คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : White Love 7
" คังอินฮยอง คังอินฮยอง....... " ฮยอกแจร้องเรียกขึ้น
" คังอินฮยอง ทึกกี้ฮยองเป็นอะไรครับ " ซองมินกระต่ายน้อยถามขึ้น
" อืม.....ไม่รู้เหมือนกัน วันนี้ง้อมาทั้งวันแล้วยังไม่หายงอนเลย " ร่างหนาตอบน้องทั้งสองพลางก้าวเท้าเพื่อไปยังห้องนอนของร่างบางแต่ก็เดินย้อนกลับมาอีกครั้ง
" เฮ้ออออ .... ให้มันได้ยังงี้สิ " กระต่ายน้อยอุทานขึ้น
" เออ...พวกนายช่วยหน่อยสิ ขึนฉันไปเรียกแบบนี้ทึกกี้ฮยองไม่ยอมเปิดระตูแน่เลย เอางี้นะ..........?{@/[qz/€xjunsf??? ...... " แผนการทั้งหมดจึงได้เริ่มขึ้น
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ก๊อก......ก๊อก......ก๊อก......
" ทึกกี้ฮยอง ช่วยเปิดประตูให้ผมหน่อยสิครับ " ซองมินกระต่ายน้อยเริ่มปฏิบัติการ
" มีอะไรเหรอ? ซองมิน " เสียงหวานภายในห้องตอบกลับมา
" เออ....ผมมีเรื่องจะปรึกษาฮยองครับ เออ....แล้วฮยองว่างมั้ยครับ "
" ได้ๆ เดี๋ยวนะ " เสียงหวานตอบตกลงน้องชายไป มือทั้งสองก็ปาดน้ำตาที่พรั่งพรูออกอย่างไม่หยุดหย่อน ก่อนจะทำตัวให้ปกติที่สุด ไม่นานนักร่างบางก็ออกมาเปิดประตูให้น้องชาย
" ว่าไงซอง.......มิ......น.... " ร่างบางที่เดินมาเปิดประตูต้องชะงักเสียงด้วยว่าร่างที่
ปรากฏเบื้องหน้านั้นไม่ใช่ซองมินแต่กลายเป็น
" คัง...อิน " ทันใดที่ร่างบางเห็นร่างหนาจึงปิดประตูทันที แต่เสียดายที่ปิดได้ไม่สนิทเพราะร่างหนาใช้อีกมือดันประตูเข้าไว้
" จองซู...จองซู....ฟังผมก่อนสิ ทำไมไม่ให้ผมอธิบายเลย.... " ในระหว่างที่บทสนาเริ่มขึ้นร่างบางก็พยายามที่จะปิดประตูแต่ร่างหนาก็ยังที่จะดันประตูยื้อยุดอยู่อย่างนี้
" เราไม่มีอะไรที่จะต้องคุยกันอีก.....ได้ยินมั้ย.....เราไม่มีอะไรที่จะต้องคุยกัน...ยองอุน "
" มีสิ จองซู.....เราต้องคุยกันนะ.....จองซู " ร่างหนาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
" ไม่..........ไม่.......... " บทสทนายังคงต่อเนื่องไปเรื่อยๆร่างบางที่ตอนนี้น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง แต่ก็ยังที่จะพยายามจะปิดประตูให้ได้ แต่เรี่ยวแรงของร่างบางก็ไม่สามารถจะปิดประตูได้ เรี่ยวแรงของร่างบางอ่อนลงเรื่อยๆจนทำให้ร่างหนาสามารถดันประตูเข้าไปได้ ทันใดที่เข้าไปได้ร่างหนารีบวิ่งไปกอดร่างบางที่กำลังจะล้มลง
" จองซู....จองซูครับ.... "
" .......... " ไร้เสียงตอบรับ มีเพียงสายตาที่มองไปเท่านั้น
" จองซู ผมขอโทษ " เอ่ยไปพลางก้มตัวเข้าไปหาร่างบางหวังจะพรมจูบลงบนหน้าผากของร่างบาง
" อย่านะ....ยองอุน แล้วก็ปล่อยได้แล้ว....นายอย่ามากอดฉันเลย นายไปกอดคนที่นายรักเถอะ " ร่างหนายิ่งกอดแน่นมากขึ้นกว่าเดิม
" จองซู เป็นอะไรไปอีกครับ ผมบอกแล้วไงว่าขอโทษ "
" ปล่อย.............ปล่อย............ปล่อยเดี๋ยวนี้ " ร่างบางกระแทกเสียงให้ดังขึ้น ใบหน้าหวานก็เต็มไปด้วยน้ำตาและดิ้นจนสุดตัวแต่ก็ไม่สามารถหลุดออกจากอ้อมกอดนั้นได้
" ................. " ไร้เสียงตอบรับจากร่างหนามีเพียงอ้อมกอดที่แน่นขึ้นกว่าเดิมเท่านั้น
" ฮึก..ฮึก....ปะ..ปะ..ปล่อย..เถอะ....ฮึก...ฮึก...ขอร้องล่ะ....... " เสียงสะอื้นทั้งน้ำตาของร่างบางดังขึ้นอีกครั้ง
" ถ้าผมปล่อย...เราต้องนั่งคุยกันดีดีนะครับ..... " ร่างบางพยักหน้าตอบรับเป็นคำตอบ หลังจากได้รับคำตอบร่างหนาจึงอุ้มร่างบางไปบนเตียงและเช็ดน้ำตาที่ให้ร่างบางอย่างทะนุถนอม
" จองซูครับ.......จองซู.....ผมขอโทษ ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าผมทำอะไรให้ไม่พอใจ ยกโทษให้ผมได้มั้ยครับ....อย่าทรมานผมแบบนี้เลย ... นะครับ "
" แล้วทำไมก่อนจะทำ ทำไมไม่คิดให้ดี... "
" งั้นจองซูโกรธผมเรื่องอะไร บอกได้มั้ย " ร่างหนาไม่พูดเปล่า ใช้มือปลาหมึกไปกอดร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วตัวเองก็นั่งคุกเข่ากับพื้น
" ยองอุน.... "
" ........ " ร่างหนาทำหน้างง เมื่อร่างบางเอ่ยขึ้นมาแค่นั้น
" ช่างมันเถอะ.....แต่ไม่ได้หมายความว่าจะหายโกรธนะ " ร่างบางพูดพลางหันหน้าไปทางหน้าต่างที่มีผ้าม่านสีขาวประดับอยู่
" อ๋อ....... " เสียงร่างหนาดังขึ้น ทำเอาร่าง งง??
