คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #87 : สงคราม 2
บทที่ 16 สงคราม
“แล้วไหนว่าขี้เกียจ ทำไมลุกขึ้นมาทำกับข้าว”
“ไม่ได้ยากอะไรนี่คะ แค่เจียวไข่ ใส่ขนมปัง ผักกับแฮม ราดซอสสำเร็จรูปอีกหน่อยก็เป็นแซนด์วิชแล้ว ซุปข้าวโพดนี่ก็แกะจากถุงออกมาอุ่น”
คนอะไรเปลี่ยนเรื่องหนีเก่งเสียจริง พยักพเยิดไปยังอาหารที่เธอทำเสร็จแล้ววางไว้ที่แพนทรีให้เธอคล้อยตาม
“เช้านี้คุณมีประชุมไม่ใช่เหรอ กินอะไรรองท้องก่อนออกหน่อยนะ”
“คุณ… ทำให้ผมเหรอ”
เสียงสั่นเครือ สายตาไม่ได้มองที่เธอแล้ว แต่จ้องไปยังอาหารที่เพิ่งเตรียมเสร็จ พลอยพระจันทร์เริ่มใจคอไม่ดี
เพียงเห็นแซนด์วิชพวกนั้น ทำไมอินทร์น้ำตาคลอ
“คุณไม่ชอบหรือเปล่าคะ…”
คนเพิ่งรู้จักกันไม่นานถามอย่างไม่แน่ใจนัก หวังแต่ว่าเธอไม่พลาดพลั้งไปสะกิดแผลในใจของเขา ไม่รู้จริงๆ ว่าอินทร์มีความหลังฝังใจที่ยังไม่ได้เล่าให้ฟังหรือเปล่า หรือเขาจะมีความทรงจำไม่ดีกับแซนด์วิช
น้ำตาเอ่ออยู่ไม่นาน ชายหนุ่มกลับสูดหายใจลึก ดึงเธอไปกอดไว้แน่นกว่าเดิม
พลอยพระจันทร์โอบกอดเขาเช่นกัน ฝ่ามือลูบไปบนแผ่นหลังกว้าง ปลอบประโลม
“ผมไม่เคยมีคนในครอบครัวทำอาหารให้กิน กระทั่งแม่ ท่านก็ให้แม่ครัวทำแทน”
เรื่องเล่าดังอยู่ข้างหู หดหู่และโดดเดี่ยว
พลอยพระจันทร์ยังกอดเขาไว้ คอยฟัง อยู่ข้างๆ และให้อ้อมกอดแทนกำลังใจ
คงดีขึ้นแล้ว อินทร์สูดหายใจลึกแล้วผละออกเล็กน้อย ยังไม่คลายอ้อมแขนจากกัน เพียงอยากถอยมาสบตาเธอ
“ไม่ได้อะไรหรอก แม่เองก็ต้องบริหารธุรกิจที่พ่อสร้างมาระหว่างที่พ่อยังต้องดูแลกิจการของคุณปู่ แค่เวลาจะพักผ่อนยังไม่มี จะให้ดูแลผมไปด้วยคงเหนื่อยแย่เลย แล้วถ้าพวกท่านไม่รักผม คงไม่ส่งให้ไปอยู่ไกลๆ ร่มเงาของคุณปู่”
ช่วงเวลาในวัยเยาว์ หากผ่านไปแล้วก็ไม่อาจหวนกลับไปทดแทนได้ อินทร์คือคนหนึ่งที่สูญเสีย
แม้จะเข้าใจเหตุผลของพ่อแม่ แต่อินทร์เติบโตมาอย่างอ้างว้าง ซ้ำร้ายยังผ่านความเจ็บปวดซ้ำๆ จนด้านชา
ภายใต้ความนิ่งเฉยเยือกเย็นที่ใครต่อใครได้เห็น พลอยพระจันทร์กลับรับรู้ถึงความเปลี่ยวเหงาว้าเหว่ ก็เพราะเขายอมเปิดใจให้เธอได้เข้าไปสัมผัส
หัวใจดวงนี้ พลอยพระจันทร์ตั้งใจจะดูแลรักษาให้ดี ให้สมกับที่หัวใจร่ำร้องว่าจะทุ่มเทให้กันและกัน
Ebook วางจำหน่ายแล้วที่ Meb หากต้องการดาวน์โหลด คลิ๊กที่ 'Get it now' ได้เลยค่ะ
 |
|
ความคิดเห็น