คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คนที่ก้าวเข้ามา 7
บทที่ 1 คนที่ก้าวเข้ามา
หญิงสาวยังคงมัวเมา ไล่ปล้ำจูบเขาไปเรื่อย ซุกไซ้ไปทั่วใบหน้า ขบลำคอจนเป็นรอย ยังคงเบียดไถเรือนร่างสะโอดสะองเข้าหาเขา เสื้อผ้าที่สวมใส่ลุ่ยหลุดไปทุกทีๆ
ความอดทนของเขาลดต่ำดำดิ่ง สองมือที่เคยโอบเอวบางไถลเข้าไปใต้ชายเสื้ออย่างไม่อาจหยุดยั้งตัวเองได้ เลื่อนเข้าลูบสองเต้าเต็มตึงที่เคยเบียดถูกับแผงอกแกร่งมาตลอดทาง
ได้บีบโนมเนื้อนุ่มไปเพียงครั้งเดียว อินทร์ก็รู้สึกว่าความอดทนที่มีมาตลอดทางขาดผึงในทันที
“อ๊า!”
ตบะแตก อินทร์ครางลั่น สองเต้าเต่งตึงยังอยู่ในกำมือ ผิวพรรณเรียบเนียนราวกลีบดอกไม้ ยิ่งสัมผัส ชายหนุ่มยิ่งลุ่มหลง
หัวใจพองโต เลือดสูบฉีดแรงกระชุ่มกระชวยเมื่อเธอถูไถลความอวบอูมแห่งอิสตรีกับเป้ากางเกงเขา ปลุกปั่นอย่างถึงที่สุด จูบยังลูบโลมเลียไปตามลำคอ ไม่ต่างจากลูบคมเสือจำศีลตัวนี้เลย
“ว้าย!”
จากที่เคยเป็นฝ่ายรุก พอโดนจับกดให้นอนแผ่ลงไปกับเบาะรถเสียเอง พลอยพระจันทร์ถึงกับหวีดร้อง
เขาสุดจะอดกลั้น ไม่อาจทนต่อแรงเร้าใดๆ ได้อีกแล้ว
รถแล่นไปอย่างนุ่มนวล แต่อินทร์ไม่รู้หนทาง ไม่รู้กระทั่งว่าคนขับด้านหน้ากำลังทำอะไรอยู่ ก็เพราะห้องโดยสารถูกกั้นแบ่งเป็นสัดส่วน ลับตาคนมากพอ
เขารู้แต่ว่าพลอยพระจันทร์นอนอยู่ใต้ร่าง ระทดระทวย ดวงตาที่มองมาหยาดเยิ้ม ริมฝีปากเม้มแล้วคลาย คลายแล้วเม้มอยู่อย่างนั้น ทว่าสองมือเธอกลับยื่นออกมา จะไขว่คว้าเอาเขาให้ได้
แรงดึงดูดระหว่างหนุ่มสาวทรงพลัง อินทร์ไม่อาจฝืนได้ไหว
เรือนร่างแนบชิด ตัวตนของเขาแม้จะถูกซ่อนไว้ในกางเกง แต่มันขึงขังตั้งผงาด พร้อมจะออกมาทักทายเธอได้ทุกเมื่อ
แม้มีเสื้อผ้ากั้นขวาง แต่เขารับรู้ทุกสัมผัส ทุกการถูไถ เหมือนราดน้ำมันลงกองไฟให้ลุกโชติช่วง
“ปาย!”
คนตัวใหญ่เสียหลัก ไม่อยากเชื่อเลยว่าพลอยพระจันทร์จะมีเรี่ยวแรงมากเพียงนี้ รูปลักษณ์อ้อนแอ้นบอบบางเหมือนมายาลวงไปเลยเมื่อหญิงสาวดึงเขาเข้าหาตัว กระชากไปกอดไว้เต็มอ้อมแขน เริ่มปล้ำจูบเขาอีกแล้ว
“อ่า...”