" ผมนึกออกแล้ว....เรื่องวันนี้ เรื่องนั้นใช่มั้ย? " คำพูดของร่างหนายังทำให้ร่างบางยังงง?ไม่หาย
" อะไร....ยองอุน...?? " ร่างบางถามด้วยความงุนงง?
" วันนี้ที่อัดรายการ....ใช่มั้ยจองซู? "
" อัดรายการทำไม.....?? " ร่างบางถามออกไปทั้งๆที่ในใจก็หวั่นๆว่าร่างหนาต้องคิดออกแล้วแน่ๆ
" ก็ตอนที่อัดรายการวันนี้ไง ตอนที่ผมไปเล่นกับผู้หญิงที่นั่งแถวข้างๆ ใช่มั้ย?? จองซูโกรธผมเรื่องนี้ใช่มั้ย?? ..... " ร่างหนาเริ่มจะนึกออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ในใจก็แอบยิ้มว่านี่ร่างบาง หึง ตัวเอง ด้วย ในใจยิ้มจนจะระเบิดออกมาแล้ว
" ....... " ไร้คำตอบจางเสียงหวาน มีเพียงสายตาที่มองกลับมาเท่านั้น ในใจร่างบางเริ่ม
หวั่นแล้วว่าร่างหนาต้องรู้แน่ๆ เรื่องที่ตนเอง หึง ร่างหนา ทำยังไงล่ะจองซู...ยองอุนรู้แล้วนะ เมื่อสบสายตาได้ไม่ถึงสองวินาทีร่างบางจึงหันหน้าออกไปอีกครั้ง
" จองซู ผมกับเค้าไม่ได้มีอะไรกันนะครับ จองซูก็รู้ไม่ใช่เหรอ? ผมมีจองซูคนเดียวไง "
" เหรอ? นายคิดว่าอย่างนั้นเหรอ? " ร่างบางหันมาสบตาอีกครั้งพร้อมกับเอ่ยด้วยเสียงประชดออกไป
" จองซูครับ....ผมกับเค้าไม่ได้มีอะไรกันนะครับ " หมีตัวใหญ่เริ่มอ้อนร่างบางอย่างน่าสงสาร
" นายแน่ใจเหรอ? นายไม่ได้มีอะไรโกหกใช่มั้ย? " ร่างบางยังคงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
" ครับ "
" งั้นสิ่งที่ฉันเห็น กับ สิ่งที่นายกำลังจะบอกมันคงจะไม่ตรงกันใช่มั้ย? ............. นายตอบมาสิยองอุน นายตอบออกมาสิ ว่าสิ่งที่ฉันเห็นมันไม่ใช่ " ร่างบางกระแมกเสียงใส่ร่างหนาที่อยู่ตรงหน้ายิ่งร่างบางพูดออกมามากเท่าไร่น้ำตาก็ยิ่งพรั่งพรูออกมามากเท่านั้น
" ผม.......ผม........เอ่อ......ผะ.....ผะ......ผม " ร่างหนาตอบด้วยเสียงตะกุกตะกัก
" ไม่ต้องพูดแล้วยองอุน......นายออกไปได้แล้ว ฉันอยากอยู่คนเดียว "
" จองซูฟังผมก่อนสิครับ จองซู "
" ไม่ต้องพูดแล้ว...ยองอุน ............ เราเลิกกันเถอะ ยองอุน......... " ร่างบางที่ตัดสินใจพูดแบบนั้นออกไป แต่ใช่ว่าในใจว่าไม่เจ็บ ร่างหนาได้แต่อึ้งกับคำพูดที่ร่างบางเอ่ยออกมาเท่านั้น
----------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้จบไปแล้ว
เฮ้อ.....ไม่ได้มาต่อตั้งนานขอโทษด้วยนะค่ะ
ไปเจอคังทึกมา................แต่งไม่ออกเลย
อย่าลืมเม้นนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น