คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : เดต 1
บทที่ 4 เดต
“คุณไปให้ปากคำวันนั้น เป็นยังไงบ้างคะ”
เธอคุยกับเขาได้สนิทใจราวกับคนที่คุ้นกันมาเป็นปีๆ ไม่รู้ว่าเพราะอินทร์เคยช่วยเหลือ หรือเพราะร่างกายสัมผัสกันจนชินด้วยจูบและอ้อมกอดซ้ำแล้วซ้ำเล่า หรือเพียงเพราะเขายิ้มให้เมื่อเดินเข้ามาหา อินทร์ขับรถมารับเธอถึงหน้าคอนโดด้วยตัวเอง
พลอยพระจันทร์ตัดสินใจว่าจะถามคำนี้เมื่อได้พบหน้ากัน เพียงหลังจาก ‘โทร. ไปถาม’ อินทร์ก็ตกลง
ต่างคนต่างให้ความร่วมมือกับแผนของรัมภา แค่วันรุ่งขึ้น เขาโทร. มาถามว่าเธอว่างเมื่อไร นักแสดงสาวไม่มีคิวงานในตอนบ่ายก็ตกลง จะไปร้านอาหารย่านชานเมือง แต่ไม่ได้ห่างไกลความเจริญจนจะไม่มีใครไม่รู้จัก ‘ปาย พลอยพระจันทร์’
“บ่อนไม่ใช่ของคุณปู่ผมแล้ว ตำรวจเขาก็ต้องไปจับเจ้าของคนปัจจุบัน วันที่ออกข่าวนั่น ผมแค่ไปให้ปากคำเพิ่มเติม”
อินทร์ตอบอย่างไม่เดือดร้อน แต่ก็ถอดเสื้อสูทออกไปวางไว้ที่เก้าอี้ตัวข้างๆ เริ่มเหงื่อแตกเพราะไอร้อนจากหม้อดินเผาตรงหน้าที่พวยพุ่งออกมา กลิ่นสมุนไพรในน้ำซุปกระดูกหมูหอมฉุย
“ว่าแต่ นี่เดตในฝันของคุณเหรอ”
“ไม่มีเดตในฝันนะคะ”
“อ้าว!”
“ไม่รู้สิคะ” พอเขาขมวดคิ้วถามมา พลอยพระจันทร์ก็ขมวดคิ้วเล่าปนหัวเราะ “ไม่เคยกะเกณฑ์เรื่องความรักน่ะ ปล่อยให้มันเป็นไปตามที่มันอยากเป็นเถอะ ฉันไม่ใช่พวกนักวางแผน”
“แล้วที่มาร้านนี้ก็ไม่มีแผนเหมือนกันงั้นเหรอ”
“ร้านหรูน่ะคนจะแอบถ่ายรูปยาก นี่แหละแบบติดดินดูเรียล แถมอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยที่ฉันเคยเรียน ฉันจะได้ไปตอบนักข่าวได้เต็มปากไง ว่าพาคุณมาเดตแล้วรำลึกความหลังไปด้วยกัน... แบบนี้คุณเรียกว่าแผนไหม”
“เรียกว่าใช้ความคิดมาแล้ว”
“ฮะ! ไม่ได้ว่าฉัน ‘คิดได้แค่เนี้ยะ’… อะไรแบบนั้นหรือเปล่า ก็ไหนตกลงกันตั้งแต่ก่อนออกรถแล้วว่าคุณไปไหนก็ได้”
“ผมบอกว่า คุณใช้ความคิดมาแล้วแต่ไม่ซับซ้อน คิดถึงแต่ผลด้านบวก คงลืมด้านลบไปเลยว่าคนเข้าถึงเราง่ายเกินไป ตอนนี้ตกเป็นเป้าถ่ายรูปจนนับไม่ถ้วนแล้ว”
พลอยพระจันทร์แค่นหัวเราะเบาๆ
ไม่แน่ใจว่าที่คนถ่ายรูปกันพรึบไม่หยุดเพราะเธออย่างเดียวหรือเปล่า ก็อินทร์เล่นขับแอสตัน มาร์ตินสีขาวมุกมาจอดหน้าร้านจิ้มจุ่ม ให้เธอมองยังเผลอเคลิ้ม นึกว่ามากับเจมส์ บอนด์
แต่อินทร์ไม่ได้ตำหนิหรือทักท้วง ยอมเล่นไปตามเกม
ชัดเจนว่าเต็มใจร่วมมือ เห็นดีเห็นงามกับการแก้แค้นของเธอ เป็นอย่างนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอโทร. หา
“คุณอยากได้ไม้กันหมาไหม”
เธอถามผ่านสายโทรศัพท์ในวันนั้น อินทร์เงียบอยู่ครู่หนึ่ง ถึงต้องอธิบายเพิ่ม
“ฉันคิดว่าถ้าคุณมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ยัยนั่นก็จะกระเด็นออกจากชีวิตของคุณเอง”
“คงไม่หรอก กับภรรยาคนก่อนยังทำให้ผู้หญิงคนนั้นกระเด็นออกไปไม่ได้เลย”
“ฉันขอโทษ…”
ไม่น่าไปสะกิดแผลในใจของเขาเลย เธอก็รู้ว่าอินทร์เพิ่งผ่านการหย่ากับภรรยาคนที่สองมาไม่นานนี่เอง
“อย่าทำเสียงอย่างนั้น ผมไม่ได้เสียใจ จริงๆ เราแต่งงานกันเพราะผู้ใหญ่ หย่ากันไปก็ดีแล้ว”
น้ำเสียงเขาฟังโล่งอกดี พลอยพระจันทร์ก็โล่งไปด้วยอีกคน
“ที่ผมถามคือคุณจะไหวแน่เหรอ สู้รบตบมือกับลักษณาไม่ใช่เรื่องง่าย คุณเองก็รู้ฤทธิ์ของผู้หญิงคนนั้นดี”
“ก็เพราะรู้ดีน่ะสิ! ฉันถึงอยากให้ยัยนั่นอกแตกตายไปเลย ถ้าอยากได้คุณนัก ก็เป็นฉันนี่แหละจะเป็นมารคอหอยเอง”
เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินเสียงหัวเราะของอินทร์ เขาหัวเราะลั่นจนอยากเห็นหน้า แต่เสียดายที่ตอนนั้นเพียงคุยกันผ่านสายโทรศัพท์ เสียดายเหลือเกิน
Ebook วางจำหน่ายแล้วที่ Meb หากต้องการดาวน์โหลด คลิ๊กที่ 'Get it now' ได้เลยค่ะ
 |
|
ความคิดเห็น