คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #72 : ไปด้วยกัน 1
บทที่ 14 ไปด้วยกัน
“แน่ใจนะว่าคุณจำผมได้จริงๆ”
“คุณจำผมได้หรือยัง”
“ต่อจากนี้ไป จำผมในแบบนี้นะ”
นึกย้อนไปแล้วอารมณ์ดี หยุดยิ้มไม่ได้ พลอยพระจันทร์ยังก้มมองคนที่หลับอยู่บนทรวงอกเธอ กอดก่ายกันจนอรุณรุ่งของปีใหม่มาเยือน
เมื่อคืนอินทร์เล่าให้ฟังแล้วว่าเจอกันครั้งแรกที่ไหน มิน่า เดตแรกนั่นถึงจงใจเลือกต้นรักแรกพบให้เธอ
เห็นหน้าเขาแล้วทั้งมันเขี้ยวทั้งเอ็นดู หลับอยู่ในอ้อมกอดของเธอแบบนี้เขายิ่งดูอ่อนเยาว์น่าหลงใหล ยั้งใจไม่ได้ พลอยพระจันทร์จูบลงบนหน้าผาก แผ่วเบาราวผีเสื้อกระพือปีกบนกลีบดอกไม้บอบบาง
“ว้าย!”
สัมผัสเขาเพียงเบาๆ แต่ทำให้อินทร์รู้สึกตัวตื่น จากที่เคยนอนซบหลับอยู่บนตัวเธอ คนตัวใหญ่ลุกขึ้นมานอนคร่อมทับ เรือนร่างเปลือยแนบแน่นกันไปทั่ว รับรู้ถึงความตื่นตัวของชายหนุ่มที่ลุกขึ้นมารับอรุณ
“ต่อเลยไหม”
“พอแล้วค่ะ!”
ลืมตาตื่นขึ้นมาก็ชวนกันแต่เช้าเชียว เขายังยิ้มกรุ้มกริ่มจนน่าหยิกสักทีนัก พลอยพระจันทร์ถึงได้ค้อนหน้าตูม เธอยังระบมไม่หายเลย
“ลุกเถอะค่ะ”
“ก็อยากนอนกอดคุณนานๆ”
“ให้ฉันเอาผ้าไปซักก่อนนะ”
“หือ?”
“ก็มันเปื้อน”
เลือดหยดลงมาเป็นวงแดงก่ำอยู่บนผ้าปูที่นอนสีฟ้าอ่อนของอินทร์ อย่างไรก็เธออายเกินกว่าจะปล่อยให้ใครเอาไปซัก แต่คนที่ทำเธอเลือดไหลยังยิ้มชอบใจอยู่เลย
“ผมซักเอง” คนอาสาทำให้เธอแปลกใจ ไม่อยากเชื่อว่าคุณชายท่านจะซักผ้าเป็น “แค่ขยี้เลือดที่เปื้อนออกก็ใช้ได้แล้วใช่ไหม ที่เหลือค่อยให้แม่บ้านเอาไปซัก”
“ค่ะ”
“เราออกไปซื้อของขวัญปีใหม่กันดีไหม… ไปไหวหรือเปล่า”
“ค่ะ”
เรื่องที่คุยกันเมื่อวานเขายังไม่ลืมเลย พลอยพระจันทร์ถึงอมยิ้ม รู้สึกถึงความโชคดีที่ได้เจอเขา
อินทร์ว่าง่าย ช่วยประคองเธอลุกจากเตียงก็เพื่อจะดึงเอาผ้าปูที่นอนเปรอะเปื้อนผืนนี้ไปขยี้คราบเลือดออก พลอยพระจันทร์ก็ยังอายจนต้องหอบผ้าห่มแนบชิดกายเอาไว้แน่น ยังไม่กล้าเปลือยให้เขามองตลอดเวลา
แต่ไม่อาจหักห้ามใจให้มองเขา
เมื่อประคองเธอไปนั่งที่โซฟาตัวเล็กปลายเตียง ชายหนุ่มก็ลุกเดินไปทั้งที่ยังเปลือยเปล่า เริ่มลงมือจัดการกับที่นอน พอเขาหันหลังให้ พลอยพระจันทร์ก็แปลกใจกับสิ่งที่เห็นมาตั้งแต่เมื่อคืนแต่ไม่มีโอกาสได้ถาม
“ฉันเพิ่งรู้ว่าคุณมีรอยสักด้วย”
“ก็ไม่ยอมเปิดดูตั้งแต่แรก”
คนมีรอยสักที่ด้านหลังเหนือบั้นเอวฝั่งซ้ายหันมาตอบหน้าเป็น แล้ววางมือจากผ้าปูที่นอน เดินกลับมาหาเธอ
โน้มตัวเข้าใกล้ หัวใจของหญิงสาวยิ่งไหวหวั่น ประหม่าจนหัวใจเต้นแรงตึ้กตั้กอีกหน เพราะเขาดึงรั้งผ้าห่มของเธอลง เปลื้องทุกอย่างออกจนปรากฏต่อสายตา
“ดูผมชัดๆ อีกรอบดีไหม”
“ว้าย! คุณอินทร์!”
ร้องตกใจแล้วยังค้อนควัก แต่ฟังกันเสียที่ไหน อินทร์ยิ้มหน้าบานแล้วช้อนเธอขึ้นอุ้มไว้แนบอก ปล่อยให้ผ้าห่มที่ใช้ปิดบังเรือนร่างร่วงลงพื้นไป
เห็นรอยยิ้มเขา หัวใจของเธออ่อนละลายไปเสียทุกที ยอมให้ทั้งใจ
แล้วก็ยอมปล่อยให้อินทร์อาบน้ำให้ ขัดถูไปทั้งเนื้อทั้งตัว
Ebook วางจำหน่ายแล้วที่ Meb หากต้องการดาวน์โหลด คลิ๊กที่ 'Get it now' ได้เลยค่ะ
 |
|
ความคิดเห็น