คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : อีกด้านอีกมุม 5
บทที่ 11 อีกด้านอีกมุม
มีคนหนึ่งเปิด อีกคนก็ผสมโรง คุยกับเธอโฉ่งฉ่างเสียงดังจนคนมองกันทั้งร้าน พลอยพระจันทร์อายหน้าชา
ไม่ใช่เพราะอินทร์ แต่เพราะถ้อยคำดูแคลนของคนพวกนี้ เธอไม่ได้ทำอย่างที่พวกเขาว่า แต่ถูกปรามาสไปเสียแล้ว
“หรือเพราะเงินมาผ้าหลุดล่ะ ยิ่งพวกดาราสาวๆ นี่ ริกๆ อยากได้ผัวรวย ดีชั่วไม่ได้สนใจ เสียดายนะ อยู่ในวงการมาตั้งนาน นิสัยใจคอก็ดูน่ารักดี พอเห็นเงินเข้าหน่อยล่ะแรดเลย ยิ่งผู้ชายรวยยิ่งถ่างขาง่าย เรื่องธรรมดา”
“แล้วคุณไปถ่างขาให้คนรวยที่ไหนมาเหรอครับ ถึงได้บอกเป็นเรื่องธรรมดา”
“คุณอินทร์!”
พลอยพระจันทร์ร้องเสียงหลง เพราะอินทร์สวนกลับสาวๆ พวกนั้น จ้องตาแข็ง ดูก็รู้ว่ากดความโมโหอยู่ แต่พวกนั้นรู้เสียที่ไหนกันว่าอย่าท้าทายเขา
เห็นท่าไม่ดี คงอยู่ตรงนี้ต่อไม่ได้ พลอยพระจันทร์ก็รีบลากตัวเขาออกมาจากร้าน ไปให้เร็วที่สุดเพราะไม่อยากมีเรื่อง
โชคดีที่เขาฟังเธอ พอดึงแขนให้เดินออกจากร้าน อินทร์ก็ยอมก้าวขาตามมา ให้ได้โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง
แต่ต้องมารอพงศ์กับวิฬาร์อยู่ดี สองคนนั้นอยู่เคลียร์บิลจ่ายเงิน อีกไม่นานคงตามมา
“คนนั้นเขายังไม่ลบรูปเลยนะปาย”
อินทร์ยังไม่ยอมจบเรื่องนั้น ถึงออกจากร้านมาได้ก็ยังหงุดหงิดอยู่
“แล้วมาว่าคุณสาดเสียเทเสียขนาดนั้น จะปล่อยไปไม่เอาเรื่องเลยจริงๆ เหรอ”
“ปกติฉันก็โดนอยู่แล้วคุณ” คนที่โดนมาจนชินถอนหายใจปลงๆ “ฉันเลือกแล้วจะมาเป็นดารา เรื่องโดนด่านี่ก็ต้องยอมทำใจแหละ”
“แต่คุณไม่ได้เป็นเมียน้อยใคร!”
“แต่ฉันห้ามปากใครไม่ได้นี่คะ”
พลอยพระจันทร์ถอนหายใจอย่างอ่อนล้า ก็เพราะอย่างนี้เองเธอถึงไม่อยากเปิดสงครามกับลักษณาอย่างโจ่งแจ้ง
“พอมีข่าวออกมา คนก็มาแสดงความคิดเห็นสารพัด ต่อให้เราพูดความจริงก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะเชื่อ ยังมีคนอีกเยอะแยะที่เลือกจะเชื่อสิ่งที่ตัวเองอยากให้เป็นมากกว่าเชื่อความจริง”
“แล้วจะปล่อยเลยตามเลย ใครจะพูดว่าอะไรกับคุณก็ได้งั้นสิ!”
“ก็ฉันเป็นบุคคลสาธารณะนี่คะ”
“คุณไม่ใช่บุคคลสาธารณะ คุณเป็นของผม!”
ยิ่งพูดกัน อินทร์ยิ่งปึงปังขัดใจ กว่าจะรู้ว่าเขาเดือดดาลแค่ไหนก็ตอนที่ชายหนุ่มตะคอกเสียงแข็ง จ้องเธอเหมือนตาจะถลนออกจากเบ้า
เขาไม่เคยโมโหให้เห็นมาก่อน เจอเข้าจังๆ พลอยพระจันทร์ถึงกับไปต่อไม่เป็น
ได้แต่ยืนอึ้ง พูดไม่ออกสักคำ จ้องเขานานยิ่งไม่นึกจะเชื่อสายตาตัวเอง ไม่รู้แล้วว่าคนที่อบอุ่นกับคนโมโหอยู่นี่ ใครคืออินทร์ตัวจริงกันแน่
“ไม่ใช่สินะ…”
เธอเงียบไปนาน เอาแต่อึ้ง อินทร์กลับถามขื่นๆ ทั้งน้ำเสียงและแววตากล้ำกลืน
เขาไม่โมโหอีกแล้ว ในแววตามีแต่เจ็บปวด ร้าวราน
เจ็บจนรวดร้าวมาถึงเธอ
“ขอโทษที่คิดไปเองคนเดียว”
เพียงคำนั้นออกจากปาก อินทร์ก็ก้าวขาถอยไป
เดินห่างจากเธอไปทุกทีๆ จนถึงหน้าร้าน กวักเรียกรถแท็กซี่แล้วออกจากร้านไป ไม่หันกลับมาพูดกันสักคำ
ไม่ให้โอกาสเธอได้พูดสักคำ ว่าที่เงียบไปนานนั้นเพราะอะไร
Ebook วางจำหน่ายแล้วที่ Meb หากต้องการดาวน์โหลด คลิ๊กที่ 'Get it now' ได้เลยค่ะ
 |
|
ความคิดเห็น