คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 : ณ บ้านพี่ตั้ม
ตอนที่ 5 : ณ บ้านพี่ตั้ม
"ฟิ้ว! ค่อยยังชั่วยังไม่มีใครตื่น" ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ
นี่ฉันแอบตื่นขึ้นมานะเนี่ย กะจะไปบ้านพี่ต่อแต่ยังไม่รู้ว่าจะเอายังไงเลยยยยยยย สงสัยต้องใช้มาตรการเด็ด
"ฮัลโหล พี่ตั้มหรอมารับมอสหน่อยดิ" ฉันโทรศัพท์เข้าเครื่องพี่ตั้มแต่ไม่รู้ว่า พี่ตั้มตื่นหรือยัง
"อือ...แปปนึงนะ...พี่กำลังนอนอยู่ ไว้ 10 โมง....ก่อนก็ได้" พี่ตั้มพูดนึกแล้วว่าบ้านนี้ตื่นสายทุกคน
"พี่ตั้ม.....!!!!!!" ฉันตัดสินใจตะโกนใส่โทรศัพท์แต่ไม่ต้องห่วงตอนนี้ฉันอยู่หน้าบ้านไม่มีใครได้ยินหรอก
"อะ..อะ..อะ ตื่นก็ได้เดี๋ยวจาไปรับเดี๋ยวนี้แหละ" พี่ตั้มสติกลับทันที 555 ถ้าไม่ตะโกนใส่โทรศัพท์เนี่ยคงไม่มีวันตื่นแน่เลย กลุ้มๆ
หลังจากนั้น 5 นาที
"มาแล้วจ๊ะมอส" พี่ตั้มมาพร้อมกับมอร์เตอร์ไซด์คู่ใจ
"อืม ไม่เคยทำให้รอนานนะพี่" ฉันพูด
"มีแต่เธอนั่นแหละที่ให้รอนาน" เอ้า! ด่ากันซะงั้นเลย "รีบๆขึ้นรถเดี๋ยวพี่จะกลับไปนอนต่อ"
"เอ๋ ! ยังไงกันพี่ฉัน แต่ละคน" ฉันพูด "ไปๆ กลับไปบ้านพี่นู่นน"
ฉันเชื่อแล้วหละว่าคนที่นี่ขี้เซาขนาดไหน
..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..
"มอสพี่ไปนอนก่อนนะ ห้าววว...!!!" พี่ตั้มเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเราเข้ามาในบ้าน
"เฮ้ย..!! อย่าพึ่งดิพี่" ฉันพูด "อยู่ด้วยกันก่อนเด่"
"ทำไมเธอถึงอึดขนาดนี้หล่ะเนี่ย" พี่ตั้มพูด "เมื่อวานเธอหนะเล่นสงกรานตร์มากกว่าฉันอีกแต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเธอไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อยเลยยยยย"
"ฉันเคยได้ยินว่า คนที่ตื่นเช้าจะได้เปรียบกว่าคนที่ตื่นสาย เวลาในการดำรงชีวิตของคนตื่นเช้าจะมากกว่าคนอื่น มอสเลยชอบตื่นเช้าเพื่อที่จะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำ"
"แม่นักจิตวิทยาา..." พี่ตั้มพูด "พี่จะอยู่ตรงนี้กับเธอก็ได้ว่าแต่เราจะทำอะไรอ่ะ"
"ดูหนังไง" ฉันพูด
"หือ ดูหนัง" พี่ตั้มพูด "เธอเอาหนังมาหรอ"
"เอาของพี่ต่อมาดูก็ได้" ฉันพูด "พี่ต่อหนังเยอะจะตายไป"
"เอาเรื่องอะไรเดี๋ยวพี่ไปเอาให้" พี่ตั้มพูด
"เพื่อนสนิท รับรองว่าพี่ต่อมีแน่ๆ"
..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..
