คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #52 : ลิ้มลอง 5
บทที่ 10 ลิ้มลอง
เขายอมถอนนิ้วออกไป พาความเปรอะเปื้อนเช็ดที่รอบสะดือของเธอ
แล้วก็ทำให้ใจเต้นแรงอีกที จู่ๆ อินทร์พลิกกายขึ้นมาทับทาบ สองแขนค้ำขนาบข้างกายเธอ สบตากันใกล้ๆ หัวใจของหญิงสาวเต้นแรงระรัว
“พะ… พอแล้วค่ะ”
ไม่ว่าเขาจะทำอะไรอีกหรือไม่ พลอยพระจันทร์ก็ห้ามเอาไว้ก่อน แต่ประหม่าเพราะสัมผัสวาบหวามเมื่อครู่ ทั้งเสียงสั่นและใจสั่น การสบตาอินทร์นั้นไม่ง่ายเลย
รอยยิ้มชอบใจของเขายิ่งทำให้หวั่นไหว พลอยพระจันทร์ไม่มั่นใจแล้วว่าจะปฏิเสธเขาได้จริงจัง
“พอแล้วครับ”
ตอบนุ่มนวลแต่ยังยิ้มชอบใจ ชวนให้หวั่นไหวเหลือเกิน
“อยากเข้าห้องน้ำไหม”
คงเพราะเธอเปรอะเปื้อนด้วยน้ำมือเขา อินทร์ถึงรู้ใจ ถามในสิ่งที่หญิงสาวก็พยักหน้ายอมรับ
เขาไม่ซักไซ้ให้ต้องเขินมากขึ้นอีก ช่วยประคองมาส่งถึงในห้องน้ำ ท่ามกลางความเงียบของค่ำคืนดึกสงัดในโรงพยาบาล อินทร์พาเธอมายืนที่ใต้ฝักบัว
“ยืนไหวหรือเปล่า ให้ผมอยู่ด้วยได้ไหม”
“ขออยู่คนเดียวนะคะ”
คำนั้นออกจากปาก สีหน้าเขาดูไม่ดีเท่าไร พลอยพระจันทร์ยิ่งร้อนรนอธิบาย กลัวจะเข้าใจผิดกัน
“ฉันก็อายนะคุณ… ”
“ครับ”
รับปากแล้ว เขายอมปล่อยให้เธอยืนด้วยตัวเอง ถอยออกมายืนนอกประตู
ในเมื่อเธอขอร้อง อินทร์ก็ไม่เข้ามา ทิ้งเวลาให้พลอยพระจันทร์ได้อยู่เพียงลำพัง
เปิดน้ำชำระล้างตัวเอง หญิงสาวพ่นหายใจแรงพร้อมความใจหาย คราบเปรอะเปื้อนกลายเป็นสิ่งยืนยันว่าเธออ่อนไหวมากแค่ไหน
รู้ว่าอ้อมกอดของผู้ชายคนนี้อันตราย เผลอไผลอาจจะกลายเป็นของเล่นของเขาได้ทุกเมื่อ
แต่ทุกครั้งที่อินทร์โอบกอดเข้าหา เธออ่อนระทวยเสมอ
เธอโหยหาเขา ทุกครั้งที่จูบกัน เหมือนได้พบโลกใบใหม่แสนสดใส เหมือนชีวิตได้เติมเต็ม
อินทร์เหมือนยาเสพติด รู้ทั้งรู้ว่ามีพิษถึงตาย แต่ความสุขสมทำให้เธอเคลิบเคลิ้มจนไม่อาจหยุดยั้งใจไว้ได้เลย
หรือต้องปล่อยเลยตามเลยแล้วจริงๆ
Ebook วางจำหน่ายแล้วที่ Meb หากต้องการดาวน์โหลด คลิ๊กที่ 'Get it now' ได้เลยค่ะ
 |
|
ความคิดเห็น