เหมือนได้สูดอากาศแต่ขัดใจอยู่ในที หญิงสาวครางฮือเมื่อเขาถอนจูบรวดเร็ว ลากเรื่อยไปตามลำคอระหงหอมกรุ่น สองมือช้อนเข้าใต้แผ่นหลังบาง โอบกระชับเธอเข้าให้แนบแน่น เบียดถูไถได้เท่าที่ใจต้องการ อินทร์ยังคงซุกไซ้เรือนร่างนุ่มนิ่มอย่างไม่อาจหักห้ามใจ
จมูกโด่งเป็นสันเลื่อนลงต่ำ ไล้ลงหาเนินอกอวบขาว เรียวลิ้นกระหวัดโลมเลีย
สอดลิ้นเข้าไปใต้ขอบบราเซียร์ลูกไม้เนื้อดี เขายิ่งคึกลำพอง กอดพลอยพระจันทร์ไว้แนบแน่น เธอเป็นยิ่งกว่าที่สุดแห่งความปรารถนา
ได้โลมเลียเต้าสาวเต็มตึง ลิ้นหยอกเย้าปลายยอดถัน หัวใจปานได้โผบิน
ดูดเม้มดื่มด่ำ อินทร์ยิ่งถูท่อนเนื้อแกร่งไปตามหน้าท้องเธอ ถอยถดลงมาหาเป้าหมาย พลอยพระจันทร์ก็ช่างเป็นใจ แอ่นเข้าหา ไถลไปในจังหวะเดียวกัน ประสานกันอย่างลงตัว
หญิงสาวแผ่กว้างต้อนรับ เรียวขาอ้าออกจากกัน รองรับเขาไว้พอดิบพอดี
ใจเขาตอนนี้อยากจะทึ้ง กระชาก ดึงเสื้อผ้าที่พลอยพระจันทร์สวมใส่ออกให้หมด จับเธอกดลงให้นิ่ง แล้วขย่มเข้าใส่เต็มแรง อยากฟังเสียงครวญครางเหมือนจะขาดใจ
อยากขย่มให้จมหายไปในกองไฟราคะเสียด้วยกัน
แต่เขาทำไม่ได้
“คุณอินทร์ครับ อีกสองนาทีจะถึงโรงพยาบาล ขับรถเข้าด้านหลังตามที่สั่ง มีทีมแพทย์และพยาบาลรอให้ความช่วยเหลืออยู่แล้วครับ”
เสียงนั้นหยุดยั้งทุกสิ่ง อินทร์รู้สึกเหมือนตัวเองพ้นจากกองไฟตัณหาร้อนเร่า ในที่สุดก็มีคนเข้ามาช่วยหยุดเขาแล้ว
คนที่รายงานเข้ามาผ่านอินเตอร์คอมยังคงทำหน้าที่ขับรถอยู่ พาผู้โดยสารไปยังจุดหมายที่อินทร์สั่งไว้ตั้งแต่แรก
ค่ำคืนนี้ของเขากับพลอยพระจันทร์จะได้จบสิ้นกันเสียที
จบลงที่โรงพยาบาลอย่างที่เขาต้องการให้เป็น ไม่ล่วงเกินเธอ พาไปส่งที่ปลอดภัย ให้พลอยพระจันทร์ได้พักฟื้นและลืมเลือนความทรงจำเลวร้ายเพราะยาอัปรีย์นั่น
แต่ความทรงจำนั้นกลับกลายเป็นภวังค์หวานสำหรับเขา นึกย้อนไปอินทร์ก็ยิ่งหุบยิ้มไม่ได้
หยุดคิดถึงพลอยพระจันทร์ไม่ได้เลยแม้สักนาทีเดียว แล้วเขาจะตัดใจจากเธอได้อย่างไร
Ebook วางจำหน่ายแล้วที่ Meb หากต้องการดาวน์โหลด คลิ๊กที่ 'Get it now' ได้เลยค่ะ
 |
|
ความคิดเห็น