"ไอ้ไข่ย้อยอกหักเพราะรักเพื่อน..เฮ้อ!" พี่ตั้มพูด "เพราะฉะนั้นเราไม่ควรจะรักเพื่อนสนิท"
"มอสว่าไม่นะ" ฉันพูด "ความรักหน่ะมันไม่เข้าใครออกใครหรอก ถ้าเราได้ใกล้ชิดเพื่อนบ่อยๆมากๆ ก็อาจจะหวั่นไหวได้เป็นเรื่องธรรมดา "
"เหมือนกับที่ฉันรักพี่ไง" ฉันคิดในใจ
ฉันรู้สึกเหมือนว่ามีน้ำไหลอยู่บนหน้าฉัน เหอะๆ ฉันร้องไห้ได้ยังไงเนี่ย...มันไม่เห็นจะเศร้าตรงไหนเลยยยย (มันก็จิงอ่ะเราแต่งให้เน่ากว่านี้ไม่ค่อยได้ : ผู้แต่ง)
" อ้าว..!! ยัยคุณหนูบ่อน้ำตาตื้น" พี่ตั้มพูด "เธอเคยแอบรักเพื่อนสนิทหรอ"
ฉันหันไปมองพี่ตั้มแล้วน้ำตามันก็ระเบิดอีกรอบ
"ก็ไม่เชืองหรอกนะ" ฉันพูด "คนที่ฉันรักหนะเรารู้จักกันมาตั้งนานแล้ว พอฉันใกล้ชิดกับเค้ามากๆ เจอหน้ากันตอนกินข้าว ดูหนังด้วยกัน เล่นด้วยกันฉันก็หวั่นไหว มารู้อีกทีเราก็รักเค้าหมดใจ"
พี่ตั้มมองฉันด้วยสายตาที่แสดงถึงความเข้าใจ และเอามือของตัวเองปาดน้ำตาให้ฉัน
"อย่าคิดมากน่ามอส" พี่ตั้มพูด "พี่เข้าใจ สักวันหนึ่งคนที่เธอพูดจะรักเธอตอบ"
"อะแฮ่มมม....!!!!!!" มีเสียงคนแทรกขึ้นมาจากข้างหลัง และฉันก็จำเสียงนี้ได้
"ไอ้เต้ยยยย...!!!" ฉันตะโกน "มาตั้งแต่เมื่อไร่"
"ตั้งแต่ตอนที่พี่ร้องไห้น่ะแหละน่า" เต้ยพูด "แหมตื่นแต่เช้ามาสวีทกับพี่ตั้มนี่เองงง"
"ไอ้เต้ย!!!!!!!" ฉันตะโกน "เมื่อวานยังไม่ได้ชำระแค้นเลยวันนี้หละแกจะต้องตาย.....!!!!!"
"เฮ้ยย..!! พี่มอสนางยัก์เข้าแล้วเผ่นด่วนนนน....!!!!!" ไอ้เต้ยพูดแล้ววิ่งหนีไปหน้าบ้าน
..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..
เวลา 8.15 น. ตอนที่ฉันกำลังดูทีวีอยู่
"ว้าว..!! น้องรักมาแต่เช้าเชียวนะ" พี่ต่อพูดเมื่อลงมาจากชั้นบน "มาถึงกี่โมงเนี่ย"
"หกโมงสิบ" ฉันพูด "ให้พี่ตั้มไปรับ"
"โอ้โฮ! น้องฉัน" พี่ต่อพูด "มาถึงหกโมงสิบก็เช้าามากๆนะเนี่ย แล้วโทร.ให้ตั้มไปรับอีก"
"ฉันใจเด็ดมากหละสิท่า" ฉันพูด
"ถูก" พี่ต่อพูด "ใจเด็ดเกินบรรยาย"
"กว่าฉันจะให้พี่ตั้มตื่นได้นะ ต้องตะโกนใส่โทรศัพท์ดังๆเลย"
"มอส...!!!! มากินข้าวได้แล้วนะจ๊ะ" อาเล็กแม่ของพี่ต่อกับพี่ต๊ะพูด
"ค่ะ..อาเล็ก" ฉันพูด "ไปกินข้าวกันพี่ต่อ"
"อืมๆ กินข้าวท้องร้องใหญ่แล้ววว"
..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..
หลังจากกินข้าวเสร็จ
"พี่มอสวันนี้มีคอนเสิร์ตที่หาดเจ้าฯ อ่ะดูดิ" เกดผู้ที่ตามมาสมทบฉันเมื่อกี้พูด
"ใครมาแสดงอ่ะ" เต้ยกับฉันพูดพร้อมกัน
"ก็พี่แก๊ป-มาร์คไง คู่หูดูโอที่สาวๆทุกคนต่างหลงใหล"
"แก๊ป-มาร์ค" ฉันพูด "ไปวันนี้ว่างโว๊ย..!! ไปดูแก๊ปมาร์คที่หาดเจ้าฯ"
"เออ..!! พี่มอส" เต้ยพูด "พี่จำเมื่อวันที่ 13 เมษาปีที่แล้วได้ไหม"
ฉันหยุดเดินทันทีเมื่อคิดถึงวันที่13 เมษาปีที่แล้ว
"ไอ้เต้ยไปบอกพี่มอสทำไม" เกดพูด
"ช่างหัวมัน" ฉันพูด "ความทรงจำนั่นมันก็นานแล้ว ยังไงฉันก็จะไปดูให้ได้"
เกดและเต้ยมองหน้ากันว่าจะเอายังไงดี...
"ตามใจนะพี่มอส" เกดพูด "เกดเชื่อว่าพี่ตั้มต้องไปแน่เลย"
"พี่เตรียมใจไว้แล้ว ยังไงพี่ก็ต้องไป" ฉันพูด
"โอเค. งั้นผมจะไปบอกลุงชิด" เต้ยพูด
..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..
ความคิดเห็น