คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #80 : น้ำผึ้งพระจันทร์ 2
บทที่ 15 น้ำผึ้งพระจันทร์
บอกไป อินทร์พยักหน้าตกลงทันที ไม่ถามด้วยซ้ำว่าเธออยากได้อะไร
แต่ต้องถามเขาก่อน เพราะคนที่สูงร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตรกับน้ำหนักตัวห้าสิบกิโลกรัมอาจดูผอม แต่ไม่ได้นับว่าเบา
“ขอขี่หลังหน่อยได้ไหม อาจาชี[1]”
“โอปป้า[2] ก็พอ”
“แน่ะ! รู้กี่ภาษาเนี่ย”
“อังกฤษกับจีนกลาง พูดฝรั่งเศสได้ในระดับสื่อสารทั่วไปแต่อ่านเขียนไม่คล่อง ภาษาไทยก็เพิ่งมาเรียนจริงจังตอนกลับมาไทยนี่เอง คำศัพท์ง่ายๆ ของภาษาอื่นก็พอรู้อยู่บ้าง… ขึ้นมาสิ”
เล่าไปก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลา ชายหนุ่มย่อตัวลง ส่งมือมารอรับ พลอยพระจันทร์ก็อมยิ้ม ก้าวขึ้นขี่หลังแบบไม่ลังเล
จากที่เคยอิจฉานางเอกซีรีส์เกาหลีจนเก็บไปฝันหวาน ไม่คาดฝันเลยว่าวันนี้จะมีพระเอกของตัวเองมาให้ขี่หลัง ไม่ต้องมีเหตุผลใดๆ แค่เธออยากได้ อินทร์ก็ให้อย่างไม่มีเงื่อนไขเลย
“คุณ… ถามอีกเรื่องหนึ่งสิ”
สนิทสนมไว้วางใจ อะไรนึกสงสัยก็ถามได้เรื่อยไป พอๆ กับที่เป็นใจให้เขาถามเธอ
“น้ำหอมของคุณยี่ห้ออะไรเหรอ หอมเหมือนดอกลิลลี่เลย”
“ไม่มีวางขายหรอก คุณย่าของผมปรุงน้ำหอมไว้ให้ ท่านเลือกดอกลิลลี่ให้ผม ถึงท่านจะเสียไปแล้วแต่ผมก็ยังใช้น้ำหอมสูตรที่ท่านปรุงให้อยู่ ให้บริษัทเครื่องสำอางผลิตมาตุนไว้... หยุดใช้ไม่ลง มันเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตของผม”
คนที่เธอขี่หลังอยู่หันมาตอบเนิบๆ เอี้ยวหน้ากลับมามอง จมูกเธอก็ชนแก้มเขาเต็มเปา
หนำซ้ำยังเอียงแก้มเข้ามาให้หอม ตั้งใจอวดกลิ่นติดกายให้เธอสูดดมระหว่างเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง
“ท่านเป็นสุคนธกร ตอนแรกทำงานอยู่ที่ฝรั่งเศส แต่ถูกคลุมถุงชนให้แต่งงานกับคุณปู่ คงคิดถึงงานที่เคยทำก็เลยปรุงน้ำหอมกลิ่นเฉพาะตัวให้ผม”
“โอ้!”
พลอยพระจันทร์ตาโต แล้วความอยากรู้ก็ทำให้เธอหยุดถามไม่ได้
“แล้วเรื่องพ่อกับแม่ของคุณ เล่าได้ไหมคะ”
“คิดว่าลูกชายเจ้าของบ่อนมาแต่งงานกับหม่อมราชวงศ์เรศรุจีได้ยังไงน่ะเหรอ”
อินทร์ถามเสียตรงเป้า เธอก็ยิ้มแห้ง แต่เขาไม่มีท่าทางโกรธเคือง ยังเล่าให้เธอฟังด้วยน้ำเสียงเนิบนาบเหมือนเดิม
“คุณปู่ท่านเห็นความสำคัญเรื่องการศึกษาน่ะ ก็เลยส่งลูกๆ ให้เรียนเมืองนอก โชคดีอยู่ว่าพ่อผมเป็นลูกคนเล็ก ปู่ก็เลยปล่อยมากกว่าคุณลุง พ่อได้ไปเจอแม่ที่ลอนดอน ตอนแรกท่านตาไม่ยอมหรอก ไม่ได้รังเกียจแต่กลัว เพราะชื่อเสียงของเสี่ยอานนท์คือเจ้าพ่อ แต่พ่อยอมท่านตาทุกอย่างเพื่อให้ได้แต่งกับแม่ จนท่านตาใจอ่อน แต่งงานกันก็มาใช้นามสกุลที่ท่านตาตั้งให้”
“แบบนี้ปู่ของคุณไม่โกรธเหรอคะ”
“โกรธ ตัดพ่อตัดลูกไปเลย”
น้ำเสียงเขาเนิบนาบ อินทร์ยังก้าวขาไปต่อโดยไม่ยอมวางเธอลงจากหลัง แต่เล่ามาถึงตอนนี้พลอยพระจันทร์ก็อึ้งไป เขาคงดูออกถึงเล่าต่อให้เธอหายงง
“แต่แล้วพ่อต้องกลับไปหาปู่เพราะคุณลุงของผมเสียชีวิต ปู่ต้องการคนเข้าไปช่วยดูแลกิจการ ผมปล่อยให้พ่ออยู่ในสภาวะแวดล้อมแบบนั้นเพียงลำพังไม่ได้ พอเรียนจบกลับมาก็เข้าไปช่วยงานพ่อ เป้าหมายของพ่อตอนนั้นคือปิดบ่อนในไทยแล้วไปทำในที่ที่กฎหมายอนุญาต แต่ขึ้นหลังเสือแล้วมันลงยากนะ”
“แล้วท่านตาของคุณยอมเหรอคะ”
“ท่านถึงชีพิตักษัยไปเสียก่อน ผมก็เลยไม่รู้ว่าท่านคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้”
อินทร์ยังเล่าต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีอารมณ์ใดเจือปน คนที่กอดอยู่บนหลังก็ตั้งใจฟัง
“ยี่สิบสองปีกว่าพ่อจะทำสำเร็จ เมื่อสองสามปีก่อนคุณปู่เปิดกาสิโนอยู่กับลูกบุญธรรมของท่าน ยังงอนพ่อผมอยู่ที่ไม่ยอมกลับไปทำงานด้วย แต่พ่อไม่ไปหรอก กิจการที่พ่อสร้างขึ้นมาก็ไม่ใช่เล็กๆ และนี่คือสิ่งที่พ่อทุ่มเทเพื่อแม่”
มิน่าล่ะ ลักษณาถึงไม่รู้ว่าอินทร์ปลดเปลื้องตัวเองออกจากบ่อนนั่นไปแล้ว แจ้งความจับเขาไม่ดูตาม้าตาเรือ
นิสัยงูพิษไม่น่าให้อภัยเลย ไม่พอใจก็แว้งกัด ดีแล้วที่อินทร์เลิกรากับนางมารนั่นได้ เธอจะช่วยสาปส่งด้วยซ้ำ
ทุกอย่างคิดอยู่ในใจ พลอยพระจันทร์ไม่ได้พูดออกมา เขาเจ็บปวดมากพอแล้ว
[1] 아저씨 (เกาหลี) แปลว่า ลุง
[2] 오빠 (เกาหลี ) แปลว่า พี่ชาย
Ebook วางจำหน่ายแล้วที่ Meb หากต้องการดาวน์โหลด คลิ๊กที่ 'Get it now' ได้เลยค่ะ
 |
|
ความคิดเห็น