คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #79 : น้ำผึ้งพระจันทร์ 1
บทที่ 15 น้ำผึ้งพระจันทร์
ฟังจบแล้ว เธอกอดเขาแน่นกว่าเดิมเสียอีก
อินทร์ผ่านเรื่องร้ายๆ มามากจนน่าแปลกใจว่าทุกวันนี้เขาเข้มแข็งหรือด้านชา อย่างไหนกันแน่ที่กำลังรู้สึกอยู่
เล่าจบแล้วอินทร์ก็เงียบ เธอตัดสินใจว่าจะไม่ถามเรื่องชีวิตแต่งงานที่จบลงแล้วของเขาอีก ไม่อยากรู้ไปมากกว่าที่ชายหนุ่มเล่าให้ฟัง ไม่อยากขุดคุ้ยแผลในใจ ปรารถนาให้เขามีความสุขกับชีวิตในปัจจุบันมากกว่า ไม่ว่าจะเป็นความสุขที่เกิดจากเธอหรือไม่ พลอยพระจันทร์ก็อยากให้เขายิ้ม
แล้วอินทร์ก็ยิ้มได้อีกครั้งเมื่อย่างเท้าเหยียบหาดทรายขาวละเอียดของเกาะดุหยงพร้อมเธอ
สวยกว่าในรูปเสียอีก
อาคารสามชั้นซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมโมร็อกโกสีแดงอิฐตั้งตระหง่านท้าทายแดดแรงกล้าแห่งท้องทะเลอันดามัน สง่าใหญ่โตราวกับพระราชวัง หากมองไกลๆ ดูแข็งแกร่ง แต่เมื่อเข้าใกล้กลับพบความวิจิตรอ่อนช้อยจากช่องหน้าต่างและโค้งประตู สลักเสลาสวยงาม ห้อมล้อมด้วยพืชพรรณเมืองร้อน ดอกไม้ชูช่อสดใส
นักท่องเที่ยวสองสามกลุ่มอาบแดดกันอยู่ใต้ต้นมะพร้าวริมหาด ดื่มด่ำกับทะเลสีครามและลมเย็น
พลอยพระจันทร์มองเข้าไปที่ปราสาทจำลองอันได้ชื่อว่าดุหยงวิลลารีสอร์ตอย่างสนใจ ในร้านอาหารห้องกระจกติดชายหาดมีโต๊ะอยู่เพียงสิบโต๊ะ เป็นครึ่งหนึ่งของจำนวนห้องพัก แขกก็ไม่ได้ลงมาพร้อมกันทำให้ร้านไม่จอแจวุ่นวาย
เมื่อเดินเข้าใกล้อาคารเข้าไปอีก เสียงเพลงบอสซาโนวากล่อมบรรเลงพร้อมเสียงคลื่นกระทบหาดทราย รื่นรมย์จนพลอยพระจันทร์นึกอยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ
แต่อินทร์ไม่ได้พาเธอตรงเข้าไปด้านใน กลับเดินเลาะหาดทรายให้เกลียวคลื่นฟองใสได้ม้วนตัวใส่ฝ่าเท้าไปเรื่อยๆ มุ่งหน้าไปด้านซ้ายของเกาะแทน
“เดี๋ยวตอนเย็นค่อยมากินข้าวกันที่นี่ มีอาหารไทย สเปน อิตาเลียน”
เจ้าถิ่นบอกไปก็กุมมือเธอเดินไป ไม่ได้สนใจผู้คนที่มองมา แต่พลอยพระจันทร์ไม่แปลกใจนักถ้าคนจะมองอินทร์ หรือไม่ก็อาจจะมองชุดเดรสสีบานเย็นสะท้อนแสงแดดของเธอ
“มีหาดส่วนตัวอยู่หน้าบ้านพักของผม ถ้าจะสวมชุดว่ายน้ำลงเล่นน้ำทะเลก็ไม่ต้องกลัวสายตาใครหรอกนะ”
“ต้องใส่ที่หน้าบ้านพักคุณอย่างเดียวเหรอ ว่าจะไปถ่ายรูปสวยๆ ที่หน้ารีสอร์ตสักหน่อย”
“ก็ได้… แต่ขอถ่ายแบบไกลๆ หน่อยได้ไหม ผมหวง”
“ฉันไม่ได้ทำบิกินีแว็กซ์”
ที่บอกหวงก็ปลื้มอยู่ เหตุผลแท้จริงก็ยอมบอกไป เขินอยู่ไม่น้อยเพราะเขาเองก็รู้ แต่เล่นจ้องกันนานแบบนี้ หญิงสาวก็รู้สึกว่าตัวหดลีบลงเลย
“เรื่องธรรมชาติ”
“แต่ฉันไม่มั่นใจค่ะ” รู้ว่าทำไมเขาจ้องนาน พลอยพระจันทร์ก็ยังไม่เอาด้วยกับความเห็นนี้ “ยังไงที่นี่ก็รีสอร์ตท่องเที่ยว ถ้ามีคนมาเห็นเข้า แอบถ่ายรูปแล้วเป็นข่าว ฉันรับคำวิจารณ์จากคนร้อยพ่อพันแม่ไม่ไหวหรอก”
“ฟังมากไปก็ปวดหัวนะคุณ อะไรไม่ดีต่อสุขภาพจิตก็โยนทิ้งไปบ้างเถอะ”
อินทร์บอกเนิบๆ ตามปรัชญาในชีวิตเขา เจออะไรไม่ดีก็ให้ทิ้งไป อย่าใส่ใจเลย
อย่างนั้นก็ดี ในเมื่อไม่รู้ว่าจะเอาความเห็นของคนอื่นมาเป็นแรงกดดันในชีวิตทำไม พลอยพระจันทร์ก็โยนความคิดพวกนั้นทิ้งทะเล สนใจแต่คนที่เป็นความสุขของกันและกันก็พอ
“ฉันมีความฝันอยู่อย่างหนึ่ง ไม่รู้ว่าจะหนักเกินไปสำหรับคุณหรือเปล่า”
Ebook วางจำหน่ายแล้วที่ Meb หากต้องการดาวน์โหลด คลิ๊กที่ 'Get it now' ได้เลยค่ะ
 |
|
ความคิดเห็น