คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คนที่ก้าวเข้ามา 4
บทที่ 1 คนที่ก้าวเข้ามา
เขาไม่ได้ใส่อารมณ์เลยสักนิด บรรยายสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนด้วยน้ำเสียงเนิบๆ อยู่ตลอด แต่พลอยพระจันทร์ถึงกับน้ำลายหนืดเต็มคอ
ศัตรูที่พลอยพระจันทร์สร้างขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ จับมือกับคนที่เคยอยากได้เธอเป็นนางบำเรอ พอนางเอกสาวคนนั้นทำทีมาขอโทษขอโพย ถือโอกาสในงานเลี้ยงชวนเธอดื่ม แล้วก็วางยากันเสียได้ เกือบจะส่งเธอไปตกนรกทั้งเป็นได้สำเร็จ
แล้วอินทร์เข้ามาข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้อย่างไร แค้นอะไรกับเมียเก่ามาหนักหนา ต่อมอยากรู้อยากเห็นของพลอยพระจันทร์คันยิบๆ
“เอ่อ... ว่าแต่ยัยนั่นทำอะไรคุณ คุณถึงได้นับเป็นศัตรู”
“ผลงานล่าสุดก็แจ้งตำรวจว่าบ่อนกลางเมืองนั่นเป็นของผม” อินทร์เล่าอย่างปลงๆ ถอนหายใจระอาเสียด้วยซ้ำ “สน. นั้นมีคนใหม่เพิ่งเข้ามารับตำแหน่ง คงอยากทำผลงานน่ะก็เลยบุกจับ”
“อ้าว... ก็คุณทำผิดกฎหมายจริงนี่ ยังไงประเทศนี้ก็ยังห้ามเปิดบ่อนอยู่นะ”
“หลักฐาน?”
ให้มันได้อย่างนี้สิ ทำผิดแต่ไม่ทิ้งหลักฐาน พลอยพระจันทร์ยิ้มหน้าเจื่อนไปทันที
ถ้าอินทร์ตอบอย่างนี้ แปลว่าไม่มีใครเอาผิดเขาได้แน่
แต่เธอก็อยากรู้อยู่ดี
“แล้วยัยนั่นทำไปทำไมคะ... หรือเพราะคุณไปทำให้เรย์โกรธ”
“เท่าที่ผมรู้ ผู้หญิงคนนั้นใช้ชื่อผมไปแอบอ้างขอตัดชุดกับห้องเสื้อ แต่พอทางร้านโทร. มาถาม ผมปฏิเสธไป ก็คงอยากเอาคืนด้วยการหาเรื่องทำลายแหล่งรายได้ของผม”
“นี่อย่าบอกนะว่าคุณตามไปเอาเรื่องเรย์ ลักษณาที่งานเลี้ยงนั่น ถึงช่วยฉันออกมาได้”
“แล้วคุณอยากเอาคืนไหม” อินทร์ยอมรับกลายๆ ด้วยการถามกลับแล้วยื่นข้อเสนอให้ “ผมหาหลักฐานให้คุณแจ้งตำรวจได้ไม่ยากนะ”
“หลักฐานน่ะเอาแน่ค่ะ แต่ไม่แจ้งตำรวจตอนนี้”
เธอตอบไป อินทร์ถึงกับขมวดคิ้วใส่ คงคิดว่าตรรกะของเธอวิบัติเต็มทีแล้วแน่ๆ
“คุณ… ฉันอยู่ในวงการบันเทิง ลองมีข่าวทำนองนี้ออกมา ฉันมีแต่จะเสียกับเสีย แล้วคุณก็น่าจะรู้จักยัยงูพิษนั่น คงได้บีบน้ำตา ร้องไห้ฟูมฟายออกสื่อ บอกว่าตัวเองไม่รู้ ไม่ผิด ถูกใส่ร้าย โดนกระทำ โดนฉันกลั่นแกล้ง คุณอย่าลืมนะว่าเรย์ ลักษณาเป็นนางเอกดาวค้างฟ้า แต่ฉันมันนางร้าย แค่ฐานแฟนคลับก็ต่างกันลิบลับ ในสังคมที่พวกมากลากไปแบบนี้ ระหว่างฉันกับเรย์ คุณว่าใครจะพัง”
“โอเค”
คำตอบสั้นๆ ทำให้คนที่อธิบายเสียยืดยาวขมวดคิ้วไปเลย
เขาไม่โต้แย้ง ไม่ต่อว่า และคงไม่ได้คิดว่าเธองี่เง่าด้วยกระมัง จึงสูดหายใจลึกๆ แล้วมองหน้ากัน แววตาครุ่นคิดแยบยลนั่น พลอยพระจันทร์ไม่เข้าใจเลย
“แต่ถ้ายังปล่อยให้สองคนนั้นลอยนวล คุณคงเป็นอันตรายนะ”
“คะ?!?”
“นอนพักเถอะ อยู่กับหมอกับพยาบาลไปก่อน แล้วผมจะกลับมาพร้อมข่าวดี”
ว่าแล้วอินทร์ก็ลุกจากโซฟาริมผนังห้องที่ใช้ปักหลักนั่งเฝ้ากันมาตั้งแต่เมื่อคืน เดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไปดื้อๆ ทิ้งให้เธอนั่งงงอยู่อย่างนั้น ไม่อธิบายอะไรเลย
ครั้นจะถาม แผ่นหลังกว้างก็ลับหายไปจากสายตา เหลือไว้เพียงเสียงปิดประตู
แล้วไม่นาน พยาบาลพิเศษก็เข้ามา ยิ้มหวานแล้วบอกว่าอินทร์สั่งให้มาอยู่เป็นเพื่อนเธอ
ความคิดเห็น