเองแหละ ....แต่ว่าเราไปฟังกันดีกว่า..... " ฮยอกแจออกความเห็น
" อืมๆๆ ไปสิ " น้องๆ อีกสี่ห้าคนพากันเอาหูไปแนบประตูห้องนอนของหัวหน้าวง
" ได้ยินมั้ย.....เค้าพูดเรื่องอะไรกันหน่ะ .... ฉันไม่ได้ยินเลย " ซองมินเจ้าปัญหาเอ่ยขึ้นขัดจังหวะอีกครั้ง
" ถ้าไม่ได้ยินก็เงียบๆสิ ซองมิน เสียงดังแบบนี้ใครจะไปได้ยิน " ฮยอกแจปรามเพื่อน เจ้ากระต่ายน้อยถึงกับงอนแก้มป่อง มองเพื่อนอย่างเคืองๆ
" ชู่ว์ว์ว์......!!! เงียบๆสิ นั่น....ได้ยินมั้ย สองคนนั้นทะเลาะกันเรื่องผู้หญิง แล้วคนไหยหว่า?? .... @__@ " ฮยอกแจเอ่ยขึ้นหลังจากจับคำได้ว่าทั้งสองคนภายในห้องคุยเรื่องอะไรกัน
" ได้ยินแล้ว.....เรื่องไปอัดรายการวันนี้ ผู้หญิงเหรอ.....ผู้หญิง @__@ " ซฮงมินเอ่ยขึ้นพร้อมหันไปมองทางฮันคยองที่นั่งอยู่หน้าโทรทัศน์
" เดี๋ยวๆๆ มีอีกนี่....อีทึกฮยองพูดถีงเรื่องไปซื้อของแล้วเค้าเห็น....เห็นอะไรซองมิน เอ๋!!! วันนั้นอีทึกฮยองไปกับนายนี่ นายบอกมาสิอีทึกฮยองเห็นอะไร " ฮยอกแจหันไปคาดคั้นจากเพื่อน
" วันนั้นเหรอ....วันไหนหว่า?? ....อ๋อ จำได้แล้ววันนั้นเราไปข้างนอก อีทึกฮยองชวนออกไปเป็นเพื่อนแล้วบอกว่าจะไปซื้อของ พอตอนกลับเราเดินไปที่รถ เราสองคนเห็นคังอินฮยองเดินกอดใครก็ไม่รู้ แล้วอีทึกฮยองก็ร้องไห้ "
" อ๋อๆๆ เป็นอย่างนี้นี่เอง แล้วผู้หญิงคนนั้นเกี่ยวอะไรกับผู้หญิงวันนี้ล่ะ วันนี้ไปอัดรายการด้วยกันไม่ใช่เหรอ ? " ทั้งสองเมื่อพูดเสร็จก็หันไปหาฮันคยอง ฮันคยองได้แต่พยักหน้า บอกเชิงว่าคนนั้นเป็นคนเดียวกัน แล้วทั้งสองก็เอาหูแนบฟังไปเรื่อยๆ
" ซองมิน ได้ยินมั้ย ชินดง ได้ยินมั้ย คังอินฮยองบอกรักอีทึกฮยองด้วยแหละ "
" อือ....ได้ยิน " ทั้งสามเสียงตอบพร้อมกัน
" เฮ้ย ๆ เสียงเดินมาที่ประตู... ไปเร็ว ไปเร็ว......" ฮยอกแจเรียกสติทุกคน
^^^^------------------------------------------------------------^^^
มาอัพแล้วนะค่ะ
หายไปนานเลย ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
พอดีช่วงสอบไม่ค่อยว่าง
แล้วพอสอบเสร็จก็ไปเก็บรูปเก็บคลิปคอนเสริ์ต เลยไม่ได้มาอัพเลย
ขอบคุณค่ะ
ทุกคอมเม้นนะค่ะ
ความคิดเห็น