คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : หวง 3
บทที่ 9 หวง
คนที่ช่วยเธอไว้เป็นคนไม่รู้จักกัน พลอยพระจันทร์ฟื้นมาพบว่ามีหญิงร่างสูงระหงผู้หนึ่งดึงเธอขึ้นจากน้ำ ทิ้งลงให้นอนที่ตลิ่งริมคลองแล้วทำซีพีอาร์ช่วยเหลือ
กลางดึกคืนนั้น ทีมงานเหลืออยู่ไม่กี่คน แต่โกลาหลเพราะลักษณาร้องไห้สะอึกสะอื้น บอกทุกคนว่า ‘น้องปายตกสะพาน’ แล้วร้องเรียกคนมาช่วยทั้งที่รู้ว่าแถวนั้นไม่มีใครอยู่ก่อน ทั้งที่เป็นคนผลักเธอตกสะพานลงไปเอง หรือถ้าจมน้ำถึงตาย ลักษณาก็คงแกล้งเล่นละครร้องไห้อยู่ข้างศพไปแล้ว
โชคดี ‘บอดีการ์ดที่อินทร์ส่งมา’ ช่วยเธอขึ้นจากน้ำได้ทัน
กระนั้น พลอยพระจันทร์ยังโดนอะไรแหลมๆ สักอย่างใต้น้ำขูดขา ไม่รู้ว่าเป็นตะปูจากสะพานหรือกิ่งไม้ ลากเป็นทางตรงน่องยาวเกือบสองนิ้ว ต่อให้แผลไม่ลึกแต่เจ็บเอาการ
ตีสองกว่า เธอมานอนให้พยาบาลทำแผลอยู่ที่โรงพยาบาล และมีคนผู้ชายหน้าตึงนั่งกอดอกดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ข้างเตียง
โดนจ้องนาน คนเจ็บยิ่งคอหด เหมือนไปทำอะไรผิดมาสักอย่าง ทั้งที่ตัวเองโดนผลักตกน้ำแท้ๆ เลย
“ทำแผลเรียบร้อยแล้ว ผลตรวจร่างกายไม่มีอะไรผิดปกติ วัคซีนบาดทะยักก็เคยได้รับมาแล้ว ให้กินยาป้องกันแผลติดเชื้อ กลับบ้านได้เลยนะคะ”
พยาบาลที่ทำแผลเธอสรุปให้ คนเจ็บก็พอใจอยู่หรอก แต่คนหน้าบึ้งที่นั่งกอดอกอยู่ข้างเตียงยังไม่มีท่าทีจะลุกเลย
“ให้นอนดูอาการสองคืนครับ” อินทร์ออกปากแทนหมอ เล่นเอาอึ้งไปตามๆ กัน “หรือจะส่งบุคลากรและเอาอุปกรณ์ไปเตรียมพร้อมรอดูแลคนไข้ที่บ้านผมแทน”
“ครับท่าน”
เหมือนคุณหมอจะรับปากอย่างเสียไม่ได้ แต่ก็พยักหน้าบอกพยาบาลหาห้องพักฟื้นให้เธอแบบขอไปที จึงพากันออกจากห้องทำแผลไป
ผู้ถือหุ้นของโรงพยาบาลก็ยังหน้าตึงบอกบุญไม่รับ จ้องเธอไม่วางตา จนคนเจ็บแทบไม่กล้าขยับตัว
หรือเพราะง่วงแล้วหงุดหงิด อินทร์ออกจากบ้านกลางดึก มุ่งหน้ามาปทุมธานี ก็เพราะมีคนโทร. ไปบอกเขาว่าเธอตกสะพาน ตอนนี้พามาส่งที่โรงพยาบาลแล้ว ไม่ถึงชั่วโมง เขาก็ตามมาหาถึงข้างเตียง
“บอดีการ์ดคนเดียวคงไม่พอ ผมเพิ่มให้คุณเป็นสองแล้วกันนะ”
“ไม่เอาค่ะ!”
รู้สึกจะเอิกเกริกไปกันใหญ่ พลอยพระจันทร์ถึงกับร้องเสียงหลง เริ่มปวดหัวกับการดูแลที่เกิดพอดี เมื่อกี้หมอให้เธอกลับบ้าน อินทร์ยังมาสั่งแอดมิตได้เฉยเลย
“ฉันอุ่นใจนะที่คุณส่งคนมาดูแล แต่อย่าให้ถึงขั้นอึดอัดเลยนะคะ”
“ขอโทษ…”
คนเป็นห่วงเสียงแผ่วลง พลอยพระจันทร์ถึงยิ้มปลอบ แต่ไม่วายต่อว่าเขาอยู่ดี
“คุณก็น่าจะบอกกันบ้าง แล้วถ้ารู้ว่ามีบอดีการ์ดคอยตาม ฉันก็คงจะได้ดูแลตอบแทนน้ำใจเขา”
“ผมไม่ปล่อยให้คุณไปเสี่ยงกับลักษณาอีกหรอก แต่ไม่อยากให้อึดอัด ก็เลยให้บอดีการ์ดตามอยู่ห่างๆ แทน”
“คนเดียวพอแล้วค่ะ” พลอยพระจันทร์เลือกพบกันครึ่งทางเพราะรู้ว่าเสี่ยงอยู่เหมือนกัน “ขอให้อยู่เงียบๆ เหมือนเดิมก็ดีแล้ว อย่าเอิกเกริกไปเลย”
“แต่ถ้าคุณไม่ปลอดภัย...”
“ยัยนั่นไม่กล้าเล่นฉันถึงตายหรอกคุณ รู้อยู่ว่าฉันว่ายน้ำเป็นถึงกล้าผลักฉันตกน้ำ แล้วยัยนั่นก็ไม่มีคนหนุนหลัง ถ้าเกิดมีคดีความขึ้นมา ไม่คุ้มหรอกถ้าจะแลกเอาแค่ความสะใจน่ะ”
“ผมไม่ได้สนใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นตายร้ายดียังไง ที่ผมสนใจคือความปลอดภัยของคุณ”
น้ำเสียงเขาหนักแน่นขึ้น แววตายิ่งชัดเจนว่าเป็นห่วงเธอ
จ้องแน่วแน่ มองอยู่นาน พลอยพระจันทร์หัวใจพองโตขึ้นมาเรื่อยๆ ยิ่งใจเต้นแรงเมื่ออินทร์ลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหา
ฝ่ามือเขาที่วางลงมาบนเรือนผม อบอุ่น แต่เต็มไปด้วยความหนักใจ
เธอเงยหน้ามอง ได้สบตาเขา สัมผัสได้ทันทีว่าทุกคำที่บอก ออกมาจากใจเขาจริงๆ
“ปาย ผมเจอคุณแล้ว และไม่อยากเสียคุณไป ได้โปรด ดูแลตัวเองให้ดีเพื่อให้ผมได้เจอคุณไปนานๆ เถอะนะ”
Ebook วางจำหน่ายแล้วที่ Meb หากต้องการดาวน์โหลด คลิ๊กที่ 'Get it now' ได้เลยค่ะ
 |
|
ความคิดเห็น