คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : ลิลลี่สีแดง 3
บทที่ 8 ลิลลี่สีแดง
อุ้งมือเขาเฟ้นขยำ สลับกันไปโพรงปากที่เฝ้าดูดดึง แรงจนช้ำห้อเลือด พลอยพระจันทร์น้ำตาเล็ด
นิ้วโป้งเกลี่ยบีบปลายยอดถันชูชันสู้มือเขา อินทร์ยังคงดันเรือนร่างอ้อนแอ้นให้แนบชิดกับแผงอก ก้มหน้าลงจูบคลอเคลียไม่เว้นวาง ตั้งแต่หลังใบหู พวงแก้ม ริมฝีปากชุ่มฉ่ำ ไล้ลงตามลำคอ โน้มซุกไซ้ดูดเม้มทรวงอกนุ่มไปพร้อมกับเคล้นคลึงสองเต้าเมามัน
เธอหอบกระเส่า แรงต้านทานลดน้อยลงทุกทีๆ
ยิ่งขนลุกเกรียวเมื่อชายหนุ่มค่อยๆ ไล้มือลงจากสองเต้า ลงไปตามหน้าท้องแบนเรียบ ลงกอบกุมเนินเนื้อนางอวบอูม
ตกอยู่ในมือเขา พลอยพระจันทร์แทบลืมหายใจ
เสียงกระซิบเพียงแผ่วเบา ราวเปลวเพลิงหลอมหัวใจให้ละลายคามืออินทร์
“ให้ผมได้ไหม”
“มะ ไม่ค่ะ”
เขาถาม โชคดีที่เขาถาม โชคดีที่อินทร์ไม่ลืมสัญญา
ต่อให้อ่อนระทวยแค่ไหน พลอยพระจันทร์ก็ตั้งสติปฏิเสธ เพราะยิ่งกว่ามั่นใจว่าเธอเพียงหวั่นไหว ไม่ได้รักเขา
แล้วจะ ‘ให้’ เขาได้อย่างไร
“ถ้าคุณไม่ ผมก็ไม่ทำ”
คำสัญญาถูกทบทวนออกมาจากปากเขา แล้วอินทร์ก็ค่อยๆ ผ่อนแรงลง เขายอมรามือ
ยอมวางมือจากเรือนร่างเธอ ดึงแขนเสื้อกลับขึ้นมาสวมให้ แต่เมื่อต้องสวมเสื้อผ้ายามอยู่ในอ้อมกอดของเขา อยู่ในสายตาเขา พลอยพระจันทร์เขินจนตัวแดงแทบจะเป็นกุ้งต้ม
อินทร์หัวเราะชอบใจเบาๆ เธอยิ่งก้มหน้างุด ไม่กล้าจะสบตาเลย
“คุณสะสมอะไร”
“ทำเป็นชวนคุย!”
ค้อนหน้างอ พอรู้ทัน พลอยพระจันทร์เงยหน้ามองจนตาคว่ำ
คนอะไร กลับมาเห็นหน้าไม่กี่นาทีก็เกือบจะปล้ำเธอรับอรุณที่ระเบียง ถ้าไม่ติดว่าตรงนี้เป็นตึกสูงและจัดมุมได้ลับสายตา คงมีคนเห็นแล้วแน่ๆ
“บอกผมหน่อยนะ ผมอยากทำความรู้จักคุณ”
“พวกเพชรพลอยเม็ดเล็กๆ น่ะค่ะ”
รู้สึกว่าคุยกับเขาได้ผ่อนคลายขึ้น พลอยพระจันทร์ก็ยอมตอบ จะว่าแพ้นัยน์ตาโศกคู่นี้ก็ได้ เมื่อไรที่อินทร์มองมา เธอหวั่นไหวอ่อนระทวยได้เสมอ
“ฉันมีจี้บุษราคัมล้อมเพชรเป็นชิ้นแรกเพราะคุณอาที่เป็นฝาแฝดของพ่อให้มาเป็นของขวัญตอนคลอด แม่ก็เลยตั้งชื่อฉันว่าพลอยพระจันทร์เพราะมันสีเหลืองไง แล้วคุณอาท่านทำงานเหมืองอัญมณี จะมีพลอยมาฝากฉันกับลูกสาวบ่อยๆ ด้วย ก็เลยกลายเป็นของสะสม”
“ชื่อของคุณได้ตามบุษราคัม? ไม่ใช่มูนสโตนเหรอ”
“มูนสโตนมีชื่อไทยว่ามุกดาหารค่ะ”
พลอยพระจันทร์แก้ให้แล้วค่อยเล่าต่อ
“ชื่อเล่นก็ได้ตามพี่ชาย… ลูกของป้าที่เป็นพี่สาวแม่น่ะค่ะ แม่รับมาเลี้ยงเหมือนลูกตัวเอง พี่ชื่อต้น ฉันเกือบจะชื่อปลาย แต่พ่ออยากมีลูกอีกคน ก็เลยแก้เคล็ดด้วยการเอา ล ลิง ออก ฉันถึงได้มีน้องชายชื่อปรัชญ์ไง”
“คุณญาติเยอะหรือเปล่านี่”
คงเพราะช่วงที่ไม่เจอกันก็คุยโทรศัพท์ ถามโน่นถามนี่กันตลอด มาจนตอนนี้ เธอเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ สนิทใจจะคุยเรื่องส่วนตัว
เล่าไปๆ วันนี้ทั้งวัน เธอคงได้คุยกับอินทร์อีกนาน
ได้คุยกันแบบเห็นหน้า ได้สบตา ไม่ใช่คุยผ่านสายโทรศัพท์อีกแล้ว
คงได้กินข้าวด้วยกันสักมื้อ แต่ไม่ต้องไปสร้างภาพปั่นข่าวที่ไหนอีกแล้ว
ความสัมพันธ์ของเธอกับอินทร์ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ แล้ว
Ebook วางจำหน่ายแล้วที่ Meb หากต้องการดาวน์โหลด คลิ๊กที่ 'Get it now' ได้เลยค่ะ
 |
|
ความคิดเห็น