คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : รุกล้ำ 2
บทที่ 5 รุกล้ำ
ไล่ไม่ไป นิ่งเป็นยักษ์ปักหลั่น พลอยพระจันทร์ถึงกับเกาหัวแกรกๆ เพราะไม่รู้ว่าจะเอาอย่างไรกับคนที่ถือวิสาสะขึ้นไปนอนบนโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่นซึ่งอยู่ริมหน้าต่าง หน้าโทรทัศน์จอยักษ์ที่เธอเคยนั่งดูละครอันเป็นผลงานของตัวเองอยู่ประจำดี
เธอหายเข้าไปอาบน้ำสระผมแค่ครึ่งชั่วโมง อินทร์ก็หลับปุ๋ย ราวกับมีรูปปั้นเทพบุตรกรีกมานอนอยู่ในห้อง
อยากนอนก็นอนไป คืนนี้เธอง่วงเกินกว่าจะต่อปากต่อคำกับเขาแล้ว
แต่จะปล่อยให้นอนอยู่อย่างนั้นก็น่าห่วง ต่อให้กรุงเทพฯ จะขึ้นชื่อว่าร้อนอบอ้าว แต่อากาศยามดึกในเดือนพฤศจิกายนก็ทำให้นอนหนาวได้เหมือนกัน
ผ้าห่มสักผืนน่าจะดี
“ว้าย!”
ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ อุตส่าห์หาผ้าห่มมาคลุมให้ คนตัวใหญ่ที่นึกว่าหลับใหลกลับตื่นขึ้นมาฉุดเธอ
อ้อมแขนแข็งแรงโอบรัดเธอไว้ พลอยพระจันทร์หัวใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ลมหายใจร้อนรุ่มเพราะรู้สึกถึงกลิ่นอายของเขา จำค่ำคืนร้อนเร่าบนรถคนนั้นได้ดี
อ้อมกอดของเขาดุจเวทมนตร์ เธอระทวยไร้แรงขัดขืน
หัวใจอ่อนละลายอยู่ทุกที ใจหนอใจ
เขาตระกองกอดอยู่นาน ลมหายใจของหญิงสาวผ่าวร้อนขึ้นมา กลั้นหายใจจนนั่งเกร็ง
“ปล่อยนะคุณ”
กว่าจะได้สติว่าไม่ควรปล่อยให้เขากอดตามใจชอบก็หลายนาที พลอยพระจันทร์ประท้วงแผ่วๆ เขินจนไม่กล้าจะมองหน้า ไม่อยากนับเลยว่าถูกเขากอดจูบไปกี่ครั้งกี่หนแล้ว
คนได้ใจหัวเราะเบาๆ แต่ยังไม่ยอมปล่อยเธอเลย
“ไม่อยากให้ผมกอดจริงๆ เหรอ”
“แบบนี้ไม่ดี”
“คุณตัดสินเองหรือใช้มาตรฐานของคนอื่น”
ราวกับรู้ทันว่าเธอลังเล อินทร์รีบเบนตาชั่งไปทางตัวเอง ยิ้มกรุ้มกริ่มให้มอง หัวใจของหญิงสาวยิ่งหวั่นไหว เงียบจนไม่กล้าพูดต่อ เพราะกลัวหลุดปากไปว่าอ้อมกอดของเขารัญจวนใจแค่ไหน
“นอนด้วยกันไหม”
“ไม่ค่ะ!”
ไม่ว่าเขาจะหมายถึง ‘นอน’ แบบไหน พลอยพระจันทร์ก็ไม่เอาด้วยเด็ดขาด นี่แหละมาตรฐานของเธออย่างแท้จริง แฟนก็ไม่ใช่ แค่ยอมนั่งให้กอดก็รู้สึกว่าตัวเองใจง่ายเต็มทีแล้ว
“อย่าเพิ่งปฏิเสธไปเลย ลองดูหน่อย ไว้มีข้อมูลแล้วค่อยตัดสินใจ”
“คุณอินทร์!”
คนพูดไม่รู้ฟังยิ่งทำให้เธอปวดหัวจี๊ด หัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะระเบิดเพราะถูกดึงลงไปนอน อ้อมกอดของเขารัดไว้เพียงหลวมๆ แต่ไม่มีหนทางให้เธอดิ้นออกมาได้เลย
ใจเจ้ากรรมดันมารู้สึกอบอุ่นในอ้อมแขนนี้เสียได้ พลอยพระจันทร์เหนื่อยใจกับตัวเองเหลือเกิน
ไม่รู้จะทำอย่างไร ดิ้นก็ไม่รอด จะใจแข็งปฏิเสธเขาก็ทำไม่ลงเสียเอง สุดท้ายถึงได้หน้าง้ำหน้างอ
แล้วยังขนลุกซู่ไปทั้งตัว เพราะรู้สึกถึงท่อนกล้ามเนื้อแข็งขึงที่ดันแผ่นหลังอยู่ หัวใจเธอเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ไปหมดแล้ว
“ปาย…”
Ebook วางจำหน่ายแล้วที่ Meb หากต้องการดาวน์โหลด คลิ๊กที่ 'Get it now' ได้เลยค่ะ
 |
|
ความคิดเห็น